توبه 6- وحشی، قاتل حمزه سیدالشهداء، پشیمان شد، و نامه‏ای به پیامبر نوشت که قرآن میوَ الَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللّهِ إِلهاً آخَرَ وَ

0. بسم الله الرحمن الرحیم
   1. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
1. توبه 6-
2. إِلا الَّذِینَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ‏ آل عمران/ 89.
3. ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحِیمٌ‏ نحل/ 119.
4. وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَی اللّهِ مَتاباً فرقان/ 71.
5. إِلا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً مریم/ 60.
6. وحشی، قاتل حمزه سیدالشهداء، پشیمان شد، و نامه‏ای به پیامبر نوشت که قرآن می‏گوید: وَ الَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللّهُ إِلا بِالْحَقِّ وَ لا یَزْنُونَ‏ فرقان/ 68. در حالی که ما همه این کارها را کرده‏ایم. فنزلت آیة: إِلا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلا صالِحاً فرقان/ 70.
7. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آیه فوق را نزد آنها فرستاد. گفتند: مشکل است، می‏ترسیم عمل صالحی انجام ندهیم. آیه نازل شد: إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ نساء/ 48.
8. پیامبر آیه را فرستاد. وحشی و اصحابش گفتند: شاید ما مصداق‏ مَنْ یَشاءُ نباشیم. آیه نازل شد: یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً زمر/ 53.
9. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) این آیه را که فرستاد توبه کردند و وارد اسلام شدند. مجمع البیان، ج 3، ص 56.
10. استغفار : وَ ما کانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ‏ انفال/ 33. دو امان بود؛ یکی پیامبر (صلی الله علیه و آله) که از دنیا رفتند پس به امان دیگر که استغفار است، توجه کنید.
11. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام) کَانَ فِی الارْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَکُمُ الاخَرَ فَتَمَسَّکُوا بِهِ أَمَّا الامَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَمَّا الامَانُ الْبَاقِی فَالاسْتِغْفَارُ نهج‏البلاغه، حکمت 88.
12. 3- در مواردی از قرآن می‏خوانیم که انبیاء می‏فرمودند: اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ‏ هود/ 3.
13. 4- اترکوا عبادة الاصنام و اطلبوا غفران ما قدمتم من المعصیة ثم امنوا بربکم‏ المیزان، ج 10، ص 145.
14. استغفار بیرون آمدن از چاه و توبه حرکت کردن است.
15. استغفار شستشوی از گناه و توبه بازگشت به صفای مال است. تفسیر نمونه‏.
16. 5- قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ" اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهاراً" (نوح/ 12- 10) نهج‏البلاغه، خطبه 143.
17. عن علی (علیه السلام): التوبة علی أربعة دعائم ندم بالقلب و استغفار باللسان و عمل بالجوارح و عزم أن لا یعود بحارالانوار، ج 75، ص 81.
18. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): لتَّوْبَةُ نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفَارٌ بِاللِّسَانِ وَ تَرْکٌ بِالْجَوَارِحِ وَ إِضْمَارُ أَنْ لا یَعُودَ غررالحکم، ص 194.
19. تصمیم بر ترک گناه‏
20. 1 قَالَ الْبَاقِرُ (علیه السلام): لْمُقِیمُ عَلَی الذَّنْبِ وَ هُوَ مُسْتَغْفِرٌ مِنْهُ کَالْمُسْتَهْزِئِ‏ کافی، ج 2، ص 435.
21. 1 عن علی (علیه السلام): التوبة علی أربعة دعائم ندم بالقلب و استغفار باللسان و عمل بالجوارح و عزم أن لا یعود بحارالانوار، ج 75، ص 81.
22. 2- حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام شنید که مردى میگوید استغفر اللَّه سپس فرمود: مادرت بعزایت بنشیند تو حد و اندازه استغفار را میدانى؟ قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام) لِقَائِلٍ قَالَ بِحَضْرَتِهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ:" کِلَتْکَ أُمُّکَ أَ تَدْرِی مَا الاسْتِغْفَارُ..
23. استغفار درجه و جایگاه علیین و بلندپایگانست و آن نامى است که شش معنى دارد: الاسْتِغْفَارُ دَرَجَةُ الْعِلِّیِّینَ وَ هُوَ اسْمٌ وَاقِعٌ عَلَی سِتَّةِ مَعَانٍ ..
24. 1- پشیمانى بر افعال و کردار گذشته. أَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلَی مَا مَضَی ..

 

25. 2- تصمیم اینکه دگر برگشت بآن کردار نکنى. وَ الثَّانِی الْعَزْمُ عَلَی تَرْکِ الْعَوْدِ إِلَیْهِ أَبَداً
26. 3- حقوق مردم را بخودشان برگردانى تا خدا را پاک و پاکیزه ملاقات کنى.وَ الثَّالِثُ أَنْ تُودِّیَ إِلَی الْمَخْلُوقِینَ حُقُوقَهُمْ حَتَّی تَلْقَی اللَّهَ أَمْلَسَ لَیْسَ عَلَیْکَ تَبِعَةٌ
27. 4- هر واجبى که از تو فوت شده قضایش را بجا آورى. وَ الرَّابِعُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَی کُلِّ فَرِیضَةٍ عَلَیْکَ ضَیَّعْتَهَا فَتُودِّیَ حَقَّهَا
28. 5- گوشتى که از حرام و معصیت روئیده قصد کنى که به ناراحتى عبادت آبش کنى. وَ الْخَامِسُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَی اللَّحْمِ الَّذِی نَبَتَ عَلَی السُّحْتِ فَتُذِیبَهُ بِالاحْزَانِ حَتَّی تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ وَ یَنْشَأَ بَیْنَهُمَا لَحْمٌ جَدِیدٌ
29. 6- بچشانى بدن را الم و زحمت اطاعت همان طورى که شیرینى گناه و معصیت را چشانده‏اى. وَ السَّادِسُ أَنْ تُذِیقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطَّاعَةِ کَمَا أَذَقْتَهُ حَلاوَةَ الْمَعْصِیَةِ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَقُولُ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ" نهج‏البلاغه، حکمت 417.
30. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام):  عرضکردند توبه نصوح چیست؟ فرمود در دل پشیمان شدن و استغفار با زبان کردن و تصمیم به بازگشت نکردن.تَّوْبَةُ نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفَارٌ بِاللِّسَانِ وَ تَرْکٌ بِالْجَوَارِحِ وَ إِضْمَارُ أَنْ لا یَعُودَ غررالحکم، ص 194.
31. توبه چیست : جبران مافات‏ ..ادای حق الناس‏ ..وَ إِنْ تُبْتُمْ فَلَکُمْ رُوسُ أَمْوالِکُمْ‏ بقره/ 279.
32. کافى: بسندى از شیخ نخع که بامام پنجم (علیه السلام ) إِنِّی لَمْ أَزَلْ وَالِیاً مُنْذُ زَمَنِ الْحَجَّاجِ إِلَی یَوْمِی هَذَا فَهَلْ لِی مِنْ تَوْبَةٍ قَالَ فَسَکَتَ ثُمَّ أَعَدْتُ عَلَیْهِ فَقَالَ لا حَتَّی تُودِّیَ إِلَی کُلِّ ذِی حَقٍّ حَقَّهُ".گفتم: من از دوران حجاج تا امروز والى بودم، آیا توبه دارم؟ گوید: سکوت کرد و بازش گفتم: فرمود: نه تا به هر حق‏دارى حقش را بدهى.
33. عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ قَالَ:" کَانَ لِی صَدِیقٌ مِنْ کُتَّابِ بَنِی أُمَیَّةَ فَقَالَ لِیَ اسْتَأْذِنْ لِی عَلَی أَبِی عبْدِ اللَّهِ (ع) فَاسْتَأْذَنْتُ لَهُ فَأَذِنَ لَهُ فَلَمَّا أَنْ دَخَلَ سَلَّمَ وَ جَلَسَ ثُمَّ قَالَ کَلِمَةً جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی کُنْتُ أَکْتُبُ فِی دِیوَانِ هَؤلاءِ الْقَوْمِ فَأَصَبْتُ مِنْ دُنْیَاهُمْ مَالا کَثِیراً وَ أَغْمَضْتُ فِی مَطَالِبِهِ على بن ابى حمزه گفت: دوستى داشتم از مأمورین و نویسندگان بنى امیه. از من خواهش کرد برایش اجازه بگیرم که خدمت حضرت صادق برسد. اجازه گرفتم. وقتى خدمت حضرت صادق رسید سلام کرده نشست. عرض کرد: آقا من در اداره حکومتى بنى امیه کار میکردم و از دنیاى آنها ثروت زیادى انباشتم کسى از من بازخواست نمیکرد.
34. فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) لَوْ لا أَنَّ بَنِی أُمَیَّةَ وَجَدُوا مَنْ یَکْتُبُ لَهُمْ وَ یَجْبِی لَهُمُ الْفَیْ‏ءَ وَ یُقَاتِلُ عَنْهُمْ وَ یَشْهَدُ جَمَاعَتَهُمْ لَمَا سَلَبُونَا حَقَّنَا وَ لَوْ تَرَکَهُمُ النَّاسُ وَ مَا فِی أَیْدِیهِمْ لَمَا وَجَدُوا شَیْئاً إِلا مَا وَقَعَ فِی أَیْدِیهِمْ  قَالَ فَقَالَ الْفَتَی جُعِلْتُ فِدَاکَ فَهَلْ لِی مَخْرَجٌ مِنْهُفرمود: اگر بنى امیه نمى‏یافتند کسى را که نویسنده آنها باشد و مالیات جمع کند و جنگ نماید و در اجتماعات آنها حاضر شود حق ما را غصب نمیکردند اگر مردم اطراف آنها را نگیرند چیزى پیدا نخواهند کرد مگر همان اندازه‏اى که‏ بدستشان برسد. آن مرد گفت: فدایت شوم آیا راه نجاتى برایم هست؟  
35. قَالَ فَقَالَ إِنْ قُلْتُ لَکَ تَفْعَلُ قَالَ أَفْعَلُ قَالَ فَاخْرُجْ مِنْ جَمِیعِ مَا کَسَبْتَ مِنْ دِیوَانِهِمْ فَمَنْ عَرَفْتَ مِنْهُمْ رَدَدْتَ عَلَیْهِ مَالَهُ وَ مَنْ لَمْ تَعْرِفْ تَصَدَّقْتَ بِهِ لَهُ وَ أَنَا أَضْمَنُ لَکَ عَلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْجَنَّةَ"
36. فرمود: اگر راهى برایت بگویم عمل میکنى؟! عرض کرد بلى انجام میدهم. فرمود: هر چه در کار حکومتى آنها بدست آورده‏اى رها کن. هر کدام را میشناسى حق آنها را میدهى و هر کدام را نمیشناسى از طرف آنها صدقه میدهى من از جانب خدا براى تو ضمانت بهشت را میکنم.
37. مدتى سر بزیر انداخت و در اندیشه بود تصمیم خود را گرفت سر برداشته گفت:انجام میدهم.
38. على بن ابو حمزه گفت: من با او بکوفه برگشتیم هر چه داشت رد کرد حتى لباسهاى تنش را، ما مقدارى پول تهیه کردیم و لباس برایش خریدیم و براى مخارج او پولى فرستادیم. چند ماهى بیش نگذشت که مریض شد. از او عیادت میکردیم.
39. روزى بعیادتش رفتم در حال جان دادن بود چشم باز کرد گفت: على بن ابى حمزه! دوست تو حضرت صادق بخدا قسم بوعده خود وفا کرد.
40. از دنیا رفت کار کفن و دفن او را انجام دادیم. خدمت حضرت صادق رفتم همین که چشمش بمن افتاد فرمود: علی! بوعده خود وفا کردیم نسبت بدوست تو. عرض کردم صحیح میفرمائید فداى شما شوم هنگام مرگ خودش هم بمن گفت.... کافی، ج 2، ص 331اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

توبه 5 -سوال: فرق کسی که توبه می‏کند با کسی که اصلا گناه نکرده چیست؟ پاسخ: اولا انسان نمی داند توبه ‏اش قبول شده یا نه؟ ثانیا نمی‏داند موفق به توبه کردن می‏شود یا نه؟

          بسم الله الرحمن الرحیم

                    اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم    

                توبه 5-

1. سئل عن قوله (صلی الله علیه و آله):" التائب حبیب الله فقال انما یکون التائب حبیبا اذا کان فیه جمیع ما ذکر فی فوله تعالی: التّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السّائِحُونَ الرّاکِعُونَ السّاجِدُونَ الامِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللّهِ وَ بَشِّرِ الْمُومِنِینَ‏ توبه/ 112.إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ‏ هود/ 114.
2. سوال: فرق کسی که توبه می‏کند با کسی که اصلا گناه نکرده چیست؟ پاسخ: اولا انسان نمی داند توبه ‏اش قبول شده یا نه؟
3. ثانیا نمی‏داند موفق به توبه کردن می‏شود یا نه؟
4. ثالثا منحرفی که توبه کند مثل کسی است که جاده‏ای را به اشتباه رفته و به سر جای اول بر می گردد، ولی فرد متقی که گناه نکرده است مسیرهای تکامل را طی کرده است.
5. در توبه هم کمیت مطرح است‏ تُوبُوا إِلَی اللّهِ جَمِیعاً نور/ 31. و هم کیفیت‏ تُوبُوا إِلَی اللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً تحریم/ 8.
6. نصوح؛ یعنی خالص.گنه کاری که توبه کرده مثل طفلی است که از مادر متولد شده است کَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ‏
7. قَالَ الْبَاقِرُ (علیه السلام): التَّائِبُ مِنَ الذَّنْبِ کَمَنْ لا ذَنْبَ لَهُ‏ کافی، ج 2، ص 435.
8. ولی کسی که از اول گناه نکرده و در مسیر خدا حرکت کرده هر روز گامی را در راه تکامل برداشته است، او از علم حصولی به علم حضوری و علم الیقین آنان به عین الیقین و حق الیقین تبدیل شده است.
9. پیامبر اکرم برای زدودن غبار روح در اثر معاشرت با مردم در هیچ مجلسی نمی‏نشست مگر آنکه 25 مرتبه استغفار می‏کرد. إِنَّهُ لَیُغَانُ عَلَی قَلْبِی وَ إِنِّی لاسْتَغْفِرُ اللَّهَ فِی کُلِّ یَوْمٍ سَبْعِینَ مَرَّةً بحارالانوار، ج 17، ص 44.
10. در آخر رسالت پیامبر هم آخرین آیاتی که بر او نازل می‏شود سوره نصر است: فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کانَ تَوّاباً نصر/ 3.یعنی دیگر تمام شد بعد از این در فکر خود باش و استغفار کن.
11. اولین منزل عبودیت توبه است.حدیث قدسی: انین المذنبین احب الی من تسبیح المسبحین‏ (انین ناله)
12. اقسام توبه‏...توبه عبد و توبه خدا : پذیرش توبه محفوف به دو توبه الهی: ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا إِنَّ اللّهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحِیمُ‏ توبه/ 118. اگر با کلمه الی بود برای بنده و اگر با کلمه علی بود برای خدا است.
13. توبه فرد و توبه جامعه‏ : کمیت درتوبه: تُوبُوا إِلَی اللّهِ جَمِیعاً نور/ 31.
14. توبه جامعه‏ : وَ تُوبُوا إِلَی اللّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ‏ نور/ 31. توبه گاهی برای فرد است و گاهی برای جامعه: إِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتّی یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ‏ رعد/ 11.
15. توبه نصوح وتوبه مردود...تعریف توبه نصوح‏ : مراد توبه ای است که نصیحت کند مردم را و خالص باشد برای خدا (تلخیص از اربعین حدیث امام خمینی)
16. آیات وروایات‏ : کیفیت در توبه: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً تحریم/ 8.
17. توضیح: مقصود از کمیت و کیفیت آن است که هم باید همه توبه کنند و هم خالصانه توبه کنند.
18. توبه نصوح‏ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً تحریم/ 8.
19. 2- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: قُلْتُ لابِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)" یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً" (تحریم/ 8) قَالَ: هُوَ الذَّنْبُ الَّذِی لا یَعُودُ فِیهِ أَبَداً کافی، ج 2، ص 432.
20. 3- قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): إذا تاب العبد المؤمن توبة نصوحا أحبه الله فستر علیه فی الدنیا و الاخرة قلت و کیف یستر علیه قال ینسی ملکیه ما کتبا علیه من الذنوب و أوحی الله إلی جوارحه اکتمی علیه ذنوبه و أوحی إلی بقاع الارض اکتمی علیه ما کان یعمل علیک من الذنوب فیلقی الله حین یلقاه و لیس شی‏ء یشهد علیه بالذنوب‏ ثواب‏الاعمال، ص 171.
21. 4- قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): التَّوْبَةُ النَّصُوحُ أَنْ یَکُونَ بَاطِنُ الرَّجُلِ کَظَاهِرِهِ وَ أَفْضَلَ‏ معانیالاخبار، ص 174.
22. توبه مردود : نپذیرفته شدن توبه دردو مورد. 1- در هنگام مرگ 2- کافر مردن.
23. وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتّی إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الانَ وَ لا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَ هُمْ کُفّارٌ نساء/ 18.
24. 2- توبه‏های مردود : کسانی که توبه آنان قبول نمی‏شود: إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بَعْدَ إِیمانِهِمْ ثُمَّ ازْدادُوا کُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الضّالُّونَ‏ آل عمران/ 90
25. مفسدان فی الارض باید اعدام یا تبعید شوند: إِنَّما جَزاءُ الَّذِینَ یُحارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فِی الارْضِ فَساداً أَنْ یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ یُنْفَوْا مِنَ الارْضِ ذلِکَ‏
26. لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیا وَ لَهُمْ فِی الاخِرَةِ عَذابٌ عَظِیمٌ إِلا الَّذِینَ تابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَیْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ‏ مائده/ 34- 33.
27. آری، بعد از دستگیر شدن مفسدان توبه فایده‏ای ندارد.
28. 3- وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتّی إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الانَ‏ نساء/ 18.
29. حَتّی إِذا أَدْرَکَهُ الْغَرَقُ قالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلا الَّذِی آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِیلَ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ آلانَ وَ قَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَ کُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ‏ یونس/ 91- 90.
30. 4- فَلَمّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنّا بِاللّهِ وَحْدَهُ وَ کَفَرْنا بِما کُنّا بِهِ مُشْرِکِینَ فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمانُهُمْ لَمّا رَأَوْا بَأْسَنا غافر/ 85- 84.
31. 5- یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً انعام/ 158.
32. اما دلیل اینکه توبه در آخرت دیگر قبول نیست از آن جهت است که آن اظهار پشیمانی انقلاب درونی نیست، انقلاب آزاد نیست و ثانیا انسان در این دنیا حکم میوه‏ای را دارد که به درخت چسبیده است. تا وقتی به درخت است، تابع نظام درخت است؛ رشدش و رنگش و طعمش به وسیله درخت است، اما همین که از درخت افتاد تمام امکاناتش از بین می‏رود. انسان میوه درخت طبیعت است، میوه درخت دنیا است.
33. طفل تا در رحم مادر است از مادر تغذیه می‏کند و تابع اوست، اما وقتی به دنیا آمد نظامی دیگر بر زندگی او حکم فرما است.و لذا است که علی (علیه السلام) می‏فرماید: إِنَّ الْیَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لا عَمَلَ‏ نهج‏البلاغه، خطبه 42.
34. شیطان است که وعده می‏دهد توبه دیر نمی‏شود: یَعِدُهُمْ وَ یُمَنِّیهِمْ وَ ما یَعِدُهُمُ الشَّیْطانُ إِلا غُرُوراً نساء/ 120.
35. توبه امام و معصوم‏ : استغفار امام و نبی از این دید است: حسنات الابرار سیئات المقربین‏ کشف‏الغمة، ج 2، ص 254.
36. شرایط توبه‏ : ایمان و عمل صالح‏ : پذیرش توبه مشروط به ایمان و عمل صالح: إِلا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا یُظْلَمُونَ شَیْئاً مریم/ 60.
37. شرائط قبولی توبه در پناه خط امامت‏ : وَ إِنِّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی‏ طه/ 82.
38. در روایات می‏خوانیم: عن یعقوب بن شعیب قال:" و سألت أبا عبد الله (علیه السلام) عن قول الله تبارک و تعالی" وَ إِنِّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی" (طه/ 82) قال: و من تاب من ظلم و آمن من کفر و عمل صالحا ثم اهتدی إلی ولایتنا و أومأ بیده إلی صدره" بصائرالدرجات، ص 78.
39. قَالَ الْبَاقِرُ (علیه السلام): فِی قَوْلِهِ تَعَالَی" وَ إِنِّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی" (طه/ 82) أَ لا تَرَی کَیْفَ اشْتَرَطَ وَ لَمْ تَنْفَعْهُ التَّوْبَةُ وَ الایمَانُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ حَتَّی اهْتَدَی وَ اللَّهِ لَوْ جَهَدَ أَنْ یَعْمَلَ مَا قُبِلَ مِنْهُ حَتَّی یَهْتَدِیَ قَالَ: قُلْتُ: إِلَی مَنْ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاکَ؟ قَالَ: إِلَیْنَا تفسیرالقمی، ج 2، ص 61.
40. قَالَ الْبَاقِرُ (علیه السلام): إِنَّمَا أُمِرَ النَّاسُ أَنْ یَأْتُوا هَذِهِ الاحْجَارَ فَیَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یَأْتُونَا فَیُعْلِمُونَا وَلایَتَهُمْ لَنَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ وَ إِنِّی لَغَفّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدی ثُمَّ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَی صَدْرِهِ إِلَی وَلایَتِنَا کافی، ج 1، ص 392. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

 

 

توبه4: بنابراین هرگاه فسادگران قبل از دستگیرى توبه کنند، قابل عفو و بخشش هستند. 4- همان گونه که قبلًا هم اشاره کردیم، توبه هر گناهى به نوعى است؛ اگر شخصى نماز نخوانده،

                 بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

               توبه4: 

0. بنابراین هرگاه فسادگران قبل از دستگیرى توبه کنند، قابل عفو و بخشش هستند.
1. 4- همان گونه که قبلًا هم اشاره کردیم، توبه هر گناهى به نوعى است؛ اگر شخصى نماز نخوانده، توبه‏اش به آن است که قضاى آن را انجام دهد و اگر شخصى به آبرو یا مال مردم تجاوزى کرده باید از شخصى که مورد ظلم قرارگرفته عذرخواهى کند واو را راضى نماید.
2. 5- اثر توبه تنها آمرزش گناهان نیست، زیرا در قرآن و روایات آثار دیگرى را هم مى‏بینیم از جمله:
3. آثار توبه الف: زندگى شیرین و نیکو مى‏شود. «تُوبوا الیه یُمتّعکُم مَتاعاً حَسَناً» «هود : 3» هر گاه شما توبه کنید، خداوند شما را به بهره‏اى نیکو کامیاب مى‏نماید.
4. آثار توبه ب: علاوه بر بخشش گناهان، همان لغزشها به حسنات تبدیل مى‏شود. «الّا مَن تابَ و آمَنَ و عَمِل صالِحاً فَاولئِک یُبَدّلُ اللّهُ سَیّئاتِهم حَسَناتٍ» « الفرقان : 70» کسى که توبه کرده و ایمان آورده‏ و عمل صالح انجام دهد، خداوند بدى‏هاى آنان را به حسنات تبدیل مى‏نماید.
5. آثار توبه ج: سبب نزول رحمت و موجب قدرت وتوانمندى بیشترى مى‏شود. «ثمّ تُوبُوا الیه یُرسِل السّماءَ عَلیکُم مِدراراً و یَزِدکُم قُوّةً الى‏ قُوّتِکم» « هود : 52» توبه کنید تا خداوند آسمان را براى شما به باریدن فراوان بگمارد و نیرویى بر نیرویتان بیافزاید.
6. آثار توبه د: رزق و امدادهاى غیبى را در پى دارد. «استَغفروا ربّکم انّه کانَ غَفّاراً یُرسِلِ السّماء علیکم مِداراً و یُمدِدکُم باموالٍ و بَنینَ و یَجعَل لَکم جَنّاتٍ و یَجعَل لَکُم انهاراً» «2» استغفار کنید زیرا خداوند غفّار و بخشنده است، تا آسمان را به باران فراوان بر شما بگمارد و شما را به مال‏ها و فرزندان کمک کند و برایتان باغ ها و جویبارها پدید آرد.
7. 6-همان گونه که توبه واقعى این همه آثار خیر را بدنبال دارد، اگر کسى به ظاهر توبه کند، ولى همچنان بر اعمال خلاف خود باقى بماند، گویا خدا را مسخره کرده است.
8. امام باقر علیه السلام فرمود: «المُقیمُ علىَ الذّنبِ و هو یَستَغفِرُ منه کالمستَهزِء» «3کسى که به گناه پافشارى کند و مرتّب استغفار کند، مانند کسى است که به تمسخر عملى را انجام دهد.
9. تعریف توبه‏ : لغوی: به معنای بازگشت از چیزی و روی آوردن به چیزی می باشد.
10. اصطلاحی: در اصطلاح شرع بازگشت بنده از عصیان و روی آوردنش را به اطاعت از خداوند را گویند.
11. قال العلامة رحمه الله فی شرحه: التوبة هی الندم علی المعصیة لکونها معصیة و العزم علی ترک لمعاودة فی المستقبل لان ترک العزم یکشف عن نفی الندم و هی واجبة بالاجماع. بحارالانوار، ج 6، ص 42.
12. وقتی شخصی در حضور مبارک علی (علیه السلام) استغفار کرد و حضرت احساس کرد که او معنی و حقیقت استغفار را نمی داند به او اعترض کرد و فرمود: ثَکِلَتْکَ أُمُّکَ أَ تَدْرِی مَا الاسْتِغْفَارُ الاسْتِغْفَارُ دَرَجَةُ الْعِلِّیِّینَ‏ نهج‏البلاغه، حکمت 417.
13. و سپس فرمود:" استغفار و توبه یک کلمه است براساس 6 پایه، 2 تای از اینها ماهیت توبه و 2 تا شرط قبولی توبه و 2 تا کمال توبه است". حکمت 409
14. أَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلَی مَا مَضَی‏
15. الم یأن للذین امنوا ان تخضع قلوبهم لذکر الله‏
16. وَ الثَّانِی الْعَزْمُ عَلَی تَرْکِ الْعَوْدِ إِلَیْهِ أَبَدا
17. طبق حدیث: گناه بعد از استغفار از استغفار نکردن بدتر است، چون مسخره کردن استغفار است.
18. پرداخت حقوق و دیون مردم: وَ الثَّالِثُ أَنْ تُودِّیَ إِلَی الْمَخْلُوقِینَ حُقُوقَهُمْ حَتَّی تَلْقَی اللَّهَ أَمْلَسَ لَیْسَ عَلَیْکَ تَبِعَةٌ
19. ادای حقوق الهی مانند نماز و روزه قضا: وَ الرَّابِعُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَی کُلِّ فَرِیضَةٍ عَلَیْکَ ضَیَّعْتَهَا فَتُودِّیَ حَقَّهَا
20. گوشتهایی که از حرام روییده آب کنی: وَ الْخَامِسُ أَنْ تَعْمِدَ إِلَی اللَّحْمِ الَّذِی نَبَتَ عَلَی السُّحْتِ فَتُذِیبَهُ بِالاحْزَانِ حَتَّی تُلْصِقَ الْجِلْدَ بِالْعَظْمِ وَ یَنْشَأَ بَیْنَهُمَا لَحْمٌ جَدِیدٌ
21. به این بدن که لذت معصیت را چشیده رنج طاعت بچشان: وَ السَّادِسُ أَنْ تُذِیقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطَّاعَةِ کَمَا أَذَقْتَهُ حَلاوَةَ الْمَعْصِیَةِ
22. نمونه‏های توبه واقعی: بشرحافی، فضیل بن عیاض، ابولبابه و زهیر بن قین از یاران امام حسین (علیه السلام)
23. درجات توبه‏ : قَالَ الصَّادِقُ (ع):" التَّوْبَةُ حَبْلُ اللَّهِ وَ مَدَدُ عِنَایَتِهِ وَ لا بُدَّ لِلْعَبْدِ مِنْ مُدَاوَمَةِ التَّوْبَةِ عَلَی کُلِّ حَالٍ وَ کُلُّ فِرْقَةٍ مِنَ الْعِبَادِ لَهُمْ تَوْبَةٌ فَتَوْبَةُ الانْبِیَاءِ مِنِ اضْطِرَابِ السِّرِّ وَ تَوْبَةُ الاوْلِیَاءِ مِنْ تَلْوِینِ الْخَطَرَاتِ وَ تَوْبَةُ الاصْفِیَاءِ مِنَ التَّنَفُّسِ وَ تَوْبَةُ الْخَاصِّ مِنَ الاشْتِغَالِ بِغَیْرِ ذِکْرِ اللَّهِ وَ تَوْبَةُ الْعَامِّ مِنَ الذُّنُوبِ‏ مصباح‏الشریعة، ص 97.
24. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله): توبوا الی الله فانی اتوب الی الله فی کل یوم مأة مرة کنز، خ 1071
25. توبه برای انسان تغییر مسیر دادن است، نوعی انقلاب درونی و قیام از خود علیه خود است.
26. توبه یک عکس العمل است، عکس العمل روح در مقابل معاصی و به 2 چیز بستگی دارد، یکی شدت معاصی و یکی صاف بودن و صیقلی بودن روح، چنانکه عکس العمل یک توپ که به زمین زده می شود هم به فشار دست زننده و هم به مسطح بودن و صاف بودن زمین بستگی دارد.
27. اهمیّت توبه‏ : توبه واجب است: تُوبُوا إِلَی اللّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُومِنُونَ‏ نور/ 31.
28. 88 بار در قرآن آمده که به توبه سفارش شده است.
29. خداوند توبه کنندگان را دوست دارد: إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوّابِینَ‏ بقره/ قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): عَجِبْتُ لِمَنْ یَقْنَطُ وَ مَعَهُ الاسْتِغْفَارُ
30. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): لا شَفِیعَ أَنْجَحُ مِنَ التَّوْبَةِ نهج‏البلاغه، حکمت 371.
31. قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): التَّوْبَةُ حَبْلُ اللَّهِ‏ مصباح‏الشریعة، ص 97.
32. توبه پاتک انسان است بر تکهای شیطان، توبه اسلحه گناهکاراست در برابر تمام اسلحه‏های شیطان.
33. توبه خود یک دعائی است: خیر الدعاء الاستغفار قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): خَیْرُ الْعِبَادَةِ الاسْتِغْفَارُ کافی، ج 2، ص 517.
34. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): أفضل التوسل الاستغفار غررالحکم، ص 195.
35. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): لِکُلِّ دَاءٍ دَوَاءٌ وَ دَوَاءُ الذُّنُوبِ الاسْتِغْفَارُ کافی، ج 2، ص 439.
36. إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ التَّوّابِینَ‏ بقره/ 222.
37. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): لَیْسَ شَیْ‏ءٌ أَحَبَّ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی مِنْ مُومِنٍ تَائِبٍ وَ مُومِنَةٍ تَائِبَةٍ عیون‏أخبارالرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 29.
38. 3- قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): من تاب تاب الله علیه و أمرت جوارحه أن تستر علیه و بقاع الارض أن تکتم علیه و أنسیت الحفظة ما کانت کتب علیه‏ ثواب‏الاعمال، ص 179.
39. 5- قَالَ الْبَاقِرُ (علیه السلام ): التَّائِبُ مِنَ الذَّنْبِ کَمَنْ لا ذَنْبَ لَهُ وَ الْمُقِیمُ عَلَی الذَّنْبِ وَ هُوَ مُسْتَغْفِرٌ مِنْهُ کَالْمُسْتَهْزِئِ‏ کافی، ج 2، ص 435.
40. 6- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): التائب حبیب الله و التائب من الذنب کمن لا ذنب له‏ محجة، ج 7، ص 9. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

توبه 3 شرایط و انواع توبه‏ : همان گونه که براى هر نوع بیمارى دوایى مخصوص است، براى هر نوع گناهى هم توبه خاصّى لازم است که مناسب با آن گناه مى‏باشد.

 

0. بسم الله الرحمن الرحیم
1. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
2. توبه 3 شرایط و انواع توبه‏ : همان گونه که براى هر نوع بیمارى دوایى مخصوص است، براى هر نوع گناهى هم توبه خاصّى لازم است که مناسب با آن گناه مى‏باشد.
3. مثلًا توبه کتمان حقائقى که باید براى مردم گفته مى‏شد به این است که انسان آن مسائل را با بیان رسا و گویا بیان نماید. قرآن بعد از آنکه کتمان‏کنندگان را به سخت‏ترین نفرین‏ها تهدید مى‏کند مى‏فرماید: «الّا الّذینَ تابوا واصلِحوا و بَیّنوا فَاولئک أتوبُ علیهم وأنَا التّوابُ الرّحیم» «بقره، آیه 160» هرگاه افراد کتمان کننده توبه نمایند و خرابى‏ها را اصلاح کنند و به جاى کتمان‏هاى خود دست به بیان حقایق دینى مکتوم در مورد خود بزنند، من نیز لطف و رحمتم را بر آنان بر مى‏گردانم و من توبه پذیر رحیمى هستم.در این آیه چگونگى توبه با نوع گناه کاملًا تناسب و سنخیّت دارد.
4. در قرآن شاید آیه‏اى نباشد که در کنار توبه، وظیفه‏اى را بیان نکرده باشد، مثلًا مکرّر در کنار جمله «تابوا» جمله «اصلحوا» هم آمده است، «(3). سوره آل‏عمران، آیه 89، نور، 5 و نحل، 119یعنى علاوه بر توبه و پشیمانى قلبى، باید انسانِ توبه‏کننده خرابکارى‏هاى گذشته خود را اصلاح نماید.
5. در کنار توبه منافقان، وظائف متعدّدى بیان شده است، از جمله اینکه مى‏فرماید: «الّا الّذینَ تابوا واصلِحوا واعتَصِموا باللّه واخلِصوا دینَهم لِلّه فاولئک مَع المؤمنین» « سوره نساء، آیه 146» گر چه منافقان در قعر دوزخند، لیکن هر گاه توبه کنند و خرابى‏هاى گذشته را اصلاح نمایند، «واصلحوا» وبه
6. جاى وابستگى به غیر مسلمانان (شرق و غرب و طاغوت‏ها) تنها به خدا متوسّل شوند، «واعتصموا باللّه» وبه جاى بدعت و ایجاد مکتبى التقاطى، تنها از قانون خدا و سنّت رسول‏اللّه صلى الله علیه و آله پیروى نمایند، «واخلصوا دِینَهُم لِلّه» و دین و اعمال دینى را خالص براى خدا انجام دهند
7. و در کنار توبه به این وظائف عمل نمایند و نشان دهند که به راستى از راهى که رفته‏اند پشیمان شده‏اند، ما نیز اینان را همراه مؤمنان قرار مى‏دهیم. «فاولئک مع المؤمنین»
8. در بعضى آیات‏ «. سوره توبه، آیه 5 و 11» در کنار جمله‏ «تابوا» جملات دیگرى از قبیل‏ «أقاموا الصلوة و آتوا الزّکاة» آمده یعنى مشرکین که توبه مى‏کنند باید نماز را هم بپادارند و زکات را بپردازند
9. ... و درآیات دیگر مى‏بینیم که در کنار توبه، شرط عمل صالح و ایمان بیان شده است.
10. کوتاه سخن آنکه: توبه تنها پشیمانى نیست، بلکه باید هم حقّ مردم به آنها داده شود و هم حقّ خدا انجام گیرد و خرابى‏ها اصلاح و کتمان حقایق دین افشا و کفرها ایمان و شرک‏ها توحید گردد و ... تا توبه حقیقى صورت گیرد.
11. همراهى ولایت‏ : اگر تمام عبادات انجام گیرد و حقوق الهى و حقوق مردم پرداخت شود و پشیمانى قلبى هم صددرصد باشد، ولى در مسائل سیاسى و اجتماعى انسان دچار لغزش شود، یعنى خط ولایت و رهبرى او سالم نباشد، تمام کارها و جبران‏ها و توبه‏ها نقش برآب است. زیرا این فریاد قرآن است که مى‏فرماید: «و انّى لَغفّار لِمَن تابَو آمَن و عَمِلَ صالِحاً ثمّ اهتَدى‏»
12. بدون شک من آمرزنده کسانى هستم که توبه نمایند و ایمان آورده و عمل شایسته انجام دهند، لیکن هدایت آنان نیز صحیح باشد.
13. در روایات پیرامون این آیه مى‏خوانیم: مراد از جمله «اهتَدى‏» در پایان آیه آن است که علاوه بر تمام کارهاى گفته شده باید تابع رهبرى الهى و هدایت به سوى ولایت پیامبر و اهل‏بیت او علیهم السلام و در مسیر خدا باشد. «2»
14. در آیه‏اى دیگر مى‏خوانیم که حضرت نوح به مردم مى‏گوید: «أنِ اعبُدوا اللّه و اتّقوهُ و أطیعونِ یَغفِرْ لکم» «3» شما بندگى خدا کنید و تقوا داشته باشید و از رهبرى من پیروى نمایید تا خداوند شما را بیامرزد.
15. بنابراین شرط اساسى تمام اعمال صالح، ولایت وپیروى از رهبر الهى است.
16. راههاى توبه و جبران‏ : در آیات قرآن و روایات براى آمرزش و جبران گناهان، دستورات و رهنمودهایى رسیده که ما چند نمونه از آنها را بیان مى‏کنیم:
17. 1- صدقات و کمک‏هاى پنهانى.قرآن مى‏فرماید: «ان تُبدُوا الصَّدَقاتِ فَنعِمّا هِىَ وان تُخْفوها وتُؤتُوهَا الفُقراءَ فهوَ خَیرٌ لکم و یُکفّرُ عنکم من سیّئاتِکم» «4» اگر به فقرا آشکارا کمک کنید کار نیکویى انجام داده‏اید، ولى اگر همین صدقات و رسیدگى به فقرا پنهانى و مخفیانه باشد، براى شما بهتر است و کفّاره گناهان و سبب جبران بدى‏هاى شما مى‏شود.
18. 2- هجرت و جهاد.در قرآن مى‏خوانیم: «فَالّذین هاجَروا واخرِجوا مِن دیارِهم واوذوا فى سَبیلى و قاتَلُوا وقُتِلوا لُاکفّرنّ عنهم سیّئاتِهم» «5» کسانى که هجرت کرده‏اند و بخاطر حمایت از حق از خانه‏هایشان آواره و اخراج شده‏اند و در راه من آزارها دیده‏اند و جهاد کرده و به‏ شهادت رسیده‏اند، به یقین من گناهانشان را پوشانده و آنان را خواهم بخشید.
19. 3- دورى از گناهان کبیره. قرآن مى‏فرماید: «ان تَجتَنِبوا کَبائِرَ ما تُنهَونَ عَنه نُکَفّر عَنکُم سَیّئاتِکم» «سوره نساء، آیه 31» اگر شما از گناهان بزرگى که از آن نهى شده‏اید دورى نمایید، ما گناهان دیگرتان را مى‏بخشیم.
20. گناهان کبیره به آن گناهانى گفته مى‏شود که یا در قرآن وعده عذاب بدان داده شده باشد و یا روایات، یا عقل ویا مؤمنین آن را گناه بزرگ بشمارند، گرچه نام مخصوصى از آن در قرآن نباشد. نظیر فاش کردن اسرار مسلمانان و جاسوسى براى کفّار که هم به حکم عقل و هم در دیدگاه جامعه اسلامى گناهى بس بزرگ است، بر فرض که آیه و حدیثى نباشد. «مؤلّف در کتاب گناه‏شناسى توضیح بیشترى داده است‏»
21. 4- انجام کارهاى نیک. در قرآن مى‏خوانیم: «انّ الحَسَناتِ یُذهِبنَ السّیّئاتِ» «سوره هود، آیه 114»
22. بدرستى که حسنات و کارهاى نیک، کارهاى بد را از بین مى‏برد. لذا در اسلام به ما سفارش شده که هر گاه مرتکب خلافى شدید سعى کنید به جبران آن، کارهاى نیکى انجام دهید که یکى از آثار کار نیک، خنثى کردن آثار دنیوى و اخروى کارهاى بد است. «البتّه گاهى هم کار بد، کارهاى خوب را خنثى و به اصطلاح حبط مى‏کند»
23. 5- وام و قرض دادن. قرآن مى‏فرماید: «انْ تُقرِضُوا اللّه قَرضاً حَسَناً یُضاعِفْه لکم و یَغْفِرْلکم» « تغابن، آیه 17» هر گاه شما به خدا (بندگان نیازمندش) قرض نیکو بدهید، وامى که در آن بهره و آزار و توقّع و ذلّت نباشد، خداوند پاداش چند برابر عطا مى‏فرماید و گناهان شما را هم مى‏آمرزد.
24. 6- تقوى.در قرآن مى‏خوانیم: «انْ تَتَّقوا اللّهَ یَجعَلْ لَکم فُرقاناً و یُکَفّر عَنکم سَیّئاتِکم و یَغفِر لَکم» «سوره انفال، آیه 29»
     
25. هر گاه تقوا داشته باشید و از گناه دورى نمایید، خداوند به شما دید خاصّى (فُرقان) مى‏دهد که به راحتى بتوانید حقّ را از باطل تشخیص دهید، به علاوه گناهان شما را مى‏پوشاند و از تقصیر شما در مى‏گذرد.
26. 7- دعاى دیگران. علاوه بر توبه و ندامت خود انسان، دعاى مؤمنین و اولیاى خدا درباره او را نیز مى‏توان از عوامل بخشش خدا برشمرد که در آیات و روایات بسیارى آمده است.
27. چند تذکّرکسانى که از مردن مى‏ترسند بدانند که راه توبه باز وخداوند بسیار بخشنده است.
28. در قرآن حدود سیصد مرتبه خود را با صفات «رحمان، رحیم، غفّار، غفور، ودود» ستوده است.
29. آنان با یک اراده وتصمیم وبازگشت به خدا، مى‏توانند تمام خلافکارى‏هاى خود را جبران کنند وبدانند که خداوند نیز آنان را مى‏پذیرد؛
30. 1- زیرا خودش فرموده است: توبه‏ها را قبول مى‏کند، «قابِلُ التَّوبِ» «سوره‏غافر، آیه 3» و توبه‏کننده را نیز دوست دارد. «انّ اللّه یُحِبُ‏ التّوّابِین» «سوره‏بقره، آیه 222»
31. 2- توبه تنها یک ‏سفارش اخلاقى نیست، بلکه یک وظیفه واجب وضرورى است که قرآن هفت مرتبه با جمله «تُوبوا» به همه مردم فرمان توبه داده است.
32. 3- توبه باید فورى باشد و توبه‏هایى که انسان در آستانه مرگ و لحظه برخورد با قهر خدا دارد، بى‏فایده است. زیرا در لحظه خطر در حقیقت انسان بطور اجبار توبه مى‏کند، نه بر اساس معرفت و ندامت واقعى، چنانکه فرعون هم در آستانه هلاکت وغرق شدن توبه کرد، ولى چه سود؟
33. در قرآن مى‏خوانیم: «فَلمّا رَأوا بأسَنا قالوا آمَنّا بِاللّه ... فَلَم یَک یَنفَعُهم ایمانُهُم لَمّا رأوا بأسَناً ...» «سوره غافر، آیه 84 و 85» گروهى به هنگام مشاهده آثار غضب خدا توبه کرده و یا ایمان مى‏آورند، ولى این توبه و ایمان سودى ندارد.
34. در جاى دیگر چنین مى‏خوانیم: «و لَیسَتِ التّوبَةُ لِلّذینَ یَعمَلونَ السّیّئاتِ حتّى اذا حَضَر أحدَهُم المَوتُ قالَ انّى تُبتُ الآن» «سوره غافر، آیه 84 و 85» توبه براى کسانى نیست که جنایات زیادى را انجام داده و تا لحظه مرگ غافل و سرمست هستند، ولى همین که مرگِ یکى از آنها فرارسد و ببیند مردن جدّى است، مى‏گوید: خدایا! اکنون توبه کردم.
35. در مورد مسائل سیاسى و اجتماعى نیز در قرآن چنین مى‏خوانیم: مردم محارب و مفسد باید اعدام گردند، یا به دار کشیده شوند، یا دست راست وپاى چپشان قطع گردد ویا تبعید شوند، مگر آنان که قبل از دستگیرى توبه نمایند، «الّا الّذین تابُوا مِن قَبلِ أن تَقدِروا عَلَیهِم» « المائدة : 34»
36. بنابراین هرگاه فسادگران قبل از دستگیرى توبه کنند، قابل عفو و بخشش هستند.
37. 4- همان گونه که قبلًا هم اشاره کردیم، توبه هر گناهى به نوعى است؛ اگر شخصى نماز نخوانده، توبه‏اش به آن است که قضاى آن را انجام دهد
38. و اگر شخصى به آبرو یا مال مردم تجاوزى کرده باید از شخصى که مورد ظلم قرارگرفته عذرخواهى کند واو را راضى نماید.
39. 5- اثر توبه تنها آمرزش گناهان نیست، زیرا در قرآن و روایات آثار دیگرى را هم مى‏بینیم از جمله:
40. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

توبه 2..اگر گناه در ذهنشان نبود که توبه کنند، از کارهای خوب شان توبه کنند. خدایا من از نمازم توبه میکنم. آن جوری که باید نماز نخواندم. خدایا آن جوری که شایسته ی تو بود، من انجام ندادم.

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم توبه 2—

0. اگر گناه در ذهنشان نبود که توبه کنند، از کارهای خوب شان توبه کنند. خدایا من از نمازم توبه میکنم. آن جوری که باید نماز نخواندم. خدایا آن جوری که شایسته ی تو بود، من انجام ندادم. آن جوری که باید محبت به خلق بکنم، نکردم. آن جوری که باید روزه می گرفتم نگرفتم. از کاستی هایی که در دل کارهای خوب است، توبه کنند. ما بعضی از اوقات فقط دنبال گناهان درشت می رویم. اولیاء خدا از همین چیزها توبه می کردند. مقام ربوبی را می دیدند و اعمال خودشان را نسبت به بارگاه ربوبی کم می دانستند و دائم توبه می کردند و اشک می ریختند.
    
1. با عذاب وجدان بعد از توبه چکار کنیم ؟ چرا بعد از توبه اذیت نشویم؟ این خیلی خوب است. در روایت داریم: وقتی کسی در اثر یادآوری گناه خودش اذیت می شود، این علامت این است که خدا دوستش دارد. خدا کسی را که دوست ندارد کاری میکند که گناه برایش مهم باشد. عذاب وجدان مهمترباشد ؛ عذاب وجدان خیلی انسان را رشد میدهد. شخصیت انسان را معنوی تر خواهد کرد. انسان را از گناه فاصله خواهد داد. منتهی این عذاب وجدان را باید کنار خدا داشته باشیم. نه تنهایی بدون خدا که موجب افسردگی بشود. بچه ای که مادرش را گم کرده، اول مادرش را پیدا می کند و بعد در بغل مادرش گریه می کند.
2. پیامبر می فرماید: گریه کردن بچه ها را دوست دارم. روی این میشود کار کرد. ما باید عذاب وجدان را دم در خانه ی خدا داشته باشیم و خبر داشته باشیم که خدا همه ناراحتی ما را جبران خواهد کرد. ما حق مان است که ناراحت باشیم چون گناه کرده ایم. خدا انسان را نوازش می کند. پس این عذاب وجدان علامت خوبی است. سعی نکنید این را زود از بین ببرید. در خانه ی خدا اشک بریزید مطمئن باشید خدا این وضعیت را دوست دارد.اللهم صل
3. چکار کنیم که از معاصی نفرت پیدا کنیم؟ باید همه ی کارهای خوب را انجام بدهیم تا به این نقطه برسیم. یکی این است که با خوبها بیشتر رابطه داشته باشیم. انسان وقتی خوب ها را می بیند از بدی خودش پشیمان میشود. با آدمهای خوب و آدمهایی که هوس گناه درسرشان نیست رابطه برقرار بکنیم. برویم آنها را ببینیم.
4. یکی دیگر از راهها، انجام دادن کارهای خوب است. کارهای خوب نور است و وقتی نور آمد، بدی ها می رود. بعضی وقت ها ما هیچ کاری نمی کنیم و دوست داریم که از گناه هم نفرت پیدا کنیم. مثلا عذاب وجدان داریم و هیچ حرکت خوبی هم انجام نمی دهیم.
5. یکی دیگر از راهها این است که توبه کنیم و به خودمان تلقین کنیم و هفت صد تا استغفرالله بگوییم. در حالت استغفار وقت بگذارید و تمرکز بکنید و آن قدر این کار را انجام بدهید تا کم کم آن تنفر پدید بیاید. راه دیگر قرآن خواندن است که در قلب انسان نور بوجود می آورد. شرکت در روضه و ذکر مصیبت هم مهم است.
6. در روایت داریم که نفس ما آن حیوان چموشی است که رام نمی شود و عمل و علم هم به آن کمک می کنند. حالا چکار کنیم ؟ این نفس را دور بزنید. ما امیرالمومنین را دوست داریم. بنشینیم و غصه های ایشان را بخوریم. برای ایشان اشک بریزیم. درباره ی مظلومیت او فکر بکنید. حضور در روضه یکی از کارهای با عظمتی است که خیلی بزرگان روی آن تاکید می کردند.
    
7. توبه در قرآن‏ قرآن کریم بدنبال آیات عذاب، را آورده تا بگوید: راه اصلاح، هرگز بر کسى بسته نیست. «إِلَّا الَّذِینَ تابُوا»‏ «إِلَّا مَنْ تابَ»
8. توبه، واجب است. زیرا فرمان خداوند است. «تُوبُوا إِلَى اللَّهِ» «تحریم/ 8»
9. قبول توبه‏ى واقعى قطعى است،نمى‏توان باور کرد که ما به امر او توبه کنیم ولى او نپذیرد. «هُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ» (شورى /37)
10. خداوند هم توبه را مى‏پذیرد و هم کسانى را که بسیار توبه مى‏کنند دوست دارد. «یُحِبُّ التَّوَّابِینَ» (بقره/222).
11. توبه، باید با عمل نیک و جبران گناهان همراه باشد. «تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً» ( فرقان/ 71) «تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ»( انعام/ 37)
12. «تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَیَّنُوا» ( بقره/ 160)  توبه، رمز رستگارى است. تُوبُوا ... لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ‏(نور/31)
13. توبه، وسیله‏ى تبدیل سیئات به حسنات است. «إِلَّا مَنْ تابَ‏، وَ عَمِلَ‏، صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ» «1 (1). فرقان، 70.»
14. توبه، سبب نزول باران است. تُوبُوا* ... یُرْسِلِ السَّماءَ «(2). هود، 52.»
15. توبه، سبب رزق نیکو است. «تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً» «(3). هود، 3.»
16. توبه در هنگام دیدن آثار مرگ و عذاب پذیرفته نمى‏شود. «حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ» «(4). نساء، 18.»
17. خداوند علاوه بر قبول توبه، لطف ویژه نیز دارد. «هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ»(بقره/37) «ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ» «(5). بقره، 37.»، «ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِیمٌ» «(6). انعام، 54. » «إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ» «
18. توبه، در این آیات در کنار توبه به مسئله رحمت و رأفت و محبت الهى اشاره شده است. «ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ» «(8). مریم، 60. »
19. قرآن ترک توبه را ظلم و هلاکت دانسته است. «وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ» «(8). مریم، 60.» «ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذابُ جَهَنَّمَ» «(9). هود، 90.
20. 8- توبه، یک تحول است نه تظاهر. «تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً»
21. 9- شرط رستگارى و ورود به بهشت، توبه وایمان و عمل صالح است. تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ... یَدْخُلُونَ الْجَنَّة

 

22. توبه، ابعاد و شرایط آن‏ : پس از پاسخگویى به علل ترس از مرگ و بررسى دلائل و ریشه‏هاى ترس، اکنون در باره توبه و جبران تخلّفات گذشته که تنها راه نجات است، به سراغ قرآن و روایات مى‏رویم:
23. معناى توبه‏ : توبه به معناى برگشت است، لذا در قرآن، هم به خداوند نسبت داده شده و هم به انسان. «1» توبه خدا یعنى برگرداندن لطف و رحمت خود بر بندگان و توبه انسان به معناى برگشت او از حالات و اعمال فاسد گذشته خود است و لذا در هر توبه انسان دو توبه از خدا مى‏بینیم؛
24. یکى برگرداندن لطف خودش به بندگان گناهکار است که با این لطف انسان متوجه بدى‏هاى خود مى‏شود و پس از این توجه، انسان نیز توبه کرده و از افکار و اعمال خودش پشیمان شده و برمى‏گردد و دیگرى پذیرش توبه انسان است که بار دیگر خدا لطف کرده و توبه او را مى‏پذیرد.
25. همانند پدرى که لطف مى‏کند و سرمایه‏اى را به فرزندش مى‏بخشد و این فرزند با همان سرمایه، اجناسى تهیه مى‏کند، دوباره پدر، آن اجناس را با قیمت چند برابر از پسرش مى‏خرد که در واقع یک تجارت و سود فرزند، میان دو لطف پدر قرار دارد.
26. بنابراین یک توبه انسان میان دو توبه خدا قرار گرفته است، بدین ترتیب که ابتدا خداوند توفیق توجه به عیب‏ها را به انسان عطا مى‏فرماید، آنگاه انسان پشیمان‏ شده و از آن عیب‏ها و گناهان توبه مى‏کند و سپس خداوند توبه او را مى‏پذیرد که این لطفى دیگر است. قرآن این حقیقت را چنین بیان مى‏فرماید:
27. «ثمّ تابَ عَلیهِم لِیَتوبُوا انّ اللّه هو التَّوابُ الرَّحِیم» «1» خداوند لطف خودش را بر آنها شامل مى‏کند و مى‏فهمند که بد کرده‏اند، سپس آن افراد توبه مى‏کنند و بار دیگر خداوند رحیم توبه آنان را پذیرفته و آنان را مى‏بخشد.
28. مراحل توبه‏ : حضرت على علیه السلام توبه را داراى چهار مرحله دانسته و مى‏فرماید: «التَّوبَةُ نَدمٌ بِالقَلبِ و استِغفارٌ باللسانِ و تَرک بالجَوارح، واضمارُ الَّا یَعود» «2»
29. توبه چهار مرحله دارد: اوّل: پشیمان شدن قلبى.دوّم: اقرار و اعتراف و آن پشیمانى را در قالب استغفار به زبان آوردن.سوّم: ترک و رها کردن گناهان گذشته.چهارم: تصمیم بر اینکه در آینده هم آن گناهان را تکرار نکند.
30. ابعاد توبه حقیقى‏ :در حدیث بسیار عالى و جالبى رسولخدا صلى الله علیه و آله توبه را در ابعاد گوناگون بیان کرده و خطاب به اصحاب فرمودند: «أتَدرونَ مَن التّائب؟ قالوا: الّلهم لا» آیا مى‏دانید توبه کننده حقیقى کیست؟ آنان گفتند: نه. آنگاه حضرت آنان را به چند گروه تقسیم کردند: «اذا تابَ العَبدُ و لَم یُرضِ الخُصَماءَ فَلَیس بِتائِب» هر گاه انسان به زبان و دل توبه کند، ولى طلبکاران وستم‏کشیدگان را از خود راضى ننماید، در حقیقت توبه نکرده است.
31. «مَن تابَ و لم یَزِد فِى العِبادةِ فَلَیسَ بِتائِب» کسى که توبه کند، ولى به عبادتش چیزى اضافه نشود، او هم توبه نکرده است.
32. «مَن تابَ و لَم یُغَیّر لِباسَه فَلَیسَ بِتائبٍ» هر گاه کسى توبه کند، ولى در لباس و قیافه ظاهرى او تغییراتى داده نشود، باز هم توبه نکرده است. یا مقصود این است که اگر لباس حرام و گناه را به لباس تقوى تغییر ندهد، تائب شمرده نمى‏شود.
33. «مَن تابَ و لَم یُغیّر رُفقائَه فَلَیسَ بِتائِب» هر گاه شخصى توبه کند، ولى در مسائل اجتماعى روابط قبلى خود را با افراد فاسد همچنان ادامه دهد و آنان را عوض نکند، گویا اصلًا توبه نکرده است.
34. «مَن تابَ ولَم یُغیّر مَجلِسَه فَلَیس بِتائِب» هر گاه توبه کند، لیکن در نشست و برخاست‏ها و دعوت‏ها و پذیرایى‏هاى او چهره اسلامى مشاهده نشود، باز هم توبه او اساسى نیست.
35. «مَن تَابَ ولَم یُغَیّر فِراشَه و وِسادَتَه فَلَیس بِتائِب» هر گاه کسى توبه کند، ولى در مسائل خانوادگى، زناشوئى وتربیت فرزند، اخلاق و رفتار اسلامى نداشته باشد و در مسائل جنسى از راه انحرافى که رفته باز نگردد، او نیز توبه نکرده است.
36. «مَن تَابَ وَ لَم‏یُغَیّر خُلقَه و نِیّتَه فَلیسَ بِتائِب» هر گاه کسى توبه کند، ولى در حالات روحى، فکرى، قلبى و برخوردهاى اجتماعى او تغییراتى حاصل نشود و به جاى راضى کردن خدا به فکر راضى کردن این و آن باشد و تکبّر، کینه، حسادت، بُخل و ریا را کنار نگذارد و انگیزه‏ها و هدف‏هاى مادّى خود را به قصد قربت و اخلاص تبدیل نکند، باز هم توبه او ریشه و اساس ندارد.
37. «مَن تَابَ و لَم یَفتَح قَلبَه و لَم‏یُوَسّعْ کَفّه فلَیسَ بتائِب» هر گاه توبه کند، امّا روحش باز و رویش گشاده نباشد، بلکه همان تنگ نظرى‏هاى قبلى را داشته باشد و از کمک به دیگران خوددارى کند، او هم توبه نکرده است.
38. «مَن تابَ و لم‏یُقَصّر أمَلَه ولَم‏یَحفَظ لِسانَه فَلیسَ بِتائب» هرگاه کسى توبه کند، ولى از خیال‏پردازى وآرزوهاى واهى ودور ودراز خویش دست برندارد وزبانش را از انواع تهمت‏ها، دروغ‏ها، غیبت‏ها، ناسزاها، شایعه‏سازى‏ها، یاوه‏گویى‏ها، سخن چینى‏ها، سوگندهاى نابجا وگواهى‏هاى ناروا و ... باز ندارد در حقیقت توبه‏اى نکرده است.
39. «مَن تَابَ ولَم یُقَدّم فَضلَ قُوتِه مِن بَدَنِه فَلَیسَ بِتائِب» کسى که توبه کند، ولى در مسائل اقتصادى و مصرف مال و توجّه به محرومان و گرسنگان جامعه بى‏تفاوت باشد و حاضر نباشد کمى از دارایى و تشریفات زندگى خود را در راه رفاه دیگران صرف نماید، او هم توبه نکرده است. سپس پیامبر صلى الله علیه و آله سخن خود را چنین ادامه دادند:  «اذا استَقام عَلى هذِهِ الخصال فذاک التّائِب» «1» هر گاه توبه کننده این صفات دهگانه را مراعات کرد، براستى او توبه کرده است. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

 

 

دعاهای زیارت عاشورا-اینها خیلی خواسته‌های بزرگی هست و انسان از آنها درجات سلوک را یاد می‌گیرد، چون از پایین شروع می‌شود و به بالا می‌رسد.

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. 18دعا که در زیارت عاشورا می خوانیم و مقامهایی که از خدا میخواهیم!
2. ما در زیارت عاشورا چیزی حدود هجده دعا می‌کنیم که متناسب با آن، هجده مقام را از خدا می‌خواهیم.  
3. درخواست‌های انسان در زیارت عاشورا، دنیوی و مادی و فانی نیست، بلکه همگی معنوی است.
4. ما در زیارت عاشورا، همراه با این دعاها، هجده مقام را از خدا درخواست می‌کنیم که بعضی از آنها به‌قدری بالاست که اگر زیارت عاشورا وجود نداشت، نمی‌توانستیم باور کنیم که کسی جرأت درخواست آنها را از خدا داشته باشد.
5. اینها خیلی خواسته‌های بزرگی هست و انسان از آنها درجات سلوک را یاد می‌گیرد، چون از پایین شروع می‌شود و به بالا می‌رسد.
   ⭐⭐⭐⭐⭐
6. و اما آن مقام‌ها:
   ⭐⭐⭐⭐⭐
7. ۱- مقام خونخواهی امام حسین علیه‌السلام 
   ⬅️ ان یرزقنی طلب ثارک
   اینکه کسی بخواهد خونخواهی امام حسین را بکند، مقام خیلی بالایی است، چون خونخواهِ اصلی ابی‌عبدالله، امام زمان است.
8. شیخ مفید می‏گوید: بعد از امام باقر (علیه السلام) بهترین فرزند امام چهارم است.                                  عابد، فقیه، سخی، شجاع و به خونخواهی‏ امام حسین‏ (علیه السلام) قیام کرد.

⭐⭐⭐⭐⭐

9.  ۲- مقام وجاهت عند الله 
   (آبرومندی نزد خدا)
10. . خود خدا به امام حسین آبرو داده و به ما گفته که‏ «وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَهَ» (مائده/ 35) بروید سراغش براى وسیله. اگر خدا گفته همه کارها دست من است
11. در یک آیه هم گفته وقتى مى‏آیید سراغ من با یک وسیله بیایید. یکى از وسیله‏ها اشک است، توبه، استغفار، قرآن، ایمان، اسلام، اولیاى خدا اینها همه وسیله‏اند
12. ⬅️ اللهم اجعلنی عندک وجیها
    ⭐⭐⭐⭐⭐
13. 3- مقام معِیَّت(همراهی) با معصوم 
    ⬅️ ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الآخرة 
    ⬅️ مع امام منصور 
    (این درخواست، بسیار ویژه است، چون تمام 
    انبیا و اولیا آرزویش را داشته‌اند).
14. زینب عقیله بود. عاقل بود. یعنى فهمید زندگى با شوهر خوشى است، همراهى‏ با امام حسین‏ تلخى است، اما این تلخى ابدى است، آن خوشى موقت. عقل است. دو: عقیله بود. یک اشتباه سیاسى نکرد.
    ⭐⭐⭐⭐⭐
    ۴- مقامی که درخواست می‌کنیم تمام مراحل زندگی ما، درهم‌ تنیده با معصوم باشد.
15. زندگى‏ کامل، چون امیرالمؤمنین هر لحظه عمرش یک درس است، غذا خوردنش، نشستنش، پاشدنش، حرفهایش، ما نمى‏توانیم على را بشناسیم،
16. ⬅️ اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد...
    ⭐⭐⭐⭐⭐
17. 5- مقام شهادت
    ⬅️ و مماتی ممات محمد و آل محمد 
    چون مرگ همه معصومین از پیامبر تا امام حسن عسکری علیهم‌السلام، با شهادت بوده.
    ⭐⭐⭐⭐⭐
18. 6- رسیدن به مقام محمود 
    ⬅️ ان یُبِلِّغنی المقام المحمود
    در قرآن آیه‌ای داریم که به پیامبر می‌گوید: نماز شب بخوان تا به مقام محمود برسی. مقام محمود از نگاه بیشتر مفسران، یعنی مقام شفاعت. 
19. خود شفاعت شدن، یک مقامی است که به هر کسی نمی‌رسد (لا یملکون الشفاعة... شفاعت به هر کس نمی‌رسد).
    حالا یک مقامی هست که از شفاعت‌شدن بالاتر است و آن هم مقام شفاعت‌کردن است و ما در این فراز، این را از خدا می‌خواهیم.
    ⭐⭐⭐⭐⭐
20. 7- مقام مشارکت در مصیبت ولیّ معصوم 
    ⬅️ لقد عظمت الرّزِیّة... بک علینا
    ⬅️ و اسئل الله بحقکم... ان یعطینی بمصابی بکم... 
    (یعنی مصیبت شما را، مصیبت خودم می‌دانم)
    ⬅️ الحمد لله علی عظیم رزِیّتی 
    (دقیقا در اینجاست که انسان مصیبت را برای خودش می‌داند)
    این مقام، خیلی عظیم است و خیلی باید درباره‌اش بحث کرد.
21. داستان زیارت عاشورا، داستانِ یکی‌شدن با اهل‌بیت است، قرار است از این طریق، به شجره حیات متصل شویم.
    ⭐⭐⭐⭐⭐
22. 8-مقام برائت
    (برای دوری و تبرّی‌جستن از بعضی جریان‌ها و افراد و نیز بعضی خصوصیت‌ها)
    ⬅️ و بالبرائة من اعدائکم
    ⭐⭐⭐⭐⭐
23. 9- مقام لعن 
    این مقام، آن‌قدر مهم است که در زیارت عاشورا بر سلام اولویت دارد. اول صدتا لعن می‌دهیم و بعد صد سلام. 
    (جاروب کن خانه سپس میهمان طلب)
24. ⬅️ اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد
    نکته: چهره اصلی برائت و لعن، بعد از ظهور دیده می‌شود، چون ما مردم اصلا تا قبل از ظهور نمی‌فهمیم کسانی که باعث و بانی ماجرای کربلا بوده‌اند، ما را از چه نعمات زیاد و برکات بزرگی محروم کرده‌اند.
25. ما الآن از دنیای بعد از ظهور چیزی نمی‌دانیم و درک نمی‌کنیم. اصل برائت در آن زمان اتفاق می‌افتد. 
    یعنی وقتی ظهور انجام می‌شود و می‌فهمیم چه چیزی را از ما گرفته‌اند، تازه حسّ واقعیِ برائت را درک خواهیم کرد.
    ⭐⭐⭐⭐⭐
26. 10- مقام سِلم 
    ⬅️ انی سلم لمن سالمکم
    ⬅️ و ولیّ لمن والاکم
     این مقام، عبارت است از مقام دوستی با دوستان و دوستداران اهل‌بیت، برای تشکیل یک شبکه متحد در راه تحقق منویّات این خاندان.
    ⭐⭐⭐⭐⭐
27. 11- مقام حَرب 
    ⬅️ حرب لمن حاربکم
    این مقام، یعنی مقام دشمنی با دشمنان اهل‌بیت، برای پالایش آن شبکه متحد و همچنین مبارزه با موانع رشد بشر.
    آیا شما فکر می‌کنید هر کسی می‌تواند به مقام مجاهدت برسد؟
    ⭐⭐⭐⭐⭐
28. 12-مقام ایثار 
    ما در زیارت عاشورا این مقام را درخواست می‌کنیم و لااقل ادای آن را درمی‌آوریم.
    ایثار یعنی بذل بهترین‌ها، و ما زیارت عاشورا بهترین داشته‌های خود را فدای امام می‌کنیم.
    ⬅️ بابی انت و امی
    ⭐⭐⭐⭐⭐
29. 13- مقام قربة الی الله 
    باید گفت: مقام قرب و نزدیکی به خدا، بالاترین مقام ممکن است، منتها مراتب بالای آن فقط به کمک و دستگیری ولیّ‌خدا که در این مسیر پیشتاز است، ممکن می‌شود.
    ⬅️ انی اتقرب الی الله...
    ⬅️ اللهم انی اتقرب الیک...
    ⭐⭐⭐⭐⭐
30. 14- مقام دوستی و نزدیکی به اهل‌بیت 
    ⬅️ انی اتقرب الی الله و الی رسوله و الی ...
    این مقام نیز، امتداد مقام قربة الی الله است.
    ⭐⭐⭐⭐⭐
31. 15_مقام معرفت اهل‌بیت 
    (چرا که در حدیث داریم: من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میتة جاهلیة) 
    ⬅️ اکرمنی بمعرفتکم و معرفة اولیائکم...
    ⭐⭐⭐⭐⭐
32. 16- مقام ثبات قدم و اهل تزلزل نبودن 
    ⬅️ ان یثبّت لی عندکم قدم صدق
    ⬅️ ثبّت لی قدم صدق عندک مع الحسین...
    ⭐⭐⭐⭐⭐
33. 17- مقام رجعت، که هرکسی قادر نیست به این مقام برسد و شخص باید خیلی کارها در این راه انجام دهد.
    ⬅️ و ان یرزقنی طلب ثارکم مع امام منصور
    ⭐⭐⭐⭐⭐
34. 18- مقامی که خدا به ما درود بفرستد
    ⬅️ اللهم اجعلنی فی مقامی هذا ممن تناله منک صلوات و رحمة و مغفرة
    ⭐⭐⭐⭐⭐
35. ما در زیارت عاشورا، خیلی از این مقام‌ها و خواسته‌ها را به‌صورت لامکان و لازمان می‌خواهیم. 
    یعنی درخواست خود را محدود به یک زمان و مکان خاص نمی‌کنیم.
    ⬅️ فی هذا الیوم و فی موقفی هذا و ایام حیاتی 
36. (یعنی الآن و اینجا و همه روزهای عمرم)
    ⬅️ و لا جعله الله آخر العهد منی... 
    (یعنی الی‌الابد باشد و محدود به حال نباشد)
    ⭐⭐⭐⭐⭐
37. اکنون در پایان این مطلب باید گفت که هدف خلقت ما انسان‌ها، رشد نامحدود ما از طریق کسب معرفت و محبت و خشوع در برابر خدا و همچنین ولی خداست.
38. لذا این درخواست‌های بی‌انتهایی که ما در زیارت عاشورا به درگاه خدا عرض می‌کنیم، کاملاً همسو با هدف خلقت ماست. 
39. یعنی اگر به مقامات فوق دست یابیم، در واقع تا سطوح بسیار بالایی از هدف خلقت دست یافته‌ایم.
40. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

 

 

1- یکی از فعالیت های عبادی ما در منظومه ی فعالیت های ما توبه نام دارد. توبه بازگشت انسان از مسیری است که حرکت می کند. یا از یک کار برمیگردد و پشیمان می شود و

0. 
1. بسم الله الرحمن الرحیم
2. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
3. توبه 1- سمت خدا-حجت الاسلام والمسلمین پناهیان –توبه به چه معنا است؟
4. یکی از فعالیت های عبادی ما در منظومه ی فعالیت های ما توبه نام دارد. توبه بازگشت    انسان از مسیری است که حرکت می کند. یا از یک کار برمیگردد و پشیمان می شود و
5. یا یک روندی در زندگی داشته و می خواهد این روند را تغییر بدهد. هر موقع ما از خدا فاصله می گیریم و از آزادی خودمان استفاده می کنیم  یا حسن سوء استفاده را بعمل می آوریم و از خدا فاصله می گیریم، خدا امکان توبه را برای ما گذاشته است.
6. توبه این است که انسان قلباً از مسیری که می رود پشیمان بشود و با یک آگاهی و خود آگاهی بازگشت صورت بگیرید. و تغییر آن در رفتار هم دیده بشود. 
7. می توانیم توبه را سه جزیی اعلام بکنیم. خودآگاهی که انسان نسبت به رفتار خودش دارد. من این کار را اشتباه کردم. باید آنرا تغییر بدهم.
8. هر تغییری نامش توبه نیست. باید قلبا هم از بدی این رفتار و هم از خوبی راهی که نرفته، ناراحت بشود و دلش تنگ شده باشد. دلتنگی یکی از عناصر زیبای توبه است. و بعد هم تغییر رفتار. در توبه های ما هر کدام از اینها و به هر مقداری که حضور داشته باشند به همان مقدار توبه ی ما ارزشمند خواهد بود.
9. توبه آداب و شرایط زیادی دارد. در روایت داریم: به خدا قسم انسان از گناه نجات پیدا نمی کند مگر اینکه به گناه اقرار بکند. من این اشتباه را انجام داده ام. روی این شناخت هست. من فهمیدم این اشتباه را کرده ام، خدایا من را ببخش. بعضی مواقع کلی در خانه ی خدا می رویم و به خدا می گوییم: خدایا کلی ما را ببخش. خودمان هم نمی دانیم از کدام رفتارمان می خواهیم توبه بکنیم.
10. توبه باید با اقرار همراه باشد. اقرار یعنی من بدانم کدام کار را اشتباه انجام داده ام. دانایی یک عنصر آن است. دلتنگی و تاثر یک عنصر و تغییر رفتار هم یک عنصر آن است. گاهی دلتنگی و دانایی بشدت رخ می دهد ولی تغییر رفتار اتفاق نمی افتد. این توبه رقیق است. هنوز توبه ی کامل نشده است ولی نامش توبه است.
11. گاهی دانایی رخ می دهد ولی دلتنگی زیاد رخ نداده است. تنفر از گناه رخ نداده است. این هم توبه است منتهی توبه ی عاقلانه نیست تا عاشقانه. گاهی میداند چه رفتاری غلط است و
12. بیشترین توبه را سر تغییر رفتار می گذارد. و تصمیم می گیرد دیگر این کار را نکند. خیلی قشنگ تر است که این ها را در فضای عبادی به خدا بگویید. صد مرتبه در مورد آن صحبت کند. صمیمانه از خدا درخواست بکنیم که ما را ببخشد. این برای روح ما مفید خواهد بود.
13. 31- اگر گناهان ما خیلی بزرگ باشد، خدا توبه ی ما را قبول می کند؟ کسی گناهی انجام داده بود و باید حد شرعی می خورد تا پاک بشود. این قدر وجدانش درد گرفته بود که حاضر بود اعدام بشود و از این گناه پاک بشود. وقتی او اعتراف می کرد، حضرت علی (علیه السلام) خودش را به نشنیدن زد و خودش را طرف دیگری مشغول می کرد. می خواست او همین جوری توبه کند و حد نخورد.
14. حتی کسی فکر کرد ایشان بی توجهی می کنند و آمد که توجه حضرت را جلب بکند، حضرت جوری با غضب به او نگاه کرد که او میگفت: دوست داشتم مرده بودم و نگاه حضرت را نمی دیدم. تازه فهمیدم ایشان عمداً بی اعتنایی می کنند.
15. هر گناهی را خدا می بخشد. مگر اینکه شرک باشد و بگوید: خدا دو تا است و شرک جلی بزند و بحث های اعتقادی. گناه بزرگ دیگری هم هست و آن یاس از خدا است که فکر کند خدا او را نمی بخشد.
16. در اعمال ماه حج، یکی از آخرین اعمال سعی بین صفا و مروه است. بیشترین دعایی که در آنجا سفارش شده این است که خدایا حُسن ظن من را نسبت به خودت بالا ببر.
17. ما باید هنگام توبه مایوس نباشیم. خدا دوست دارد ما توبه بکنیم و توبه را می پذیرد. در این تردید نکنید. در این تردید کنید که خدا حالا چقدر شما را دوست دارد ؟ این وسوسه ها کار شیطان است.
18. انسان هر گناهی را که مرتکب بشود جای توبه در آن هست. بعضی ها میگویند: من بارها توبه کرده ام و تعداد دفعات را سوال می کنند ؟ جوانی پیش آیت اله بهجت آمده بود و می گفت: من نمی توانم توبه کنم و خدا من را نمی بخشد و روی این اصرار داشت که من درست نمی شوم. ایشان گفتند: پس هر وقت گناه کردی، توبه کن.
19. خدا می گوید: بنده ی من که گناه میکند و در همان حال شرمنده ی من است، من به بزرگی خودم، او را می بخشم. توبه یکی از عبادات اصلی ما محسوب میشود. این قدر توبه کردن اصالت دارد که بی گناهان را هم اهل توبه می کند. بخاطر آثار زیاد آن، ائمه هم توبه می کردند.
20. - آثار تربیتی توبه چیست ؟ آنقدر آثار تربیتی توبه بالا است، که گاهی انسان فکر می کند که توبه بهانه ای بوده است که به این آثار تربیتی برسیم.
21. اگر من بخواهم روح را به جسم تشبیه کنم در مقابل بعضی از فعل و انفعالات فیزیولوژیک در جسم ما صورت می گیرد. یک موادی از برخی از غدد مغزی ترشح میشود و وارد خون میشود. در روح هم این اتفاقات می افتد. تا ما کار را بدی انجام می دهیم در روح ما غده هایی ترشح می کنند و آن کار را توجیح می کنند. عصبانی می شویم. ناسزا می گوییم و بلافاصله بعدش می گوییم: نه حقش بود. من خیلی به تنگ آمده بودم.
22. هرکس کار بدی انجام میدهد، شروع به دفاع کردن می کند. اتفاقا این رفتار دفاعی ما که در روانشناسی هم مورد بحث قرار می گیرد و از بحث های خوب روانشناسی است. موقعی که کار بد انجام میدهیم، این خودش را بیشتر نشان می دهد. این یک وضعیت بد و خطرناکی برای روح انسان هست که وقتی کار بدی کرد، از آن دفاع می کند. و نمی تواند از آن دفاع نکند. در مقام دفاع بعضی مواقع اعتقادات خودش را زیر سوال می برد.
23. قرآن می فرماید: کسانی که کار بد می کنند در آخر خدا را تکذیب می کنند. با توجه به این روحیه ی انسانها که رفتار دفاعی می کنند و خودشان را توجیح می کنند و دیگران را تحقیر میکنند، توبه مهمترین اثر تربیتی آن این است که رفتار دفاعی غلط را در انسان از بین می برد.
24. اگر انسان گفت: اشتباه کردم. علامت بزرگی شخصیت یک انسان است که انتقاد پذیر باشد. بتواند بگوید: من اشتباه کردم. اعتراف به اشتباه شخصیت برجسته ای به انسان می دهد که همه ی این اشتباهات را جبران میکند. بشرطی که کار اشتباه مشخص باشد.
25. من می دانم این ضعف را دارم و باید عوض بشوم. اعتراف به گناه یکی از برجستگی شخصیت انسان است. بعضی ها همینکه در مسیری قدم گذاشتند، چشم هایشان را می بندند و شروع به دفاع کردن می کنند.
26. این مثال را در طرفداری از تیم ها می توانید ببینید. حتی شکست ها را هم توجیح می کنند. تیمی که امتیاز داشته باشد، آنرا تحقیر میکند. اگر چنین حالتی در منش سیاسی، رفتار اجتماعی، رفتار فردی و اخلاق خانوادگی ما ایجاد بشود، به یک انسان غیر بازگشت تبدیل میشویم.
27. از شیطان پرسیدند: تو چه وقت بر انسانها مسلط می شوی ؟ گفت: وقتی اولین گناه را بکند. چون گناه را که کرد، خودش از خودش دفاع می کند. و در بقیه اش نیاز نیست که من دخالت بکنم.
28. توبه روحیه ی دفاع از خود را می شکند. از شیطان می پرسند: که تو چه وقت هلاک می شوی ؟ می گوید: وقتی انسان توبه می کند. در این موقع من او را وادار به گناه نمیکنم چون انسان توبه کاری است. از هوای نفس استفاده می کنم و دوباره او را هلاک می کنم.
29. هوی نفس یعنی کاری که دلم می خواهد انجام بدهم. ممکن است گناه هم نباشد ولی با همین انسان را کم کم خراب می کند.
30. وقتی انسان زیاد به حرف دلش گوش کرد، دیگر نمی تواند جلوی خودش را بگیرد و گناه میکند.
31. ما باید عناصر مقدس دل را بیدار کنیم. البته عناصر مقدس به این سادگی از بین نمی رود. اگر همه ی آن هم از بین برود، مقداری از آن باقی می ماند.
32. اگر کسی را بخواهیم بیدار کنیم و به سمت خوبی ببریم کافی است که محبت بکنیم. گاهی ما می خواهیم دیگران را به توبه وادار کنیم و در آنجا غرورش را می شکنیم. می گوییم: خجالت بکش، توبه کن. این باعث میشود گارد بگیرد و توبه به تاخیر می افتد. باید به افراد محبت کنیم و به آنها میدان بدهیم که خودشان بفهمند که اشتباه کرده اند.
33. با لبخند و با آرامش و با موضع نگرفتن باید این کار را کرد. با افرادی که توبه نکن هستند میشود این کارها را کرد. اگر این جور نشد دیگر خدا چاره ای ندارد که با بلا این کار را بکند.
34. بعضی ها روحیه ی خوبی دارند و با یک ذره قهر می فهمند و توبه می کنند. در سوره ی توبه می فرماید: پیامبر جواب سلام آنها را نداد و آنها تنها شدند و به کوه رفتند. دلشان از هم گرفت. حتی از همدیگر جدا شدند تا حسابی پشیمان بشوند. تنها شدند و دلتنگی بوجود آمد. خدا به سمت آنها توبه کردند و آنهاهم توبه کردند.
35. درستش این است که اول خدا باید توبه کند. اول خدا باید به سمت ما برگردد، دلش بخواهد ما توبه کنیم. خدا در قرآن می فرماید: من بسوی بندگانم توبه کردم تا آنها بسوی من توبه کنند. اگر کسی توبه نمیکند اول به خدا بگوییم: ببخش تا این بتواند توبه کند.
36. این نمی تواند توبه کند تا شما با محبت به او نگاه نکنی. برایش دعا کنید. طرف می گوید: من حال جلسه ی دعا را ندارم. خیر. خدا حال ندارد دعای او را بشنود. خدا دوست ندارد پیام او را بشنود. به او حال دعا نمیدهد. همه ی این ها را خدا باید بدهد.
37. 33- درباره ی تواضع توضیح دهیم. یکی از صفات بدی که در وجود ما هست، تکبر است. چون دوست داریم بزرگ بشویم و راه بزرگ شدن این نیست که مستقیم توی دیوار برویم. باید از راهش برویم. راهش کوچک شدن در خانه ی خداست.
38. به همین دلیل مهمترین تربیت دینی ما که نماز است مهمترین ذکرش الله اکبر است که یادآوری می کند تو بزرگ نیستی. خدا بزرگ است. چرا الله الرحمن یا الله غفور نیست ؟ چرا الله اکبر است ؟ توجه به بزرگی خدا، حال تکبر ما را می گیرد. تکبر ما خود بخود رشد می کند. مثل علف هرز می ماند.
39. نماز نخوانی، این علف هرز به درخت تبدیل شده است. تکبر یک گیاه خودرو و بسیار بدبویی هست و میوه های زشتی هم دارد. بیشتر ریشه ی بدی های ما از تکبر است. در قرآن می فرماید: در روز قیامت متکبرین در بدجایی از جهنم هستند. یک در مخصوصی برای متکبرین قرار دارد.
40. تکبر با نماز و توبه از بین می رود. انسان وقتی توبه می کند، خودش را می شکند. توبه یعنی از بین رفتن تکبر. خوب است هر چند وقت یکبار توبه کنیم. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

فضایل انسانی : برای خدا چه کردی . بندگی خدا > کار برای خدا ..۱.. اینکه حساب رسی اهل ایمان در قیامت، حساب یسیر است، گفت: عده ای از اهل ایمان اصلا حساب ندارند و بغیر حساب وارد بهشت می شوند.

             بسم الله الرحمن الرحیم

0. اللهم صل علی محمد وآل محمد و جل فرجهم
1.  بندگی خدا > کار برای  خدا ..۱..حجت الاسلام انصاریان با بیان اینکه حساب رسی اهل ایمان در قیامت، حساب یسیر است، گفت: عده ای از اهل ایمان اصلا حساب ندارند و بغیر حساب وارد بهشت می شوند.
2. ۲.. گفتتند : ما می‌توانیم یک موجودی شویم که بدنمان بعد از مردن خاک شود،
3. ۳..ولی شخصیت ، آثار، اخلاق و رفتارمان خاک نشود جسم مان در خاک رود واسم مان در خاک نشود.  
4. ۴..و مرتب از افق های مختلف طلوع کند؛ آنچه موجب رشد، کمال، نور، اخلاق و ماندگاری انسان در این دنیا می شود،
5. ۵..این است که انسان خدا را به درستی، به راستی و با اخلاص بندگی و عبادت کند. اگر اخلاق بندگی نباشد حتی کل پیکرهٔ نماز به صورت واجب شرعی تخریب و باطل می شود.
6. ۶..محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی در بیان استقبال بهشت از اهل ایمان
7. ۷..به کلامی از قرآن مجید اشاره و اظهار کرد: قرآن میفرماید: «وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ» (سورهٔ ق، آیهٔ ۳۱)، بهشت را در قیامت پیش شما می آورم،
8. ۸..نمی خواهد زحمت بکشید و رنج ببرید که خودتان را در آن صحرای عظیم به بهشت برسانید.
9. 9..خدا بهشت را به شما می رساند و انسان کیفیت آن را در قیامت درک می کند؛ به همین خاطر نمو، رشد و میوه دهی دنیایش به حساب خیلی آسانی برخورد می کند یا اصلاً به حسابی برخورد نمی کند.
10. ۱۰..دو نوع حسابرسی از اهل ایمان
11. وی به حسابرسی اهل ایمان در قرآن اشاره و خاطرنشان کرد:۱۱..اولین حساب برای اهل ایمان «حساب یسیر» است، «حساب یسیر» یعنی پرونده رسی بسیار آسان. پروندهٔ انسان را از ابتدای تکلیف تا روز مرگش به آسان ترین صورت رسیدگی می کنند.
12. ۱۲..این رسیدگی چقدر طول می کشد؟ پیغمبر(ص) می فرمایند: کمتر از زمان نماز عصرتان خواهد بود و بیشتر طول نمی کشد چرا که علم پروردگار چیرهٔ به پروندهٔ ماست.
13. ۱۳..استاد اخلاق حوزه علمیه ادامه داد: خداوند نمی خواهد پروندهٔ ما را که خود ما هستیم، ورق بزند،
14. ۱۴..این صفحه را ببیند و تمام کند، سپس صفحه بعد را ببیند. اینها کار ماست و علم پروردگار علم محیط است: «وَ کٰانَ اَللّٰه بِکلِّ شَیءٍ مُحِیط» (سورهٔ نساء، آیهٔ ۱۲۶)،
15.  ۱۵..یعنی شما این عالم را با کل موجوداتش در نظر بگیرید، نزد پروردگار حاضر است: «وَ إِنْ کلٌّ لَمّٰا جَمِیعٌ لَدَینٰا مُحْضَرُونَ» (سورهٔ یس، آیهٔ ۳۲). مگر خدا صبح به صبح و شب به شب، موجودات زنده را می شمارد؟ مگر می نشیند و دریاها، صحراها، جنگل ها و پرندگان هوا را حساب می کند که هر کدام چقدر غذا می خواهند و چه می خواهند؟
16. ۱۶..میلیون ها سال است موجودات زنده هر صبح و ظهر و شب بر سر این سفره اند و هیچ چیز هم از آنها کم گذاشته نمی شود، شماره هم نمی کند و معطل این هم نمی شود که موجود چه می خواهد؛ بلکه کار درجا و فعلی است و به عبارت خیلی لطیف، کار در پیشگاه مقدس او برای خود او اصلاً زمان ندارد.
17. ۱۷..اقدام خداوند در گرو زمان نیست : انصاریان با بیان اینکه اگر بگوییم خداوند متعال در گرو زمان یا معطل زمان است یا اینکه معطل شمارش است، حرف باطلی است؛
18. ۱۸..گفت: ظاهر و باطن جهان یک جا در محضر مقدس اوست و یک جا هم جهان را کارگردانی می کند و می چرخاند، یک جا به همهٔ موجودات عالم رسیدگی می کند. «حساب یسیر» یعنی یک جا رسیدن به پرونده، چون اوّلِ پرونده تا آخر پرونده در علم او حاضر است و حکم می کند،
19. ۱۹.اما آنهایی که پرونده شان معطلی دارد، معطلی برای خودشان است؛ یعنی آنها خودشان را در دنیا نسبت به هر کار مثبتی معطل گذاشتند و نرفتند و به عبارت ساده تر، خودشان را تعطیل کردند؛ لذا رسیدگی به پرونده شان هم تعطیل است و به پرونده طول زمان می خورد تا از تعطیلی دربیاید و آنها را در جهنم بیندازند؛ ولی حساب اهل ایمان، «حساب یسیر» است.
20. ۲۰..اقوامی در قیامت بدون حساب وارد بهشت می شوند وی به دومین حسابرسی اهل ایمان در قرآن اشاره و تصریح کرد: دومین حسابرسی برای اهل ایمان «بِغَیْرِ حِسَاب» است، عده ای از اهل ایمان اصلاً حساب ندارند و اگر در قرآن مجید دقت کرده باشید، می فرماید: «بِغَیْرِ حِسَابٍ» (سورهٔ زمر، آیهٔ ۱۰). اقوامی در قیامت بدون حساب وارد بهشت می شوند، یعنی اصلاً پرونده ای پیش پروردگار ندارند چون در قیامت همه می فهمند که آنها عین نور هستند و عین نور یک حقیقت اند؛ یعنی عمل، اخلاق، رفتار، کردار و گفتار آنها نور است و همواره یک حقیقت از آنها ظهور دارد.
21. ۲۱..ما حقایق متعدده ایم؛ در قیامت یک بدن، روح، اخلاق، عمل، زبان و شنوایی داریم که در دنیا داشته ایم، یک غفلت داریم، یک توجه داریم. حال وقتی مؤمن باشیم، خداوند متعال خیلی حسابمان را آسان می گیرد و ما را به اندازهٔ یک نماز عصر معطل می کند؛ اما وجود آنها قطعه قطعه نیست که همهٔ قطعه ها را خدا نظر کند و بعد هم بگوید که شما بخشیده شده هستید و این هم بهشت در مقابلتان یا بهشتی که به استقبال شما آمده است. اینها نور محض اند و حساب ندارند؛ یعنی وجودشان، هم خودشان، هم قیامت و هم دل مردم را روشن می کند؛ آنها «یخرجون منک اقوام یدخلون الجنة بِغَیر حساب» هستند.
22. ۲۲..آثار وجودی عده‌ای پس از مرگ همچنان ادامه دارد مبلغ عرصه بین الملل گفت: خداوند در سوره ابراهیم میفرماید: «أَ لَمْ تَرَ کیفَ ضَرَبَ اَللّٰه مَثَلاً کلِمَةً طَیبَةً کشَجَرَةٍ طَیبَةٍ أَصْلُهٰا ثٰابِتٌ وَ فَرْعُهٰا فِی اَلسَّمٰاءِ * تُؤْتِی أُکلَهٰا کلَّ حِینٍ» (سورهٔ ابراهیم، آیات ۲۴-۲۵)، بعضی ها می میرند، اما آثار وجودشان ادامه دارد.
23. ۲۳..ابراهیم مُرد، اما آثار وجودش تاکنون ادامه دارد؛ هم ذریه اش که انبیای بعد از خودش بودند و هم فرهنگش و هم کل مناسک حج، همه آثار وجود یک نفر است. اکنون هم بالاترین اثر وجودی را همین لحظه در کرهٔ زمین دارد که وجود مبارک حضرت امام عصر(ع) است؛ ایشان ذریهٔ ابراهیم است و وقتی ظهور کند، با شش هزار روایتی که سنی و شیعه دربارهٔ ایشان دارند. یک روایت که با سندهای مختلف ذکر شده، این است: «یملَأُ الله بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً» تمام زمین را در امور معنوی و مادی پر از قسط و عدل می کند. کل امور مادی، عملی، اخلاقی و معنوی مردم میزان می شود.
24. ۲۴..محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی به روشنایی بخشی از آثار انسان پس از مرگ اشاره و خاطرنشان کرد: ما می توانیم یک موجودی شویم که بدنمان بعد از مردن خاک شود، ولی شخصیت ، آثار، اخلاق و رفتارمان خاک نشود و مرتب از افق های مختلف طلوع کند.
25. ۲۵..شما اگر ثروتمند شدی، در یک محلهٔ فقیرنشینی که از تشنگی می میرند، یک مسجد بساز. تو خودت خاک می شوی و این مسجد سرپا می ماند؛ حال چقدر نماز در این مسجد می خوانند، به پروندهٔ تو منتقل می شود؛ چقدر در آن مسجد منبر می روند و گمراه هدایت می شود، به پروندهٔ تو منتقل می شود. ما می توانیم ماندگار شویم، یعنی خداوند متعال همهٔ درهای ماندگار شدن را به روی ما باز گذاشته است.
26. ۲۶..چه عامل موجب رشد، کمال، نور، اخلاق و ماندگاری انسان می شود؟وی ادامه داد: آنچه موجب رشد، کمال، نور، اخلاق و ماندگاری انسان می شود، این است که انسان خدا را به درستی، به راستی و با اخلاص بندگی و عبادت کند. اگر اخلاق بندگی نباشد، کل پیکرهٔ نماز به صورت واجب شرعی تخریب و باطل می شود. ما به صورت واجب شرعی در تشهد می گوییم: «عبده و رسوله»، اوّل بندگی و بعد نبوت؛ یعنی اگر آن بندگی واقعی نبود، محال بود که خورشید نبوت از افق وجود پیغمبر(ص) طلوع کند.
27. 27-گاهى انسان گامى براى‏ خدا بر مى‏دارد و کارى را به نیکى شروع مى‏کند، ولى به خاطر عوارضى از قبیل غرور یا منّت یا توقّع و یا امثال آن ارزش کار را از بین مى‏برد. با منّت، اثر انفاق از بین مى‏رود، چون هدف از انفاق تطهیر روح از بخل است، ولى نتیجه‏ى منّت، آلوده شدن روح مى‏باشد. منّت‏گذار، یا در صدد بزرگ کردن خود و تحقیر دیگران است و یا مى‏خواهد نظر مردم را به خود جلب کند که در هر صورت از اخلاص بدور است. مگر خداوند به خاطر همه‏ى نعمت‏هایى که به ما داده بر ما منّت گذاشته تا ما با بخشیدن جزئى از آن بر

خلق او منّت بگذاریم.

28. کسى که بدون منّت و آزار وفقط براى‏ خدا انفاق مى‏کند، از آرامشى الهى برخوردار است. «یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ... لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ»سوره البقرة، آیه 263
29. جز براى خداوند انفاق نکنید. زیرا تمام فوائد و آثار دنیایى آن، دیر یا زود از میان مى‏رود، ولى اگر انفاق براى‏ خدا باشد، تا ابد از برکات آن بهره‏مند خواهید بود. «إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ»
30. هدف جنگ باید براى‏ خدا و دین خدا باشد. «فِی سَبِیلِ اللَّهِ»
31. کسى که در راه خدا گام بر دارد، دنیاى او نیز تأمین مى‏شود. مادر مریم فرزندش را براى‏ خدا نذر کرد، خداوند در این آیه مى‏فرماید: هم جسم او را رشد دادیم و هم سرپرستى مانند زکریّا براى او قرار دادیم و هم مائده آسمانى بر او نازل کردیم.
32. انبیا، مردم را براى‏ خدا مى‏خواهند، نه براى خود. «مَنْ أَنْصارِی إِلَى اللَّهِ ... نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ»
33. در حدیث آمده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله از جبرئیل پرسید: توکّل بر خدا چیست؟ جبرئیل گفت: این‏که بدانى مخلوق، سود و زیانى به تو نمى‏رساند و از غیر خدا کاملًا مأیوس شوى.
34. اگر انسان به این درجه رسید، جز براى‏ خدا کار نمى‏کند و از غیر خدا نمى‏هراسد و جز به خدا امید ندارد و این حقیقت توکّل است.
35. . در آیات قرآن، سجده براى‏ خدا، به همه موجودات نسبت داده شده است. وَ لِلَّهِ یَسْجُدُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ‏ ...
36. مرگ و حیات مهم نیست، مهم آن است که آنها براى خدا و در راه خدا باشد.
37. «مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ»  آنچه براى خدا باشد، رشد مى‏کند. «لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ»
38. اکنون که همه چیز براى‏ خدا روشن است و علم او به همه چیز و همه کار ما احاطه دارد باید در محضر او گناه نکنیم و در مخلوقات او جز طبق رضا و دستورات او تصرف نکنیم.در نزد خدا پنهان و آشکار معنا ندارد. «تَعْلَمُ ما نُخْفِی وَ ما نُعْلِنُ»
39. در مورد خلوص در بندگی به حکایتی از آقا شیخ عباسی قمی(ره) اشاره و اظهار کرد: مرحوم آقا شیخ عباس قمی(ره)، صاحب «مفاتیح الجنان» بیست سال مشهد بود و خیلی از او تقاضا کردند که در همین مسجد گوهرشاد نماز جماعت بخواند. شبستان پر هم می شد و دیگر قبل از نماز جا نبود. یک شب رو به قبله بلند شد، استغفرالله ربی و اتوب الیه گفت، دست هایش را برای تکبیر بالا برد، اما نگفت و دست هایش را پایین انداخت، کفش هایش را زیر بغلش گذاشت و از دَر بیرون رفت و نیامد. خیال کردند که برای تجدید وضو رفت، اما وقتی نیامد، به سراغش رفتند و گفتند آقا چرا نماز دوم را نخواندی؟ گفت: می‌خواستم بخوانم، اما وقتی بلند شدم که تکبیرة الإحرام بگویم، صدای همهمهٔ مردمِ پشت سرم دلم را قلقلک داد که چقدر جمعیت می‌خواهد به تو اقتدا کند! آن نماز در مردم و در شیطان و در هوای نفس بود، نماز در خدا و در بندگی نبود. آن خوردن در بندگی نبود، آن پوشیدن در بندگی نبود. «عبده و رسوله» یعنی اوّل همه چیز بندگی شود، بعد من مقام نبوت را به تو می دهم. نبوت، رسالت، پیغمبر و امام شدن طلوع بندگی است. مسئلهٔ عبودیت به گستردگی آفرینش باز است
40. بندگی کن تا که سلطانت کنند ..... تن رها کن تا همه جانت کنند

خوی حیوانی سزاوار تو نیست  .... ترک این خو کن که انسانت کنند

چون نداری درد، درمان هم مخواه  ..... درد پیدا کن که درمانت کنند

بنده ی شیطانی و داری امید...... که ستایش همچو یزدانت کنند؟!

سوی حق نارفته چون داری طمع؟  .... همسر موسی بن عمرانت کنن

اللهم صل علی محمد وآل محمد و جل فرجهم

سوره الناس

 

سوره ناس همراه سوره فلق ...
آخرین سوره باشد درکتاب حق...
توانند مکی و مدنی باشند نزولی
باخصائص مکه گشته بهر شفق

این نکته اساسی باشد در این دو چاره
که طلب خیر را از خدا خواهید همواره
چون ذاتا  آدمی فاقد هر بی نیاز یست
هم مأمور به استعاذه است هم استخاره

انسان محتاج با نیاز در معرض خسران
اول طلب خیر کند از یکتا خدای مننان
دوم پناهنده شود از او کمک و یاری خواهد
سوم ز شرّ خارج و داخل به عنایت سبحان

پناه بردن انسان فقط به پرودگار یکتا
از هر شر و بدی و زشتی و سوسه بیجا
باشد معنای استعاذه در سوره فلق و ناس
استعاذه جن و ساحر محل ندارد اینجا

در سوره فلق استعاذه از دشمن برونی
در سوره ناس استعاذه از دشمن درونی
آسیب از خارج و دشمن برون باکی ندارد
آسیب باشد با وسوسه واغوا دشمن درونی

گر شود دشمن درونی نیست ٭٭٭ باکی از دشمن برونی نیست[5]

آسیب درونی شیطان است با انواع حلل
همچو اغوا  و اضلال و تمنیه و سایر علل ،
عواملی را که خود شیطان مشخص کرده،
غافل و جاهل را رفتار کند در برابر عقل

ارکان استعاذه است و آن چهار است

اول مستعیذو آن حقیقت انسانیّه است
دوم ستعاذ منه»و ابلیس لعین و شیطانی
سوم حقیقت استعاذه به در‏‎ ‎‏سالک الی اللّه
چهارم‏‏ «مستعاذله»مطلوب بالذّات ربانی

دشمن درونی مهم‌تر از بیرونی
با واو عطف آمد شرور در برونی
مستعاذٌ به ذات اقدس اللهی در درونی
فساد و کفر یا مرض قلبی باشد درونی

در مشکل ولیّ و راهنما و سرپرست پناهند
بعد آن حاکم ، سلطان ، امین ، امیر .صلاحند
گر کار ز مسئول و مدیر و مدبّر به ثمر نرسد
دل‌شکسته  محروم و ممنوع به خدا پناهند

﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ٭ مَلِکِ النَّاسِ ٭ إِلَٰهِ النَّاسِ(3)

در حقیقت توحید به صورت تثلیث تجلّی کرده
درحقیقت  نهایی آنرا استاد بزرگ تنظیم کرده
اول سرپرست و ولیّ و والی خود پناهنده شود،
دستش از همه کوتاه شد به پروردگار  رو کرده

ولیّ و والی ربوبیت و تدبیر ازآن اوست
سلطه دار و مالک  و حاکم  و مَلِک اوست
بدون واوعطف به سه اسم از اسمای حسنای الهی
در هر سه عنوان مستعاذ به ذات اقدس اوست

درسوره فاتحه دوقرائت مالِکِ و مَلِکِ جایز است.
چون آن کسی که پناهنده را پناه می‌دهد مَلِک است،
درسوره ناس فقط مَلِکِ النَّاسِ است  نه مالِکِ النَّاس
چون سلطنت قدرت قاهره حاکم یک مملکت است

استعاذه از دشمن درون . منحصر ذات اقدس است،
بافراوانی اسامی اللهی هر اسمی ظهور و تجلّی است
افعال و اوصاف گوناگون‌اند تجلیات گوناگون دارند
ربوبیت و مَلِک و إله هر سه مخصوص ذات الهی است

شرّ در سوره «فلق» شرّ بیرونی است
اما شرّ درونی وسوسه با فکر و اراده است
مسیر انگیزه تصمیم و اراد را دگرگون کند،
سوء اثر در اندیشه ویرانی وهمی و خیالی است

وسوسه  گمراهی از اندیشهِ گم‌شده است
انگیزه پراکنده پدید آید وَسْواس از خَنَّاسِ است.
انسان  وقتی متذکر شد گوشه‌های ذهن می‌خزد
انسان هر وقت غافل شد خود نشان دهندست

درباره مژده به پرهیزکاران که فرموند.
پرهیزکاران کسانی‌اند که  اگر آگاه شوند
خیال باطلی .وهم باطلی، شورش باطلی
در بیرون قلب او راه پیدا کرده عیان بیند

بیند حرامی به نام شیطان احرام بسته
تا وارد کعبه دل بشود با قصد کمر بسته
پرهیز گار هم می‌فهمد او حرامی است،
هم می‌فهمد احرامش احرام کاذب بسته،

پرهیزگار از انگیزه سوء شیطان با خبر است
شیطان منتظر باز شدن کعبه دل متقی است
که درِ کعبه دل زاهد وقتی باز شود وارد شود
درخطبه‌های حضرت آمده مومن باخبر است.

مردان الهی که مواظب قلب  خود هستند
این حرامی خزنده ویران گر را می‌شناسند
می‌شناسد او منتظر باز شدن درِ کعبه است
احرام بستن وسوسه حرامی را  می شناسند

مردان الهی که مواظب قلب  خود هستند
وقتی متذکر شدند به نام حق ذکرگویان شدند
می‌شناسد او منتظر باز شدن درِ کعبه دل است
می شناسند که او می خواهد وارد دل بشود 

خنّاس گوشه‌ای می خزد تا انسان غافل شود
هر وقت غافل شد خودش را نشان می‌دهد.
تفکر او را ویران می‌کند اندیشه را گم می کند
انگیزه پراکنده و هم و خیال وسوسه وگمراه می‌کند

پاسبان حَرَم دل شده‌ام شب همه شب ٭٭٭
تا در این خانه جز اندیشه او نگذارم[16]

مرد اللهی کلاً شیطان را از صحنه دل بیرون کند
وگرنه او دائماً در صدد وسوسه است که منزّه نشود
گاهی هم البته به وسیله انسان‌ها وسوسه می‌کند،
گاهی به وسیله برخی از جن‌ها وسوسه می‌کند،

خناس از خنس یعنی در گوشه ای می خزد
هر وقت متذکر شد در گوشه‌های ذهن می‌خزد
و هر وقت غافل شد خودش را نشان می‌دهد
انگیزه پراکنده و هم و خیال وسوسه وگمراه می‌کند

ناس در صدر سوره  یعنی مطلق مردمند
ناس در وسط دشمنان به او حمله کنند
ناس در پایان جن، خودش وسوسه‌گرست
سوره اضلاع سه‌گانه استعاذه نشان دهد.

سوره فلق و ناس را «معوّذتین»گویند
پیام مساوی ندارند ولی شبیه هم دارند؛
فرمایند حرمت و اهمیت قرآن و احترام قرآن،
احترام معنایش این است که انسان حریم گیرد

حریم به بارگاه ملکوتی یک شیء بزرگ.
و پیغمبر و امام احترام کردن انسان بزرگ
حرمت قران و اهمیت قرآن  و احترام قرآن
یعنی حریم گرفتن، و حرم قائل شدن برزگ

فرماید بزرگان قرآن‌شناس و پژوهشگران
قرآنی ثابت کردند بررسی کردند درقرآن
که قرآن .فرقان، کتاب ۱۱۴ سوره  دارد،
شمارش شده که ؛ ۶۲۳۶ عداد آیه‌ دارد قرآن،

کلام الله مجید دارای «77701» کلمه است.
کتاب خدا  دارای «323671» حرف است.
در قرآن «1015030» نقطه به کار رفته.
برخی از این  اعداد از صد گذشته است.

برخی از اینها از هزار گذشته است.
برخی از اینها از میلیون گذشته است
که چند هزار حرف .حرکت ۰ نقطه دارد
رقم به رقم این بزرگوار ذکر کرده است

قرآن کریم دارای «93243» فتحه است.
قرآن به «1000» رکوع تقسیم شده است.
قرآن «114» بسم الله الرحمن الرحیم دارد.
تعداد «5098» محل وقف در قرآن است.

کسره در قرآن «39586»  به کار برده شده.
تشدید در قرآن «19253»  به کار برده شده.
قرآن  مجید دارای «120» حزب می باشد.
عدد مد در قرآن «1771»  به کار رفته شده.

ضمّه در قرآن  «4808» عدد  بکار رفته .
همزه در قرآن «3272» عدد  بکار رفته .
قرآن با بسم الله الرحمن الرحیم آ غاز شود.
نام «قرآن» «70» بار در قرآن بکار رفته.

سید حیدر آملی مسبوطاً ارقام را ذکر دارد
حروف را رقم به رقم که ۴۰۷۹۲ «الف» دارد،
حروف تهجی را رقمهای مختلفی آورده اند
قرآن مجید آورده اند  ـ ۱۱۲۰۱،عدد «باء» دارد

(قرآن دارای 93243 هزار حرکت فتحه دارد
قرآن دارای (39586 عدد هزار کسره دارد
(19253 عدد تشدید در قرآن به کار برده شده)
اینها )بررسی کردند(تعداد1015030 نقطه دارد.

قران به سی جزء تقسیم شده است.
قران به 1000 رکوع تقسیم شده است
درقران تعداد5098 محل وقف وجود دارد
(قرآن مجید را دارای 120 حزب است)

بعد از گذشت یک مقداری، دو سه قرنی
مرحوم فیض کاشانی در کتاب شریف وافی 
همه این مسائل  اعداد را مبسوطاً ذکر کردند
از هر گونه کم، هر گونه زیاد، هر گونه جابهجایی

رقم به رقم آیه به آیه سوره به سوره
حرف به حرف تشدید به تشدید همواره
این کتاب از گزند هر گونه تحریف وجابحایی
همه اینها را ایشان ذکر کردند عدد ورقم آورده

آنچه بر قلب مطهر حضرت نازل شد مصون بوده.
به غیر اذن پیغمبر(صلوات الله ) ممنوع بوده؛
ازهر گونه کم، هر گونه زیاد، هر گونه جابهجایی
همان است که امروز بشر در خدمت او بوده.

تاریخچه تفسیر قرآن؛ در سال 1400 هجری بود،
در مدرسه مرحوم سعادت رحمه الله در قم بود،
هیچ فکر نمی‌کردم که فردا چه باید شروع بکنیم!
من تنها بودم و شرکت کنندگان درس رفته بودند.

با اتمام دروس عقلی و نقلی شروع چه درسی را
شروع چه فقهی را، چه اصولی را، چه کلامی را،
گفتیم برای شروع درس می‌رویم تصمیم گیریم،
فکر بکنیم چه علومی را. شروع بکنیم چه کتابی را،

دفعتاً به ذهنم رسید که ما تفسیر شروع بکنیم؛
نه قبلاً فکری داشتیم، نه با کسی مشورت کردیم،
سال‌هامذاکرات اینکه تفسیر باید رایج بشود بود،
نه کسی به ما گفت. نه از کسی پیشنهاد داشتیم.

تفسیر باید گفته بشود در ذهن خیلی‌ها هست،
آن روز نه من سابقه‌ام بود نه کسی به من گفت،
آن روز به ذهن ما آمد که تفسیر را شروع بکنیم.
خدای سبحان این را در ذهن ما القا کرد که هست.

طولی نکشید که جمعیت بیش از وسعت بود،
مهدیه هم طولی نکشید که آنجا هم کافی نبود،
قبل مسجد اعظم ـ آیت الله العظمی بروجردی.
رفتیم مسجد محمدیه، آنجاهم باز کافی نبود.

الآن تقریباً چهل سال این تفسیر طول کشیدش.
تمام ساعاتش، تمام لحظاتش، تمام دقایقش،
تمام حرکاتش تمام سورش، تمام آیاتش،
تمام کلماتش، همه اینها به عنایت الهی بودش؛
 
این تفسیر  چهل ساله تمام حروفش، 
تمام تنوین و رفع و ضمّ و نصبش،
تمام فتح و ضمّ و کسرش، تمام تشدیدش،
تمام کلماتش، همه اینها به عنایت الهی بودش؛
 
«مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْک‏»،[21] «لَا صُنْعَ لِی وَ لَا لِغَیْرِی فِی إِحْسَانٍ مِنْکَ»[22

این نعمت فقط در کنار مائده او
و مأدبه او که مائده او و مأدبه او
به صورت قرآن و عترت طاهرین
که قرآن ناطق‌اند عِدل قرآن کریم‌ او

به برکت اینها عترت طاهرین است.
این نه تعارف است، نه مدح‌گویی است،
نه ثناخوانی است، که از اوست و لاغیر!
از اوست و لاغیر! اظهار عجز صادقانه است

بنابراین از باغ او از بوستان او
از جنّات او از روح و ریحان او
محصول این چهل سال هجری قمری
این چهل سال تقدیم به پیشگاه او

«یَا مَنْ یَقْبَلُ الْیَسِیرَ» 
این کسانی که «وَ یَعْفُو عَنِ الْکَثِیر اقْبَلْ مِنِّی الْیَسِیرَ وَ اعْفُ عَنِّی الْکَثِیر»[23]
ای که عمل اندک را می‌پذیری
و از گناه بسیار در می‌گذری،
عبادت اندک را از من بپذیر
و گناه بسیار را از من درگذری،

 به پیشگاه ذات اقدس الهی تقدیم می‌شود.
ثوابش را به ارواح طیبه انبیا و اولیا
و شهدا و صلحا و صدیقین عموماً،
روح مطهر حضرت ختمی رسالت
و ختمی نبوت و ختمی امامت
پیغمبر(صلوات الله و سلامه علیه)
و امیرالمؤمنین(علیه افضل صلوات المصلین)
و صاحب عصمت کلیه الهیه حجت بالغه الهی
حضرت فاطمه زهرا(صلوات الله علیها)
و به بارگاه ملکوتی حسن بن علی(علیهما السلام)
و به بارگاه ملکوتی سیّد الشهداء(علیهماالسلام)، 
و به بارگاه ملکوتی حسین بن علی(علیهماالسلام)،
به بارگاه ملکوتی علی بن الحسین(علیهما السلام)،
به بارگاه ملکوتی محمد بن علی(علیهما السلام)،
به بارگاه ملکوتی جعفر بن محمد(علیهما السلام)،
به بارگاه ملکوتی موسی بن جعفر(علیهما السلام)،
به بارگاه ملکوتی علی بن موسی(علیهما السلام)،
به بارگاه ملکوتی محمد بن علی(علیهما السلام)،
به بارگاه ملکوتی علی بن محمد(علیهما السلام)،
به بارگاه ملکوتی حسن بن علی العسکری(علیهما السلام)،
به بارگاه بقیة الله(ارواح من سواه) حجت
بن الحجج البالغة(علیه و علی آبائه افضل صلوات المصلین) اهدا می‌کنیم 
«یَا مَنْ یَقْبَلُ الْیَسِیرَ وَ یَعْفُو عَنِ الْکَثِیر اقْبَلْ مِنِّی الْیَسِیرَ».

ای که عمل اندک را می‌پذیری
و از گناه بسیار در می‌گذری،
عبادت اندک را از من بپذیر
و گناه بسیار را از من درگذری،

پروردگارا! تو را به اسمای حسنایت قسم،
تو را به اولیایت قسم،
تو را به رحمانیت خودت قسم،
تو را به جمیع صحف آسمانی‌ات قسم،
تو را به قرآن کریمت که مهیمن
بر همه کتاب‌ها است قسم،
نظام الهی را،
قرآن و عترت را،
ولایت اهل بیت را،
علی بن ابیطالب و اولادش را
(علیهم افضل صلوات المصلین)،
محبت آنها را
ولایت آنها را
امامت آنها را
برای مردم شرق عالم
و غرب عالم ارزانی بفرما!
همه را هدایت بفرما!
همه را آماده حضور و ظهور ولیّ‌ات قرار بده!
دشمنان داخل و خارج را،
چه دشمنانی که در سوره «فلق» از آنها باید استعاذه کرد،
چه دشمن‌هایی که در سوره «ناس» از آنها باید استعاذه کرد، جوامع بشری را چه در منطقه محلی و ملّی مسلمان‌نشین،
چه در منطقه موحدنشین،
أعم از مسلمان‌ها و مسیحی‌ها و کلیمی‌ها،
چه در منطقه بشرنشین
أعم از مسلمان و کافر همه را
به راه راست هدایت بفرما
و همه را آماده بفرما برای ظهور
و حضور ولیّ‌ات(ارواحنا فداه).

امیدواریم پدران ما
و مادران و ذوی الحقوق ما
اساتید ما،
بالأخص سیدنا الاستاد مرحوم علامه طباطبایی
روح و ریحانی از قرآن کریم نثار روح مطهر همه اینها بشود. هر کسی نسبت به ما حقی دارد
تعلیمی از کتاب او ما استفاده کردیم
از درس او ما استفاده کردیم
از قلم و قدم او استفاده کردیم،
کمکی کردند
احسانی کردند
عنایتی کردند
همه آنها را در کنار مائده و مأدبه قرآن و عترت دعوت بفرما! «مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْک‏».

و السلام علینا و علی عباد الله الصالحین
و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ(0)

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ(1)

مَلِکِ النَّاسِ(2)

إِلَٰهِ النَّاسِ(3)

مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ(4)

الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ(5)

مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ(6)

 

برخی از ویژگی‌های بارز قرآن به اختصار عبارتند از:
۱. جامعیت قرآن؛ ۲. جامعیت و اختصار؛ ۳. کتاب اندیشه و عمل؛ ۴. پیوستگی مطالب قرآن؛ ۵. جهانی بودن قرآن؛ ۶. جاذبه قرآن؛ ۷. فصاحت و بلاغت قر آن؛ ۸. اظهار عجز در برابر بلاغت و فصاحت قرآن؛ ۹. اختصار در قرآن کریم؛ ۱۰. نمونه‌هایی از آیات مختصر قرآن کریم؛ ۱۱. گزیده‌هایی از کلمات قصار قرآن؛ ۱۲. هنر الفاظ در قرآن؛ ۱۳. ترکیب الفاظ قرآن؛ ۱۴. آهنگ آیات قرآن؛ ۱۵. تازگی قرآن؛ ۱۶. نفوذ آیات قرآن؛ ۱۷. تنوع در مطالب قرآن؛ ۱۸. عدم تناقض در آیات قرآن؛ ۱۹. آهنگ کلمات قرآن؛ ۲۰. نامحدود بودن معارف قرآن؛ ۲۱. اعجاز در کلمات قرآن؛ ۲۲. نظام شگفت انگیز حروف در قرآن؛ ۲۳. تجسم حقایق در قرآن؛ ۲۴. صراحت و قاطعیت قرآن؛ ۲۵. وسعت معانی قرآن؛ ۲۶. نقش آفرینی قرآن؛ ۲۷. رعایت تناسب؛ ۲۸. حفظ قرآن؛ ۲۹. نمادهای قرآن؛ ۳۰. سهل و ممتنع بودن قرآن؛ ۳۱. برخورد غیر مستقیم؛ ۳۲. مقدمه و ذوالمقدمه ؛ ۳۳. حکم همراه با دلیل؛ ۳۴. صیانت قرآن؛ ۳۵. ابتکار و استقلال؛ ۳۶. ابعاد ابتکاری قرآن؛ ۳۷. اصل تنوع در قرآن؛ ۳۸. پیراستگی از عیب‌ها؛ ۳۹. جهانی بودن زبان قرآن؛ ۴۰. زیبایی ظاهر و عمق معنا.

یک دوسه

 یک دو سه

 

دوخصلت
بحث اول: درباره اعمال است که اگر عمل انسان خوب باشد در پیشگاه خداوند رو سفید است و در پیش مردم هم عزیز و محترم و زندگى براى این شخص بسیار آسان مى‏شود و زندگى این چنین افراد سهل مى‏شود چون همیشه خدا را در نظر مى‏آورد در این باره یک روایت بسیار جالب وارد شده است از رسول اکرم صلى‏الله علیه و آله:
قال النبى صلى‏الله علیه و آله اذا کان یوم القیامه انبت الله تعالى لطائفه من امتى اجنحه فیطیرون من قبور هم الى الجنان یسرحون فیها و یتنعمون کیف شاوا؟
فتقول الملائکه: هل رأیتم الحساب؟ فیقولون ما راینا حسابا.
فیقولون: هل جزتم الصراط؟ فیقولون: ما راینا صراطا.
فیقولون: هل رایتم جهنم؟ فیقولون: ما راینا شیئا.
فتقول: الملائکه من امه من انتم؟ فیقولون: من امه محمد صلى‏الله علیه و آله .
فیقولون: نشدناکم نشدناکم الله حدثونا ما کانت اعمالکم فى الدنیا؟ فیقولون: خصلتان کانتا فینا فبلغنا الله هذه الدرجه بفضل رحمه.
فیقولون: و ما هما؟
: فیقولون کنا اذا خلونا نستحیى ان نعصیه و نرضى بالیسیر مما قسم لنا . جواب می دهند ،ما....۱ در خلوت حیا می کردیم از گناه کردن ۲.... ما آنچه که خدا به ما عنایت می کرد راضی بودیم ....

فتقول الملائکه: حق لکم هذا
حضرت رسول اکرم صلى‏الله علیه و آله فرمود: چون روز قیامت شود خداوند تبارک و تعالى برویاند بالهایى براى طائفه از امت من پس طیران کنند از قبرهاى خود به بهشت در حالى که سیر مى‏کنند در آن و برخوردارند از نعمت آن به هر نحوى که بخواهد.

پس ملائکه مى‏گویند: آیا حساب را دیدید؟ مى‏گویند: ما حساب را ندیدیم.
مى‏گویند: آیا از صراط گذشتید؟ مى‏گویند: ما صراط را ندیدیم.
مى‏گویند آیا جهنم را دیدید؟ مى‏گویند: ما جهنم را هم ندیدیم.
پس فرشتگان مى‏گویند: شما از امت کدام پیغمبر هستید؟ مى‏گویند ما از امت حضرت محمد صلى‏الله علیه و آله هستیم.
ملائکه مى‏گویند: ما شما را قسم مى‏دهیم بخدا که بیان کنید که اعمال شما در دنیا چه بوده؟ مى‏گویند: دو خصلت در ما بود که خداوند به فضل رحمت خود ما را به این درجه رسانید.
ملائکه گویند: آن دو خصلت چه بود؟ گویند: ما هرگاه خلوت مى‏کردیم شرم مى‏نمودیم که خدا را معصیت کنیم و به آنچه خدا  روزى کرده بود برایمان راضى بودیم.
پس ملائکه گویند: که شایسته و حق شما است.
مومن آن است که ظاهرش با باطن یکسان باشد چه در خلوت و چه در جلوت باید براى مومن فرق نداشته باشد.
معصیت خیلى موثر است در زندگى یعنى انسان را گرفتار مى‏کند گناه نکردن سبب مى‏شود که زندگى انسان براحتى بگذرد.

خدمت به دیگران....غم و غصه بنده مرا رفع نماید
در زمان بنى اسرائیل مرد گناهکارى بود و از همه نوع معصیت کوتاهى نمى‏کرد او در یکى از مسافرتهاى خود به سر چاهى رسید و دید یک سگى از غایت تشنگى زبانش را بیرون آورده و له له مى‏زند و نفس نفس به چاه نگاه مى‏کند مرد گنهکار به حال سگ زبان بسته ترحم کرد و دلش سوخت شال خود را به کفش خود بست و به این وسیله آب از چاه بیرون آورده به آن حیوان خورانید و تشنگى او را فرو نشاند و کاملا سیراب نموده و نجاتش داد.

خداوند مهربان به پیامبران زمان وحى کرد که به آن بنده بگو کارى که انجام داده‏اى کوشش ترا پذیرفتم و از عمل تو خوشنودم و لذا از سر تقصیرات و گناهانت گذشته و مورد عفو خود قرار دادم مرد عاصى پس از شنیدن جریان خود از کارهاى ناشایسته و قبیح خود نادم و پشیمان شد و از گمراهى بطریق هدایت و راه رستگارى برگشت.

یکی در بیابان سگی تشنه یافت......برون از رمق در حیاتش نیافت

کله دلو کرد آن پسندیده کیش......چو حبل اندر آن بست دستار خویش

به خدمت میان بست و بازو گشاد......سگ ناتوان را دمی آب داد

خبر داد پیغمبر از حال مرد.......که داور گناهان از او عفو کرد

الا گر جفاکاری اندیشه کن........وفا پیش گیر و کرم پیشه کن

کسی با سگی نیکویی گم نکرد........کجا گم شود خیر با نیکمرد؟

کرم کن چنان که‌ت برآید ز دست........جهانبان در خیر بر کس نبست

به قنطار زر بخش کردن ز گنج........،نباشد چو قیراطی از دسترنج

برد هر کسی بار در خورد زور..........گران است پای ملخ پیش مور

چیزى بالاتر از این نیست که انسان خدمت به دیگران کند دست کسى را بگیرد شما نگاه کنید یک فرد مرجع عالى قدر شیعه چه اندازه به مردم و به اسلام خدمت مى‏کند و لذا آثار اینها همیشه باقى است.
در روایت منقول است که خداوند عزوجل به حضرت داود وحى کرد اى داود بشنو از من آنچه را مى‏گویم و حقیقت را به مردم ابلاغ کن هر کس روز قیامت به پیش من یک حسنه بیاورد من او را داخل بهشت مى‏نمایم حضرت داود عرض کرد خدایا آن عمل کدام است خطاب رسید
کسى که غم و غصه بنده مرا رفع نماید و او را از ناراحتى آسوده کند.
بزرگان دین مربیان اخلاق فرمودند: در موقع بگو خدایا ما را یک لحظه بخودمان وامگذار و عاقبت ما را ختم به خیر بگردان
آنقدر افرادى بودند به مقاماتى نایل شدند ولى در عاقبت گرفتار عذاب الهى شدند و کسانى هم بودند در مرحله اول بیچاره بودند از خط مستقیم دور بودند و گرفتار عذاب خدا بودند ولى اواخر زندگى خداوند بر آنها منت گذاشت و آنها را هدایت کرد و عاقبت بخیر شدند در این زمینه تأیید عرضم.

،،،،،،،،،،،،،،
دو رودخانه طلا
آیا انسان با داشتن یک پنجاه هزار متر مربع سیر مى‏شود؟
آیا انسان را با داشتن صدها میلیون تومان کفایت مى‏کند؟
آیا اگر تمام ثروت یک کشور براى انسان باشد قلبش آرامش پیدا مى‏کند؟
جواب منفى است، توجه شما را به یک روایت جلب مى‏کنم:
قال رسول الله صلى‏الله علیه و آله: لو کان لائن آدم وادیان من ذهب لابتغى ورائهما ثالثا(1) رسول خدا صلى‏الله علیه و آله مى‏فرماید: اگر براى فرزند آدم دو رودخانه طلا باشد باز قانع نیست دست و پا مى‏زند شاید به رودخانه سومى برسد.در حالى که هیچوقت دل انسان به مال آرامش پیدا نمى‏کند، آن دل مومن است که به ذکر الله آرام مى‏شود.1- مجموعه ورام ص 163

دو قرص
زهرى گوید: خدمت امام زین العابدین (علیه السلام) بودم و یکى از اصحابش نزد آن حضرت آمد و امام به او فرمودند: اى مرد چه وضعى دارید؟ عرض کرد: چهار صد اشرفى قرض بى‏محل دارم و چند نفر عائله و نانخور دارم، امام (علیه السلام) منقلب شد، آن مرد عرض کرد: یابن رسول الله چرا گریه مى‏کنى؟

فرمود: براى معصیت و محنت که بر مومن وارد آمده و انسان او را ببیند و نتواند او را علاج کند، مجلس به پایان رسید یکى از مخالفین گفت: از آنها عجیب است که یک بار ادعا کند آسمان و زمین فرمانبران ما است، بار دیگر اعتراف به درماندگى نمایند، این خبر به آن مرد گرفتار رسید و آمد نزد امام (علیه السلام)، عرض کرد: یا بن رسول الله از فلانى به من خبر رسیده که چنین گفته و این حرف زدن او از گرفتارى خودم بر من سخت‏تر است.
حضرت فرمود: خدا اجازه رفع گرفتارى تو را داده‏
اى فلانى افطارى و سحرى مرا بیاور، دو قرص نان آورد، امام (علیه السلام) به آن مرد فرمود: اینها را بگیر جز آنها چیزى ندارم که خدا بوسیله آنها از تو رفع گرفتارى کند و مال بسیارى به تو رساند و آن مرد دو قرص نان را گرفت و به بازار رفت.
نمى‏دانست چه کند در فکر قرض سنگین مى‏کرد که این دو نان کى حوائج و گرفتارى مرا رفع مى‏کند، به ماهى فروش رسید که ماهى او کساد شده بود به او گفت: این ماهى تو کساد است، این قرص نان من هم کساد است، میل دارى ماهى کسادت را به این قرص نان کساد من بدهى؟ گفت: آرى ماهى را به او داد و قرض نان را گرفت.
آمد پیش نمک فروش که نمک او را نمى‏خریدند به او گفت: این کساد نمک خود را به من مى‏دهى و این قرص نان را بگیرى؟

گفت: آرى، نمک او را گرفت و با ماهى آورد و گفت: این ماهى را با نمک اصلاح مى‏کنم و چون شکم ماهى را شکافت دو عدد لولو خوب در آن یافت و خدا را حمد کرد، در این میان که شاد بود، در خانه او را زدند آمد پشت در دید صاحب ماهى و نمک هر دو آمدند و هر کدام مى‏گویند: اى بنده خدا ما هرچه کردیم دندان ما به این نان تو کار نکرد و آن را به تو برگردانیدیم و آنچه هم به تو دادیم بر تو حلال کردیم.
آن دو قرص نان را گرفت، باز در خانه او را زدند، فرستاده امام (علیه السلام) بود که وارد شد، گفت: امام (علیه السلام) مى‏فرماید: خدا به تو گشایش داد طعام ما را بده که جز ما کسى آن را نمى‏خورد،
آن مرد آن دو لؤلؤ را به قیمت بسیارى فروخت و قرض خودش را ادا کرد و وضع زندگى‏اش عالى شد(1).
بر آوردن حاجت مومن ذخیره است براى آخرت.
؟...........

وجدان اخلاقی وفطرت انسانی
1- آمالى شیخ صدوق ص 453تمام مردم دارای وجدان اخلاقی و فطرت انسانی هستند. همه می فهمند که ظلم و ستم قبیح است. همه درک می کنند خیانت در امانت بد است، همه از راستی و صداقت خشنود می شوند و تمام مردم میل فطری به ادای امانت و وفای به عهد دارند.
همه از خیانت و دروغ رنج می برند و خلاصه کلیه افراد بشر با نیروی فطری حسن و قبح، اصول فضایل و رذایل را درک می کنند ولی در مقام عمل کمتر به ندای فطرت توجه می نمایند، زیرا بشر در اطاعت یا سرپیچی از اوامر وجدانی آزاد است.
جایی که بین وجدان اخلاقی و خواهش های نفسانی تزاحمی نباشد، پیروی از ندای وجدان سهل است، ولی آن جا که اطاعت از وجدان اخلاقی مستلزم سرکوب کردن یکی از تمایلات غریزی باشد، کار بس دشوار است که غالبا نیروی غریزه غلبه می کند و فطرت وجدانی شکست می خورد، مگر آن که وجدان اخلاقی به ایمان الهی متکی باشد و اعتقاد حقیقی به خداوند جهان از صفات انسان پشتیبانی کند.
یوسف صدیق در بحبوحه جوانی و در شدیدترین دوران تمایل جنسی، در معرض خطرناکترین شرایط عمل منافی با عفت قرار گرفت، زن شوهرداری عشق سوزان خود را به او عرض کرد و از وی تمنای وصل داشت، هر دو بشر بودند، و هر کدام نیز دارای تمایل جنسی و قدرت غریزه بودند. این تمایل و قدرت زن را در هم شکست و او حاضر شد تا خویشتن را تسلیم تمایلات خود نماید، ولی قدرت ایمانی و برهان الهی، از عفت یوسف، پشتیبانی کرد و غریزه جنسی را شکست داد و سرانجام باعث شد که یوسف علیه السلام دامن خود را از آلودگی حفظ کند.
و لقد همّت به و همّ بها لولا أن رأی برهان ربّه کذلک لنصرف عنه السوء و الفحشاء انّه من عبادنا المخلَصین.قل للمومنین یغضوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم ذلک ارکى لهم ان الله خیر بما یصنعون(1) به مردان مومن بگو چشمهاى خویش را بپوشند و دامن خود نگه دارند که این براى آنها پاکیزه‏تر است و خدا از آنچه مى‏کنند آگاه است.
آیه مذکوره مربوط به آقایان که حتى الامکان باید مواظب باشیم که زناى چشم از ما سر نزند اگر عمدا به پاى زن نامحرم نگاه کردیم باید منتظر باشیم که یک روزى جبران خواهد شد یعنى: به پاى ناموس ما نگاه کردیم باید منتظر باشیم که یک روزى جبران خواهد شد یعنى: به پاى ناموس ما نگاه خواهند کرد.
اما وظیفه زنان نسبت به مردان: و قل للمومنات یغضضن من ابصارهن و یحفظن فروجهن و لا یبدین زینتین الا ما ظهر منها(2) به زنان مومنه بگو: دیدگان خودشان را بپوشانند و دامن خودشان را حفظ کنند و زینت خویش را نشان ندهند جز آنچه آشکار است (مانند انگشتر و غیره)
و ترجمه آیه بعد دارد که سرپوشهاى خود روى گردن و سینه اندازند و زینت خویش را نمایان نکنند مگر براى شوهرانشان.

اما در این زمینه و در زمینه‏هاى دیگر روایاتى آمده است که بیان مى‏شود: قال الصادق (علیه السلام): لا ینبغى للمر ان تعطل نفسها و لو ان تعلق فى عنقها قلاده و لا ینبغى ان تدع یدها من الخضاب ولو ان تمسحها بالحناء مسحا و ان کانت مسنه(3) امام صادق (علیه السلام) فرموده: سزاوار نیست که زن هیچگاه بدن خود را بدون زینت گذارد اگر چه با آویزان کردن گردنبندى باشد و سزاوار نیست که دست زن بدون رنگ باشد اگر چه مقدار کمى حنا باشد و اگر چه آن زن پیر و کهنسال بوده باشد.

درباره زینت زنان براى شوهرانشان سوال شد:

عن ابى جعفر (علیه السلام): سئل عن القرامل التى تصنعها النساء فى روسهن یصلنه بشعورهن؟ فقال: لا باس على المراه بما تزینت به زوجها(4) راوى از امام باقر (علیه السلام): درباره موى بندى که زنان مى‏سازند و به موى خود وصل مى‏کنند پرسید: حضرت فرمود: هر زینتى که زن براى شوهرش بکند مانعى ندارد.

سزاوار است زن با شوهر عزیزش و هم چنین آقایان هم با آنها رعایت حال همدیگر را بنمایند، مخصوصا به برادران عزیز بیشتر سفارش شده است که حال آنها را رعایت فرمایند.

عبد الله کاهلى مى‏گوید: به حضرت موسى بن جعفر عرض کردم: زن من با زن ابن مارد به تعزیه مى‏رود و من آنها را منع مى‏کنم، همسرم مى‏گوید: اگر رفتن به این مجالس حرام است ما را نهى کن تا دیگر نروم ولى اگر حرام نیست چرا ما را نهى مى‏کنى؟ اگر ما به این مجالس نرویم وقتى کسى از ما بمیرد هیچکس به خانه ما نخواهد آمد.
حضرت فرمود: درباره حقوق مومنین بر یکدیگر از من سوال مى‏کنى؟ پدرم امام صادق (علیه السلام) مادر من و ام فروه (خواهرم یا جد مادریم) را مى‏فرستاد تا در اینگونه مجالس بروند و حقوق اهل مدینه را ادا کنند(5).
عن الصادق (علیه السلام) قال: من اتخذ امراه فلیکرمها فانما امراه احدکم لعبه فمن اتخذها فلا یضیعها(6) امام صادق (علیه السلام) از پدرش نقل کرده است مى‏فرماید: هر کس زنى بگیرد باید احترامش کند، زن شما دلبر است هر کس دلبرى را بدست آورد نباید آن را ضایع سازد.

سفارش حضرت على (علیه السلام) است به مردان راجع به زنان فرموده: زنان در نزد مردان مالک سود و زیان خود نیستند زیرا طلاق در دست شوهر است و مخارج آنها نیز در دست او است و وظایفى هم از شوهران بر عهده دارند، زنان امانت خدا نزد شما هستند به ایشان زیان نرسانید و بر ایشان سخت مگیرید.

پیغمبر اکرم صلى‏الله علیه و آله فرموده است: من تعجب دارم از مردى که همسرش را مى‏زند در صورتى که خودش به کتک خوردن سزاوارتر است، زنان را با چوب تادیب نکنید بلکه با گرسنگى و برهنگى تادیب کنید تا در دنیا و آخرت راحت باشید، البته برهنگى و گرسنگى هر کس نسبت به شئون خودش باید باشد، مثلا اگر شئون زندگى یک زن در سال چهار دست لباس باشد، دو دست قرار داده مى‏شود این خود مجازات است نه اینکه کتک بخورد و در روز قیامت شوهر مورد مواخذه قرار بگیرد آن هم طبق آیه شریفه: در صورتى که بدون عذر همخوابى امتناع ورزد(7).
خلاصه حتى الامکان زن هر اندازه که قادر است باید از نامحرم بپرهیزد، شما ببینید رسول خدا تا چه اندازه سفارش نموده است، مى‏فرماید: هر گاه زنى از جایى که نشسته برخیزد مردى در آنجا ننشیند مگر زمانى که سرد شود(8).
عن ابى عبد الله (علیه السلام): قال کان رسول الله یسلم على النساء و یردون علیه و کان امیرالمومنین یسلم على النساء و کان یکره ان یسلم على الشابه منهن(9) رسول الله صلى‏الله علیه و آله به زنها سلام مى‏کرد و زنها جواب مى‏دادند و امیر المومنین (علیه السلام) به زنها سلام مى‏کرد ولى از سلام کردن به زن جوان کراحت داشت.
شهاب مى‏گوید: به امام صادق عرض کردم: حق زن بر شوهرش چیست؟ فرمود: هر میوه‏اى که همه مردم از آن مى‏خورند باید به اهل بیتش بخوراند، خوراکى را که مخصوص ایام عید است و در غیر ایام عید به آنها نمى‏رساند در ایام عید به آنان برساند(10).
زن واقعا امانت است در دست مرد، انسان باید به امامت خیانت ننماید.
چهار چیز است که دل را مى‏میراند:
رسول اکرم صلى‏الله علیه و آله فرموده است: چهار چیز است که دل را مى‏میراند:
اول: گناه روى گناه.
دوم: زیاد سر بسر گذاشتن با زنان (یعنى: زیاد با آنها صحبت کردن).
سوم: رفاقت با نادان.
چهارم: مجالست اموات.
بعد سوال شد یا رسول الله مراد از اموات چیست؟ فرمود: سرمایه داران که زیاد ثروت دارند با آنها هم اگر نشست و برخاست کنید قلب را مى‏میراند(11).
قال رسول الله صلى‏الله علیه و آله اخبرنى اخى جبرئیل و لم یزل یوصینى بالنساء حتى ظننت ان لا یحل لزوجها ان یقول لها اف‏(15) برادرم جبرائیل به من خبر داد و همواره سفارش زنان را مى‏کرد تا آنجا که گمان کردم براى شوهر جایز نیست به زنش حتى اف هم بگوید.
مى‏خواهد بفرماید: احترام زن به قدرى بالا است مثل احترام کردن فرزندان نسبت به پدر و مادر.
روایت داریم که مى‏فرماید: محبت به زن داشتن دلیل بر این است که ایمان بیشتر به خدا دارد، کلما ازداد العبد ایمانا ازدادا حبا للنساء(16) پیغمبر اکرم صلى‏الله علیه و آله مى‏فرماید: هر بنده‏اى که ایمانش به خدا بیشتر باشد به همسرش بیشتر اظهار علاقه و محبت مى‏کند، مثل همین روایت از امام صادق (علیه السلام) وارد شده مى‏فرماید: کل من اشتد لنا حبا اشتد للنساء حبا(17)هر کس دوستدار ما خاندان عصمت و طهارت باشد به همسرش بیشتر اظهار دوستى مى‏کند.

قال النبى صلى‏الله علیه و آله اذا کان یوم القیامه انبت الله تعالى لطائفه من امتى اجنحه فیطیرون من قبور هم الى الجنان یسرحون فیها و یتنعمون کیف شاوا؟
فتقول الملائکه: هل رأیتم الحساب؟ فیقولون ما راینا حسابا.
فیقولون: هل جزتم الصراط؟ فیقولون: ما راینا صراطا.
فیقولون: هل رایتم جهنم؟ فیقولون: ما راینا شیئا.
فتقول: الملائکه من امه من انتم؟ فیقولون: من امه محمد صلى‏الله علیه و آله .
فیقولون: نشدناکم نشدناکم الله حدثونا ما کانت اعمالکم فى الدنیا؟ فیقولون: خصلتان کانتا فینا فبلغنا الله هذه الدرجه بفضل رحمه.
فیقولون: و ما هما؟ فیقولون: کنا اذا خلونا نستحیى ان نعصیه و نرضى بالیسیر مما قسم لنا .
فتقول الملائکه: حق لکم هذا
حضرت رسول اکرم صلى‏الله علیه و آله فرمود: چون روز قیامت شود خداوند تبارک و تعالى برویاند بالهایى براى طائفه از امت من پس طیران کنند از قبرهاى خود به بهشت در حالى که سیر مى‏کنند در آن و برخوردارند از نعمت آن به هر نحوى که بخواهد.
پس ملائکه مى‏گویند: آیا حساب را دیدید؟ مى‏گویند: ما حساب را ندیدیم.
مى‏گویند: آیا از صراط گذشتید؟ مى‏گویند: ما صراط را ندیدیم.
مى‏گویند آیا جهنم را دیدید؟ مى‏گویند: ما جهنم را هم ندیدیم.
پس فرشتگان مى‏گویند: شما از امت کدام پیغمبر هستید؟ مى‏گویند ما از امت حضرت محمد صلى‏الله علیه و آله هستیم.
ملائکه مى‏گویند: ما شما را قسم مى‏دهیم بخدا که بیان کنید که اعمال شما در دنیا چه بوده؟ مى‏گویند: دو خصلت در ما بود که خداوند به فضل رحمت خود ما را به این درجه رسانید.
ملائکه گویند: آن دو خصلت چه بود؟ گویند: ما هرگاه خلوت مى‏کردیم شرم مى‏نمودیم که خدا را معصیت کنیم و به آنچه خدا بما روزى کرده بود راضى بودیم.
پس ملائکه گویند: که شایسته و حق شما است.
مومن آن است که ظاهرش با باطن یکسان باشد چه در خلوت و چه در جلوت باید براى مومن فرق نداشته باشد.
معصیت خیلى موثر است در زندگى یعنى انسان را گرفتار مى‏کند گناه نکردن سبب مى‏شود که زندگى انسان براحتى بگذرد.

در زمان بنى اسرائیل مرد گناهکارى بود و از همه نوع معصیت کوتاهى نمى‏کرد او در یکى از مسافرتهاى خود به سر چاهى رسید و دید یک سگى از غایت تشنگى زبانش را بیرون آورده و له له مى‏زند و نفس نفس به چاه نگاه مى‏کند مرد گنهکار به حال سگ زبان بسته ترحم کرد و دلش سوخت شال خود را به کفش خود بست و به این وسیله آب از چاه بیرون آورده به آن حیوان خورانید و تشنگى او را فرو نشاند و کاملا سیراب نموده و نجاتش داد.

خداوند مهربان به پیامبران زمان وحى کرد که به آن بنده بگو کارى که انجام داده‏اى کوشش ترا پذیرفتم و از عمل تو خوشنودم و لذا از سر تقصیرات و گناهانت گذشته و مورد عفو خود قرار دادم مرد عاصى پس از شنیدن جریان خود از کارهاى ناشایسته و قبیح خود نادم و پشیمان شد و از گمراهى بطریق هدایت و راه رستگارى برگشت.

چیزى بالاتر از این نیست که انسان خدمت به دیگران کند دست کسى را بگیرد شما نگاه کنید یک فرد مرجع عالى قدر شیعه چه اندازه به مردم و به اسلام خدمت مى‏کند و لذا آثار اینها همیشه باقى است.
در روایت منقول است که خداوند عزوجل به حضرت داود وحى کرد اى داود بشنو از من آنچه را مى‏گویم و حقیقت را به مردم ابلاغ کن هر کس روز قیامت به پیش من یک حسنه بیاورد من او را داخل بهشت مى‏نمایم حضرت داود عرض کرد خدایا آن عمل کدام است خطاب رسید کسى که غم و غصه بنده مرا رفع نماید و او را از ناراحتى آسوده کند.
بزرگان دین مربیان اخلاق فرمودند: در موقع بگو خدایا ما را یک لحظه بخودمان وامگذار و عاقبت ما را ختم به خیر بگردان آنقدر افرادى بودند به مقاماتى نایل شدند ولى در عاقبت گرفتار عذاب الهى شدند و کسانى هم بودند در مرحله اول بیچاره بودند از خط مستقیم دور بودند و گرفتار عذاب خدا بودند ولى اواخر زندگى خداوند بر آنها منت گذاشت و آنها را هدایت کرد و عاقبت بخیر شدند در این زمینه تأیید