پردازش اربعین حسینی

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

آسایش دوگیتی 1- 

0. آسایش دوگیتی در انفاق : بهترین مورد انفاق، والدین و بستگان هستند. «فَلِلْوالِدَیْنِ‏ وَ الْأَقْرَبِینَ‏ ...»
1. انفاق به خویشان، مایه‏ى استحکام پیوندهاى خانوادگى، و انفاق به دیگران، سبب جبران کمبودهاى مالى و عاطفى نیازمندان و برطرف نمودن اختلاف طبقاتى است. «فَلِلْوالِدَیْنِ‏ وَ الْأَقْرَبِینَ‏ وَ الْیَتامى‏ وَ الْمَساکِینِ‏ وَ ابْنِ‏ السَّبِیلِ‏»
2. آسایش در عمل صالح : عمل صالح، هرگز ضایع نمى‏شود. خواه آشکار صورت گیرد یا مخفیانه، کم باشد یا زیاد. «فَإِنَ‏ اللَّهَ‏ بِهِ‏ عَلِیمٌ‏» یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ (219)
3. آسایش‏ دنیا و آخرت : مسئله انفاق و عف وتفکر که در آیه آمده است، یُنْفِقُونَ ... الْعَفْوَ.. تَتَفَکَّرُونَ یعنى انفاق شما براى آسایش‏ دنیا و آخرت باشد، نه همه مال را خرج کنید که باعث زحمت شما شود.
4. آسایش در هرگونه اصلاح : در وضعیّت یتیمان، ارزش است. کلمه «اصلاح» به صورت مطلق آمده تا شامل همه‏ى اصلاحات اعمّ از اصلاح مالى، علمى، عملى، تربیتى و دینى بشود. «إِصْلاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ»
5. آسایش در امور خبر : رها کردن کار یتیمان، مصلحت نیست، بلکه به نیّت خیر و با چشم برادرى معاشرت نمودن با آنان مصلحت است. «قُلْ إِصْلاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ»
6. آسایش در یتیمان، نه برده و نه فرزند ما هستند، بلکه برادر کوچک ما و جزء خود ما هستند. «فَإِخْوانُکُمْ»
7. آسایش در تفکر دنیا وآخرت : دنیا وآخرت را سطحى ننگرید و در آن فکر کنید. «تَتَفَکَّرُونَ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ»
8. آسایش درآسان‏گیرى : دستورات، کارى حکیمانه است. «لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ»
9. آسایش در اصلاح امور یتیم  : کلمه «اصلاح» به صورت مطلق آمده تا شامل همه‏ى اصلاحات اعمّ از اصلاح مالى، علمى، عملى، تربیتى و دینى بشود. « إِصْلاحٌ لَهُمْ خَیْرٌ »..(البقرة، 220)‏
10. آسایش در کسب برای آخرت : انسان باید در مسائل دنیا و آخرت فکر کند و براى آخرت خود از همین دنیا چیزى را کسب کند و در مبدأ و معاد و اسرار هستى و آفریده‏ها و قوانین حاکم فکر کند
11. آسایش در تعقّل و اندیشه :  و تا آنجا که مى‏تواند، مسائل را با تعقّل و اندیشه قبول کند هر چند شرط پذیرش مکتب، آگاهى بر همه اسرار نیست.
12. آسایش در روش نبی مکرم : روزى رسول خدا صلى الله علیه و آله از قیامت و صحنه‏هاى محشر سخن مى‏گفت. مردم چنان منقلب شده، گریستند که بعضى تصمیم گرفتند دیگر غذاى خوب نخورند و آسایش‏ را بر خود حرام سازند، روزه بگیرند، همسران خود را ترک کنند، شبها کمتر بخوابند و بر این تصمیم، سوگند خوردند. پیامبر صلى الله علیه و آله که مطلع شد، مردم را در مسجد جمع کرد و فرمود: من غذا مى‏خورم، شبها مى‏خوابم و همسرانم را رها نمى‏کنم. دین ما آیین انزوا و رهبانیّت نیست، رهبانیّت امّت من جهاد است، هر کس بر خلاف روش من برود مسلمان نیست.
13. آسایش کامل درآخرت  : (آرى؛ انسان بارها در دنیا به هنگام برخورد با شداید و تلخى‏ها، تصمیم‏هایى مى‏گیرد، ولى چون به آسایش‏ رسید، همه چیز را فراموش مى‏کند).
14. آسایش نه اندوه ونه ترس : «خَوْفٌ» و ترس، مربوط به امور آینده و در مقابل امنیّت و آسایش‏ است؛ امّا «حزن» و اندوه، مربوط به گذشته و آنچه از دست رفته مى‏باشد و در مقابل سرور و شادمانى است.
15. آسایش با تلاش وکوشش : اغلب مردم، سعادت و خوشى را در راحتى و آسایش‏ مى‏پندارند و نبود آن را ناکامى مى‏دانند، غافل از آنکه ادیان آسمانى براى تنظیم و جهت صحیح دادن به زندگى آمده‏اند، نه برطرف کردن تمام مشکلات دنیوى مردم. مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِیَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما ...
16. آسایش با تدبیر : مشکلات طبیعى و اجتماعى را باید از راه طبیعى و با تدبیر حل کرد، نه با اعجاز. (با توجه به آیه «اصْبِرُوا»، و جمله: «بَعْدِ ما جِئْتَنا»
17. آسایش با عدم غفلت : حضرت على علیه السلام فرمود: «آنان که در رفاه و آسایش‏ زندگى مى‏کنند، به فکر خطر استدراج باشند، مبادا نعمت‏ها وسیله‏ى خواب و غفلت آنان شود».
18. آسایش با شناخت آینده : شناخت آینده، زمینه‏ساز رفاه و آسایش‏، و جهل به آن، زمینه‏ساز زیان و مشکلات است. لَوْ کُنْتُ أَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ‏ ...
19. آسایش با آرامش روحی : «مَتاعاً حَسَناً» یعنى زندگى دلنشین همراه با آرامش روحى، در برابر کسانى که به خاطر اعراض از یاد خدا، معیشتى ضنک و زندگى تلخ دارند، گرچه از نظر مادّیات در آسایش‏ و رفاه هستند.
20. آسایش درمحیط جامعه : کاخ نشینى و رفاه و آسایش‏، زمینه‏ساز فراموش کردن درد و رنج گرفتاران و بیچارگان است. ناجٍ‏ ... فَأَنْساهُ الشَّیْطانُ*
21. آسایش با تحمل سختی :  گشایش و آسایش‏، بدون تحمّل سختى هجرت، حاصل نمى‏شود. هاجَرُوا ... لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً
22. آسایش با کسب دانش وعمل : اگر پرسش از اهل ذکر لازم باشد، پس پذیرش پاسخ او نیز لازم است، وگرنه سؤال لغو است. «فَسْئَلُوا أَهْلَ‏ الذِّکْرِ»
23. آسایش با خانواده : خانه محل آسایش‏ و آرامش است. «بُیُوتِکُمْ سَکَناً»
24. آسایش با عامل عفت  : آسایش‏، عامل غفلت است. «نَجَّاکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ»
25. آسایش با هجرت : براى حفظ دین، جوانمردى، گذشت از رفاه و آسایش‏ و هجرت لازم است. «أَوَى الْفِتْیَةُ إِلَى الْکَهْفِ»
26. آسایش با تلاش وحرکت: دعا همراه با تلاش و حرکت مؤثّر است. أَوَى‏ ... رَبَّنا
27. آسایش با سختی :سختى‏ها زودگذر و مقدّمه‏ى آسایش‏ است. «یُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرفَقاً»
28. آسایش مدام : اگر ستمگران را در رفاه و آسایش‏ دیدید، مأیوس نشوید، آنان هم مهلتى دارند. «جَعَلْنا لِمَهْلِکِهِمْ مَوْعِداً»
29. آسایش با رابطه مثبت : در آن بیابان تاریک و هواى سرد و بارانى، براى گرمى و راهیابى، نیاز به آتش داشتند که از دور آتشى نمایان شد و حضرت براى به دست آوردن آتش و آسایش‏ خانواده، راهىِ آن مکان شد که ناگهان ندایى آمد و خداوند موسى را به پیامبرى برگزید.
30. آسایش دربسترزمین : خدایى که زمین را براى شما بستر آسایش‏ قرار داد وراههایى را در آن براى شما ایجاد کرد و از آسمان آبى فرستاد، پس به واسطه‏ى آن، انواع زوج‏هاى گوناگون گیاهان را (از خاک) بیرون آوردیم.
31. آسایش درگهواره زمین : در آیات از هدایت الهى در طبیعت اشاره مى‏فرماید؛ زمینى که مهد آسایش‏ انسان‏هاست، راههاى زمینى که وسیله ارتباط واتصال مناطق به یکدیگرند، باران و گیاهان گوناگون که قانون زوجیّت را به همراه دارند.
32. آسایش با نمازشب  : از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله سؤال کردند «اولى‏ النُّهى‏» چه کسانى هستند؟ حضرت فرمود: هم اولوا الاخلاق الحسنة .. و یصلون و الناس نیام غافلون‏ آنان که داراى اخلاق حسنه‏اند ...، به پدران و مادران نیکى مى‏کنند، به فقرا و همسایگان نیازمند و یتیمان کمک مى‏رسانند، به گرسنگان غذا مى‏دهند، صلح و آسایش‏ در جهان مى‏گسترانند و همان‏هایى که نماز مى‏خوانند در حالى که مردم خوابند و بى‏خبر.
33. آسایش با سجده جلوه رحمت : امیرمؤمنان على علیه السلام راز سجده‏هاى نماز را اشاراتِ به این آیه دانسته و فرموده‏اند: معنى‏ سجده‏ى اوّل آن است که خدایا! من در آغاز از این خاک بودم، هنگامى که سر از سجده برمى‏دارى اشاره به آن دارد که تو مرا از خاک آفریدى. سجده‏ى دوّم این مفهوم را مى‏رساند که تو مرا به خاک برمى‏گردانى، و بلند شدن از آن، یعنى تو بار دیگر در قیامت مرا از خاک زنده خواهى کرد. رفاه و آسایش‏، جلوه‏ى رحمت الهى است. «رَحِمْناهُمْ وَ کَشَفْنا»
34. آسایش برتر ایمان : برترى ایمان بر رفاه و آسایش‏، براى اکثر مردم پنهان است. «وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ»
35. آسایش و آرامش : شب، که زمانى مناسب براى آرمیدن و آسایش‏ است. شب براى آسایش‏ است و انسان نیازمند آسایش‏.«جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ»
36. آسایش با مادر:مادرش او را حمل کرد و از شیره‏ى‏ جانش به او داد و به خاطر آسایش‏ او از خواب و خوراک خود صرف نظر کرد که هیچ کس حاضر نبود چنین زحمت هایى را تحمّل کند. چون حقّ مادر بیشتر در معرض تضییع است و یا حقّ او بیش از پدر است، خداوند سفارش مخصوص نموده است.
37. آسایش با آرامش کامل :  در کشورهاى مترقّى و خانواده‏هاى مرفّه، آسایش‏ پیدا مى‏شود ولى آرامش کمیاب است، امّا اهل بهشت هم در آسایش‏ کاملند و هم از غم‏ها و تحیّرها دور.
38. آسایش با آرامش بهشت : آسایش‏ و آرامش بهشت، حتمى است. (جمله‏ى‏ «لا یَمَسُّنا» تکرار شده است) اهل دوزخ مى‏سوزند و ناله مى‏کنند و تقاضاى کمک دارند.
39. آسایش با پیروزی وعزت : سال‏هاى آخر عمر پیامبر، آسایش‏ و پیروزى و عزّت بود، چنانکه سوره  مبارکه فتح به آن اشاره کرده است: «فَتْحاً قَرِیباً»،  آسایش‏ و آرامش کامل. «مُتَّکِئِینَ»
40. آسایش در دنیا وآخرت باهم منافاتی ندارد: دنیا و آخرت با هم منافاتى ندارند، به شرط آنکه انسان به دنبال حسنه و نیکى باشد. «فِی‏ الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی‏ الْآخِرَةِ حَسَنَةً» وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّار البقرة : 201
41. آسایش و سختى در کنار هم است‏ «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً» (شرح/ 6) «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرا» (شرح/ 5) آیه‏اى دیگر: «سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْراً» (طلاق/ 7) توى قرآن 12 تا «العُسر» است، 36 تا «یُسر» یعنى مشکلات و آسانى‏ها را پهلوى هم قرار مى‏دهیم  13 آسانى. 12 تا کلمه‏ «العُسر» است یعنى سختى، 36 تا کلمه‏ «یُسر» و در تاریخ ما هم همین طور بوده، کربلا یک نصف روزى امام حسین (ع) زجر کشید زیر سم اسب رفت. خانواده‏اش چى چند روزى اینها اسیر بودند اما بعد 1400 سال ما مى‏بینیم که کلماتشان، حرفهایشان این معناى این است که‏ «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً» خدا ان شاءاللَّه قسمت کند بروید مکه نماز جماعت میلیونى مى‏بینید یک مرتبه یاد خدیجه (سل الله علیها) مى‏افتید که عجب یک زن به یک مرد اقتدا مى‏کند. به نماز...                           اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم