64.2 .مجلس بیست و هشتم : و لعن الله بنى امیه قاطبة : روایت شده که مراد از این آیه بنى امیه اند یعنى بنى امیه که از نسل غلام رومى هستند مغلوب خواهند شد
يكشنبه, ۱۴ آذر ۱۴۰۰، ۰۲:۴۳ ق.ظ
- بسم الله الرحمن الرحیم
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- 64.2 .مجلس بیست و هشتم : و لعن الله بنى امیه قاطبة
- در تفسیر الم غلبت الروم از صادقین علیهماالسلام روایت شده که مراد از این آیه بنى امیه اند یعنى بنى امیه که از نسل غلام رومى هستند مغلوب خواهند شد
- البته پس از هزار ماه سلطنت و این معنى بنابر آنست که به صیغه معلوم بخوانیم که یکى از قراآت شاذ است و اگر به صیغه مجهول بخوانیم بنى امیه غلبه کردند و مالک حکومت و سلطنت شدند
- در هر صورت این مسلمست که بنى امیه بودند حال امیه یا از نسل عبدالشمس بوده و یا غلام آزاد شده او بوده است . جماعت بنى امیه دو شاخه تقسیم میشود زیرا امیه نسلش از دو اولاد باقى ماند
- که یکى حرب و دیگرى ابوالعاص باشد از حرب ابوسفیان و معاویه و یزید اولادهاى یزید پیدا شدند و از ابوالعاص عفان که پدر عثمان بود
- و خود عثمان که خلیفه سوم و حکم و پسرش مروان و عبدالملک و اولادان عبدالملک بنام ولید و سلیمان و هشام و عبدالعزیز تا آخر بنى امیه و بنى امیه قریب یکقرن بر گردن مسلمانان سوار بودند
- یعنى از سال 40 هجرت حضرت امیرالمؤ منین على(علیه السلام ) در کوفه شهید شد که معاویه دولت بنى امیه را تشکیل داد تا سال 132 هجرى و بعد از آنکه بنى عباس دولت بنى امیه را از بین بردند بعضى از احفاد بنى امیه به اندلس فرار کرده
- و در آنجا یک حکومت اموى بر اساس همان حکومتهاى شام بنا نهادند که در حدود سه قرن دوام داشت
- اگر چه خلافت آنها در مغرب بود و خود را بنام خلیفه خواندند ولى مورخین آنها را در شمار خلفاء بنى امیه نمى آوردند چه ایام خلافت آنان مضطرب بود و مملکت منظمى نداشتند لذا خلافت آنها از بنى امیه محسوب نمى شود.
- قال الله تبارک و تعالى : الم تر الى الذین بدلوا نعمة الله کفرا و احلوا قومهم دارالبوار . (ابراهیم ) آیا ندیدى کسانیرا که نعمت خداوندى را به کفر مبدل ساختند چگونه خود و قوم و ملت خود را به دیار نیستى رهسپار ساختند.
- امام صادق(علیه السلام ) فرمود که این آیه درباره بنى امیه و بنى مغیره نازل شد بنى مغیره را خداوند در جنگ بدر نابود ساخت و نسل آنها قطع شد
- ولى بنى امیه را خداوند تا روز قیامت مهلت داده سپس فرمود بخدا قسم نعمتهایى که خداوند بمردم عطا فرموده ما هستیم کسانیکه باید رستگار شوند بواسطه ما رستگار خواهند شد.
- کسانیکه از بنى امیه خوب بودند : در بعضى از زیارت ماءثوره مانند زیارت عاشورا وارد شده که اللهم بنى امیه قاطبة خدایا همه بنى امیه را لعنت کن در صورتیکه همه بنى امیه بد نبودند و اشخاص خوبى هم در میان آنها بوده اند
- از حمله جناب سعدالخیر ابن عبدالملک بن عبدالعزیز بن عبدالملک بن مروان بن الحکم ابن ابى العاص بن امیة بن عبدالشمس . در بحارالانوار، ج 11،
- از اختصاص شیخ مفید نقل میکند که سعدالخیر برادر زاده عمر بن عبدالعزیز بود یکبار که نزد امام باقر(علیه السلام ) آمد گریه میکرد حضرت فرمود چرا گریه میکنى عرض کرد چگونه گریه نکنم
- و حال آنکه از شجره ملعونه هستم که خداوند در قرآن یاد فرموده حضرت فرمود: تو از آنها نیستى
- اموى منا اهل البیت آیا نشنیدى قول خداوند را که میفرماید: و من تبعنى فانه منى و این لقب خیر را که سعدالخیر باشد امام باقر(علیه السلام ) باو داد.
- و از جمله محمد بن ابى حذیفه بن عتبه بن ربیعة بن عبدالشمس است که این عتبه جد محمد کسى بود که در جنگ بدر کبرى علم دار مشرکین به شمشیر امیرالمؤ منین (علیه السلام ) خودش و برادرش شیبه و پسرش ولید به درک واصل شدند
- و هند جگرخوار که زوجه ابوسفیان بود عموى محمد میشد مع ذلک
- این محمد از شیعیان امیرالمؤ منین (علیه السلام ) و عامل آنحضرت در مصر بود معاویه با وجود آنکه پسرعموى او میشد خیلى او را صدمه زد که دست از على بردارد ولى ممکن نشد تا بالاخره او را کشت
- و جماعتى از زنهاى آنها هم خوب بودند مانند امامه دختر ابوالعاص که بعد از حضرت فاطمه علیهاالسلام بنا به وصیت آن خانم در حباله حضرت على(علیه السلام ) درآمد و دیگران هم بودند که ذکر آنها باعث تطویل کلام میشود،
- امام علیه السلام بنى امیه بد را به لفظ ((قاطبة )) لعنت کرده است ، نه بنى امیه خوب را، چنانچه امام باقر(علیه السلام ) بعد فرمود تو از بنى امیه نیستى و از ما اهلبیت میباشى .
- پس لعن بر بنى امیه وقتى است که دشمن اهلبیت باشند اگر از دوستان اهلبیت شدند جز و اهل بیت خواهند بود نه از بنى امیه .
- و اما عمر بن عبدالعزیز که از بنى امیه و از خلفا آنها و داراى زهد و شب زنده دارى بود و فدک را به امام باقر(علیه السلام ) رد کرد و دستور داد که لعن بر على(علیه السلام ) ترک شود و پولهایى به اهلبیت داد
- لذا میرزا عبداله افندى صاحب ریاض العلماء در لعن بر او تاءمل دارد. لکن حق مطلب اینست با همه این خوبیها معذلک غاصب امر خلافت بوده و این بدترین کارهاست
- و در هیچ تاریخ و روایتى وارد نشده که خدمت امام رسیده باشد و از ایشان اجازه در امر خلافت گرفته باشد
- ولى معاویه پسر یزید بن معاویه بعد از آنکه چهل روز خلافت کرد فهمید که خلافت حق او نیست و حق آل محمد میباشد
- لذا بالاى منبر رفت و اعمال پدران خود را تذکر داد و بر پدر و جد خود لعن فرستاد و از افعال ایشان تبرى جست و گریه شدیدى نمود آنگاه خود را از خلافت خلع نمود.مروان حکم گفت از پائین منبر به او حال که تو از خلافت کناره گیرى کردى
- پس امر خلافت را به شورا افکن در جواب گفت من حلاوت خلافت را نچشیدم پس چگونه راضى شوم که تلخى آنرا بچشم . از منبر بزیر آمده و رفت در خانه نشست و مشغول گریه شد
- مادرش نزد او آمده گفت اى فرزند کاش تو خون حیض میشدى و بوجود نمیآمدى تا چنین روزیرا از تو نمیدیدم گفت اى مادر بخدا که دوست داشتم چنین بودم و قلاده امر خلافت بگردن من نمیافتاد آیا من و زرو و بال امر خلافت را به گردن بگیرم و بنى امیه شیرینى آنرا ببرد.
بنابراین ((قاطبة )) را نمیتوان بر همه بنى امیه حمل کرد. - روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار ..... خورشید سربرهنه برآمد ز کوهسار
- موجی به جنبش آمد و برخاست کوه ..... ابری به بارش آمد وبگریست زار زار
- گفتی تمام زلزله شد خاک مطمئن ..... گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار
- عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر ..... افتاد در گمان که قیامت شدآشکار
- آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود ..... شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار
- جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل ..... گشتند بی‌عماری محمل شتر سوار
- با آنکه سر زد آن عمل از امت نبی ..... روح‌الامین ز روح نبی گشت شرمسار
- وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد ..... نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
