پردازش اربعین حسینی

1. 1. بسم الله الرحمن الرحیم
   2. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
2. 91-مجلس چهل و نهم : علیک منک اللعنة ابد الا بدین و هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین علیه السلام
3. بر همه آنها که لعن ابدى فرست و اینروز ((عاشورا)) روزیست که آل زیاد لعین و آل مروان بن حکم خبیث بواسطه قتل حسین صلوات اله علیه شادان بودند.
4. ابد بنا بر قاموس و منتهى الارب و غیر اینها بمعنى دهر است یعنى همیشه اوقات و مستمر و على الدوام و پیوسته فرح بمعنى سرور و خوشحالى است
5. حقتعالى میفرماید اى قارون بمال و ثروت خود شاد مباش لا تفرح ان الله لا یحب الفرحین
6. فرحین جمع فرح بکسر را به معنى کسى است که بر اثر بدست آوردن چیزى مغرور و متکبر شده و از باده پیروزى سرمست میباشد و از خوشحالى در پوست خود نمیگنجد.
7. آل زیاد و آل مروان بواسطه کشته شدن حسین علیه السلام آنقدر خوشحال بودند که از کثرت خوشحالى در پوست خود نمیگنجیدند.
8. آل زیاد چه کسانى بودند : ثعالبى و اغلب محققان معروف را از شهوترانان معروف عرب میدانستند او بهیچکس از خودى و بیگانه و زنان اشراف فروگذار نمیکرد و کما اینکه در بسته شدن نطفه عمروعاص خود را اذ یعمل میدانست و با خود عمروعاص نیز اینمطلب را بازگو کرد
9. و معاویة ضمن یک دادگاه باثبات رسانید که سمیه از ابوسفیان آبستن شده از اینرو با تشریفات رسمى و سیاسى ((زیاد بن ابیه )) را برادر خود اعلام کرد.
10. ابوسفیان با ((ام الحکم )) خواهرش روابط جنسى داشت خواهرش را نزد زیاد میفرستاد خواهر دیگر او ((ام الجمیل )) زن بدکاره اى بود و این همانزن آزاردهنده پیامبر و همسر ابولهب بود
11. که خدا با عنوان ((حمالة الحطب )) از او نکوهش کرد پس آل زیاد یک چنین خانواده کثیفى بودند که در لجنزار شهوت و بى عفتى پرورش یافته بودند.
12. آل مروان چه کسانى بودند چهارمین از خلفاء بنى امیه بقول اهل تواریخ که بدرک رفتن یزید را در سنه شصت و چهار گفته اند مروان بن حکم بن ابى العاص بن امیة عبدالشمس بن عبد مناف بود و او پسرعم عثمان بن ابى العاص بن امیة است .
13. در عقدالفرید است که تولد مروان بن حکم در مکه معظمه در سال بعد از هجرت و بدرک رفتنش در شام سوم رمضان سنه شصت و پنج هجرى بوده است .
14. پنجمین از خلفا بنى امیه عبدالملک بن مروان بود که ولادتش سنه بیست و شش هجرى و فوتش در سنه هشتاد و شش هجرى بود.
15. ششمین از خلفاء بنى امیه ولید بن عبدالملک بن مروان بود و مادرش عاتکه دختر یزید بن معاویه و این ملعون شقاوت را از هر دو طرف ارث برد.
16. هفتمین از خلفاء بنى امیه سلیمان بن عبدالملک بن مروان بود.
17. هشتمین از خلفاء بنى امیه عمر بن عبدالعزیز بن مروان بن حکم که در بین بنى امیه از همه بهتر بود و فدک را بر امام باقر علیه السلام رد و سب و لعن على علیه السلام را منع نمود و با مردم بخوبى رفتار میکرد.
18. نهم از خلفاء بنى امیه یزید بن عبدالملک بن مروان بود او بعد از پسرعمش عمر بن عبدالعزیز بر مسند خلافت نشست و در 25 شعبان سنه صد و پنج در سن سى و هفت سالگى از دنیا رفت و علت فوتش چنین بود که عاشق کنیزى شد که علاقه زیادى باو داشت روزى در باغى با او مشغول عیش و عشرت بود و مشغول خوردن انگور بودند و او از باب شوخى و مزاح حبه هاى انگور بطرف آن کنیز میانداخت
19. اتفاقا دانه انگورى در میان حلق او رفت و گلوى او را گرفت و بناى سرفه کردن را گذاشت تا از دنیا رفت یزید پلید تا یک هفته با بدن مرده او عشقبازى و آمیزش میکرد تا آخرالامر بملامت یکى از مقربانش او را دفن کرد و تا هفت روز با کسى حرف نمیزد تا در همان ایام به جهنم واصل شد.
20. دهم از خلفاء بنى امیه هشام بن عبدالملک مروان که در سال 125 در سن 53 سالگى از دنیا رفت و مدت خلافتش نوزده سال و هفت ماه طول کشید در حیوة الحیوان است که عبدالملک مروان در خواب دید که در محراب چهار مرتبه بول کرد سعید بن مسیب تعبیر کرد که چهار نفر از اولادان او بخلافت میرسند. 1 - ولید بن عبدالملک 2 - سلیمان بن عبدالملک 3 - یزید بن عبدالملک 4 - هشام بن عبدالملک
21. یازدهم از خلفاء بنى امیه ولید بن یزید بن عبدالملک بن مروان بود که او مشهور به ولید فاسق بود و بجهت اشتهارش بمنکرات و تظاهرش بکفر با جماع اهل شام او را از خلافت خلع کردند و بقتل رسانیدند.
22. دوازدهم از خلفاء بنى امیه یزید بن ولید بن عبدالملک مروان بود.
23. سیزدهم ابراهیم بن ولید بن عبدالملک مروان که بعد از برادرش یزید بن ولید بخلافت رسید.
24. چهاردهم از خلفاء بنى امیه مروان حمار که آخرین خلیفه بنى امیه بود بنى امیه منقرض شدند اینها جماعت آل مروان بودند که مختصرا ذکر شد.
25. عاشورا روز حزن و گریه است نه فرح و خوشحالى : در مقابل این فرح و خوشحالى آل زیاد و آل مروان در روز عاشورا که شرح آن در مجلس 45 داده ایم . شیعیان آنروز را روز حزن و گریه و عزادارى قرار دادند
26. چه در اخبار زیادى از ائمه اطهار رسیده که هر کس آنروز را روز گریه و حزن قرار دهد و ترک کسب و کار کند اجر بسیارى را خواهد داشت
27. چنانچه در امالى سند بحضرت رضا علیه السلام میرساند که هر کس در روز عاشورا ترک در حوائج خود کند و دنبال کار و زندگى نرود خدایتعالى حوائج دنیا و آخرت او را برآورده کند و هر کس روز عاشورا را روز مصیبت و حزن و گریه قرار دهد روز قیامت روز فرح و سرور او شود و چشمان او را در بهشت بملاقات ما روشن گردد و هر کس روز عاشورا را روز برکت خود قرار دهد و براى منزل خود چیزى ذخیره کند حق تعالى به آنچه ذخیره کرده باو برکت ندهد و در روز قیامت حشر او با یزید و عبیداله بن زیاد و عمر سعد باشد.
28. در عیون و امالى سند را بابن شبیب میرساند که حضرت رضا (علیه السلام) در حدیث مفصلى فرمود یابن شبیب ان سرک ان تکون معنا فى الدرجات العلى من الجنان فاحزن نحرننا و افرح لفرحنا و علیک بولایتنا فلو ان رجلا تولى حجرالحشره الله معر یوم القیمة .
29. مناسب این مقام اشعار دعبل در مرثیه براى حضرت رضا علیه السلام و عزادارى حضرت صادق علیه السلام است که در مجلس 33 ببعد ذکر کردیم بآنجا مراجعه شود که مناسب مقام است
30. و در کامل الزیاره سند بابى هارون مکفوف میرساند که بر حضرت صادق علیه السلام وارد شدم حضرت بمن فرمود شعرى در مرثیه حسین علیه السلام براى من بخوان من خواندم فرمود این چنین مخوان بلکه چنانچه خودتان در مجالس خودتان و نزد قبر آنحضرت میخوانید بخوان من اشعارى خواندم که از جمله اینست : امرر على جدث الحسین..... و قل لاعظمه الزکیه
32. چون حضرت گریان شد من ساکت شدم فرمود بخوان من خواندم فرمود نه چنین بلکه زیاده ازین بخوان من خواندم . یا مریم قومى و اند بى مولاک..... و على الحسین فاسعدى ببکاک
34. پس حضرت بگریست و زنها هم بگریستند و به هیجان آمدند چون زنها ساکت شدند فرمود یا اباهارون ده شعر در مرثیه حسین علیه السلام بخواند بهشت براى او است و یک یک کم کرد تا بیکى رسید
35. و فرمود ان انشد فى الحسین فبکى فله الجنة ثم قال من ذکره فبکى فله الجنة .از این حدیث معلوم میشود که ابوهرون بر عایت ادب حضور امام شعر بدون تغییر لحن و اختلاف صوت خواند و آنحضرت فرمود بوضع نوحه گرى و با رقت چنانکه خودتان میخوانید و در کربلا نزد قبرش مرثیه میکنید بخوان از اینحدیث استفاده میشود که عزادارى با صوت حزن که در مجالس ما میخوانند خوب و جایز است .
36. ثواب هم و غم بر مظلومیت حسین علیه السلام : در مجالس مفید و امالى شیخ طوسى از ابان تغلب روایت میکند که حضرت صادق (علیه السلام  ) فرمود آنکس که در مظلومیت ما مهموم باشد هر نفسى که میکشد تسبیحى است و اندوه او عبادتى است و پوشیدن اسرار ما از بیگانگان در راه خدا جهاد است آنگاه میفرماید واجب است که این حدیث با طلاى خالص نوشته شود.
37. در بحار از کامل الزیارة از مسمع کردین نقل میکند که گفت حضرت صادق علیه السلام بمن فرمود اى مسمع تو از اهل عراق هستى آیا بزیارت قبر حسین میروى گفتم نه زیرا من فردى مشهور و سرشناس از اهل بصره و دشمنان ما از ناصبیان زیادند و میترسم که خلیفه را از کار من آگاه سازند و نزد والى بصره که از اولاد سلیمان است سعایت کنند و مرا اذیت نمایند
38. حضرت فرمود آیا ظلمهائیکه بجدم حضرت سیدالشهدا نمودند یاد میکنى عرض کردم بلى و گریه هم میکنم بقسمیکه اهل من اثرش را در من میبینند و از غذا خوردن باز میمانم حضرت فرمود خدا رحمت کند اشکهاى چشمهاى ترا آگاه باش تو از کسانى هستى که اهل جزع بر ما شمرده میشوى که خوشنودند به خوشنودى ما و محزونند به حزن ما آگاه باش
39. که در وقت مرگ پدران مرا مى بینى که سفارش میکنند ملک الموت را درباره تو و ملک الموت از مادر بتو مهربانتر میشود آنگاه حضرت گریه کرد و منهم گریه کردم پس فرمود الحمدالله الذى فضلنا على خلقة بالرحمة خصنا اهل البیت یا مسمع
40.  از زمان قتل امیرالمؤ منین علیه السلام زمین و آسمان بجهت ترحم بر ما گریه میکنند و ملائکه بیشتر بر ما گریه میکنند و از زمانیکه ما را به قتل رسانیدند اشک ملائکه خشک نشده است و احدى بر ما گریه نمیکنند مگر آنکه او را بیامرزد تا آخر روایت که مفصل است .

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم