نماز 12- حافظ: در ضمیر ما نمى گنجد بغیر از دوست کس.....هردو عالم را به دشمن دِ ه که ما را دوست بس در عشق مادى انسان معشوق را براى خود مى خواهد، اما در عشق معنوى، انسان خود را براى خداوندا!
پنجشنبه, ۱۵ مهر ۱۴۰۰، ۰۳:۰۴ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- 12-نماز : راه رسیدن به قرب
- به هرحال، کار براى خود، نفس پرستى است.
- کار براى مردم، بت پرستى است.
- کار براى خدا و خلق، دوگانه پرستى است.
- و کارِ خود و خلق را براى خدا کردن، خداپرستى است.
- اِلهى ما عَبَدْتُک خَوْفاً مِنْ نارِک وَ لا طَمَعاً فى جَنَّتِک بَلْ وَجَدْتُک اَهْلاً لِلْعِبادَة » :
- در مناجات مىخوانیم بحار، ج ٧٠ ، ص ١٨٦ ) خداوندا! عبادت من نه از ترس دوزخ و نه به طمع بهشت توست، )« فَعَبْدتُک
- بلکه بخاطر آنست که تو را شایسته عبادت و بندگى یافتم پس تو را عبادت آردم.
- آرى، این تجّارند که به طمع سود کار مىکنند و این بردگانند که از روى ترس کار م ىکنند، آزادگان و اَحرار بخاطر شکر نعمتهاى الهى او را عبادت مى کنند.
- چنانکه در کلمات معصومین آمده است: اِنَّ قَوماً عَبَدوُا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْک عِبادَةُ التُّجارِ وَ اِنَّ قَوْماً عَبَدوُا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْک عِبادَةُ الْعَبیدِ و اِنَّ قَوماً » ( بحار، ج ٤١ ، ص ١٤ )« عَبَدوُاللَّهَ شُکْراً فَتِلْک عِبادَةُ الْاَحْرارِ
- به قول حافظ: در ضمیر ما نمى گنجد بغیر از دوست کس.....هردو عالم را به دشمن دِ ه که ما را دوست بس
- در عشق مادى انسان معشوق را براى خود مى خواهد، اما در عشق معنوى، انسان خود را براى خداوندا! قلبم را از « وَاجْعَلْ قَلْبى بِحُبِّک مُتَیَّماً
- » : معشوق. على علیه السلام در دعاى کمیل مى گوید محبّت خود لبریز آن.
- راه رسیدن به قرب : رسیدن به قرب الهى و قصد قربت از دو راه است:
- یکى شناخت عظمت و مقام خداوند و دیگرى شناخت پوچى و بى اعتبارى غیر او.
- قرآن همواره نعمت ها و الطاف الهى را بر بندگان مطرح مى آند تا انسان را عاشق خدا کند.
- ذکر صفات او، آفرید ههاى او، امدادهاى مادى و معنوى او و دهها نعمت بزرگ و کوچک، همه و همه..بخاطر آنست که محبت و عشق ما را به خدا زیاد کند.
- از طرف دیگر آیات زیادى ضعف و پوچى غیر او را شمرده و مى فرماید: غیر او نه عزّتى دارد نه قدرتى، اگر همه جمع شوند و بخواهند مگسى خلق کنند نمىتوانند، جز او چه کسى مى تواند به نداى افراد مضطرّ و درمانده پاسخ دهد؟
- آیا درست است که دیگران را در کنار خدا مطرح کنیم و آنها را همسان و یکسان با خدا بدانیم؟
- خاطره : یکى از مراجع تقلید جهان تشیّع، آیةاللّه العظمى بروجردى بود. ایشان در ایام سوگوارى در منزلش عزادارى برپا مى کرد. در یکى از این جلسات حال ایشان خوب نبود، لذا در همان اتاق شخصى خود استراحت مى کردند و به صداى سخنران گوش مى دادند.
- یکى از حاضران در مجلس عزا مى گوید: براى سلامتى امام زمان و آقاى بروجردى صلوات.
- ناگهان دیدند که ایشان عصاى خود را به در مى کوبد، نزدیکان آقا حاضر شدند و پرسیدند: چه امرى دارید؟ این مرجع بزرگوار فرمودند: چرا نام مرا در کنار نام اما م زمان علیه السلام بردید؟
- من که لایق نیستم شما نام مرا در ردیف نام امام ببرید و براى هر دو صلوات بفرستید.( به نقل از آیة اللّه صافى)
- این مرجع دینى که نایب امام زمان است حاضر نمى شود نامش در ردیف نام امام معصوم آورده شود،
- اما بسیارى از ما از روى کج فهمى و بى ادبى، نام موجوداتى ضعیف و سراپا نیاز و احتیاج را درآنار خداوند قادر مطلق متعال قرار م ىدهیم و گویا آنها را در یک ردیف مىدانیم.
- کیفیّت یا کمّیت
- اسلام به چگونگى کار و هدف و انگیزه آن توجه بسیار کرده است. قرآن از عملِ بهتر ستایش مى کند نه عملِ بیشتر،
- و مى فرماید: ()« لِیَبْلُوَآُمْ اَیّکُم اَحْسَنُ عَمَلاً سوره هود، آیه ٧» خداوند شما را در بوته امتحان قرار مى دهد تا مشخّص شود کدامیک از شما بهترین عمل را بجاى آورد.
- حضرت عل ىعلیه السلام در رکوع انگشترش را به فقیرى داد و آیه اى از قرآن بخاطر آن نازل شد.
- مردم گمان کرده اند نازل شدن یک آیه بخاطر یک انگشتر، از آن جهت بوده که انگشتر قیمتى بوده و لذا گفته اند: قیمت انگشتر به مقدار خراج و مالیاتِ شامات و سوریه بوده است.
- در حالى که انگشترى با چنین قیمت هرگز با زهد على علیه السلام سازگار نیست،
- چنانکه با عدل:على هم نمى سازد که او چنین انگشترى در دست کند و بعضى در فقر و ندارى باشند.
- اما حقیقت : اِنَّما وَلِیّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُه وَالَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیموُنَ الصَّلوةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّآاةَ وَ هُمْ » آنست که نزولِ آیه
- سوره مائده، آیه ٥٥ ) بخاطر کیفیت عمل بود نه کمیّت آن، بخاطر اخلاص وقصد قربت بود، )« راآکعُونَ . نه وزن وحجم وقیمتِ انگشتر.
- خاطره : بهلول گروهى را دید که مسجدى مىسازند و ادعا مى کنند که براى خداست، او بر سنگى نوشت: بانى این مسجد بهلول است و آنرا شبانه بر در مسجد نصب کرد. روز بعد که کارگران سنگ را دیدند به هارون الرشید ماجرا را گفتند او بهلول را حاضر کرد و پرسید چرا مسجدى را که من مى سازم به نام خودت کرد ه اى؟
- بهلول گفت اگر تو مسجد را براى خدا مىسازى بگذار نام من بر آن باشد خدا که مى داند بانى مسجد کیست، او که در پاداش دادن اشتباه نمى کند. اگر براى خداست چه نام من باشد چه نام تو این که مهم نیست
- بهلول با این کار به او فهماند که قصد قربت ندارد بلکه قصد شهرت و نام
- دارد.
- به همین جهت قرآن اعمال کفار را به سراب تشبیه مى کند که بنظر آب مى آید امّا واقعیتى ندارد
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
