کتاب چرا...بیست ونهم .أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید.پژوهش 3. خطبه همام‏ -3 الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ‏ (مسلمانست که مسلمین از دست وزبان او در امان باشند.)

بسم الله الرحمن ارحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیست ونهم   . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

پژوهش و اندیشه

0. 3. شرایط استجابت دعا چیست؟ خطبه همام‏ -3
1. 2. بی آزاری‏..2 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ (در دوزخ نگرند چون کسى که در آن عذاب کشد دلهاشان پراندوه و از بدى آنها آسوده‏اند)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
2. قَالَ الْبَاقِرُ (علیه السلام): الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ‏  (مسلمان کسی است که مسلمین از دست وزبان او در امان باشند.)کافی، ج 2، ص 233.
3. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام):" اقالیم سبعه را برای گرفتن یک پوست جو از دهان مورچه ای نمی‏گیرم"
4. 3. نیاز اندک‏: 3 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ حَاجَاتُهُمْ خَفِیفَةٌ (نیاز دنیایی او بسیار اندک وجزیی است )نهج‏البلاغه، خطبه 193. لقناعتهم و عدم طول املهم‏ ( برای قناعتشان وعدم آرزوی های طولانی)
5. 4. صبر: قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): صَبَرُوا أَیَّاماً قَصِیرَةً أَعقَبَتْهُمْ رَاحَةً طَوِیلَةً (چند روز کوتاه شکیبا شوند و دنبالش آسایش درازى دارند، تجارتى سودمند کنند که پروردگارى کریم براى آنها فراهم کرده دنیا آنها را خواهد و آن را بخواهند و دنبال آنها رود و درمانده‏اش کنند ..)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
6. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): غریّ غیری لا حاجة لی فیک قد طلقتک ثلاثاً لا رجعة فیها فعیشُکِ قَصِیرٌ (و او دنیا را سه بار طلاق داده و بدنیا میگفت دیگرى را فریب ده مرا نیازى در تو نیست که همانا من تو را سه بار طلاق داده و رها کرده‏ام آنهم طلاقى که برگشت و رجوعى براى من در آن نیست.)نهج‏البلاغه، حکمت 77.
7. هر سختى و مصیبت به آسایش و راحتى تبدیل میگردد، هر غذائى که از گلوى انسان پائین میرود با غم اندوه توأم است، انسانى به هیچ نعمتى نمیرسد مگر اینکه مدتى رنج و اذیت بکشد، با کسانى که تو را به خشم نگریستند با ملایمت رفتار کن تا به موفقیت برسى. إِنَّ مَع الْعسْرِ یُسْرا انشراح/ 6.:

0. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): لا خَیْرَ فِی لَذَّةٍ بَعدَهَا النَّارُ (لذت و عیش و نوشى که در دنبال خود آتش جهنم داشته باشد در آن خیرى نیست، هیچ خیرى که دنباله‏اش آتش باشد خیر محسوب نمیگردد،)من‏لایحضره‏الفقیه، ج 4، ص 392.
1. هنگامى که لقمه بر دهان میگذارم احتمال فرو بردن آن را نمیدهم هر آن امکان دارد مرگ برسد و لقمه در گلو گیر کند، کم من لقمة منعت اکلات‏
2. 5. دنیا گرائی‏: قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): أَرَادَتْهُمُ الدُّنْیَا فَلَمْ یُرِیدُوهَا وَ أَسَرَتْهُمْ فَفَدَوْا أَنْفُسَهُمْ مِنْهَا(چون دنیا به آنها اقبال کند از او روى گردانند، و چون بدامشان افکند جان را فدا کرده خود را برهانند.) نهج‏البلاغه، خطبه 193.

0. زهدش به خاطر تن پروری و ناکامی نیست. مثل سایه که اگر پشت کردی عقب تو می‏آید و اگر رو کردی هر چه بدوی او هم می‏دود.
1. 6. تلاوت قرآن‏: قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): أَمَّا اللَّیْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ تَالِینَ لاجْزَاءِ الْقُرْآنِ یُرَتِّلُونَهَا تَرْتِیلا یُحَزِّنُونَ بِهِ أَنْفُسَهُمْ‏  (در شب دو گام در صف کنند و جزوه‏ هاى قرآن را بخوانند با آن غم خورند ..)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
2. فَصَافُّونَ‏: تَتَجافی جُنُوبُهُمْ عنِ الْمَضاجِع‏ (آنان پهلوى خود را از بستر خواب مى‏کَنند، «و بِالاسحارِ هُم‏ یَستَغفِرون» و سحرخیزند و در سحرها مشغول استغفار هستند. )سجده/ 16.
3. وَ الَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً فرقان/ 64. به سر می برند باخدایشان درسجده وقیام نماز و با تأمل قرآن می‏خوانند"
4. وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ‏ (پیامبر مأمور بود که مناجات و عبادات شبانه داشته باشد.)اسراء/ 79.
5. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): أَسْهَرَ عیُونَهُمْ خَوْفُ مَعادِهِمْ‏ (در جماعتى که خوف معاد چشم آنها را بى‏خواب کرده است )نهج‏البلاغه، نامه 45.
6. اجساد نحیف‏ : قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ أَجْسَادُهُمْ نَحِیفَةٌ (بدن ضعیف به صرفه جویی و روزه و شب زنده داری. بالقناعة و الصیام و القیام‏)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
7. 4. عبودیت‏..تعبد : قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): مُفْتَرِشُونَ لِجِبَاهِهِمْ‏  (در روز بردبارانند، دانشمندانند، نیکوانند، پرهیزکارانند، ترس خدا چون چوبه تیر آنها را تراش داده و گوشت تنشان را آب کرده در چشم بیننده بیمار آیند،
8. )نهج‏البلاغه، خطبه 193.
9. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): طول القنوت و السجود ینجی من عذاب النار (باطول قنوت وسجده نجات پیداکنند از عذاب جهنم )غررالحکم، ص 175.
10. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله): إِذَا أَرَدْتَ أَنْ یَحْشُرَکَ اللَّهُ مَعی فَأَطِلِ السُّجُودَ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (هر گاه خواستى خدا تو را با من محشور سازد در برابر خداوند یگانه قهّار سجده طولانى کن.) أعلام‏الدین، ص 268.
11. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): أَکْثَرُ النَّاسِ مَعرِفَةً لِنَفْسِهِ‏أَخْوَفُهُمْ لِرَبِّهِ‏  (بیشتر مردم هرچه خود را )غررالحکم، ص 232.
12. 2. میل به عبادت‏
13. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): لا یَرْضَوْنَ مِنْ أَعمَالِهِمُ الْقَلِیلَ وَ لا یَسْتَکْثِرُونَ الْکَثِیرَ (به عمل کم قانع نمی شوند و عمل زیاد هم آنها را مقرور نمی کند )نهج‏البلاغه، خطبه 193.
14. 3. دوری از نام‏ : قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): إِذَا زُکِّیَ أَحَدٌ مِنْهُمْ خَافَ مِمَّا یُقَالُ لَهُ‏ (آدم مومن این است که وقتى تعریفش را مى‏کنند، ناراحت بشود.)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
15. فَلا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعلَمُ بِمَنِ اتَّقی‏ (از خود ستایش نکنید، خداوند داناتر است که متّقى کیست. )نجم/ 32.
16. وَ یُحِبُّونَ أَنْ یُحْمَدُوا بِما لَمْ یَفْعلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِنَ الْعذابِ وَ لَهُمْ عذابٌ أَلِیمٌ‏ آل عمران/ 188.
17. 4. قوت دردین‏ : قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): فَمِنْ علامَةِ أَحَدِهِمْ أَنَّکَ تَرَی لَهُ قُوَّةً فِی دِینٍ‏ (نشانه هر کدامشان اینست که در دین توانا است و در عین نرمى محتاطست)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
18. وسواس در او اثر ندارد . مؤمنان که شیطان با آنان تماس مى‏گیرد، ولى آنها متذکّر شده ونجات مى‏یابند.إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ‏ اعراف/ 201.
19. 5. بزرگواری‏ قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ حَزْماً فِی لِینٍ‏ نهج‏البلاغه، خطبه 193.(نرمی او بر اساس پستی نیست، بلکه بر اساس بزرگواری است. وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِمَنِ اتَّبَعکَ مِنَ الْمُومِنِینَ‏ شعراء/ 215.
20. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ إِیمَاناً فِی یَقِینٍ وَ حِرْصاً فِی علْمٍ وَ علْماً فِی حِلْمٍ‏ (و ایمان در یقین، و حرص در دانش و دانش در بردبارى،)نهج‏البلاغه، خطبه 193. 6. ایمان با یقین‏ ‏
21. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ قَصْداً فِی غِنًی‏ نهج‏البلاغه، خطبه 193.این جمله دو معنا دارد 1- در طلب مال حریص نیست. 2- در حال غنا ولخرج نیست. 7. میانه روی (میانه روى در توانگرى)
22. فروتن در عبادت‏ :قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): خُشُوعاً فِی عبَادَةٍ (خشوع در عبادت، )نهج‏البلاغه، خطبه 193.
23. 5. قناعت‏ : آراستگی در تهیدستی : و جمال نمائى در ندارى، قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ تَجَمُّلا فِی فَاقَةٍ (و شکیبائى در سختى )نهج‏البلاغه، خطبه 193.یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعفُّفِ‏ بقره/ 273.لا یَسْئَلُونَ النّاسَ إِلْحافاً بقره/ 273. شکوی ندارد، قانع است، راضی است و همت بلند دارد. (و جویائى حلال و نشاط در رهنمائى، خود دارى از طمع، کارهاى خوب کند و ترسانست، شام کند و همتش‏شکر خدا است، و صبح کند و همتش ذکر است.)
24. 2. بردباری در سختی‏ قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ صَبْراً فِی شِدَّةٍ ( در سختی ها صابر است) نهج‏البلاغه، خطبه 193.
25. وَ لَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعمَلُونَ‏ (و به کسانى که صبر و استقامت پیشه کنند، مطابق بهترین اعمالى که انجام مى‏دادند پاداش خواهیم داد.)( نحل/ 96) وَ بَشِّرِ الصّابِرِینَ‏ بقره/ 155.
26. قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): اللهم إنی أسألک صبر الشاکرین لک‏ مصباح‏المتهجد، ص 802.
27. وَ تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی علی بَنِی إِسْرائِیلَ بِما صَبَرُوا اعراف/ 137.
28. وَ جَعلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمّا صَبَرُوا سجده/ 24.
29. 3. کسب حلال‏ :قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ طَلَباً فِی حَلالٍ‏ نهج‏البلاغه، خطبه 193.
30. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله): لا یَحْمِلَنَّکُمُ اسْتِبْطَاءُ شَیْ‏ءٍ مِنَ الرِّزْقِ أَنْ تَطْلُبُوهُ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ مَعصِیَةِ اللَّهِ‏ کافی، ج 5، ص 80.
31. تِجارَةً عنْ تَراضٍ‏ نساء/ 29. ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللّهِ‏ جمعه/ 10.
32. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله): الْعبَادَةُ سَبْعونَ جُزْءاً أَفْضَلُهَا طَلَبُ الْحَلالِ‏ کافی، ج 5، ص 78.
33. 4. نشاط در دین‏: قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ نَشَاطاً فِی هُدًی‏ نهج‏البلاغه، خطبه 193.
34. ریشه نشاط، یقین است. وَ لا یَأْتُونَ الصَّلاةَ إِلا وَ هُمْ کُسالی‏ توبه/ 54.
35. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله): أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عشِقَ الْعبَادَةَ کافی، ج 2، ص 83.
36. علامت ریاکار: قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): ثَلاثُ علامَاتٍ لِلْمُرَائِی یَنْشَطُ إِذَا رَأَی النَّاسَ وَ یَکْسَلُ إِذَا کَانَ وَحْدَهُ وَ یُحِبُّ أَنْ یُحْمَدَ فِی جَمِیع أُمُورِهِ‏ کافی، ج 2، ص 295.
37. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالا وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا علَی النَّوَافِلِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا علَی الْفَرَائِضِ‏ نهج‏البلاغه، حکمت 312.
38. 5. دوری از طمع‏ : قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ تَحَرُّجاً عنْ طَمَع‏ نهج‏البلاغه، خطبه 193.
39. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): إیاکم و دنائة الشره و الطمع فإنه رأس کل شر و مزرعة الذل و مهین النفس و متعب الجسد غررالحکم، ص 296.
40. قَالَ الْمَجْلِسِیُّ رَحِمَهُ اللَّهُ: الطمع یورث الذل و الحقارة و الحسد و الحقد و العداوة و الغیبة و الوقیعة و ظهور الفضائح و الظلم و المداهنة و النفاق و الریاء و الصبر علی باطل الخلق و الاعانة علیه و عدم التوکل علی الله و التضرع إلیه و الرضا بقسمة و التسلیم لامره إلی غیر ذلک من المفاسد التی لا تحصی. بحارالانوار، ج 70، ص 171.                     اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

کتاب چرا... سیم أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟صَبُورٌ وَ فِی الرَّخَاءِ شَکُورٌ لَا یَحِیفُ علَى مَنْ یُبْغِضُ .. و در گرفتاریها شکیبا و در فراغت بال شاکر بر آنکه دشمن دارد ستم نکند.

          بسم الله الرحمن ارحمن الرحیم 

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...سیم أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

1. پژوهش و اندیشه
2. 3. شرایط استجابت دعا چیست؟ خطبه همام‏ -2
3.  أَمْرُهُ لَا یُحَدِّثُ بِمَا یُؤْمِنُ علَیْهِ الْأَصْدِقَاءُ : و کارش محکم در آنچه دوستانش سپارند خیانت نکند.
4. وَ لَا یَکْتُمُ شَهَادَتَهُ الْأَعدَاءَ : و گواهى خود از دشمنانش دریغ ندارد.
5. وَ لَا یَعمَلُ شَیْئاً مِنَ الْحَقِّ رِیَاءً.. و کار حقیرا بریاء نکند .
6.  وَ لَا یَتْرُکُهُ حَیَاءً الْخَیْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ.. و از شرم واننهد، خیر او مورد انتظار است و از شرش آسوده‏اند.
7. إِنْ کَانَ مِنَ [فِی‏] الْغَافِلِینَ کُتِبَ مِنَ الذَّاکِرِینَ .. اگر غفلت ورزد خدایش در ذاکران ثبت کند
8. وَ إِنْ کَانَ مِنَ [فِی‏] الذَّاکِرِینَ لَمْ یُکْتَبْ مِنَ الْغَافِلِینَ یَعفُو عمَّنْ ظَلَمَهُ.. و چون ذکر گوید از غافلانش محسوب ندارد از ستمکارش بگذرد.
9. وَ یُعطِی مَنْ حَرَمَهُ وَ یَصِلُ مَنْ قَطَعهُ .. و بآن که محرومش کند عطا دهد و آنکه از او ببرد با او پیوندد
10. وَ لَا یَعزُبُ حِلْمُهُ وَ لَا یَعجَلُ فِیمَا یُرِیبُهُ وَ یَصْفَحُ عمَّا قَدْ تَبَیَّنَ لَهُ بَعیداً جَهْلُهُ لَیِّناً .. و بردبارى را از دست ندهد و در مورد شک شتاب نکند و از آنچه بر او آشکار شود چشم پوشد نادانیش دور است
11. قَوْلُهُ غَائِباً مَکْرُهُ قَرِیباً مَعرُوفُهُ صَادِقاً قَوْلُهُ حَسَناً فِعلُهُ مُقْبِلًا .. و گفتارش نرم و نیرنگش معدوم و احسانش معروف و گفتارش راست و کارش نیکو..
12. خَیْرُهُ مُدْبِراً شَرُّهُ فَهُوَ فِی الزَّلَازِلِ وَقُورٌ وَ فِی الْمَکَارِهِ .. خیرش در پیش و شرش گریزان در لرزشها سنگینست
13. صَبُورٌ وَ فِی الرَّخَاءِ شَکُورٌ لَا یَحِیفُ علَى مَنْ یُبْغِضُ .. و در گرفتاریها شکیبا و در فراغت بال شاکر بر آنکه دشمن دارد ستم نکند.
14. وَ لَا یَأْثَمُ فِیمَنْ یُحِبُّ وَ لَا یَدَّعی .. و در باره دوست گناه نورزد و آنچه از او نیست ادعا نکند
15. مَا لَیْسَ لَهُ وَ لَا یَجْحَدُ حَقّاً هُوَ علَیْهِ یَعتَرِفُ بِالْحَقِّ قَبْلَ أَنْ یُشْهَدَ علَیْهِ لَا یُضِیع مَا اسْتُحْفِظَ .. و حقى که بر او است منکر نگردد و بحق اعتراف کند پیش از آنکه بر او گواه شوند آنچه باید حفظ کند گم نکند
16. وَ لَا یَتَنَابَزُ بِالْأَلْقَابِ لَا یَبْغِی علَى أَحَدٍ وَ لَا یَهُمُّ بِالْحَسَدِ وَ لَا یُضِرُّ بِالْجَارِ وَ لَا یَشْمَتُ بِالْمَصَائِبِ .. و کسیرا بلقب بد نخواند بر کسى ستم نکند و حسد نبرد و آزار همسایه نکند در مصیبت کسیرا شماتت نکند
17. سَرِیع لِلصَّوَابِ مُؤَدٍّ لِلْأَمَانَاتِ بَطِی‏ءٌ عنِ الْمُنْکَرَاتِ یَأْمُرُ بِالْمَعرُوفِ وَ یَنْهَى عنِ الْمُنْکَرِ لَا یَدْخُلُ فِی الْأُمُور.. بدرستى شتابد و امانت را رد کند و از زشتیها عقب ماند و امر بمعروف کند و نهى از منکر، بنادانى مداخله در کارها نکند
18.  بِجَهْلٍ وَ لَا یَخْرُجُ عنِ الْحَقِّ بِعجْزٍ إِنْ صَمَتَ لَمْ یَغُمَّهُ الصَّمْتُ وَ إِنْ نَطَقَ لَمْ یَقُلْ خَطَأً وَ إِنْ ضَحِکَ لَمْ یَعلُ [لَمْ یَعدُ] صَوْتُهُ- و از حق بیرون نرود براى درماندگى، اگر خموشى کند از آن غمنده نشود و اگر گوید خطا نکند و
19. اگر خندد قهقه بلند نزند.
20. سَمْعهُ قَانِعاً بِالَّذِی قُدِّرَ لَهُ لَا یَجْمَحُ بِهِ الْغَیْظُ وَ لَا یَغْلِبُهُ الْهَوَى وَ لَا یَقْهَرُهُ الشُّحُّ وَ لَا یَطْمَع فِیمَا لَیْسَ لَهُ.. بآنچه مقدر او است راضى است خشم او را سرافکنده نکند و هوى بر او چیره نشود و بخل بر او غالب نگردد و طمع در آنچه از او نیست نکند
21. یُخَالِطُ النَّاسَ لِیَعلَمَ وَ یَصْمُتُ لِیَسْلَمَ : با مردم در آمیزد تا بداند و خاموش شود تا سالم بماند..
22. وَ یَسْأَلُ لِیَفْهَمَ وَ یَبْحَثُ لِیَعلَمَ.. و بپرسد تا بفهمد و بکاود تا بداند،
23. لَا یُنْصِتُ لِلْخَیْرِ لِیَفْخَرَ بِهِ .. بخیر توجه نکند براى آنکه بدان نبازد
24. وَ لَا یَتَکَلَّمُ بِهِ لِیَتَجَبَّرَ علَى مَنْ سِوَاهُ إِنْ بُغِیَ علَیْهِ صَبَرَ.. و سخن بجبروت نکند اگر ستم بیند صبر کند
25. حَتَّى یَکُونَ اللَّهُ الَّذِی یَنْتَقِمُ لَهُ نَفْسُهُ مِنْهُ فِی عنَاءٍ .. تا خدا برایش انتقام گیرد خودش از خود در رنجست و مردم
26. وَ النَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ أَتْعبَ نَفْسَهُ لِآخِرَتِهِ وَ أَرَاحَ النَّاسَ .. از او در آسایش خود را براى آخرتش در رنج اندازد و مردم را
27. مِنْ نَفْسِهِ بُعدَ مَنْ تَبَاعدَ عنْهُ بُغْضٌ .. از خود در آسایش اندازد و هر که از او دورى کند از بغض و نزهت است
28. وَ نَزَاهَةٌ وَ دُنُوَّ مَنْ دَنَا مِنْهُ لِینٌ.. و هر که باو نزدیک شود قرین نرمش
29. وَ رَحْمَةٌ فَلَیْسَ تَبَاعدُهُ بِکِبْرٍ .. و مهربانیست دوریش از تکبر نیست
30. وَ لَا عظَمَةٍ وَ لَا دُنُوُّهُ لِخَدِیعةٍ وَ لَا خِلَابَةٍ .. و بزرگ منشى و نزدیکیش از مکر و دغل نیست
31. بَلْ یَقْتَدِی بِمَنْ .. بلکه بهر که پیش از او بود است.
32. کَانَ قَبْلَهُ مِنْ أَهْلِ الْخَیْرِ.. از اهل خیر اقتداء کند .
33. فَهُوَ إِمَامٌ لِمَنْ خَلْفَهُ مِنْ أَهْلِ الْبِرِّ : و پیشواى آیندگانست در نیکوکارى
34. قَالَ فَصَعقَ هَمَّامٌ صَعقَةً کَانَتْ نَفْسُهُ فِیهَا : گوید همام در این جا نعره‏اى زد که مرد وجان به جان آفرین تسلیم کرد..
35. فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام )أَمَا وَ اللَّهِ لَقَدْ کُنْتُ أَخَافُهَا علَیْهِ : امیر المؤمنین فرمود بخدا من از این بر او میترسیدم
36. وَ أَمَرَ بِهِ فَجُهِّزَ وَ صَلَّى علَیْهِ : دستور داد او را تجهیز کردند و بر او نماز خواند
37. وَ قَالَ هَکَذَا تَصْنَع الْمَوَاعظُ الْبَالِغَةُ بِأَهْلِهَا : فرمود پند رسا با اهلش چنین کند،
38. فَقَالَ قَائِلٌ فَمَا بَالُکَ أَنْتَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ : یکى گفت تو خود چطورى؟
39. فَقَالَ وَیْلَکَ إِنَّ لِکُلٍّ أَجَلًا لَنْ یَعدُوَهُ وَ سَبَباً لَا یُجَاوِزُهُ فَمَهْلًا لَا تَعدْ : فرمود واى بر تو براى هر کس عمریست که از آن نگذرد و سببى است که از آن تجاوز نکند
40. فَإِنَّهُ إِنَّمَا نَفَثَ هَذَا الْقَوْلَ علَى لِسَانِکَ الشَّیْطَان‏: آرام باش و بازمگو که این گفتار را شیطان بزبانت نهاد.
41. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

• ۰ نظر

کتاب چرا...بیست و هشتم . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏ پژوهش و اندیشه 3. شرایط استجابت دعا؟ خطبه همام‏ -3(فرمود: هر کس بداند سخنش از عملش به حساب مى‏آید جز در موارد لزوم سخن نخواهد گفت.)

بسم الله الرحمن ارحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیست و هشتم   . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

پژوهش و اندیشه

0. 3. شرایط استجابت دعا چیست؟ خطبه همام‏ -3
1. 1.تقوی‏..1. اهل فضائل‏: 1 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): فَالْمُتَّقُونَ فِیهَا هُمْ أَهْلُ الْفَضَائِلِ‏ نهج‏البلاغه، خطبه 193. فضائل، تنها بر اساس تقوا است، نه زبان و نژاد و مال و ...
2. 2-گفتار صواب‏: 2 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ‏ نهج‏البلاغه، خطبه 193.
3. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله): لسانک سبع إن أطلقته أکلک‏  (زبان درّنده‏ایست که اگر رها کنى آنرا تو را خواهد خورد))شرح‏نهج‏البلاغه ابن‏ابی‏الحدید، ج 10، ص 137.
4. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): مَا مِنْ شَیْ‏ءٍ أَحَقَّ بِطُولِ السِّجْنِ مِنَ اللِّسَانِ‏( هیچ چیزی بهتر از زندانی زبان نیست) خصال صدوق، ج 1، ص 14.
5. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): مَنْ علِمَ أَنَّ کَلامَهُ مِنْ عمَلِهِ قَلَّ کَلامُهُ إِلا فِیمَا یَعنِیهِ‏ (فرمود: هر کس بداند سخنش از عملش به حساب مى‏آید جز در موارد لزوم سخن نخواهد گفت.) نهج‏البلاغه، حکمت 349.
6. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): من کثر کلامه کثر سقطه‏ (هر کس که کلامش زیاد باشد لغزشش فراوانست‏) غررالحکم، ص 212.
7. 3. پوشش اقتصاد3 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ مَلْبَسُهُمُ الاقْتِصَادُ (پوشاکشان متوسط)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
8. کان رسول الله (صلی الله علیه وآله) یلبس اللین تارة و الخشن أخری.(جامه نرد برتن میکرد و روی آن جامه خشن زبر) شرح‏نهج‏البلاغه ابن‏ابی‏الحدید، ج 10، ص 141.
9. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): البس ما لا تشتهر [تتشهر] به و لا یزری بک‏ (بپوش جامه که مشهور نشوى بآن و عیبناک نگرداند ترا،)غررالحکم، ص 435.
10. 4. تواضع‏..4 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ مَشْیُهُمُ التَّوَاضُع‏ (رفتارشان تواضع است‏)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
11. وَ اقْصِدْ فِی مَشْیِکَ‏ (نه فقط در راه رفتن، بلکه در همه‏ى کارها میانه روى را مراعات کنیم. «) لقمان/ 19.
12. وَ لا تَمْشِ فِی الارْضِ مَرَحاً اسراء/ 37.( پس براى چه تکبّر مى‏کند؟! قرآن مى‏فرماید: متکبّرانه راه نروید که زمین سوارخ نمى‏شود، گردن‏کشى نکنید که از کوه‏ها بلندتر نمى‏شوید.)
13. الَّذِینَ یَمْشُونَ علَی الارْضِ هَوْناً فرقان/ 63. براى خداى عز و جل بفرمانبرى خشوع کردند و آماده شدند دیده، و گوش بدانش دادند، در حال‏گرفتارى چون حال آسایش خود دارى کردند براى رضا بقضاى خدا
14. 5. حیاء: 5 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): غَضُّوا أَبْصَارَهُمْ عمَّا حَرَّمَ اللَّهُ علَیْهِمْ‏ (از آنچه خدا حرام کرده چشم پوشیدن وطمع  برداشتن)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
15. قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): کُلُّ عیْنٍ بَاکِیَةٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلا ثَلاثَةً عیْنٌ غُضَّتْ عنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ عیْنٌ سَهِرَتْ فِی طَاعةِ اللَّهِ وَ عیْنٌ بَکَتْ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ‏ (تمام چشم‏ها در قیامت گریان است، مگر سه چشم: چشمى که هنگام دیدن حرام فرو افتد و چشمى که در اطاعت خدا بیدارى کشد و چشمى که در دل شب از خوف خدا اشکى بریزد.) کافی، ج 2، ص 482.
16. قُلْ لِلْمُومِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ‏ نور/ 30. کلمه «یَغُضُّوا» از ریشه «غض» به معناى کاستن و پایین آوردن است. چنانکه لقمان به فرزندش مى‏فرماید: «وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ» یعنى صدایت را پایین بیاور و با صداى بلند صحبت نکن.
17. 1- لازمه‏ى ایمان، حفظ نگاه از حرام است. قُلْ‏ لِلْمُؤْمِنِینَ‏ یَغُضُّوا ...
18. 2- جاذبه‏هاى غریزى را باید کنترل کرد. «یَغُضُّوا مِنْ‏ أَبْصارِهِمْ‏»
19. 3- گناه را از سرچشمه جلوگیرى کنیم وتقوا را از چشم شروع کنیم. «مِنْ‏ أَبْصارِهِمْ‏»
20. 4- چشم پاک، مقدّمه‏ى پاکدامنى است. «یَغُضُّوا مِنْ‏ أَبْصارِهِمْ‏ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ‏»
21. 5- پاکدامنى، براى مردان نیز لازم است. «یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ‏»
22. 6- چشم‏چرانى و بى‏عفّتى، مانع رشد معنوى انسان است. «یَغُضُّوا- یَحْفَظُوا- أَزْکى‏»
23. 7- همواره در محضر خدا هستیم. در محضر خدا معصیت نکنیم. یَغُضُّوا ... إِنَ‏ اللَّهَ‏ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعونَ‏
24. 4- تنها سفارش به ترک نگاه حرام، کافى نیست، براى ازدواج جوانان باید اقدام کرد. «یَغُضُّوا، یَغْضُضْنَ، أَنْکِحُوا»
25. «غض» به معناى پایین آوردن و کوتاه کردن است. این واژه در قرآن، هم در مورد کوتاه کردن صدا به کار رفته و هم در مورد کوتاه کردن نگاه؛ چنانکه در مورد نگاه به نامحرمان، قرآن مى‏فرماید «قُلْ‏ لِلْمُؤْمِنِینَ‏ یَغُضُّوا مِنْ‏ أَبْصارِهِمْ‏»
26. اسلام از اول زمینه گناه را منع می‏کند، شراب را حرام، بدمستی را بد، فحشا و زنا را بد می‏داند.
27. 2. علم‏ ..1علم نافع‏1 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): وَ وَقَفُوا أَسْمَاعهُمْ علَی الْعلْمِ النَّافِع لَهُمْ‏ (تنها گوش دادن بدانش سودمند که عدالت در نیروى شنوائى است، و دانشهاى سودمند آنچه نیروى اندیشه را بکمال رساند از علم الهیات و هر چه با آن مناسب است و آنچه نیروى قوه عملیه را بکمال رساند که حکمت عملیه باشد. )نهج‏البلاغه، خطبه 193.
28. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): الفکر فی غیر الحکمة هوس‏( اندیشیدن جز در باره حکمت (داناییها و دانشهاى استوار و سودمند) هوس است.) غررالحکم، ص 58.
29. قَالَ الْکَاظِمُ (علیه السلام): اللَّهُمَّ إِنِّی أَعوذُ بِکَ مِنْ علْمٍ لا یَنْفَع‏ (پناه میبرم به خدا ازعلمی که منفعت وبهره ندارد) مصباح‏المتهجد، ص 75.
30. وَ یَتَعلَّمُونَ ما یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعهُمْ‏ (آنها شیاطین قسمتهایى از علم را فرا مى‏گرفتند که به آنان زیان مى‏رسانید و نفعى نمى‏داد.)بقره/ 102.
31. قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): وجدت علم الناس فی أربع أحدها أن تعرف ربک و الثانی أن تعرف ما أراد منک و الثالث أن تعرف ما صنع بک و الرابع أنتعرف ما یخرجک من دینک‏ (یافتم دانش همه مردم را در چهار چیز: اول اینکه: پروردگار خود را بشناسى، دوم اینکه آنچه در باره تو انجام داده بدانى. سوم اینکه آنچه از تو میخواهد بشناسى، چهارم اینکه آنچه تو را از دین بیرون برد بشناسى. و معارف واجبه از این چهار قسم بیرون نیست‏) أعلام‏الدین، ص 88.
32. قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام): خَیْرَ الْعلْمِ مَا نَفَع‏ (بهترین دانش آن است که ثمره مفید داشته باشد)من‏لایحضره‏الفقیه، ج 4، ص 402.
33. 2. حال یکسان‏ :2 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی الْبَلاءِ کَالَّتِی نُزِّلَتْ فِی الرَّخَاءِ(تجارتى سود بخش است که خداوند کریم برایشان پیش آورده دنیا بسویشان مى‏آید و آنها بدان توجه نمى‏کنند،) نهج‏البلاغه، خطبه 193.
34. اذا کانوا فی رخاء کانهم فی بلاء و اذا کانوا فی بلاء کانهّم کانوا فی رخاء (به خاطر سعه صدر و دریا شدنش، سختی و شادی برای او فرقی ندارد.)
35. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): لا یکمل إیمان المؤمن حتی یعد الرخاء فتنة و البلاء نعمة  (کامل نمى‏شود ایمان مؤمن تا این که وسعت فتنه را عیش خود ، و بلا را نعمتى از برای خود بداند، مراد اینست که بر حذر باشد از آن که مبادا آن فتنه باشد از براى او باین که سبب تکبّر و سربلندى او گردد، یا این که شکر آن چنانکه باید بجا نیاورد.)غررالحکم، ص 88.
36. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): إِنَّ الْبَلاءَ لِلظَّالِمِ أَدَبٌ وَ لِلْمُومِنِ امْتِحَانٌ وَ لِلانْبِیَاءِ دَرَجَةٌ وَ لِلاوْلِیَاءِ کَرَامَةٌ ( بلا وسختی از برای ظالم ادب است از برای مومن و امتحان است برای انبیاء و کرامت است از برای اولیاء خدا )بحارالانوار، ج 78، ص 198.
37. 3. عظمت خدا..3 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): عظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِی أَعیُنِهِمْ‏ (آفریدگار در دلشان بزرگوار نمود و هر چه جز او در چشمشان خرد و بیمقدار آمد،) نهج‏البلاغه، خطبه 193.
38. 4. درک آخرت‏:4 قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ کَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِیهَا مُنَعمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ کَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِیهَا مُعذَّبُونَ‏ (آنان با بهشت چنانند که گویا آن را دیده و در آن نعمت چشیده و آنان با دوزخ چون کسى باشد که آن را بچشم دیده و در آن در شکنجه است‏)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
39. 3. بلند نظری‏ 1. قلب محزون‏ :قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ (دلهاشان اندوهبار)نهج‏البلاغه، خطبه 193.
40. قَالَ أَمِیرُ الْمُومِنِینَ (علیه السلام): من طال حزنه علی نفسه فی الدنیا أقر الله عینه یوم القیامة و أحله دار المقامة  (به دراز کشد اندوه او را بر نفس خود در دنیا، سرد گرداند خدا چشم او را روز قیامت، و فرود آورد او را در سراى اقامت، مراد به «اندوه بر نفس خود» اندوهیست که از براى آخرت خود باشد و از خوف از آن و «سرد گردانیدن چشم»کنایه از شادیست باعتبار این که در شادى اشک سردى آید چنانکه قبل از این مذکور شد و مراد «بسراى اقامت» بهشت است که محلّ قرار و استقرارست.)غررالحکم، ص 147.

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

 

کتاب چرا...بیست وهفتم أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏ خطبه همام‏ -2 کارش محکم در آنچه دوستانش سپارند خیانت نکند.و بردبارى را از دست ندهد و از آنچه بر او آشکار شود چشم پوشد نادانیش دور است

           بسم الله الرحمن ارحیم

         اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیست وهفتم أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

0. پژوهش و اندیشه
1. 3. شرایط استجابت دعا چیست؟ خطبه همام‏ -2
2.  أَمْرُهُ لَا یُحَدِّثُ بِمَا یُؤْمِنُ علَیْهِ الْأَصْدِقَاءُ : و کارش محکم در آنچه دوستانش سپارند خیانت نکند.
3. وَ لَا یَکْتُمُ شَهَادَتَهُ الْأَعدَاءَ : و گواهى خود از دشمنانش دریغ ندارد.
4. وَ لَا یَعمَلُ شَیْئاً مِنَ الْحَقِّ رِیَاءً.. و کار حقیرا بریاء نکند .
5.  وَ لَا یَتْرُکُهُ حَیَاءً الْخَیْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ.. و از شرم واننهد، خیر او مورد انتظار است و از شرش آسوده‏اند.
6. إِنْ کَانَ مِنَ [فِی‏] الْغَافِلِینَ کُتِبَ مِنَ الذَّاکِرِینَ .. اگر غفلت ورزد خدایش در ذاکران ثبت کند
7. وَ إِنْ کَانَ مِنَ [فِی‏] الذَّاکِرِینَ لَمْ یُکْتَبْ مِنَ الْغَافِلِینَ یَعفُو عمَّنْ ظَلَمَهُ.. و چون ذکر گوید از غافلانش محسوب ندارد از ستمکارش بگذرد.
8. وَ یُعطِی مَنْ حَرَمَهُ وَ یَصِلُ مَنْ قَطَعهُ .. و بآن که محرومش کند عطا دهد و آنکه از او ببرد با او پیوندد
9. وَ لَا یَعزُبُ حِلْمُهُ وَ لَا یَعجَلُ فِیمَا یُرِیبُهُ وَ یَصْفَحُ عمَّا قَدْ تَبَیَّنَ لَهُ بَعیداً جَهْلُهُ لَیِّناً .. و بردبارى را از دست ندهد و در مورد شک شتاب نکند و از آنچه بر او آشکار شود چشم پوشد نادانیش دور است
10. قَوْلُهُ غَائِباً مَکْرُهُ قَرِیباً مَعرُوفُهُ صَادِقاً قَوْلُهُ حَسَناً فِعلُهُ مُقْبِلًا .. و گفتارش نرم و نیرنگش معدوم و احسانش معروف و گفتارش راست و کارش نیکو..
11. خَیْرُهُ مُدْبِراً شَرُّهُ فَهُوَ فِی الزَّلَازِلِ وَقُورٌ وَ فِی الْمَکَارِهِ .. خیرش در پیش و شرش گریزان در لرزشها سنگینست
12. صَبُورٌ وَ فِی الرَّخَاءِ شَکُورٌ لَا یَحِیفُ علَى مَنْ یُبْغِضُ .. و در گرفتاریها شکیبا و در فراغت بال شاکر بر آنکه دشمن دارد ستم نکند.
13. وَ لَا یَأْثَمُ فِیمَنْ یُحِبُّ وَ لَا یَدَّعی .. و در باره دوست گناه نورزد و آنچه از او نیست ادعا نکند
14. مَا لَیْسَ لَهُ وَ لَا یَجْحَدُ حَقّاً هُوَ علَیْهِ یَعتَرِفُ بِالْحَقِّ قَبْلَ أَنْ یُشْهَدَ علَیْهِ لَا یُضِیع مَا اسْتُحْفِظَ .. و حقى که بر او است منکر نگردد و بحق اعتراف کند پیش از آنکه بر او گواه شوند آنچه باید حفظ کند گم نکند
15. وَ لَا یَتَنَابَزُ بِالْأَلْقَابِ لَا یَبْغِی علَى أَحَدٍ وَ لَا یَهُمُّ بِالْحَسَدِ وَ لَا یُضِرُّ بِالْجَارِ وَ لَا یَشْمَتُ بِالْمَصَائِبِ .. و کسیرا بلقب بد نخواند بر کسى ستم نکند و حسد نبرد و آزار همسایه نکند در مصیبت کسیرا شماتت نکند
16. سَرِیع لِلصَّوَابِ مُؤَدٍّ لِلْأَمَانَاتِ بَطِی‏ءٌ عنِ الْمُنْکَرَاتِ یَأْمُرُ بِالْمَعرُوفِ وَ یَنْهَى عنِ الْمُنْکَرِ لَا یَدْخُلُ فِی الْأُمُور.. بدرستى شتابد و امانت را رد کند و از زشتیها عقب ماند و امر بمعروف کند و نهى از منکر، بنادانى مداخله در کارها نکند
17.  بِجَهْلٍ وَ لَا یَخْرُجُ عنِ الْحَقِّ بِعجْزٍ إِنْ صَمَتَ لَمْ یَغُمَّهُ الصَّمْتُ وَ إِنْ نَطَقَ لَمْ یَقُلْ خَطَأً وَ إِنْ ضَحِکَ لَمْ یَعلُ [لَمْ یَعدُ] صَوْتُهُ- و از حق بیرون نرود براى درماندگى، اگر خموشى کند از آن غمنده نشود و اگر گوید خطا نکند و
18. اگر خندد قهقه بلند نزند.
19. سَمْعهُ قَانِعاً بِالَّذِی قُدِّرَ لَهُ لَا یَجْمَحُ بِهِ الْغَیْظُ وَ لَا یَغْلِبُهُ الْهَوَى وَ لَا یَقْهَرُهُ الشُّحُّ وَ لَا یَطْمَع فِیمَا لَیْسَ لَهُ.. بآنچه مقدر او است راضى است خشم او را سرافکنده نکند و هوى بر او چیره نشود و بخل بر او غالب نگردد و طمع در آنچه از او نیست نکند
20. یُخَالِطُ النَّاسَ لِیَعلَمَ وَ یَصْمُتُ لِیَسْلَمَ : با مردم در آمیزد تا بداند و خاموش شود تا سالم بماند..
21. وَ یَسْأَلُ لِیَفْهَمَ وَ یَبْحَثُ لِیَعلَمَ.. و بپرسد تا بفهمد و بکاود تا بداند،
22. لَا یُنْصِتُ لِلْخَیْرِ لِیَفْخَرَ بِهِ .. بخیر توجه نکند براى آنکه بدان نبازد
23. وَ لَا یَتَکَلَّمُ بِهِ لِیَتَجَبَّرَ علَى مَنْ سِوَاهُ إِنْ بُغِیَ علَیْهِ صَبَرَ.. و سخن بجبروت نکند اگر ستم بیند صبر کند
24. حَتَّى یَکُونَ اللَّهُ الَّذِی یَنْتَقِمُ لَهُ نَفْسُهُ مِنْهُ فِی عنَاءٍ .. تا خدا برایش انتقام گیرد خودش از خود در رنجست و مردم
25. وَ النَّاسُ مِنْهُ فِی رَاحَةٍ أَتْعبَ نَفْسَهُ لِآخِرَتِهِ وَ أَرَاحَ النَّاسَ .. از او در آسایش خود را براى آخرتش در رنج اندازد و مردم را
26. مِنْ نَفْسِهِ بُعدَ مَنْ تَبَاعدَ عنْهُ بُغْضٌ .. از خود در آسایش اندازد و هر که از او دورى کند از بغض و نزهت است
27. وَ نَزَاهَةٌ وَ دُنُوَّ مَنْ دَنَا مِنْهُ لِینٌ.. و هر که باو نزدیک شود قرین نرمش
28. وَ رَحْمَةٌ فَلَیْسَ تَبَاعدُهُ بِکِبْرٍ .. و مهربانیست دوریش از تکبر نیست
29. وَ لَا عظَمَةٍ وَ لَا دُنُوُّهُ لِخَدِیعةٍ وَ لَا خِلَابَةٍ .. و بزرگ منشى و نزدیکیش از مکر و دغل نیست
30. بَلْ یَقْتَدِی بِمَنْ .. بلکه بهر که پیش از او بود است.
31. کَانَ قَبْلَهُ مِنْ أَهْلِ الْخَیْرِ.. از اهل خیر اقتداء کند .
32. فَهُوَ إِمَامٌ لِمَنْ خَلْفَهُ مِنْ أَهْلِ الْبِرِّ : و پیشواى آیندگانست در نیکوکارى
33. قَالَ فَصَعقَ هَمَّامٌ صَعقَةً کَانَتْ نَفْسُهُ فِیهَا : گوید همام در این جا نعره‏اى زد که مرد وجان به جان آفرین تسلیم کرد..
34. فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام )أَمَا وَ اللَّهِ لَقَدْ کُنْتُ أَخَافُهَا علَیْهِ : امیر المؤمنین فرمود بخدا من از این بر او میترسیدم
35. وَ أَمَرَ بِهِ فَجُهِّزَ وَ صَلَّى علَیْهِ : دستور داد او را تجهیز کردند و بر او نماز خواند
36. وَ قَالَ هَکَذَا تَصْنَع الْمَوَاعظُ الْبَالِغَةُ بِأَهْلِهَا : فرمود پند رسا با اهلش چنین کند،
37. فَقَالَ قَائِلٌ فَمَا بَالُکَ أَنْتَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ : یکى گفت تو خود چطورى؟
38. فَقَالَ وَیْلَکَ إِنَّ لِکُلٍّ أَجَلًا لَنْ یَعدُوَهُ وَ سَبَباً لَا یُجَاوِزُهُ فَمَهْلًا لَا تَعدْ : فرمود واى بر تو براى هر کس عمریست که از آن نگذرد و سببى است که از آن تجاوز نکند
39. فَإِنَّهُ إِنَّمَا نَفَثَ هَذَا الْقَوْلَ علَى لِسَانِکَ الشَّیْطَان‏: آرام باش و بازمگو که این گفتار را شیطان بزبانت نهاد.
40. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

کتاب چرا...بیست و ششم خطبه همام‏ -1همام گفت یا امیر المؤمنین تو را بحق آنکه بدان چه مخصوصت کرده و گرامیت داشته و بتو بخشش کرده و تفضل کرده و بحق آنچه بتو داده و عطا کرده آنها را برایم وصف کن

         بسم الله الرحمن ارحیم

         اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیست و ششم  . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمی اندیشید؟!
2. پژوهش و اندیشه

0. 3. شرایط استجابت دعا چیست؟ خطبه همام‏ -1
1. (عنْ أَبِیهِ علیه السلام قَالَ‏ قَامَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام امام باقر (علیه السلام) فرمود یکى از اصحاب امیر المؤمنین بنام همام که مردى عابد بود خدمتش آمد.
2. یُقَالُ لَهُ هَمَّامٌ وَ کَانَ عابِداً فَقَالَ لَهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ صِفْ لِیَ الْمُتَّقِینَ حَتَّى کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَیْهِمْ فَتَثَاقَلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام عنْ جَوَابِهِ : و عرضکرد یا امیر المؤمنین مردان با تقوى را برایم توصیف کن تا گویا آنها را دیده باشم على (علیه السلام) در جوابش سنگینى کرد .
3. ثُمَّ قَالَ لَهُ وَیْحَکَ یَا هَمَّامُ اتَّقِ اللَّهَ وَ أَحْسِنْ فَإِنَّ اللَّهَ مَع الَّذِینَ اتَّقَوْا وَ الَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ‏ : و سپس باو فرمود اى همام تو تقوى پیشه کن و احسان نما زیرا خدا همراه با متقیان و محسنان است.
4. فَقَالَ هَمَّامٌ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَسْأَلُکَ بِالَّذِی أَکْرَمَکَ بِمَا خَصَّکَ بِهِ وَ حَبَاکَ وَ فَضَّلَکَ بِمَا آتَاکَ وَ أَعطَاکَ لَمَّا وَصَفْتَهُمْ لِی : همام گفت یا امیر المؤمنین تو را بحق آنکه بدان چه مخصوصت کرده و گرامیت داشته و بتو بخشش کرده و تفضل کرده و بحق آنچه بتو داده و عطا کرده آنها را برایم وصف کن .
5. فَقَامَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَائِماً علَى قَدَمَیْهِ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى علَیْهِ وَ صَلَّى علَى النَّبِیِّ وَ آلِهِ : امیر المؤمنین (علیه السلام) بر سر دو پا ایستاد و سپاس و ستایش خدا نمود و صلوات بر پیغمبر فرستاد و پس از آن فرمود:
6. ثُمَّ قَالَ أَمَّا بَعدُ فَإِنَّ اللَّهَ عزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ الْخَلْقَ حَیْثُ خَلَقَهُمْ غَنِیّاً عنْ طَاعتِهِمْ آمِناً لِمَ عصِیَتِهِمْ .. اما بعد براستى خداى عز و جل از خلق را که آفرید از طاعت آنها بى‏نیاز بود و از نافرمانى آن‏ها آسوده زیرا معصیت عاصیانش زیانى ندارد..
7. لِأَنَّهُ لَا تَضُرُّهُ مَعصِیَةُ مَنْ عصَاهُ مِنْهُمْ وَ لَا تَنْفَ عنهُ طَاعةُ مَنْ أَطَاعهُ مِنْهُمْ .. و طاعت فرمانبرانش سودى نبخشد،
8. وَ قَسَمَ بَیْنَهُمْ مَعایِشَهُمْ وَ وَضَعهُمْ فِی الدُّنْیَا مَوَاضِعهُمْ .. رزق آنها را میانشان قسمت کرد و هر کدام را بجاى خود نهاد
9. وَ إِنَّمَا أَهْبَطَ اللَّهُ آدَمَ وَ حَوَّاءَ (ع) مِنَ الْجَنَّةِ عقُوبَةً لِمَا صَنَعا حَیْثُ نَهَا هُمَا فَخَالَفَاهُ .. و همانا آدم و حوا را از بهشت فرود آورد براى کیفر آن‏ها چون مخالفت او کردند
10. وَ أَمَرَهُمَا فَعصَیَاهُ فَالْمُتَّقُونَ فِیهَا هُمْ أَهْلُ الْفَضَائِلِ مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ وَ مَلْبَسُهُمُ الِاقْتِصَادُ وَ مَشْیُهُمُ التَّوَاضُع .. و عصیان امرش نمودند، متقیان در این دنیا همان اهل فضائلند که گفتارشان درست و پوشاکشان متوسط و رفتارشان تواضع است .
11. خَشَعوا لِلَّهِ عزَّ وَ جَلَّ بِالطَّاعةِ فَتَهَبَّوْا [فَبُهِتُوا] فَهُمْ غَاضُّونَ أَبْصَارَهُمْ عمَّا حَرَّمَ اللَّهُ علَیْهِمْ .. براى خداى عز و جل بفرمانبرى خشوع کردند و آماده شدند دیده، از آنچه خدا حرام کرده پوشیدند و گوش بدانش دادند، در حال‏..
12. وَاقِفِینَ أَسْمَاعهُمْ علَى الْعلْمِ نَزَلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی الْبَلَاءِ کَالَّتِی نَزَلَتْ مِنْهُمْ فِی الرَّخَاءِ رِضًا مِنْهُمْ عنِ اللَّهِ بِالْقَضَاءِ الْآجَالُ‏ .. گرفتارى چون حال آسایش خود دارى کردند براى رضا بقضاى خدا
13. وَ لَوْ لَا الَّتِی کُتِبَتْ علَیْهِمْ لَمْ یَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِی أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عیْنٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعقَابِ و اگر نبود عمر مقدرشان جان‏هاشان در تنشان نمى‏گنجید یک چشم بهمزدن از شوق ثواب و ترس عقاب خدا
14. عظُمَ الْخَالِقُ فِی أَنْفُسِهِمْ وَ وَضُع [صَغُرَ] مَا دُونَهُ فِی أَعیُنِهِمْ فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ کَمَنْ رَآهَا فَهُمْ فِیهَا مُتَّکِئُونَ .. در نظرشان بزرگ آمد و هر چیز دیگر پست، آنها خود را در بهشت دانند چون کسى که در آن متنعم و بر آن تکیه زده،
15. وَ هُمْ وَ النَّارُ کَمَنْ رَآهَا فَهُمْ فِیهَا مُعذَّبُونَ قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ وَ شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ.. در دوزخ نگرند چون کسى که در آن عذاب کشد دلهاشان پراندوه و از بدى آنها آسوده‏اند
16. وَ أَجْسَادُهُمْ نَحِیفَةٌ وَ حَوَائِجُهُمْ خَفِیفَةٌ وَ أَنْفُسُهُمْ عفِیفَةٌ وَ مَئُونَتُهُمْ مِنَ الدُّنْیَا عظِیمَةٌ.. تنى لاغر دارند و نیازى اندک و روحى پارسا و هزینه آخرتى از دنیا بردارند بزرگ،
17. صَبَرُوا أَیَّاماً قُصَارَى أَعقَبَتْهُمْ رَاحَةً طَوِیلَةً تِجَارَةٌ مُرْبِحَةٌ یَسَّرَهَا لَهُمْ رَبٌّ کَرِیمٌ أَرَادَتْهُمُ الدُّنْیَا فَلَمْ یُرِیدُوهَا وَ طَلِبَتْهُمْ فَأَعجَزُوهَا.. چند روز کوتاه شکیبا شوند و دنبالش آسایش درازى دارند، تجارتى سودمند کنند که پروردگارى کریم براى آنها فراهم کرده دنیا آنها را خواهد و آن را بخواهند و دنبال آنها رود و درمانده‏اش کنند ..
18.  أَمَّا اللَّیْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ تَالِینَ لِأَجْزَاءِ الْقُرْآنِ یُرَتِّلُونَهُ تَرْتِیلًا یُحَزِّنُونَ بِهِ أَنْفُسَهُمْ .. در شب دو گام در صف کنند و جزوه‏ هاى قرآن را بخوانند با آن غم خورند ..
19. وَ یَسْتَثِیرُونَ بِهِ دَوَاءَ دَائِهِمْ وَ یَسْتَتِرُونَ [یَسْتَنِیرُونَ‏] بِهِ وَ یَهِیجُ أَحْزَانُهُمْ بُکَاءً علَى ذُنُوبِهِمْ وَ وَجَع علَى کُلُومِ جِرَاحِهِمْ .. و از آن مژده یابند و درمان دردشان باشد و خود را بدان در پناه نهند و غمشان از گریه بر گناهان بجوشد و از زخم دل خود دردمند باشند،
20. وَ إِذَا مَرُّوا بِآیَةٍ فِیهَا تَخْوِیفٌ أَصْغَوْا إِلَیْهَا مَسَامِع قُلُوبِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ فَاقْشَعرَّتْ مِنْهَا جُلُودُهُمْ وَ وَجِلَتْ مِنْهَا قُلُوبُهُمْ.. چون بآیه‏اى رسند که بترساند با گوش و چشم دل بدان تو چه کنند و تنهاشان بلرزه آید و دلهاشان بهراسد
21. فَظَنُّوا أَنَّ صَهِیلَ جَهَنَّمَ وَ زَفِیرَهَا وَ شَهِیقَهَا فِی أُصُولِ آذَانِهِمْ وَ إِذَا مَرُّوا بِآیَةٍ فِیهَا تَشْوِیقٌ رَکَنُوا إِلَیْهَا طَمَعاً .. و دریابند که شیهه و شهیق دوزخ در بن گوش آنها است و چون بآیه‏اى گذرند که تشویق کند بدان اعتماد کنند از روى طمع
22. وَ تَطَلَّعتْ أَنْفُسُهُمْ إِلَیْهَا شَوْقاً وَ ظَنُّوا أَنَّهَا نُصْبَ أَعیُنِهِمْ جَاثِینَ علَى أَوْسَاطِهِمْ یُمَجِّدُونَ جَبَّاراً عظِیماً .. و روحشان از شوق بر آن پرد و دریابند که جلو چشم آنها است، زانو زده‏اند برابر جبار بزرگوارى
23. مُفْتَرِشِینَ جِبَاهَهُمْ وَ أَکُفَّهُمْ وَ رُکَبَهُمْ وَ أَطْرَافَ أَقْدَامِهِمْ تَجْرِی دُمُوعهُمْ علَى خُدُودِهِمْ یَجْأَرُونَ إِلَى اللَّهِ فِی فَکَاکِ رِقَابِهِمْ.. پیشانى و کف و زانو و نوک پا بر خاک نهاده و اشک آنها بر گونه‏هایشان روانست و بخدا میزارند براى آزادى خود،
24. أَمَّا النَّهَارَ فَحُلَمَاءُ علَمَاءُ بَرَرَةٌ أَتْقِیَاءُ قَدْ بَرَاهُمُ الْخَوْفُ فَهُمْ أَمْثَالُ الْقِدَاحِ یَنْظُرُ إِلَیْهِمُ النَّاظِرُ فَیَحْسَبُهُمْ مَرْضَى وَ مَا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَضٍ .. در روز حلیم و دانشمند و نیکو کار و با تقوایند و ترس آنها گوشت آنها را ریخته و چون چوب تیر پرداخته‏اند و کسى که آنها را بیند گمان برد بیمارند و آنها بیمارى ندارند
25. أَوْ یَقُولُ قَدْ خُولِطُوا فَقَدْ خَالَطَ الْقَوْمَ أَمْرٌ عظِیمٌ- یا گویند دیوانه‏اند در سر آنها اندیشه بزرگى است از فکر
26. إِذَا فَکَّرُوا فِی عظَمَةِ اللَّهِ وَ شِدَّةِ سُلْطَانِهِ مَع مَا یُخَالِطُهُمْ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ وَ أَهْوَالِ الْقِیَامَةِ فَزَّع ذَلِکَ قُلُوبَهُمْ .. خدا و سلطنت استوارش همراه باد مرگ و هراس‏هاى قیامت اینست که دل آنها را بهراس افکنده
27. فَطَاشَتْ حُلُومُهُمْ وَ ذَهَلَتْ عقُولُهُمْ فَإِذَا اسْتَقَامُوا [اسْتَفَاقُوا] بَادَرُوا إِلَى اللَّهِ عزَّ وَ جَلَّ بِالْأَعمَالِ الزَّکِیَّةِ .. و عقلشان پریده و چون بخود آیند با اعمال نیک بخداى عز و جل گرایند براى خدا بعمل باندک خشنود نباشند
28. لَا یَرْضَوْنَ لِلَّهِ بِالْقَلِیلِ وَ لَا یَسْتَکْثِرُونَ لَهُ الْجَزِیلَ فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ وَ مِنْ أَعمَالِهِمْ مُشْفِقُونَ إِنْ زُکِّیَ أَحَدُهُمْ خَافَ .. و فراوان را براى او بسیار نشمارند آنها بخود بدگمانند و از کردار خودشان ترسان، اگر یکى از آنها را بستانید بترسد
29. مَا یَقُولُونَ وَ یَسْتَغْفِرُ اللَّهَ مِمَّا لَا یَعلَمُونَ وَ قَالَ أَنَا أَعلَمُ بِنَفْسِی مِنْ غَیْرِی وَ رَبِّی أَعلَمُ مِنِّی بِنَفْسِی .. از آنچه گویند و آمرزشخواهند از آنچه ندانند و گوید من خود را بهتر شناسم از دیگران و پروردگار من از خود من داناتر است
30. اللَّهُمَّ لَا تُؤَاخِذْنِی بِمَا یَقُولُونَ وَ اجْعلْنِی خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لِی مَا لَا یَعلَمُونَ فَإِنَّکَ علَّامُ الْغُیُوبِ وَ سَاتِرُ الْعیُوبِ .. خدایا بدان چه گویند مرا مؤاخذه مکن و بهتر از آنچه گویند مرا بنما و آنچه را ندانند برایم بیامرز زیرا تو علام
31. وَ مِنْ علَامَةِ أَحَدِهِمْ أَنَّکَ تَرَى لَهُ قُوَّةً فِی دِینٍ وَ حَزْماً فِی لِینٍ وَ إِیمَاناً فِی یَقِینٍ .. و نشانه هر کدامشان اینست که در دین توانا است و در عین نرمى محتاطست و یقین او با ایمانست
32. وَ حِرْصاً علَى الْعلْمِ وَ فَهْماً فِی فِقْهٍ وَ علْماً فِی حِلْمٍ وَ کَسْباً فِی رِفْقٍ وَ شَفَقَةً فِی نَفَقَةٍ وَ قَصْداً فِی غِنًى وَ خُشُوعاً فِی عبَادَةٍ .. و در تحصیل علم حریصت و در فهم خرده بین و در دانش بردبار و در کسب با آرامش و در هزینه دادن مهربان در توانگرى میانه‏رو در عبادت با خشوع
33. وَ تَجَمُّلًا فِی فَاقَةٍ وَ صَبْراً فِی شِدَّةٍ وَ رَحْمَةً لِلْمَجْهُودِ وَ إِعطَاءً فِی حَقٍّ .. و در ندارى با تحمل و در سختى صبور و بدسترنج خود با مهربانى و در حق عطابخش
34. وَ رِفْقاً فِی کَسْبٍ وَ طَلَباً لِلْحَلَالِ وَ نَشَاطاً فِی الْهُدَى وَ تَحَرُّجاً عنِ الطَّمَع وَ بِرّاً فِی اسْتِقَامَةٍ وَ إِغْمَاضاً عنْدَ شَهْوَةٍ .. و طالب حلال و نشیط در هدایت و بر کنار از طمع و پاک در راست روى و چشم پوش از شهوت،
35. لَا یَغُرُّهُ ثَنَاءُ مَنْ جَهِلَهُ وَ لَا یَدَع إِحْصَاءَ مَا عمِلَهُ [إِحْصَاءَ عمَلِهِ‏] مُسْتَبْطِئاً لِنَفْسِهِ فِی الْعمَلِ وَ یَعمَلُ الْأَعمَالَ الصَّالِحَةَ .. ستایش نادانش نفریبد، و اما آنچه داند از دست ندهد، خود را در کردارش کند شمارد و کارهاى شایسته کند
36. وَ هُوَ علَى وَجَلٍ یُمْسِی وَ هَمُّهُ الشُّکْرُ وَ یُصْبِحُ وَ شُغُلُهُ الذِّکْرُ یَبِیتُ حَذِراً وَ یُصْبِحُ فَرِحاً حَذِراً لِمَا حُذِّرَ مِنَ الْغَفْلَةِ .. و باز هم در هراس است شب کند و هم او شکر است و صبح و کند کارش ذکر است، شب بگذراند در حذر از غفلت
37. فَرِحاً لِمَا أَصَابَ مِنَ الْفَضْلِ وَ الرَّحْمَةِ إِنِ اسْتَصْعبَتْ علَیْهِ نَفْسُهُ لَمْ یُعطِهَا سُؤْلَهَا فِیمَا فِیهِ مَضَرَّتُهُ فَفَرَحُهُ فِیمَا یُخَلَّدُ وَ یَدُومُ وَ قُرَّةُ عیْنِهِ فِیمَا لَا یَزُولُ .. که او را باید و شاد از فضل که در حق او بدست آید اگر نفس بر او سخت گیرد خواستش را در آنچه زیان دارد نیارد، شاد است بدان چه بماند و بپاید و چشمش روشن است بدان چه زوال ندارد وَ رَغْبَتُهُ فِیمَا یَبْقَى‏
38. وَ زَهَادَتُهُ فِیمَا یَفْنَى یَمْزُجُ الْعلْمَ بِالْحِلْمِ وَ یَمْزُجُ الْحِلْمَ بِالْعقْلِ تَرَاهُ بَعیداً کَسَلُهُ دَائِماً نَشَاطُهُ‏ قَرِیباً أَمَلُهُ قَلِیلًا .. و شوقش در آنست که بماند و بیرغبت است در آنچه نماند، دانش را با بردبارى آمیزد و بردبارى را با خرد، ببینى‏ او را که تنبلى از او دور است، در نشاط است، آرزویش کوتاهست
39. زَلَلُهُ مُتَوَقِّعاً أَجَلُهُ خَاشِعاً قَلْبُهُ ذَاکِراً رَبَّهُ خَائِفاً ذَنْبَهُ قَانِعةً نَفْسُهُ مُتَغَیِّباً جَهْلُهُ سَهْلًا أَمْرُهُ.. و لغزشش کمست و در انتظار مرگ است و دلش خاشعست و در یاد پروردگار است و از گناهش ترسانست و نفسش قانعست و از نادانى خود در جستجو است، سهل کار است
40. حَرِیزاً لِدِینِهِ مَیِّتَةً شَهْوَتُهُ کَاظِماً غَیْظَهُ صَافِیاً خُلُقُهُ آمِناً مِنْهُ جَارُهُ ضَعیفاً کِبَرُهُ مَتِیناً صَبْرُهُ کَثِیراً ذِکْرُهُ مُحْکَماً.. و نگهدار دین خود و شهوتش را کشته و خشمش را فرو خورده اخلاقش پاک و همسایه از او آسوده است کبرش کمست و صبرش استوار و ذکرش بسیار .. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

کتاب چرا...بیست وپنجم . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟در گروه بندگان‏ خاص‏ من وارد شو. حال، حسین مى‏خواهد به گروه کدام بندگان وارد شود؟ معلوم است، در گروه افراد مثل پیامبر و على و فاطمه؛

             بسم الله الرحمن ارحیم

             اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم                

                      کتاب چرا...بیست وپنجم   . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

1.           پژوهش و اندیشه
1. . ویژگى‏هاى بندگان خاص خدا بر اساس آیات 68- 63 سوره فرقان کدام است؟
2. امام صادق فرمود: سوره و الفجر را بخوانید که سوره جد ما حسین بن على است. گفتند: آقا به چه مناسبت؟ فرمود: آیات آخر سوره و الفجر: یا ایَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ. ارْجِعى الى‏ رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً. فَادْخُلى فى عبادى. وَ ادْخُلى جَنَّتى‏. اى صاحب نفس آرام! به سوى پروردگارت باز گرد، تو از پروردگارت خشنودى، عقده‏اى در روح تو وجود ندارد.
3. تو آگاهانه کار خودت را انجام دادى، از کار خودت هم خوشحالى. خدا از تو راضى است. حالا برو در زمره بندگان‏ خاص‏ من، در زمره بندگان ما باش. حسین رفت نزد پدر و برادر و مادر و جد بزرگوارش، آنها در یک سعادتى هستند که براى ما قابل تصور نیست. عقده‏اى ندارند که ما بخواهیم براى تشفّى عقده آنها کارى کرده باشیم.
4. تو اکنون در گروه بندگان‏ خاص‏ من وارد شو. حال، حسین مى‏خواهد به گروه کدام بندگان وارد شود؟ معلوم است، در گروه افراد مثل پیامبر و على و فاطمه؛ والّا در گروه بندگان بود و با یک گروه از بندگان در حال جنگ بود. اما بندگان من، آنهایى که دیگر بنده هیچ چیزى نیستند. وَ ادْخُلِی جَنَّتِی. در این آیه مى‏فرماید: راضِیَةً مَرْضِیَّةً.
5. بندگان خاص خدا : با اینکه از مرکب به روى زمین مى‏افتد این آهنگ از زبان مبارکش شنیده مى‏شود که فرمود: رِضىً بِقَضائِکَ وَ تَسْلیماً لِامْرِکَ لامَعبودَ سِواکَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ.
6. ارْجِعی إِلى‏ رَبِّکِ‏ باز گرد به سوى پروردگارت. اصلا محشور شدن، بازگشت به سوى خداست. راضِیَةً مَرْضِیَّةً تو که مطمئنى و طمأنینه و آرامش دارى قهرا راضى و خرسند از پروردگارت هستى و
7. تو که از خدا راضى هستى خدا هم از تو راضى است. راضى بودن خدا از انسان لازمه راضى بودن انسان از خداست، چون انسان آن‏وقت از خدا راضى است که به معناى واقعى کلمه عبد باشد و وقتى انسان به معنى واقعى کلمه عبد خدا بود خدا هم از او راضى است.
8. دلیل بر این که این «راضیةً» از عبودیت است آیه بعدى است: فَادْخُلِی فِی عبادِی‏ پس داخل‏ شو در زمره عباد و بندگان من. تو مانند یک بنده زندگى کردى، تو یک بنده حق پرست بودى و غیر حق را نپرستیدى، پس داخل شو در زمره کسانى که آنها هم مانند تو همه بندگان من‏اند.
9. وَ ادْخُلِی جَنَّتِی‏ و در بهشت من وارد شو. گفته‏اند این «بهشت من» بهشت خاصى است که متعلق به بندگان‏ خاص‏ است که براى ما غیر قابل تصور است و نعمتهاى مادى نمى‏تواند آن را توضیح دهد و توجیه کند
10. 2- مقام نبوّت، یک رحمت ویژه‏ى الهى بر بندگان‏ خاص‏ است. «وَ آتانِی مِنْهُ رَحْمَةً»
11. 3- نظام طبیعى، نظام سبب و مسبّب است و هر چیزى سببى دارد که باید آن را شناخت ودر پى آن رفت. «مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ سَبَباً فَأَتْبَع سَبَباً» بندگان‏ خاص‏ خدا نیز باید به وسیله‏ى اسباب و امکانات طبیعى، اهداف حقّ را دنبال کنند.
12. 2- رفتار هر کس، نشان دهنده‏ى شخصیّت اوست. عبادُ الرَّحْمنِ ... یَمْشُونَ علَى الْأَرْضِ هَوْناً (بندگان‏ خاص‏ خداوند، مظهر تواضع هستند.)
13. شب زنده‏ دارى و استمرار و تداوم عبادت، نشانه‏ى بندگان‏ خاصّ‏ خداوند است. (فعل مضارع «یَبِیتُونَ» نشانه‏ى استمرار است)
14. 2- یاد معاد از ویژگى‏هاى بندگان‏ خاصّ‏ خداست. (ربّنا اصرف عنا عذاب جهنّم‏)
15. 3- بندگان‏ خاصّ‏ خداوند، بیش از آنکه طمع بهشت داشته باشند، از آتش دوزخ خوف دارند. یَبِیتُونَ ... یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عنَّا عذابَ جَهَنَّمَ‏
16. 5- بندگان‏ خاصّ‏ خداوند، از بخل بدورند. «لَمْ یَقْتُرُوا»
17. و (بندگان‏ خاص‏ خدا) کسانى هستند که با خداوند، خداى دیگرى را نمى‏خوانند و انسانى که خداوند (خونش را) حرام کرده است، جز به حقّ نمى‏کشند، و زنانمى‏کنند، و هر کس چنین کند عقوبت گناهش را خواهد دید.
18. 2- خداوند کارهایى را به دست اولیاى خود انجام مى‏دهد تا مردم به آنان توجّه کنند و از آنان اطاعت نمایند. «فَأَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى‏ أَنِ اضْرِبْ» (آرى، طبیعت و مظاهر آن، با اراده‏ى خداوند در اختیار بندگان‏ خاصّ‏ ومقهور آنان است.)
19. «هر گروهى داراى یک نوع توبه هستند .... توبه بندگان‏ خاص‏ و ممتاز، توبه کردن از لحظات غفلت از خدا و متوجه شدن به غیر خداست و توبه توده‏ى مردم، توبه از گناهان است.»
20. 14- شب زنده ‏دارى و استمرار و تداوم عبادت، نشانه‏ى بندگان‏ خاصّ‏ خداوند است. (فعل مضارع‏ «یَبیتُون» نشانه‏ى استمرار است)
21. 3- بندگان‏ خاصّ‏ خداوند، بیش از آنکه طمع بهشت داشته باشند، از آتش دوزخ خوف دارند. یبیّتون ... یقولون ربّنا اصرف عنا عذاب جهنّم‏
22. 5- بندگان‏ خاصّ‏ خداوند، از بخل بدورند. لم یقتروا
23. و (بندگان‏ خاص‏ خدا) کسانى هستند که با خداوند، خداى دیگرى را نمى‏خوانند و انسانى که خداوند (خونش را) حرام کرده است، جز به حقّ نمى‏کشند، و زنا نمى‏کنند، و هر کس چنین کند عقوبت گناهش را خواهد دید.
24. 3- نظام طبیعى، نظام سبب و مسبّب است و هر چیزى سببى دارد که باید آن را شناخت ودر پى آن رفت. «من کلّ شى‏ءٍ سبباً فاتْبع سببا» بندگان‏ خاص‏ خدا نیز باید به وسیله‏ى اسباب و امکانات طبیعى، اهداف حقّ را دنبال کنند.
25. سیماى بندگان‏ خاصّ‏ خدا
26. 10. شب‏ زنده‏دارى و استمرار و تداوم عبادت، نشانه بندگان‏ خاصّ‏ خداوند است: «یبیتون» (فعل مضارع، نشانه استمرار است)؛
27. 2. بندگان‏ خاصّ‏ خداوند، بیش از آنکه طمع بهشت داشته باشند، از آتش دوزخ خوف دارند.
28. 3. یاد معاد از ویژگى‏هاى بندگان‏ خاصّ‏ خداست: « ربّنا اصرف عنا عذاب جهنّم‏ »؛
29. این آیه یکى از ویژگى‏هاى بندگان‏ خاصّ‏ خداوند را میانه‏روى در انفاق مى‏شمرد.
30. 5. بندگان‏ خاصّ‏ خداوند، از بخل به دورند: «لم یقتروا»؛
31. در کنار کارهاى مثبتِ بندگان‏ خاصّ‏ خدا، که در آیات پیشین بیان شد، در این آیات، کارهاى بدى که از آن دورى مى‏کنند، ذکر شده است.
32. 2. ویژگى‏هاى بندگان‏ خاص‏ خدا بر اساس آیات 68- 63 سوره فرقان کدام است؟
33. عنایات ویژه الهى به بندگان‏ خاص‏: . برای بندگان‏ خاص‏
34. بندگان‏ خاص‏ خدا مظهر تواضع هستند هر چى هم بالاتر مى‏شوند تواضعشان بیشتر مى‏شود آمپول زن است مى‏گوید سلام، دکتر که شد نمى‏گوید سلام مى‏گوید سلام علیکم، رئیس بهدارى که شد مى‏گوید سلام علیکم و رحمه الله، وزیر بهداشت که شد مى‏گوید: سلام علیکم و رحمه الله این نشانه این است که ...
35. امام سجاد (علیه السلام ) مى‏فرماید جورى بکن که هر چى پُزم عالى‏تر است تواضعم بیشتر باشد
36. مثل امام که وقتى مرجع شد گفت دست مراجع را مى‏بوسم مرجعیت‏اش بالاتر رفت گفت من دست بقالها را هم مى‏بوسم
37. گفتند: روح منى خمینى بت شکنى خمینى فرمود: رهبر من همان پسر سیزده ساله است حسین فهمیده،
38. گفتند: تا خون در رگ ماست خمینى رهبر ماست گفت به من رهبر نگویید رهبر من همان زنان خیابان چهارمردان هستند که اولین راهپیمایى را کردند
39. گفتند: خدایا خدایا تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار فرمود کاش من یک پاسدار بودم یعنى هر چه عزت او را بیشتر مى‏کردند امام تواضعش را بیشتر مى‏کرد
40. امام على از همه باعظمت‏تر بود بیش از همه پیشانى‏اش را به خاک مى‏مالید از همه قویتر بود از همه سجده ‏اش بیشتر بود .بیست گفتار، مرتضى مطهرى، تهران، صدرا.اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

کتاب چرا...بیست وچهارم . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟بهترین وقت عبادت، شب است و بین شب و نماز ومناجات، رابطه محکمى است. (فضاى آرام، دورى از ریا، تمرکز فکر، از برکات شب است)

بسم الله الرحمن ارحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیست وچهارم   . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

پژوهش و اندیشه

0. . ویژگى‏هاى بندگان خاص خدا بر اساس آیات 68- 63 سوره فرقان کدام است؟
1. وَ عبادُ الرَّحْمنِ الَّذینَ یَمْشُونَ علَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً (63)
2. وَ الَّذینَ یَبیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً (64)
3. وَ الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عنَّا عذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عذابَها کانَ غَراماً (65)
4. إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً (66)
5. وَ الَّذینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواماً (67)
6. وَ الَّذینَ لا یَدْعونَ مَع اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتی‏ حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ لا یَزْنُونَ وَ مَنْ یَفْعلْ ذلِکَ یَلْقَ أَثاماً (68)
7. تواضع باید هم در عمل باشد، یَمْشُونَ ... هَوْناً، هم در کلام، «قالُوا سَلاماً» و هم در عبادت. «سُجَّداً وَ قِیاماً»
8. بهترین وقت عبادت، شب است و بین شب ونماز ومناجات، رابطه محکمى است. (فضاى آرام، دورى از ریا، تمرکز فکر، از برکات شب است) «یَبِیتُونَ‏ لِرَبِّهِمْ‏»
9. شب زنده‏ دارى و استمرار و تداوم عبادت، نشانه‏ى بندگان خاصّ خداوند است. (فعل مضارع نشانه‏ى استمرار است) «یَبِیتُونَ‏»
10. آنچه به عبادت ارزش مى‏دهد، اخلاص است. «لِرَبِّهِمْ‏»
11. بندگان خاصّ خداوند، بیش از آنکه طمع بهشت داشته باشند، از آتش دوزخ خوف دارند. یَبِیتُونَ‏ ... یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عنَّا عذابَ جَهَنَّمَ‏
12.  اگر شب زنده‏دار هم هستید، مغرور نشوید. وَ الَّذِینَ‏ یَقُولُونَ‏ ...
13.  یاد معاد از ویژگى‏هاى بندگان خاصّ خداست. «رَبَّنَا اصْرِفْ‏ عنَّا عذابَ‏ جَهَنَّمَ‏»
14. بندگان خاص خدا مومنان، به هنگام انفاق نه اهل اسرافند و نه اهل بخل، بلکه میانه‏رو هستند. «الَّذِینَ‏ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ‏ یُسْرِفُوا وَ لَمْ‏ یَقْتُرُوا وَ کانَ‏ بَیْنَ‏ ذلِکَ‏ قَواماً»
15. چنانکه در جاى دیگر نیز مى‏خوانیم: «أَنْشَأَ، کُلُوا، آتُوا، لا تُسْرِفُوا»
16. 1- انفاق براى عبادالرحمن، یک وظیفه ومسأله‏ى قطعى است. إِذا أَنْفَقُوا ... (در ادبیات عرب «إِذا» نشان عملى شدن و «لو» نشان عملى نشدن است.)
17. 2- نماز شب و ترس از جهنّم و خوف الهى، باید در کنار رسیدگى به محرومان جامعه باشد. «یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ- أَنْفَقُوا»
18. 3- انسان مالک است، ولى در خرج کردن محدودیّت دارد. «لَمْ‏ یُسْرِفُوا»
19. 4- اسراف جایز نیست، حتّى در انفاق. «إِذا أَنْفَقُوا لَمْ‏ یُسْرِفُوا»
20. 5- بندگان خاصّ خداوند، از بخل بدورند. «لَمْ‏ یَقْتُرُوا»
21. 6- امّت میانه ووسط، باید برنامه‏هاى معتدل داشته باشد. «وَ کانَ‏ بَیْنَ‏ ذلِکَ‏ قَواماً»
22. 7- میانه ‏روى در عبادت و انفاق، ارزش است. «قَواماً»
23. ایثار، یک کمال است امّا نباید موجب خروج از حدّ اعتدال شود، چنانکه قرآن در آیه 67 سوره فرقان، در وصف عباد الرّحمن مى‏فرماید: «وَ الَّذِینَ‏ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ‏ یُسْرِفُوا وَ لَمْ‏ یَقْتُرُوا وَ کانَ‏ بَیْنَ‏ ذلِکَ‏ قَواماً»، آنان در انفاق، نه زیاده‏ روى مى‏کنند و نه کوتاهى، بلکه راهى میانه را در پیش مى‏گیرند.
24. د) گاهى نگرانى براى سرعت غیر مجاز است، امّا کسى‏که اهل افراط و تفریط نیست، «کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً» و زندگى‏اش بر اساس اعتدال و میانه‏روى بوده است، «لَمْ‏ یُسْرِفُوا وَ لَمْ‏ یَقْتُرُوا وَ کانَ‏ بَیْنَ‏ ذلِکَ‏ قَواماً»، ترسى ندارد.
25. قرآن، زنا را کارى زشت مى‏داند و از نزدیک شدن به آن نهى مى‏کند. «وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى‏» ترک زنا را نشانه‏ى بندگان راستین خداوند مى‏شمرد. وَ عبادُ الرَّحْمنِ ... لا یَزْنُونَ‏ و دورى از این گناه را شرط بیعت با پیامبر مى‏داند. إِذا جاءَکَ ... وَ لا یَزْنِینَ‏
26. امام صادق علیه السلام فرمود: مراد از «هَوْناً» زندگى کردن بر اساس فطرت و هماهنگ با روحیه‏اى است که خداوند آفریده است. یعنى بندگان خدا، خود را به تکلّف و رنج و تعب نمى‏اندازند. کلمه‏ى «سلام» در این جا به معناى سلامِ وداع با یاوه‏ها و برخورد مسالمت‏آمیز است.
27. در این آیات، دوازده صفت از صفات ویژه‏ى «عبادُ الرَّحْمنِ‏» بیان شده که بعضى اعتقادى، بعضى اجتماعى و بعضى اخلاقى است‏
28. 1- بالاترین مدال براى انسان، مدال بندگى خداست. «وَ عبادُ الرَّحْمنِ‏» زیرا انتساب به بى‏نهایت، انسان را بالا مى‏برد.
29. 2- رفتار هر کس، نشان دهنده‏ى شخصیّت اوست. (بندگان خاص خداوند، مظهر تواضع هستند.) عبادُ الرَّحْمنِ‏ ... یَمْشُونَ‏ علَى‏ الْأَرْضِ‏ هَوْناً
30. 3- اسلام، دین جامعى است که حتّى براى چگونه راه رفتن برنامه دارد. «یَمْشُونَ‏ علَى‏ الْأَرْضِ‏ هَوْناً»
31. 4- ایمان واعتقاد انسان، در رفتار شخصى او مؤثّر است. عبادُ الرَّحْمنِ‏ ... یَمْشُونَ‏
32. 5- تواضع، ثمره‏ى بندگى و نخستین نشانه‏ى آن است. «هَوْناً»
33. 6- سرچشمه‏ى مدارا و نرمخویى بندگان خدا، ایمان است، نه ترس و ضعف آنان. عبادُ الرَّحْمنِ‏ الَّذِینَ‏ یَمْشُونَ‏ ...
34. 7- وقار و نرمى از بارزترین صفات مؤمن است. یَمْشُونَ‏ ... هَوْناً
35. 8- تواضع نسبت به همه‏ى مردم لازم است. (نسبت به زن و مرد، کوچک وبزرگ، دانا و نادان). یَمْشُونَ‏ ... هَوْناً ... قالُوا سَلاماً
36. 9- با جاهلان مقابله به مثل نکنید. «إِذا خاطَبَهُمُ‏ الْجاهِلُونَ‏ قالُوا سَلاماً»
37. 10- مُدارا و حلم و حوصله، از صفات بارز مؤمنان است. «قالُوا سَلاماً»
38. 11- تواضع باید هم در عمل باشد، یَمْشُونَ‏ ... هَوْناً، هم در کلام، «قالُوا سَلاماً» و هم در عبادت. «سُجَّداً وَ قِیاماً»
39. 12- با افراد نادان و فرومایه مجادله نکنید. «قالُوا سَلاماً» (آنان سخنى در شأن خود مى‏گویند، ولى شما سخنى عالمانه و کریمانه بگویید) اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

کتاب چرا...بیست وسوم :خوف ورجاء : عدالت و میانه‏روى در بیم و امید :خوف و رجاء: اگر کسى را چه خوف بگیرد و چه رجاء خطرناک است.

 

بسم الله الرحمن ارحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیست وسوم   . أَ فَلا تَعقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

پژوهش و اندیشه  

0. بر اساس آیات 65 و 66 سوره فرقان، نقش بیم و امید را در زندگى انسان بررسى نمایید.
1. وَ الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عنَّا عذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عذابَها کانَ غَراماً (65) إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً (66)
2.  خوف  : اگر شب زنده‏دار هم هستید، مغرور نشوید. وَ الَّذِینَ‏ یَقُولُونَ‏ ...
3. خوف  : یاد معاد از ویژگى‏هاى بندگان خاصّ خداست. «رَبَّنَا اصْرِفْ‏ عنَّا عذابَ‏ جَهَنَّمَ‏»
4. خوف  :  بندگان خاصّ خداوند، بیش از آنکه طمع بهشت داشته باشند، از آتش دوزخ خوف  دارند. یَبِیتُونَ ... یَقُولُونَ‏ رَبَّنَا اصْرِفْ‏ عنَّا عذابَ‏ جَهَنَّم‏
5.  خوف ورجاء : عدالت و میانه‏روى در بیم و امید :خوف  و رجاء: اگر کسى را چه خوف  بگیرد و چه رجاء خطرناک است. نباید خیلى امیدوار بود. قرآن میفرماید: «فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعمَلْ عمَلًا صالِحاً» (کهف/ 110) یعنى رجاءى خالى یا خوف  خالى فایده ندارد.
6. خوش به حال کسى که همه چیزش عدالت دارد و بیشتر ما حتى هیکلهایمان هم عدالت ندارد. فرد گاهى بازویش کلفت است ولى کله‏اش پوک است یا بالعکس. و لذا حدیث داریم پیامبر اسلام وقتى مى‏ایستاد شکم وسینه‏اش یکسان بود. میزان کسى است که مغز و بازو و شکمش هماهنگ باشد.
7. 6- عدالت و میانه‏روى در بیم و امید
8. خوف  و رجاء: اگر کسى را چه خوف  بگیرد و چه رجاء خطرناک است. نباید خیلى امیدوار بود. قرآن میفرماید: «فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعمَلْ عمَلًا صالِحاً» (کهف/ 110) یعنى رجاءى خالى یا خوف  خالى فایده ندارد.
9. خوش به حال کسى که همه چیزش عدالت دارد و بیشتر ما حتى هیکلهایمان هم عدالت ندارد. فرد گاهى بازویش کلفت است ولى کله‏اش پوک است یا بالعکس. و لذا حدیث داریم پیامبر اسلام وقتى مى‏ایستاد شکم وسینه‏اش یکسان بود. میزان کسى است که مغز و بازو و شکمش هماهنگ باشد.
10. «وَ إِذا قُلْتُمْ فَاعدِلُوا» (انعام/ 152) یعنى وقتى حرف میزنید عادل باشید «وَ لْیَکْتُبْ بَیْنَکُمْ کاتِبٌ بِالْعدْلِ» (بقره/ 282) یعنى وقتى چیزى مى‏نویسید عادلانه بنویسید. گاهى مراجع تقلید وقتى مى‏خواهند به کسى حکمى بدهند در این که بنویسند حجه الاسلام یا ثقه الاسلام چند روز نامه را معطل میکنند و نباید بیخود حجه الاسلام را آیت الله کرد و یا بالعکس، چون دست ما نیست.
11. دفتر یکى از علما نامهاى به کسى نوشت که ایشان از درگذشت والدهى شما بسیار متأثر شدند و تسلیت گفتند. وقتى ایشان خواست امضا کند گفت: من بسیار متأسف نشدم، چون پیرزنى بود و مرد. دوباره که آوردند ایشان فرمود: متأسف هم نشدم. پرسیدند چه بنویسیم؟ ایشان گفت: بنویسید خبر فوت والده را شنیدند و براى او طلب آمرزش کردند و نباید بى دلیل دروغ نوشت. بى دلیل نباید گفت مشتاق دیدارم یا مخلصم.
12. بین بچهها به عدالت رفتار کنید. کسى یک بچه را بوسید و دیگرى را نبوسید. امام گفت: تو ظلم کردى یا هر دو را
13. ببوس یا هیچ کدام را نبوس. یا چرا وقتى مهمان میآید، بچههاى مهمان را بیشتر تحویل میگیرید؟ چون بچه نمیفهمد که مهمان است و خیال میکند تبعیض است.
14. یا پدر و مادر در منزل دعوا میکنند و تقصیر را گردن همدیگر میاندازند و بچه چون قدرت تحلیل ندارد مى‏گوید: تقصیر هر دو است. آیت الله مدنى میفرمود: در بازار نجف راه میرفتم، دو پسر آیت الله العظمى حکیم هم راه مى‏رفتند و نمى‏دانستند که من پشت سر آنها هستم. و یکى از دیگرى چیزى پرسید و وقتى اولى جواب داد، دومى گفت: راست میگویى؟ و او گفت که مگر قرار است دروغ بگویم. و مگر پدرمان از ما قول نگرفت که از 14 سالگى دروغ نگوییم؟
15. 11. خوف  ورجاءء
16. تَوَدُّونَ أَنَّ غَیْرَ ذاتِ الشَّوْکَةِ تَکُونُ لَکُمْ‏ انفال/ 7.
17.  چهارمین صفت ویژه آنان مومنین خوف  و ترس از مجازات و کیفر الهى است:" آنها کسانى هستند که پیوسته مى‏گویند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر طرف گردان که عذابش سخت و شدید و پر دوام است" (وَ الَّذِینَ‏ یَقُولُونَ‏ رَبَّنَا اصْرِفْ‏ عنَّا عذابَ‏ جَهَنَّمَ‏ إِنَ‏ عذابَها کانَ‏ غَراماً).
18.  حسن ظن به رحمت الهى فانّ العبد انّما یکون حسن ظنّه بربّه ن 27 11 2-  ترس از عذاب الهى على قدر خوف ه من ربّه ن 27 11 3-  داشتن حالت خوف  و رجاءء فاجمعوا بینهما ن 27 11
19. انجام نماز در وقت معین صلّ الصّلاة لوقتها المؤقّت لها ن 27 15 5-  پرهیز از دوروئى و لکنّى اخاف علیکم کلّ منافق ن 27 17 گفتارامیرالمؤمنین(علیه السلام) ج 1 صفحه‏ى 118     
20. سه صفت است هر که واجد آنها باشد در حقیقت ایمان را کامل نموده است: عدالت در خشم و خوشنودى، میانه روى در درویشى و توانگرى، و برابر بودن خوف  و رجاءء (بیم و امید). 37-  ثلاث من کنوز الإیمان: کتمان المصیبة، و الصّدقة، و المرض 4672.
21. ضرورت خوف  و رجاءء الفقیه... من مکر اللَّه من لم یقنط النّاس.. من مکر اللَّه حکمت 90 (فقیه کامل کسى است که مردم را از رحمت خدا مأیوس، و از عذاب الهى ایمن نگرداند)
22. حسن ظن به رحمت الهى فانّ العبد انّما یکون حسن ظنّه بربّه ن 27 11 2-  ترس از عذاب الهى على قدر خوف ه من ربّه ن 27 11 3-  داشتن حالت خوف  و رجاءء فاجمعوا بینهما ن 27 11
23. مراد بیان جمع میان وظیفه خوف  و رجاءء است تعبیر آورده از خوف  به «حذر» و از رجاءء به «فرح» بذکر سبب و اراده مسبّب، چه فرح ولیده رجاءء است چنانکه ایضاح مى‏نماید این معنى را تعلیلش: «حذرا لما حذّر من الغفلة» یعنى شب را بسر مى‏آورد با خوف  و هراس از خوف  غفلت و تقصیر در عبادت.
24. خوف  و رجاءء بر هر کس على السّواء واجب است جواب گوئیم که: یکى از جمله واجبات خوف  از خداست پس کسى را که خوف  نباشد عاصى خواهد بود پس چگونه معصوم را تواند بود که خوف  نباشد. اگر کسى گوید که: هرگاه معصوم گناه نکند پس خوف  او وجهى ندارد پس چرا خدا خوف  را بر او هم واجب کرده باشد
25. جواب گوئیم که: هیچ کس هر چند گناه نکند از عهده شرائط بندگى إلهى و شکر نعم او جلّت آلاؤه کما ینبغی بر نتواند آمد مگر آنکه با وجود آن خود را مقصّر در آن درگاه داند و همیشه خائف باشد پس با وجود آن اعتراف بتقصیر و خوف  حق تعالى از راه تفضّل یا استحقاق دیگر مؤاخذه او را جایز نداند
26. پس کسى که اعتراف بتقصیر نکند و خائف نباشد ایمن از عقاب و مؤاخذه نتواند بود هر چند عصیانى از او صادر نشده باشد و ایضا طاعات و عبادات خود را در آن درگاه چیزى دانستن و بآن اعتبار ایمن بودن کمال عجب است و آن امریست مذموم و لهذا حق-  تعالى نهى از آن کرده پس همین معنى در هر که باشد بد است هر چند بد دیگر نکند پس بر هر کس خوف  از حق تعالى لازم باشد و بآن اعتبار بر هر کس حتّى معصومین واجب شده. خوف ورجاء شرح نهج البلاغه..
27. خوف و رجاء 1- ویژگی های خوف و رجا.. 1 تنها باید از خدا ترسید: وَ إِیّایَ فَارْهَبُونِ‏. بقره/ 40..فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤمِنینِ‏. آل عمران/ 175..فَلا تَخْشَوُا النّاسَ وَ اخْشَوْنِ. مائده/ 44.. وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ. الرحمن/ 46
28. 2 تنها باید به خداوند امید داشت: إِنّا نَطْمَع أَنْ یَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطایانا. شعراء/ 51
29. 3 تعادل خوف و رجاء از صفات مؤمنان: إِنَّما یُؤمِنُ بِایاتِنَا الَّذینَ إِذا ذُکِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَسَبَّحُوا بِحَمْدِرَبِّهِمْ وَهُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عنِ الْمَضاجِع یَدْعونَ رَبَّهُمْ خَوْفاًوَطَمَعاِ. سجده/ 16- 15
30. 4 تعادل خوف و رجاء از صفات عالمان راستین: أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیْلِ ساجِداً وَ قائِماً یَحْذَرُ الاخِرَةَ وَ یَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذینَ یَعلَمُونَ وَ الَّذینَ لا یَعلَمُونَ إِنَّما یَتَذَکَّرُ أُولُوا الالْبابِ. زمر/ 9
31. 5 ترس از عذاب خداوند از اوصاف ابرار: إِنَّ الابْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً عیْناً یَشْرَبُ بِها عبادُ اللّهِ یُفَجِّرُونَها تَفْجیراً یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطیراً وَیُطْعمُونَ الطَّعامَ على حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً إِنَّما نُطْعمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا یَوْماً عبُوساً قَمْطَریراِ. دهر/ 10- 5
32. 6 ترس از عذاب خداوند از اوصاف عباد الرّحمن: وَ عبادُ الرَّحْمنِ الَّذینَ یَمْشُونَ علَى الارْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً وَ الَّذینَ یَبیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً وَ الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عنّا عذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عذابَها کانَ غَراماِ. فرقان/ 65 ج 63
33. 7 ترس از عدالت خداوند عامل سعادت: وَ أَمّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عنِ الْهَوى فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوىِ. نازعات/ 41 ج 40
34. 8- نتیجه خوف از خدا..أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللّهِ لا خَوْفٌ علَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ. یونس/ 62«عن ابن عباس [فی قوله تعالى‏] وَ أَمّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ» (نازعات- 40) یقول علی بن أبی طالب خاف مقامه بین یدی ربه و حسابه و قضاءه بین العباد فانتهى عن المعصیة، و نهى نفسه عن الهوى یعنی عن المحارم التی یشتهیها النفس، فإن الجنة هی مأواه خاصة و من کان هکذا عاما». شواهدالتنزیل، ج 2، ص 422
35. 2- نشانه‏هاى رجا و امید به خداوند:1 ایمان‏..2 عمل صالح: فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعمَلْ عمَلا صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعبادَةِ رَبِّهِ أَحَداِ. کهف/ 110
36. 3 تلاوت کتاب الهى‏..4 برپاداشتن نماز : إِنَّ الَّذینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ علانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورِ. فاطر/ 29
37. 5 هجرت‏..6 جهاد..إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ الَّذینَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی سَبیلِ اللّهِ أُولئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحیمِ. بقره/ 218
38. 3- چگونگی تحصیل خوف از مقام ربّ‏..1 آشنایى با صفات جمال و جلال پروردگار، مقام ربّ است.
39. 1. هر چه صفات و کمالات بیشتر باشد، مقام بالاتر است.2. گاهى انسان، مقام خدا را پایین‏تر از انسان‏هاى عادى مى‏داند: أَهْوَنِ النَّاظِرِینَ‏..3. گاهى خدا را همچون مردم مى‏داند: یَخْشَوْنَ النّاسَ کَخَشْیَةِ اللّه. نساء/ 7..4. گاهى خدا را بالاتر از مردم مى‏داند:...أَشَدُّ حُبًّا لِلّه. بقره/ 165 ..
40. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

کتاب چرا...بیست ودوم . أَ فَلا تَعْقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏ ایمان در پاکدامنى فرد و جامعه چگونه است؟ پوشش‏ زن‏ در اسلام این است که زن‏ در معاشرت خود با مردان بدن خود را بپوشاند

 

بسم الله الرحمن ارحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیست ودوم   . أَ فَلا تَعْقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

0. پژوهش و اندیشه
   1. نقش ایمان در پاکدامنى فرد و جامعه چگونه است؟
1. پوشش‏ زن‏ در اسلام این است که زن‏ در معاشرت خود با مردان بدن خود را بپوشاند و به جلوه‏گرى و خودنمایى نپردازد. آیات مربوطه همین معنى را ذکر مى‏کند و فتواى فقها هم مؤید همین مطلب است
2. و ما حدود این پوشش‏ را با استفاده از قرآن و منابع سنّت ذکر خواهیم کرد. در آیات مربوطه لغت «حجاب» به کار نرفته است. آیاتى که دراین‏باره هست، چه در سوره مبارکه نور و چه در سوره مبارکه احزاب، حدود پوشش‏ و تماسهاى زن‏ و مرد را ذکر کرده است بدون آنکه کلمه «حجاب» را به کار برده باشد. آیه‏اى که در آن کلمه «حجاب» به کار رفته است مربوط است به زنان پیغمبر اسلام.
3. آیا اسلام طرفدار پرده‏نشینى زن است همچنان که لغت «حجاب‏» بر این معنى دلالت مى‏کند، یا اسلام طرفدار این است که زن در حضور مرد بیگانه بدن خود را بپوشاند بدون آنکه مجبور باشد از اجتماع کناره گیرى کند؟ و در صورت دوم حدود پوشش چقدر است؟ آیا چهره و دو دست تا مچ نیز باید پوشیده شود یا ماوراى چهره و دو دست باید پوشیده شود اما چهره و دو دست تا مچ پوشیدنش لازم نیست؟ و در هر حال آیا در اسلام مسأله‏اى به نام «حریم عفاف» وجود دارد یا نه؟ یعنى آیا در اسلام مسأله سومى که نه «پرده‏نشینى» و «محبوسیّت» و نه «اختلاط» باشد وجود دارد یا خیر؟ و به عبارت دیگر آیا اسلام طرفدار جدا بودن مجامع زنان و مردان است یا نه؟. اینها پرسشهایى است که این کتاب بدانها پاسخ مى‏گوید.
4. تاریخچه حجاب‏
5. اطلاع من از جنبه تاریخى کامل نیست. اطلاع تاریخى ما آنگاه کامل است که بتوانیم درباره همه مللى که قبل از اسلام بوده‏اند اظهار نظر کنیم. قدر مسلّم این است که قبل از اسلام در میان بعضى ملل حجاب وجود داشته است.
6. تا آنجا که من در کتابهاى مربوطه خوانده‏ام در ایران باستان و در میان قوم یهود و احتمالًا در هند حجاب وجود داشته و از آنچه در قانون اسلام آمده سخت‏تر بوده است، اما در جاهلیت عرب حجاب وجود نداشته است و به وسیله اسلام در عرب پیدا شده است.
7. ویل دورانت در صفحه 30 جلد 12 تاریخ تمدن (ترجمه فارسى) راجع به قوم یهود و قانون تلمود مى‏نویسد:
8. «اگر زنى به نقض قانون یهود مى‏پرداخت چنانکه مثلًا بى‏آنکه چیزى بر سر داشت به میان مردم مى‏رفت و یا در شارع عام نخ مى‏رشت یا با هر سنخى از مردان درد دل مى‏کرد یا صدایش آن‏قدر بلند بود که چون در خانه‏اش تکلم مى‏نمود همسایگانش مى‏توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.» على هذا حجابى که در قوم یهود معمول بوده است از حجاب اسلامى- چنانکه بعداً شرح خواهیم داد- بسى سخت‏تر و مشکلتر بوده است.
9. قدر مسلّم این است که قبل از اسلام در میان بعضى ملل حجاب‏ وجود داشته است.
10. تا آنجا که من در کتابهاى مربوطه خوانده‏ام در ایران باستان و در میان قوم یهود و احتمالًا در هند حجاب‏ وجود داشته و از آنچه در قانون اسلام آمده سخت‏تر بوده است، اما در جاهلیت عرب حجاب‏ وجود نداشته است و به وسیله اسلام در عرب پیدا شده است.
11. چنانکه ملاحظه مى‏فرمایید حجاب‏ سخت و شدیدى در ایران باستان حکمفرما بوده، حتى پدران و برادران نسبت به زن شوهردار نامحرم شمرده مى‏شده‏اند.
12. به عقیده ویل دورانت مقررات شدیدى که طبق رسوم و آئین کهن مجوسى درباره زن حائض اجرا مى‏شده که در اتاقى محبوس بوده، همه از او در مدت عادت زنانگى دورى مى‏جسته‏اند و از معاشرت با او پرهیز داشته‏اند، سبب اصلى پیدا شدن حجاب‏ در ایران باستان بوده است. در میان یهودیان نیز چنین مقرراتى درباره زن حائض اجرا مى‏شده است.
13. زن حائض در اسلام فقط از برخى عبادات واجب نظیر نماز و روزه معاف است و همخوابگى با او نیز در مدت عادت زنانگى جایز نیست، ولى زن حائض از نظر معاشرت با دیگران هیچ گونه ممنوعیتى ندارد که عملًا مجبور به گوشه نشینى شود.
14. اگر مقصود این است که حجاب‏ رایج میان مسلمانان عادتى است که از ایرانیان پس از مسلمان شدنشان به سایر مسلمانان سرایت کرد، باز هم سخن نادرستى است، زیرا قبل از اینکه ایرانیان مسلمان شوند آیات مربوط به حجاب‏ نازل شده است.
15. «کنت گوبینو» در کتاب سه سال در ایران نیز معتقد است که حجاب‏ شدید دوره ساسانى، در دوره اسلام در میان ایرانیان باقى ماند. او معتقد است که آنچه در ایران ساسانى بوده است تنها پوشیدگى زن نبوده است بلکه مخفى نگه داشتن زن بوده است.
16. . آنچه مسلّم است این است که حجاب‏ هندى نیز نظیر حجاب‏ ایران باستان سخت و شدید بوده است. از گفتار ویل دورانت در جلد دوم تاریخ تمدن برمى‏آید که حجاب‏ هندى به وسیله ایرانیان مسلمان در هند رواج یافته است.
17. به هر حال آنچه مسلّم است این است که قبل از اسلام حجاب‏ در جهان وجود داشته است و اسلام مبتکر آن نیست، اما اینکه حدود حجاب‏ اسلامى با حجابى که در ملل باستانى بود یکى است یا نه، و دیگر اینکه علت و فلسفه‏اى که از نظر اسلام حجاب‏ را لازم مى‏سازد همان علت و فلسفه است که در جاهاى دیگر جهان منشأ پدید آمدن حجاب‏ شده است یا نه، مطالبى است که در قسمتهاى بعدى به تفصیل درباره آنها سخن خواهیم گفت.
18. مخالفان حجاب‏ سعى کرده‏اند جریانات ظالمانه‏اى را به عنوان علت پیدا شدن حجاب‏ ذکر کنند، و در این جهت میان حجاب‏ اسلامى و غیر اسلامى فرق نمى‏گذارند، چنین وانمود مى‏کنند که حجاب‏ اسلامى نیز از همین جریانات ظالمانه سرچشمه مى‏گیرد.
19. قدر مسلّم این است که حجاب‏ در اسلام بدین منظور نیست. اسلام هرگز نخواسته مرد از زن بهره‏کشى اقتصادى کند، بلکه سخت با آن مبارزه کرده است. اسلام با قطعیّت تامّى که به هیچ وجه قابل مناقشه نیست، اعلام کرده است که مرد هیچ گونه حق استفاده اقتصادى از زن ندارد. این مسأله که زن استقلال اقتصادى دارد از مسلّمات قطعى اسلام است. کار زن از نظر اسلام متعلق به خود اوست. زن اگر مایل باشد، کارى که در خانه به وى واگذار مى‏شود مجّاناً و تبرّعاً انجام مى‏دهد، و اگر نخواهد، مرد حق ندارد او را مجبور کند. حتى در شیر دادن به طفل‏
20. اینکه آیا نظر اسلام درباره حجاب‏ و پوشش احترام گزاردن به حس غیرت مرد است یا نه؟.
21. جواب این است که بدون شک اسلام همان فلسفه‏اى که در حس غیرت هست یعنى حفاظت پاکى نسل و عدم اختلاط انساب را منظور نظر دارد، ولى علت حجاب اسلامى منحصر به این نیست.
22. کلمه «حجاب» هم به معنى پوشیدن است و هم به معنى پرده و حاجب. بیشتر، استعمالش به معنى پرده است. این کلمه ازآن‏جهت مفهوم پوشش مى‏دهد که پرده وسیله پوشش است، و شاید بتوان گفت که به‏
23. حسب اصل لغت هر پوششى حجاب نیست، آن پوشش «حجاب» نامیده مى‏شود که از طریق پشت پرده واقع شدن صورت گیرد. در قرآن کریم در داستان سلیمان غروب خورشید را این‏طور توصیف مى‏کند: «حَتَّى تَوارَتْ بِالْحجاب‏» یعنى تا آن وقتى که خورشید در پشت پرده مخفى شد. پرده حاجز میان قلب و شکم را «حجاب» مى‏نامند.
24. استعمال کلمه «حجاب‏» در مورد پوشش زن یک اصطلاح نسبتاً جدید است. در قدیم و مخصوصاً در اصطلاح فقها کلمه «سَتر» که به معنى پوشش است به کار رفته است. فقها چه در کتاب الصلاة و چه در کتاب النکاح که متعرض این مطلب شده‏اند کلمه «ستر» را به کار برده‏اند نه کلمه «حجاب‏» را.
25. بهتر این بود که این کلمه عوض نمى‏شد و ما همیشه همان کلمه «پوشش» را به کار مى‏بردیم،
26. به هر حال آیه‏اى که در آن آیه کلمه «حجاب‏» به کار رفته آیه 53 از سوره احزاب‏ است که  زنان پیامبر مى‏فرماید: «وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حجاب‏» یعنى اگر از آنها متاع و کالاى مورد نیازى مطالبه مى‏کنید از پشت پرده از آنها بخواهید.
27. سیماى حقیقى مسأله حجاب‏ : حقیقت امر این است که در مسأله پوشش- و به اصطلاح عصر اخیر حجاب- سخن در این نیست که آیا زن خوب است پوشیده در اجتماع ظاهر شود یا عریان؟
28. روح سخن این است که آیا زن و تمتعات مرد از زن باید رایگان باشد؟ آیا مرد باید حق داشته باشد که از هر زنى در هر محفلى حد اکثر تمتعات را به استثناى زنا ببرد یا نه؟. اسلام که به روح مسائل مى‏نگرد جواب مى‏دهد: خیر، مردان فقط در محیط خانوادگى و در کادر قانون ازدواج و همراه با یک سلسله تعهدات سنگین مى‏توانند از زنان به عنوان همسران قانونى کام‏جویى کنند، اما در محیط اجتماع استفاده از زنان‏ بیگانه ممنوع است.
29. آیا بهتر است زن آزاد باشد یا محکوم و اسیر و در حجاب‏؟ اما روح مسأله و باطن مطلب چیز دیگر است و آن اینکه آیا مرد باید در بهره‏کشى جنسى از زن، جز از جهت زنا، آزادى مطلق داشته باشد یا نه؟ یعنى آن که در این مسأله ذى نفع است مرد است نه زن، و لااقل مرد از زن در این مسأله ذى‏نفع‏تر است. به قول ویل دورانت: «دامنهاى کوتاه براى همه جهانیان به جز خیاطان نعمتى است.».
30. حجاب‏ در اسلام از یک مسأله کلى‏تر و اساسى‏ترى ریشه مى‏گیرد و آن این است که اسلام مى‏خواهد انواع التذاذهاى جنسى، چه بصرى و لمسى و چه نوع دیگر، به محیط خانوادگى و در کادر ازدواج قانونى اختصاص یابد، اجتماع منحصراً براى کار و فعالیت باشد. برخلاف سیستم غربى عصر حاضر که کار و فعالیت را با لذت‏جوییهاى جنسى به هم مى‏آمیزد اسلام مى‏خواهد این دو محیط را کاملًا از یکدیگر تفکیک کند.
31. حجاب‏ و اصل آزادى‏ : ایراد دیگرى که بر حجاب گرفته‏اند این است که موجب سلب حق آزادى که یک حق طبیعى بشرى است مى‏گردد و نوعى توهین به حیثیت انسانى زن به شمار مى‏رود.
32. حجاب‏ در اسلام یک وظیفه‏اى است بر عهده زن نهاده شده که در معاشرت و برخورد با مرد باید کیفیت خاصى را در لباس پوشیدن مراعات کند. این وظیفه نه از ناحیه مرد بر او تحمیل شده است و نه چیزى است که با حیثیت و کرامت او منافات داشته باشد و یا تجاوز به حقوق طبیعى او که خداوند برایش خلق کرده است محسوب شود.
33. رکود فعالیتها : سومین ایرادى که بر حجاب‏ مى‏گیرند این است که سبب رکود و تعطیل فعالیتهایى است که خلقت در استعداد زن قرار داده است.
34. جواب این اشکال آن است که حجاب‏ اسلامى که حدود آن را به زودى بیان خواهیم کرد، موجب هدر رفتن نیروى زن و ضایع ساختن استعدادهاى فطرى او نیست. ایراد مذکور بر آن شکلى از حجاب‏ که در میان هندیها یا ایرانیان قدیم یا یهودیان متداول بوده است وارد است. ولى حجاب‏ اسلام نمى‏گوید که باید زن را در خانه محبوس کرد و جلوى بروز استعدادهاى او را گرفت. مبناى حجاب‏ در اسلام چنانکه گفتیم این است که التذاذات جنسى باید به محیط خانوادگى و به همسر مشروع اختصاص یابد و محیط اجتماع، خالص براى کار و فعالیت باشد. به همین جهت به زن اجازه نمى‏دهد که وقتى از خانه بیرون مى‏رود موجبات تحریک مردان را فراهم کند و به مرد هم اجازه نمى‏دهد که چشم‏چرانى کند. چنین حجابى نه تنها نیروى کار زن را فلج نمى‏کند، موجب تقویت نیروى کار اجتماع نیز مى‏باشد.
35. من حقیقتاً تعجب مى‏کنم از یک عده مردمى که مثل اینکه دستى و دستگاهى هست که حالا هر جور هست امثال حافظ را به یک شکلى مسخ کنند که از این راه و به این وسیله بالاخره به جاى اینکه فکر مردم را بالا ببرند و تعالى بدهند، مردم را به سوى فساد و تباهى و انحراف سوق بدهند. مى‏گویند اصلًا حافظ معتقد به معاد و عالم بعد از مرگ نبوده؛ حالا خود بیچاره چه مى‏گوید، آنها چه مى‏گویند.     حجاب چهره جان مى‏شود غبار تنم‏..... خوشا دمى که از این چهره پرده برفکنم‏
36. در چند سال پیش چقدر [با حجاب‏ دختران دانش‏آموز] مبارزه مى‏شد؟ دشمن اینها را خوب حساب کرده بود و خوب آگاه بود و خوب احساس خطر مى‏کرد. چرا چند سال پیش، اول سال تحصیلى یک‏دفعه از طرف مأمورین ساواک که پستهاى عالى در وزارت آموزش و پرورش داشتند ریختند در مدارس دخترانه، بى‏خبر داخل کلاسها شدند و روسریها را از سر محصلین کشیدند؟ آیا فقط منظورِ شهوت‏رانى شخصى داشتند؟ اینها از این حرفها خیلى دارند. احساس خطر مى‏کردند
37. من در کتاب‏ مسئله‏ حجاب‏ نوشته‏ام که بعضى از لباسها و بعضى از ژستها زبان‏دار است. آدمى که وقتى راه مى‏رود بادى به غبغب مى‏اندازد، صدایش را کلفت مى‏کند و پایش را محکم به زمین مى‏کوبد، در واقع مى‏خواهد به دیگران بگوید: دور باش، کور باش، از من بترس. همچنین یک زن دو جور لباس مى‏پوشد
38. یک وقت زن طورى لباس مى‏پوشد و در خیابانها راه مى‏رود که خود وضعش داد مى‏زند و مى‏گوید که من عفیفم، کسى را نرسد که چشم طمع به من بدوزد. اصلًا خود ژست و خود لباس مى‏گوید من چنینم، و طبعاً افرادى هم که دنبال شکارى مى‏روند و مى‏خواهند ببینند چه کسى اهلش است، سراغ آنها نمى‏روند^[1].
39. و یک وقت نقطه مقابل آن است: همان طور که آن شخص طورى لباس مى‏پوشد که مى‏گوید از من بترس، یک زن هم ممکن است طورى لباس بپوشد که مى‏گوید بیا دنبال من. با زبان خودش حرف نمى‏زند ولى ژستش همه را دعوت مى‏کند که بیا سراغ من و مرا تعقیب کن، من این‏کاره هستم. این را مى‏گویند «زبان حال».
40. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

 

کتاب چرا...بیستم . أَ فَلا تَعْقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏ پژوهش و اندیشه‏ آیا نزول فرشتگان در شب قدر هنوز استمرار دارد؟ پذیرایى، شب قدر به گونه‏اى است که در آن نیاز یک سال میهمانان تأمین

 

بسم الله الرحمن ارحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

1. کتاب چرا...بیستم  . أَ فَلا تَعْقِلُونَ‏..چرا نمیاندیشید !؟ ‏

0. پژوهش و اندیشه‏

 

1. 1. آیا نزول فرشتگان در   شب قدر هنوز استمرار دارد؟
1. پذیرایى، شب قدر به گونه‏اى است که در آن نیاز یک سال میهمانان تأمین مى‏شود و زمین با نزول‏ فرشتگان‏ در شب قدر مزیّن مى‏گردد
2. نماز، زمینه‏ى نزول‏ فرشتگان‏ است. «فَنادَتْهُ الْمَلائِکَةُ وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ»
3. یکى از اسباب امدادهاى الهى در جبهه‏ها، نزول‏ فرشتگان‏ است. «یُمِدَّکُمْ رَبُّکُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُنْزَلِینَ»
4. استقامت وتقوا، عامل نزول‏ فرشتگان‏ وامدادهاى غیبى است. «إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا ... یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ»
5. و خداوند این (نزول‏ فرشتگان‏) را جز مژده و بشارتى براى شما قرار نداد، تا دلهاى شما بدان آرام گیرد و (بدانید که) هیچ پیروزیى نیست مگر از جانب خداوند عزیز و حکیم.
6. یکى از درخواست‏هاى مشرکان، نزول‏ فرشتگان‏ و سخن گفتن مردگان با آنان بوده است، غافل از آنکه این مشرکان به قدرى لجوجند که حتّى اگر امور غیبى مثل فرشتگان براى آنان محسوس شود باز هم ایمان نخواهند آورد. سعدى نیز مى‏گوید: چون بود اصل گوهرى قابل..... تربیت را در او اثر باشد

هیچ صیقل نکو نداند کرد ..... آهنى را که بد گهر باشد

سگ به دریاى هفتگانه مشوى ..... چون شود تر، پلیدتر باشد

خر عیسى گرش به مکّه برى‏ ..... چون بیاید هنوز خر باشد

7. در قرآن بارها نزول‏ فرشتگان‏ امدادگر براى یارى مؤمنان مطرح شده است. حتّى هنگام جان دادن هم خداوند فرشتگان را مى‏فرستد تا با القاى حقّ، مؤمن را از وسوسه‏هاى شیطان حفظ کند
8. با نزول‏ فرشتگان‏ بر قلب پیامبر و امام معصوم در شب قدر، ارتباط زمین با آسمان، مُلک با ملکوت و طبیعت با ماوراء طبیعت برقرار مى‏شود.
9. با نزول‏ فرشتگان‏ بر قلب پیامبر و امام معصوم در شب قدر، ارتباط زمین با آسمان، مُلک با ملکوت و طبیعت با ماوراء طبیعت برقرار مى‏شود.
10. شب قدر شب تقدیر امور و نزول‏ فرشتگان : شب قدر چه شبى است. در آیه‏ى دیگرى مى‏فرماید: شب قدر شبى است که‏ «فیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ» (دخان/ 4)، شب قدر همه کارها برنامه ریزى مى‏شود. شب قدر برنامه یکسال تنظیم مى‏شود و لذا شب بسیار مهمى است.
11. خدا وقتى مى‏خواست انسان را بیافریند آفرینش را با فرشته‏ها در میان گذاشت گفت من مى‏خواهم موجودى خلق کنم بنام انسان فرشته‏ها گفتند این انسان خونریزى مى‏کند فساد مى‏کند از خیرش بگذر ما «سُبْحَانَ اللَّهِ» مى‏گوییم تسبیح مى‏گوییم فرمود نه، من یک‏ چیزهایى مى‏دانم که شماها نمى‏دانید توى انسانها یک انسانهاى وارسته‏اى هستند انسانهایى هستند که یکى از آنها به یک دنیا مى‏ارزد من یک چیزهایى مى‏دانم که شما نمى‏دانید بعد که انسان را آفرید فرشته به ما سجده کردند.
12. پیغمبر السلام (ص) و سلم، از خلیفه اول و دوم که یک روز بغلش نشسته بودند پرسید که فرشتگان شب قدر بر کى نازل مى‏شوند؟ به ابى بکر و عمر گفت فرشته‏ها کجا مى‏روند؟ اینها گفتند که بر شما نازل مى‏شوند. فرمود: خیلى خوب. بعد از من بر چه کسى نازل مى‏شوند؟ گفتند نمى‏دانیم. حضرت فرمود: بعد از من بر على بن ابیطالب نازل مى‏شود. فرشته باید بر بنده‏اى نازل شود که با حکمت خدا سازگار است. چون آیه دیگرى داریم. مى‏فرماید که: «یُنَزِّلُ الْمَلَائِکَهَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ» (نحل/ 2)
13. نزول‏ فرشتگان‏ بر حضرت مهدى (علیه السلام) در شب قدر ارتباط بین آسمان و زمین برقرار مى‏شود. فرشته‏ها نازل مى‏شوند. در زمان پیغمبر بر پیغمبر نازل مى‏شدند. هرسال شب قدر است. الآن هم باید فرشته‏ها نازل شوند. بنابراین باید بر کسى نازل شوند که حال و هوا و خلق و خو و خصلت پیغمبر را داشته باشد و او الآن حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) است.
14. بنابراین به ما گفتند: شما با سوره‏ى قدر مى‏توانید با دیگران مباحثه کنید. به دیگران بگویید: آقا، شب قدر براى یکسال است یا براى هر سال؟ مى‏گویند: شب قدر براى هر سال است. بگو: «تَنزَّلُ الْمَلَئکَهُ» براى یک سال است یا هر سال؟ مى‏گوید: هر سال که شب قدر است نزول ملائکه هم هست. مى‏گویى: خوب زمان پیغمبر ملائکه، کجا مى‏رفتند؟ همه مى‏گویند: محضر پیغمبر! بگو: الآن بر چه کسى نازل مى‏شوند؟ ملائکه بر ما نازل مى‏شود یا بر شما؟ هیچ کدام. باید در کره‏ى زمین شخصى باشد فتوکپى پیغمبر، تمام کمالات پیغمبر را داشته باشد، که همینطور که شب قدر زمان پیغمبر فرشته‏ها بر پیغمبر نازل مى شدند، الآن هم فرشته‏ها بر او نازل شوند، و الآن جز حضرت مهدى کسى نیست.
15. نزول‏ فرشتگان‏ امدادگر پیاپى و ادامه‏دار است. در آیه‏ى 124 سوره‏ى آل‏عمران، از سه هزار فرشته‏ى یارى کننده یاد شده‏ «بِثَلاثَةِ آلافٍ» و در آیه‏ى بعد، سخن از پنج هزار فرشته‏ى‏
16. نشاندار است. این اختلاف رقم‏ها شاید به میزان مقاومت آنان بوده است. یعنى هر چه مقاومت مسلمانان بیشتر مى‏شد، امداد غیبى خداوند نیز بیشتر مى‏شد. بنابراین «مردفین» یعنى این هزار فرشته، فرشتگان دیگرى را در پى دارند.
17. و خداوند، آن (پیروزى و نزول‏ فرشتگان‏) را جز براى بشارت و اینکه دلهایتان با آنان آرامش یابد قرار نداد و نصرت و پیروزى، جز از سوى خدا نیست، (به قدرت خود و امداد فرشته هم تکیه نکنید.) همانا خداوند، شکست‏ناپذیر حکیم است.
18. فرشتگان بر خودشان را داشتند. این آیه پاسخ مى‏دهد: که نزول‏ فرشتگان‏ براست و حقّ آن است که فرشته بر افراد لایق نازل شود و نزول فرشته بر افراد نااهل باطل است و ما جز حقّ انجام نمى‏دهیم. «ما نُنَزِّلُ الْمَلائِکَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ»
19. نزول‏ فرشتگان‏ بر اساس هوس این و آن نیست، بلکه بر اساس حقّ است. «ما نُنَزِّلُ الْمَلائِکَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ»
20. مستکبرانى بود که امیدى به قیامت نداشته و توقّع نزول‏ فرشتگان‏ را داشتند، در این آیه مى‏فرماید: فرشته بر آنان نازل خواهد شد، امّا به جاى آنکه حامل نور و وحى باشند، حامل سخت‏ترین تهدیدات خواهند بود و آن روز به فرموده‏ى امام باقر علیه السلام روز مرگ آنان است که خداوند به ملک الموت فرمان گرفتن روح کافران را مى‏دهد و او جان آنان را مى‏گیرد و همین که جان به گلویشان رسید، فرشتگان بر صورت و پشت آنها مى‏زنند، سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمودند. یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلائِکَةَ لا بُشْرى‏ یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ وَ یَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً «فرقان/22»
21. مستکبرانى که توقّع نزول‏ فرشتگان‏ را بر خود داشتند، هیچ‏گونه بشارتى از هیچ ناحیه‏اى دریافت نمى‏کنند. «لا بُشْرى‏ یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ»
22. از کلمه‏ى‏ «نُزِّلَ» استفاده مى‏شود که نزول‏ فرشتگان‏ در روز قیامت، غیر منتظره و نزول خاصّى است.
23. گاهى با امدادهاى غیبى و نزول‏ فرشتگان‏، «أَ لَنْ یَکْفِیَکُمْ أَنْ یُمِدَّکُمْ رَبُّکُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُنْزَلِینَ»
24. . در حفر خندق نیز، اوّلین کلنگ را خود رسول اللّه به زمین زد و هر بار که بر اثر اصابت کلنگ به سنگ برقى مى‏جهید، پیامبر پیروزى اسلام بر منطقه‏اى از جهان را بشارت مى‏داد. خداوند در این نبرد به وسیله‏ى وزش باد و نزول‏ فرشتگان‏ مسلمانان را یارى کرد.
25. نمونه‏ى روشن نزول‏ فرشتگان‏ بر مؤمنان را در سوره‏ى آل عمران آیه‏ى 125 مى‏خوانیم که مى‏فرماید: «بَلى‏ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یَأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمِینَ» آرى، اگر شما رزمندگان جنگ بدر استقامت و تقوا پیشه کنید و دشمن به همین زودى به سراغ شما بیاید، خداوند شما را به پنج هزار نفر از فرشتگان نشاندار یارى مى‏کند.
26. در مواردى، فرشتگان به شکل انسان ظاهر شده‏اند که نمونه‏هایى از آن در قرآن آمده است، همچون: نزول جبرئیل بر حضرت مریم‏ ، حضور هاروت و ماروت در حکومت‏ سلیمان‏  و نزول‏ فرشتگان‏ بر حضرت ابراهیم‏.
27. از امام صادق علیه السلام پرسیدند: آیا روح همان جبرئیل است؟ فرمود: جبرئیل از ملائکه است و روح برتر از ملائکه است. سپس این آیه را تلاوت فرمودند: تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ‏ ...
28. با نزول‏ فرشتگان‏ بر قلب پیامبر و امام معصوم در شب قدر، ارتباط زمین با آسمان، مُلک با ملکوت و طبیعت با ماوراء طبیعت برقرار مى‏شود.
29. روح انواعى دارد: در حدیثى از امام صادق علیه السلام نقل شده است که این نزول‏ فرشتگان‏ و بشارت‏ها، به هنگام مرگ است.
30. «الّذینَ تَتَوفّاهُمُ المَلائِکَةُ طَیّبینَ یَقُولونَ سَلامٌ عَلَیکُم ادخُلوا الجَنَّةَ بِما کُنتُم تَعمَلون» «2» ملائکه‏اى که مسئول گرفتن جان مؤمنان هستند به آن پاکانِ با تقوا مى‏گویند: سلام بر شما، بخاطر آنکه اعمال نیکویى داشتید، داخل بهشت شوید.
31. اخلاق مرد و چگونگى برخورد او با خانواده در خانه به قدرى مهم است که جزاى بد اخلاقى آن حتّى با نزول‏ فرشتگان‏ و توجه خاص رسول اللّه صلى الله علیه و آله قابل جبران نیست.
32. * عبادت زمینه نزول‏ فرشتگان‏ را فراهم مى‏کند: «نَزَّلْنا عَلى‏ عَبْدِنا»  وحى (را بواسطه فرشتگان) بر بنده‏مان نازل کردیم.
33. هر کمک ناپیدا و پیش‏بینى نشده‏اى را مى‏توان امداد غیبى دانست؛ مثلًا: گاهى نزول‏ فرشتگان‏، امداد غیبى است. گاهى الهاماتى که به دل مى‏شود، امداد غیبى است‏
34. چگونگى پذیرایى، شب قدر به گونه‏اى است که در آن نیاز یک سال مهمانان تأمین مى‏شود و زمین با نزول‏ فرشتگان‏ در شب قدر مزیّن مى‏گردد.
35. با نزول‏ فرشتگان‏ بر قلب پیامبر و امام معصوم در شب قدر، ارتباط زمین با آسمان، مُلک با ملکوت و طبیعت با ماوراء طبیعت برقرار مى‏شود.
36. اصحاب امام حسین (علیه السلام) امداد غیبی و نزول‏ فرشتگان‏ نداشتند ولی اصحاب پیامبر (ص) داشتند.
37. قابل شکست نیست (مسئله نزول‏ فرشتگان‏ بر مومنان بارها در قران مطرح شده است حتى در لحظه جان دادن که شیطان انواع وسوسه‏ها را به‏
38. انسان القاء مى‏کند خداوند اولیاء خود را با فرستادن فرشته و القاء حق انسان را رهائى مى‏بخشد)
39. 1- نزول‏ فرشتگان‏ بر حضرت مهدى (علیه السلام) در شب قدر خوب شب قدر چه شبى است؟ مى‏گوید: «تَنزَّلُ الْمَلَئکَهُ» شب قدر ارتباط بین آسمان و زمین برقرار مى‏شود. فرشته‏ها نازل مى‏شوند. در زمان پیغمبر بر پیغمبر نازل مى‏شدند. هرسال شب قدر است. الآن هم باید فرشته‏ها نازل شوند. بنابراین باید بر کسى نازل شوند که حال و هوا و خلق و خو و خصلت پیغمبر را داشته باشد و او الآن حضرت مهدى (ع) است. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم