پردازش اربعین حسینی

                        بسم الله الرحمن الرحیم

                           اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

0. 11-نماز : نیّت خالص
1. نیّت خالص آن است که انسان فقط براى خدا کار کند و در عمق جانش هدفى جز او و رضاى او نداشته
2. و از مردم انتظار تشکر یا پاداش نداشته باشد.( سوره انسان، آیه ٩
3. نانى که اهل بیت رسول خداعلیهم السلام در چند شب پى درپى هنگام افطار به یتیم و اسیر و فقیر دادند، ارزش مادّىِ زیادى نداشت، اما چون خالصانه بود خداوند بخاطر آن یک سوره نازل کرد.( سوره انسان را
4. )و عطّار نیشابورى در مورد آن مى گوید: گذشته زین جهان وصف سنانش .....گذشته زآن جهان وصف سِه نانش
5. در تاریخ مىخوانیم که کسى در جبهه کشته شد و همه گفتند: او شهید است،
6. اما حضرت فرمود: قتیل است قَتیل الحِمار » فرمودند هدف : او از آمدن به جبهه، خدا نبود، بلکه چون دید دشمن سوار بر الاغ خوبى است، با خود گفت: او را مى کشم و الاغش را به غنیمت مىبرم، اما موفق نشد و آن کافر این مسلمان را کشت، پس او (قَتیل الحِمار »  است.( محجّةالبیضاء، ج ٨، ص ١٠٤ «
7. خالص کردن نیت، کارى بس دقیق و مشکل است. گاهى افکار غیرخدائى چنان در عمق جان انسان رسوخ مى کند که خود انسان هم متوجه نیست،
8. و لذا در روایت آمده است: ریا و شرک از حرکت مورچه سیاه در شب تاریک بر سنگ سیاه، آرام تر و دقیق تر است.( بحار، ج ٧٢ ، ص ٩٣
9.  ) چه بسیار افرادى که به خیال خود قصد قربت دارند، اما هنگام فراز و نشی بها معلوم مى شود که قصد آنها صددرصد خالص نیست.
10. به قول علاّمه شهید مطهرى، نیّت یعنى خودآگاهى، و ارزش عبادت به معرفت و آگاهى است.
11. در روایات م ىخوانیم: (بحار، ج ٧٠ ، ص ٢١٠ )« نِیَّةُ الْمُؤْمِنِ خَیْرٌ مِنْ عَمَلِهِ »نیّت مؤمن از عمل او بهتر است.
12. همانگونه که در مقایسه جسم و روح، روح مهم تر از جسم است و انسانیتِ انسان به روح اوست،
13. در مقایسه عمل و نیّت، نیّت مهمتر از خود عمل است، چرا که روحِ عمل است.
14. نیّت به قدرى ارزش دارد که اگر انسان نتواند کار خیرى را انجام دهد، امّا نیّت آنرا داشته باشد که انجام دهد، خداوند پاداش آنرا به او مى دهد.
15. قصد قربت: قصد قربت، یعنى نزدیکى به مقام پروردگار، و ناگفته پیداست که وقتى مىگویند: فلانى به فلان مقامِ کشورى نزدیک است، مراد نزدیکى مکانى و جسمى و فیزیکى نیست وگرنه پیشخدمت ها از همه نزدیک ترند، بلکه مراد از نزدیکى، نزدیکى معنوى و مقامى و اُنس است.
16. انجام کارها براى جلب رضاى خداوند نیز به معناى آن نیست که خداوند تحت تأثیر کارهاى ما قرار بگیرد و تغییر حال بدهد، که در این صورت محلّ حوادث و تغییر مشود،
17.  بلکه قرب به خدا، یعنى بالارفتن روح از نردبان وجود، که نتیج هاش نفوذ پیداکردن در هستى است. یعنى نزدیک شدن به سرچشمه هستى و او را در دل خود یافتن.
18. همانگونه که مراتب وجود در جماد و نبات و حیوان و انسان تفاوت دارد، مراتب انسانها نیز در قرب به سرچشمه هستى متفاوت است و انسان مىتواند تا آنجا به خداوند قرب پیداکند و مقرّب درگاه الهى شود که خلیفه خدا در روى زمین گردد
19. . عبادت همراه با قصد قربت، انسان را نورانى تر، کاملتر و با ظرفیت وجودى بیشترى مىگرداند.
20. همه عبادات و خصوصاً نمازهاى مستحبى نقش مهّمى در این امر نیت دارند، چنانکه در حدیث مى خوانیم: (بحار، ج ٧٥ ، ص ١٥٥ )« لا یَزالُ الْعَبْد یَتَقَرَّبُ اِلىَّ بِالنَّوافِل »
21. انسان مى تواند همواره از طریق نمازهاى مستحبى به خدا نزدیک شود.
22. نماز واجب ممکن است از ترس دوزخ یا قهر خدا انجام شود، امّا نماز نافله نشانه عشق است .
23. و رمز اُنس با معبود. درجات قرب لفظ درجات در قرآن، مکرّر و با تعبیرهاى مختلفى آمده است که نکات لطیفى دربر دارد.
24. براى بعضى مىفرماید: لَهُمْ دَرَجات « » سوره انفال، آیه ٤) براى آنها درجاتى است.
25. اما درباره عدّه دیگرى مى فرماید» : هُمْ دَرَجاتٌ » :  )«
26. سوره آل عمران، آیه ١٦٣ ) آنان خود درجه هستند. مانند افراد بزرگى که اگر در پایین مجلس هم بنشینند آنجا مى شود بالا، یعنى خود آنان درجه سازند، نه آنکه درجه و مقام آنها را بالا ببرد.
27. این درجه بندى معنوى مخصوص انسا نها نیست، بلکه سلسله مراتب در میان فرشتگان نیز هست.
28. قرآن در مورد جبرئیل مى فرماید ))« مُطاعٍ ثَمَّ اَمین » سوره تکویر، آیه ٢١ : یعنى مورد اطاعت دیگر فرشتگان است.
29. به هر حال درجات انسا نها در اطاعت از خدا متفاوت است:
    • گاهى فقط مطیع است، اما نه از روى رضا.
    • گاهى نه فقط مطیع که محبّ است، یعنى بر اساس عشق و محبّت اطاعت مى کند.
    • گاهى بالاتر از اطاعت و محبّت، به معرفت کامل مى رسد و هرچه مى بیند او را مى بیند.
    • حضرت على علیه السلام مى فرماید ما رَأَیْتُ شَیْئاً اِلاَّ وَ رَأَیْتُ اللَّه قَبْلَه و بَعْدَه و مَعَه  تماشاگه )« » :راز، ص ١١٤
30. خدا را براى خدا بخوانیم :مى گویند: سلطان محمود غزنوى براى آزمایش درباریانش که چقدر به او وفادارند،
31.  کاروانى به راه انداخت و صندوق جواهرى را بر شترى نهاد اما در آنرا قفل نکرد. در مسیر راه به درّه اى رسیدند او شتر را رَم داد، صندوق برگشت و جواهرات به درّه سرازیر شد.
32. سلطان گفت: هر کس هر جواهرى
33. به دستش رسید از آنِ او باشد، اطرافیان شاه را رها کردند و به سراغ جمع کردنِ درّ و گوهر رفتند.
34. در این میان دید که اَیاز جواهرات را رها آرده و به دنبال سلطان آمده است. از او پرسید تو چرا به سراغ جواهرات نرفتى؟ ایاز در جواب گفت: منم در قفاى تو مى تاختم.....زخدمت به نعمت نپرداختم
35. آنگاه مولوى از این ماجرا نتیجه گیرى کرده و مى گوید: گر از دوست چشمت به احسان اوست.....تو در بند خویشى نه در بند دوست.....خلاف طریقت بود کاولیاء..... تمنا کنند از خدا جز خدا
36. قرآن از کسانى که خدا را بخاطر خود مىخوانند و فقط در مشکلات به سراغ او مى روند و در غیر آن خدا را فراموش و یا حتى انکار مى کنند، به شدت انتقاد کرده است:
37. سوره ) »( عنکبوت، آیه ٦٥« فَاِذا رَآِبوُا فِى الْفُلْک دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدّین فَلمَّا نَجَّاهُمْ اِلىَ الْبرِّ اِذاهُمْ یُشْرِآوُن
38. هرگاه بر کشتى سوار و در آستانه غرق شدن قرار گیرند، با اخلاص خدا را مى خوانند، اما همین که به خشکى پا گذاشتند و نجات یافتند مشرک مى شوند.
39. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم