توبه 3 شرایط و انواع توبه : همان گونه که براى هر نوع بیمارى دوایى مخصوص است، براى هر نوع گناهى هم توبه خاصّى لازم است که مناسب با آن گناه مىباشد.
يكشنبه, ۲۸ آذر ۱۴۰۰، ۰۸:۰۱ ق.ظ
- بسم الله الرحمن الرحیم
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- توبه 3 شرایط و انواع توبه : همان گونه که براى هر نوع بیمارى دوایى مخصوص است، براى هر نوع گناهى هم توبه خاصّى لازم است که مناسب با آن گناه مىباشد.
- مثلًا توبه کتمان حقائقى که باید براى مردم گفته مىشد به این است که انسان آن مسائل را با بیان رسا و گویا بیان نماید. قرآن بعد از آنکه کتمانکنندگان را به سختترین نفرینها تهدید مىکند مىفرماید: «الّا الّذینَ تابوا واصلِحوا و بَیّنوا فَاولئک أتوبُ علیهم وأنَا التّوابُ الرّحیم» «بقره، آیه 160» هرگاه افراد کتمان کننده توبه نمایند و خرابىها را اصلاح کنند و به جاى کتمانهاى خود دست به بیان حقایق دینى مکتوم در مورد خود بزنند، من نیز لطف و رحمتم را بر آنان بر مىگردانم و من توبه پذیر رحیمى هستم.در این آیه چگونگى توبه با نوع گناه کاملًا تناسب و سنخیّت دارد.
- در قرآن شاید آیهاى نباشد که در کنار توبه، وظیفهاى را بیان نکرده باشد، مثلًا مکرّر در کنار جمله «تابوا» جمله «اصلحوا» هم آمده است، «(3). سوره آلعمران، آیه 89، نور، 5 و نحل، 119یعنى علاوه بر توبه و پشیمانى قلبى، باید انسانِ توبهکننده خرابکارىهاى گذشته خود را اصلاح نماید.
- در کنار توبه منافقان، وظائف متعدّدى بیان شده است، از جمله اینکه مىفرماید: «الّا الّذینَ تابوا واصلِحوا واعتَصِموا باللّه واخلِصوا دینَهم لِلّه فاولئک مَع المؤمنین» « سوره نساء، آیه 146» گر چه منافقان در قعر دوزخند، لیکن هر گاه توبه کنند و خرابىهاى گذشته را اصلاح نمایند، «واصلحوا» وبه
- جاى وابستگى به غیر مسلمانان (شرق و غرب و طاغوتها) تنها به خدا متوسّل شوند، «واعتصموا باللّه» وبه جاى بدعت و ایجاد مکتبى التقاطى، تنها از قانون خدا و سنّت رسولاللّه صلى الله علیه و آله پیروى نمایند، «واخلصوا دِینَهُم لِلّه» و دین و اعمال دینى را خالص براى خدا انجام دهند
- و در کنار توبه به این وظائف عمل نمایند و نشان دهند که به راستى از راهى که رفتهاند پشیمان شدهاند، ما نیز اینان را همراه مؤمنان قرار مىدهیم. «فاولئک مع المؤمنین»
- در بعضى آیات «. سوره توبه، آیه 5 و 11» در کنار جمله «تابوا» جملات دیگرى از قبیل «أقاموا الصلوة و آتوا الزّکاة» آمده یعنى مشرکین که توبه مىکنند باید نماز را هم بپادارند و زکات را بپردازند
- ... و درآیات دیگر مىبینیم که در کنار توبه، شرط عمل صالح و ایمان بیان شده است.
- کوتاه سخن آنکه: توبه تنها پشیمانى نیست، بلکه باید هم حقّ مردم به آنها داده شود و هم حقّ خدا انجام گیرد و خرابىها اصلاح و کتمان حقایق دین افشا و کفرها ایمان و شرکها توحید گردد و ... تا توبه حقیقى صورت گیرد.
- همراهى ولایت : اگر تمام عبادات انجام گیرد و حقوق الهى و حقوق مردم پرداخت شود و پشیمانى قلبى هم صددرصد باشد، ولى در مسائل سیاسى و اجتماعى انسان دچار لغزش شود، یعنى خط ولایت و رهبرى او سالم نباشد، تمام کارها و جبرانها و توبهها نقش برآب است. زیرا این فریاد قرآن است که مىفرماید: «و انّى لَغفّار لِمَن تابَو آمَن و عَمِلَ صالِحاً ثمّ اهتَدى»
- بدون شک من آمرزنده کسانى هستم که توبه نمایند و ایمان آورده و عمل شایسته انجام دهند، لیکن هدایت آنان نیز صحیح باشد.
- در روایات پیرامون این آیه مىخوانیم: مراد از جمله «اهتَدى» در پایان آیه آن است که علاوه بر تمام کارهاى گفته شده باید تابع رهبرى الهى و هدایت به سوى ولایت پیامبر و اهلبیت او علیهم السلام و در مسیر خدا باشد. «2»
- در آیهاى دیگر مىخوانیم که حضرت نوح به مردم مىگوید: «أنِ اعبُدوا اللّه و اتّقوهُ و أطیعونِ یَغفِرْ لکم» «3» شما بندگى خدا کنید و تقوا داشته باشید و از رهبرى من پیروى نمایید تا خداوند شما را بیامرزد.
- بنابراین شرط اساسى تمام اعمال صالح، ولایت وپیروى از رهبر الهى است.
- راههاى توبه و جبران : در آیات قرآن و روایات براى آمرزش و جبران گناهان، دستورات و رهنمودهایى رسیده که ما چند نمونه از آنها را بیان مىکنیم:
- 1- صدقات و کمکهاى پنهانى.قرآن مىفرماید: «ان تُبدُوا الصَّدَقاتِ فَنعِمّا هِىَ وان تُخْفوها وتُؤتُوهَا الفُقراءَ فهوَ خَیرٌ لکم و یُکفّرُ عنکم من سیّئاتِکم» «4» اگر به فقرا آشکارا کمک کنید کار نیکویى انجام دادهاید، ولى اگر همین صدقات و رسیدگى به فقرا پنهانى و مخفیانه باشد، براى شما بهتر است و کفّاره گناهان و سبب جبران بدىهاى شما مىشود.
- 2- هجرت و جهاد.در قرآن مىخوانیم: «فَالّذین هاجَروا واخرِجوا مِن دیارِهم واوذوا فى سَبیلى و قاتَلُوا وقُتِلوا لُاکفّرنّ عنهم سیّئاتِهم» «5» کسانى که هجرت کردهاند و بخاطر حمایت از حق از خانههایشان آواره و اخراج شدهاند و در راه من آزارها دیدهاند و جهاد کرده و به شهادت رسیدهاند، به یقین من گناهانشان را پوشانده و آنان را خواهم بخشید.
- 3- دورى از گناهان کبیره. قرآن مىفرماید: «ان تَجتَنِبوا کَبائِرَ ما تُنهَونَ عَنه نُکَفّر عَنکُم سَیّئاتِکم» «سوره نساء، آیه 31» اگر شما از گناهان بزرگى که از آن نهى شدهاید دورى نمایید، ما گناهان دیگرتان را مىبخشیم.
- گناهان کبیره به آن گناهانى گفته مىشود که یا در قرآن وعده عذاب بدان داده شده باشد و یا روایات، یا عقل ویا مؤمنین آن را گناه بزرگ بشمارند، گرچه نام مخصوصى از آن در قرآن نباشد. نظیر فاش کردن اسرار مسلمانان و جاسوسى براى کفّار که هم به حکم عقل و هم در دیدگاه جامعه اسلامى گناهى بس بزرگ است، بر فرض که آیه و حدیثى نباشد. «مؤلّف در کتاب گناهشناسى توضیح بیشترى داده است»
- 4- انجام کارهاى نیک. در قرآن مىخوانیم: «انّ الحَسَناتِ یُذهِبنَ السّیّئاتِ» «سوره هود، آیه 114»
- بدرستى که حسنات و کارهاى نیک، کارهاى بد را از بین مىبرد. لذا در اسلام به ما سفارش شده که هر گاه مرتکب خلافى شدید سعى کنید به جبران آن، کارهاى نیکى انجام دهید که یکى از آثار کار نیک، خنثى کردن آثار دنیوى و اخروى کارهاى بد است. «البتّه گاهى هم کار بد، کارهاى خوب را خنثى و به اصطلاح حبط مىکند»
- 5- وام و قرض دادن. قرآن مىفرماید: «انْ تُقرِضُوا اللّه قَرضاً حَسَناً یُضاعِفْه لکم و یَغْفِرْلکم» « تغابن، آیه 17» هر گاه شما به خدا (بندگان نیازمندش) قرض نیکو بدهید، وامى که در آن بهره و آزار و توقّع و ذلّت نباشد، خداوند پاداش چند برابر عطا مىفرماید و گناهان شما را هم مىآمرزد.
-
6- تقوى.در قرآن مىخوانیم: «انْ تَتَّقوا اللّهَ یَجعَلْ لَکم فُرقاناً و یُکَفّر عَنکم سَیّئاتِکم و یَغفِر لَکم» «سوره انفال، آیه 29»
- هر گاه تقوا داشته باشید و از گناه دورى نمایید، خداوند به شما دید خاصّى (فُرقان) مىدهد که به راحتى بتوانید حقّ را از باطل تشخیص دهید، به علاوه گناهان شما را مىپوشاند و از تقصیر شما در مىگذرد.
- 7- دعاى دیگران. علاوه بر توبه و ندامت خود انسان، دعاى مؤمنین و اولیاى خدا درباره او را نیز مىتوان از عوامل بخشش خدا برشمرد که در آیات و روایات بسیارى آمده است.
- چند تذکّرکسانى که از مردن مىترسند بدانند که راه توبه باز وخداوند بسیار بخشنده است.
- در قرآن حدود سیصد مرتبه خود را با صفات «رحمان، رحیم، غفّار، غفور، ودود» ستوده است.
- آنان با یک اراده وتصمیم وبازگشت به خدا، مىتوانند تمام خلافکارىهاى خود را جبران کنند وبدانند که خداوند نیز آنان را مىپذیرد؛
- 1- زیرا خودش فرموده است: توبهها را قبول مىکند، «قابِلُ التَّوبِ» «سورهغافر، آیه 3» و توبهکننده را نیز دوست دارد. «انّ اللّه یُحِبُ التّوّابِین» «سورهبقره، آیه 222»
- 2- توبه تنها یک سفارش اخلاقى نیست، بلکه یک وظیفه واجب وضرورى است که قرآن هفت مرتبه با جمله «تُوبوا» به همه مردم فرمان توبه داده است.
- 3- توبه باید فورى باشد و توبههایى که انسان در آستانه مرگ و لحظه برخورد با قهر خدا دارد، بىفایده است. زیرا در لحظه خطر در حقیقت انسان بطور اجبار توبه مىکند، نه بر اساس معرفت و ندامت واقعى، چنانکه فرعون هم در آستانه هلاکت وغرق شدن توبه کرد، ولى چه سود؟
- در قرآن مىخوانیم: «فَلمّا رَأوا بأسَنا قالوا آمَنّا بِاللّه ... فَلَم یَک یَنفَعُهم ایمانُهُم لَمّا رأوا بأسَناً ...» «سوره غافر، آیه 84 و 85» گروهى به هنگام مشاهده آثار غضب خدا توبه کرده و یا ایمان مىآورند، ولى این توبه و ایمان سودى ندارد.
- در جاى دیگر چنین مىخوانیم: «و لَیسَتِ التّوبَةُ لِلّذینَ یَعمَلونَ السّیّئاتِ حتّى اذا حَضَر أحدَهُم المَوتُ قالَ انّى تُبتُ الآن» «سوره غافر، آیه 84 و 85» توبه براى کسانى نیست که جنایات زیادى را انجام داده و تا لحظه مرگ غافل و سرمست هستند، ولى همین که مرگِ یکى از آنها فرارسد و ببیند مردن جدّى است، مىگوید: خدایا! اکنون توبه کردم.
- در مورد مسائل سیاسى و اجتماعى نیز در قرآن چنین مىخوانیم: مردم محارب و مفسد باید اعدام گردند، یا به دار کشیده شوند، یا دست راست وپاى چپشان قطع گردد ویا تبعید شوند، مگر آنان که قبل از دستگیرى توبه نمایند، «الّا الّذین تابُوا مِن قَبلِ أن تَقدِروا عَلَیهِم» « المائدة : 34»
- بنابراین هرگاه فسادگران قبل از دستگیرى توبه کنند، قابل عفو و بخشش هستند.
- 4- همان گونه که قبلًا هم اشاره کردیم، توبه هر گناهى به نوعى است؛ اگر شخصى نماز نخوانده، توبهاش به آن است که قضاى آن را انجام دهد
- و اگر شخصى به آبرو یا مال مردم تجاوزى کرده باید از شخصى که مورد ظلم قرارگرفته عذرخواهى کند واو را راضى نماید.
- 5- اثر توبه تنها آمرزش گناهان نیست، زیرا در قرآن و روایات آثار دیگرى را هم مىبینیم از جمله:
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- ۰۰/۰۹/۲۸