زیارت :کمترین ثوابى که به زائر امام حسین علیه السّلام در شطّ فرات مىدهند بشرطى که عارف به حقّ و حرمت و ولایت آن جناب باشد این است که گناهان گذشته و آیندهاش را حقتعالى مىآمرزد.
شنبه, ۸ مرداد ۱۴۰۱، ۰۷:۵۵ ق.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- گریه برحسین علیه السلام: ویژگی اشک بر حسین علیه السلام
- أَبُو الْحَسَ: أَدْنَى مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) بِشَطِّ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ بِحَقِّهِ وَحُرْمَتِهِ وَ وَلَایَتِهِ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَا کمترین ثوابى که به زائر امام حسین علیه السّلام در شطّ فرات مىدهند بشرطى که عارف به حقّ و حرمت و ولایت آن جناب باشد این است که گناهان گذشته و آیندهاش را حقتعالى مىآمرزد.
- پاداش گریه کردن بر مصائب امام حسین (علیه السلام ) الباب الثانی و الثلاثون ثواب من بکى على الحسین بن علی علیه السلام گریه کردن و گریاندن علامت این است که عواطف حساس ، خیلى مهم است براى امام حسین (علیه السلام) امام صادق (علیه السلام) گریه کرد.
- از ریشهاى امام صادق (علیه السلام) قطره قطره اشک مىچکید و حتى اگر کسى مژهاشتر بشود ثوابى دارد اگر نه بیش از مژه اشک آمد. اشک چشم همراه با معرفت دل خیلى ارزش دارد قرآن یک آیه دارد مىگوید: «الدَّمْع»«مِمَّا عَرَفُوا»«تَفیضُ مِنَ الدَّمْع» (مائده/ 83)
- 1- یَقُولُ أَیُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ( علیه السلام) دَمْعَةً حَتَّى تَسِیلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِی الْجَنَّةِ غُرَفاً یَسْکُنُهَا أَحْقَاباً ..علی بن الحسین علیه السلام فرمودند: هر مؤمنى که بخاطر شهادت حسن بن علىّ علیهما السّلام گریه کند تا اشگش بر گونههایش جارى گردد خداوند منّان غرفهاى در بهشت به او دهد که مدّتها درآن ساکن گردد
- أَیُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ حَتَّى تَسِیلَ عَلَى خَدِّهِ فِینَا- لِأَذًى مَسَّنَا مِنْ عَدُوِّنَا فِی الدُّنْیَا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِی الْجَنَّةِ مُبَوَّأَ صِدْقٍ وَأَیُّمَا مُؤْمِنٍ مَسَّهُ أَذًى فِینَا فَدَمَعَتْ عَیْنَاهُ حَتَّى تَسِیلَ عَلَى خَدِّهِ مِنْ مَضَاضَةِ مَا أُوذِیَ فِینَا صَرَفَ اللَّهُ عَنْ وَجْهِهِ الْأَذَى وَآمَنَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنْسَخَطِهِوَالنَّار، هر مؤمنى بخاطر ایذاء و آزارى که از دشمنان ما در دنیا به ما رسیده گریه کند تا اشگش بر گونههایش جارى شود خداوند متعال در بهشت به او جایگاه شایستهاى دهد و هر مؤمنى درراه ما اذیت و آزارى به او رسد پس بگرید تا اشگش بر گونههایش جارى گردد خداوند متعال آزار و ناراحتى را از او بگرداند و در روز قیامت ازغضب و آتش دوزخ در امانش قرار دهد.
- قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ الْبُکَاءَ وَ الْجَزَعَ مَکْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِی کُلِّ مَا جَزِعَ- مَا خَلَا الْبُکَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍع فَإِنَّهُ فِیهِ مَأْجُورا، درتمام امور مکروه و ناپسند است گریستن و جزع کردن مگر بر حسین بن علىّ علیهما السّلام که مأمورو مثاب مىباشد.
- مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ ع عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّة، ضمن حدیث طولانى فرمودند: کسى که یادى ازحضرت حسین بن على علیهما السّلام نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگس اشک خارج شود اجر او بر خدا است و حقتعالى به کمتر از بهشت براى او راضى نیست.
- رَسُولِ اللَّهِ ص: فِی جَانِبِ الْبَیْتِ وَ صَلَّى وَ خَرَّ سَاجِداً فَبَکَى وَ أَطَالَ الْبُکَاءَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَمَا اجْتَرَأَ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ أَحَدٌ یَسْأَلُهُ عَنْ شَیْءٍ به مسجدى که در یک طرف خانه بود تشریف برده و نماز گزارده و در آخر به سجده رفته پس در آن گریه طولانى نموده سپس سر از آن برداشتند و از ما اهل بیت احدى جرأت نکرد سبب گریه آن حضرت را بپرسد،
- فَقَامَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) یَدْرُجُ حَتَّى صَعِدَ عَلَى فَخِذَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص فَأَخَذَ بِرَأْسِهِ إِلَى صَدْرِهِ وَ وَضَعَ ذَقَنَهُ عَلَى رَأْسِ رَسُولِ اللَّهِ ص ثُمَّ قَالَ یَا أَبَتِ مَا یُبْکِیکَ فَقَالَ لَهُ یَا بُنَیَّ إِنِّی نَظَرْتُ إِلَیْکُمُ الْیَوْمَ...فَهَبَطَ إِلَیَّ جَبْرَئِیلُ فَأَخْبَرَنِی أَنَّکُمْ قَتْلَى وَ أَنَّ مَصَارِعَکُمْ شَتَّى ..پس حضرت امام حسین علیه السّلام ایستاده و آهسته آهسته جلو رفت تا خود را به آن جناب رساند و از حضرتش بالا رفت تا به روى رانهاى حضرت قرار گرفت پس سر به سینه رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم، چانه را روى سر آن جناب نهاد سپس عرضه داشت: اى پدر چرا گریستى؟ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: امروز به شما نگریستم بسیار مسرور و خوشحال شدم به طورى که پیش از آن چنین سرور و نشاطى در من پیدا نشده بود، پس جبرئیل بر من نازل شد و خبر داد که شما کشته خواهید شد و قبورتان پراکنده خواهد بود.
- فَحَمِدْتُ اللَّهَ عَلَى ذَلِکَ وَ سَأَلْتُ لَکُمُ الْخِیَرَةَ فَقَالَ لَهُ یَا أَبَتِ فَمَنْ یَزُورُ قُبُورَنَا وَ یَتَعَاهَدُهَا عَلَى تَشَتُّتِهَا قَالَ طَوَائِفُ مِنْ أُمَّتِی یُرِیدُونَ بِذَلِکَ بِرِّی وَ صِلَتِی- أَتَعَاهَدُهُمْ فِی الْمَوْقِفِ وَ آخُذُ بِأَعْضَادِهِمْ فَأَنْجَاهُمْ مِنْ أَهْوَالِهِ وَ شَدَائِدِه. حضرت سیّد الشهداء علیه السّلام عرض کرد: اى پدر چه کسى قبور ما را زیارت مىکند و با اینکه از هم جدا و متفرقند به سر آنها خواهد آمد؟حضرت فرمودند: جماعتى از امّتم، و قصدشان از زیارت این قبور احسان به من مىباشد و من نیز در قیامت به نزدشان حاضر شده و بازوهایشان را گرفته و آنها را از هول و وحشت و گرفتارى آن روز مىرهانم.
- تَبْکِیهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ الْمَلَائِکَةُ وَ الْوَحْشُ وَ الْحِیتَانُ فِی الْبِحَارِ وَ الْجِبَالِ لَوْ یُؤْذَنُ لَهَا مَا بَقِیَ عَلَى الْأَرْضِ مُتَنَفِّسٌ حضرت فرمودند: دخترم، پیش ازاو کسى این طور کشته نشده که آسمانها و زمین و فرشتگان و حیوانات وحشى و ماهىهاى دریا و کوهها برایش گریه کنند.اگر این موجودات مأذون بودند پس از شهادت این طفل هیچ نفس کشى روى زمین باقى نمىماند.
- بَکَى عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ إِلَّا ثَلَاثَةَ أَشْیَاءَ لَمْ تَبْکِ عَلَیْهِ قُلْتُ...مَا هَذِهِ الثَّلَاثَةُ..قَالَ لَمْ تَبْکِ عَلَیْهِ الْبَصْرَةُ وَ لَا دِمَشْقُ وَ لَا آلُ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ .و کلیّه موجودات مرئى و نامرئى بر آن حضرت گریستند مگر سه چیز که بر آن مظلوم گریه نکردند.عرض کردم: فدایت شوم آن سه چیز کدام بودند؟ حضرت فرمودند: بصره و دمشق و آل عثمان بن عفّان بودند که به آن سرور نگریستند.
- یَازُرَارَةُ إِنَّ السَّمَاءَ بَکَتْ عَلَى الْحُسَیْنِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالسَّوَادِ وَ إِنَّ الشَّمْسَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالْکُسُوفِ وَ الْحُمْرَةِ وَ إِنَّ الْجِبَالَ تَقَطَّعَتْ وَ انْتَثَرَتْ وَ إِنَّ الْبِحَارَ تَفَجَّرَتْ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً عَلَى الْحُسَیْنِ (علیه السلام)...آسمان تا چهل روز بر حسین بن على علیهما السّلام خون بارید وزمین تا چهل روز تار و تاریک بود و خورشید تا چهل روز گرفته و نورش سرخ بود و کوهها تکه تکه شده و پراکنده گشتند و دریاها روان گردیده و فرشتگان تا چهل روز بر آن حضرت گریستند.
- مَا زِلْنَا فِی عَبْرَةٍ بَعْدَهُ وَ کَانَ جَدِّی إِذَا ذَکَرَهُ بَکَى حَتَّى تَمْلَأَ عَیْنَاهُ لِحْیَتَهُ وَ حَتَّى یَبْکِیَ لِبُکَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآه،هرگاه جدّم حضرت را یاد مىنمود محاسنش ازاشک خیس گشته طورى که هر کس آن جناب را مىدیدازگریه اش به گریه مىافتاد.
- إِنَّ الْمَلَائِکَةَ الَّذِینَ عِنْدَ قَبْرِهِ لَیَبْکُونَ فَیَبْکِی لِبُکَائِهِمْ کُلُّ مَنْ فِی الْهَوَاءِ وَ السَّمَاءِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ وَ لَقَدْ خَرَجَتْ نَفْسُهُ ع فَزَفَرَتْ جَهَنَّمُ زَفْرَةً. ..فرشتگانى که نزد قبرآن حضرت هستند جملگى مىگریند و ازگریه ایشان تمام فرشتگان در آسمان و زمین گریه مىکنند، هنگامى که روح مطهّر آن حضرت از کالبد شریفش خارج شد دوزخ فریاد و بانگى زد که نزدیک بود از صداى آن زمین منشق شود.
- وَ إِنَّهَا لَتَبْکِیهِ وَ تَنْدُبُهُ وَ إِنَّهَا لَتَتَلَظَّى عَلَى قَاتِلِهِ وَ لَوْ لَا مَنْ عَلَى الْأَرْضِ مِنْ حُجَجِ اللَّهِ لَنَقَضَتِ الْأَرْضَ وَ أَکْفَأَتْ بِمَا عَلَیْهَا وَ مَا تَکْثُرُ الزَّلَازِلُ إِلَّا عِنْدَ اقْتِرَابِ السَّاعَة.ولى در عین حال از آن تاریخ به بعد بر حضرتش گریه و ندبه کرده و پیوسته بر قاتلین او زبانه مىکشد و اگر حجّتهاى خدا روى زمین نمىبودند آن را واژگون مکرد و لرزشهاى زمین و زلزلهها زیاد نمىشود مگر صرفا در وقت قیامت.
- وَ مَا مِنْ عَیْنٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَةٍ مِنْ عَیْنٍ بَکَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَیْهِ وَ مَا مِنْ بَاکٍ یَبْکِیهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ ع وَ أَسْعَدَهَا عَلَیْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا : و هیچ چشم و اشکى نزد خدا محبوبتر از چشم و اشگى نیست که بگرید و بر آن حضرت جارى گردد و هیچ گریه کنندهاى نیست که بر آن جناب بگرید مگر آنکه گریه اش به حضرت فاطمه علیها السّلام رسیده و آن بانو را یارى مىکند و نیز گریه اش به حضرت رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم رسیده و بدین وسیله حقّ ما را ادا کرده.
- وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُحْشَرُ إِلَّا وَ عَیْنَاهُ بَاکِیَةٌ إِلَّا الْبَاکِینَ عَلَى جَدِّیَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) هیچ بندهاى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آنکه چشمانش گریان است غیرازگریه کنندگان بر جدّم حسین بن على (علیه السلام)
- أَیُّ قَالَ إِنَّ عَلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ- شُعْثٌ غُبْرٌ [شُعْثاً غُبْراً] یَبْکُونَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَة چهار هزار فرشته ژولیده و غمگین و گرفته بر قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام موکّل بوده که تا روز قیامت گریه مىکنند.
- إِنَّ مَلَائِکَةَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الْحَفَظَةِ- تَحْضُرُ الْمَلَائِکَةَ الَّذِینَ بِالْحَائِرِ فَتُصَافِحُهُمْ فَلَا یُجِیبُونَهَا مِنْ شِدَّةِ الْبُکَاءِ فَیَنْتَظِرُونَهُمْ حَتَّى تَزُولَ الشَّمْسُ وَ حَتَّى یُنَوِّرَ الْفَجْرُ ثُمَّ یُکَلِّمُونَهُمْ وَ یَسْأَلُونَهُمْ عَنْ أَشْیَاءَ مِنْ أَمْرِ السَّمَاءِ فَأَمَّا مَا بَیْنَ هَذَیْنِ الْوَقْتَیْنِ- فَإِنَّهُمْ لَا یَنْطِقُونَ وَ لا یَفْتُرُونَ عَنِ الْبُکَاءِ وَ الدُّعَاء : فرشتگان شب و روز که از نگهبانان و حافظین هستند نزد فرشتگانى که در حائر حسینى مىباشند آمده و با ایشان مصافحه کرده ولى ایشان از شدّت گریه و ناراحتى که دارند جواب آنها را نداده بناچار آنها صبر مىکنند تا ظهر فردا برسد و صبح طلوع نماید سپس آنان با ایشان سخن گفته وراجع به امور آسمانى سؤالاتى را مطرح مىنمایند، ولى بین این دو وقت (صبح و ظهر) ابدا صحبت نکرده و از گریستن و دعاء نمودن کوتاهى نمىکنند.
- فَقَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا رَبِّ أَذِنْتَ لَنَا بِالانْحِدَارِ فِی نُصْرَتِهِ فَانْحَدَرْنَا وَ قَدْ قَبَضْتَهُ فَأَوْحَى اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِلَیْهِمْ أَنْ الْزَمُوا قُبَّتَهُ حَتَّى تَرَوْنَهُهر فرشتگان به زمین فرود آمدند پس از به شهادت رسیدن آن جناب و وقتى ملائکه این واقعه را دیدند به درگاه الهى عرض کردند:خداوندا به ما اذن هبوط و به زمین را دادى و اجازه نصرت و یارى آن حضرت را اعطاء فرمودى پس وقتى ما به زمین آمدیم که حضرتش را قبض روح کردهاى؟ خداوند متعال به ایشان وحى نمود که ملازم قبرآن حضرت بوده تا آن جناب را ببینید
- فَانْصُرُوهُ وَ ابْکُوا عَلَیْهِ وَ عَلَى مَا فَاتَکُمْ مِنْ نُصْرَتِهِ وَ أَنَّکُمْ خُصِّصْتُمْ بِنُصْرَتِهِ وَ الْبُکَاءِ عَلَیْهِ فَبَکَتِ الْمَلَائِکَةُ حَزَناً وَ جَزَعاً عَلَى مَا فَاتَهُمْ مِنْ نُصْرَةِ الْحُسَیْنِ ع فَإِذَا خَرَجَ ع یَکُونُونَ أَنْصَارَه نصرتش نمائید و نیز بر او و بر آنچه از شما نسبت به یارى آن حضرت فوت گردیده گریه کنید و تنها شما گروه فرشتگان هستید که مختص به این خصیصه گردیدهاید که آن جناب را یارى کرده و بر مصیبتش گریه نمائید، پس فرشتگان محزون گشته و با جزع و حزن بر آن جناب به گریه در آمدند و هنگامى که حضرت از قبر خارج گردیدند این فرشتگان انصار و یارانش مىباشند.
- ویژگی اشک بر حسین علیه السلام
- من امروز این چند جمله را عرض کردم برای این که اهمیت عزاداری روشن شود و پاسخی باشد به شبهاتی که بعضی دربارة گریة بر امام حسین وارد می کنند. ما در این زمینه روایات زیادی از معصومین داریم، حتی از شخص پیغمبر که سیرة آن حضرت بوده است.
- مرحوم علامه امینی در «سیرَتنا و سُنّتنا» شواهد و روایاتی را آورده که پیغمبر در تشییع جنازة عبدالمطلب، ابوطالب، فاطمه بنت اسد، کنار قبر حمزه، کنار بدن حمزه، کنار بدن فرزندش ابراهیم اشک ریخته و گریه کرده است و فرمود: « مَنْ لایَرْحَمْ لَا یُرْحَمْ»[26]؛ کسی که در زندگی اش رحم نباشد خدا هم به او رحم نمی کند.
- اشک یک چیز طبیعی و میل طبیعی است. این اشک ، اشک عظمت است، اشک ابهت است، اشکی است که سرور، شادی و انقلاب درونی برای انسان می آورد. قلب احساس می کند با این اشک از گناه شسته می شود، میل به عبادت پیدا می کند، میل به بندگی پیدا می کند. از روضه های امام حسین که بیرون می اید می فهمد که دیگر دلش نمی خواهد دروغ بگوید، دوست ندارد چشمش به نامحرم بیفتد؛ چون برای امام حسین اشک ریخته. این اشک سازنده است، این اشک مخرب نیست، این
- اشک صرفآً بر مصیبت و مظلومیت نیست، این اشک ، اشک معرفت و حضور و اشک درک و احساس ارتباط با اباعبدالله است.
- اشک بر امام حسین گناهان وبدی هارا می زداید؟ شما کلمه تبدیل را چه وقت می گویید؟ وقتی می گویید این ماشین را تبدیل کردم، به چه معناست؟ یعنی آن ماشین را دادم و ماشین بهتر گرفتم. تبدیل، قسم چهارم است.
- اشکی که تبدیل می کند، اشکی که تغییر می دهد، اشکی که تحول ایجاد می کند، این اشک گناه زداست.
- گریة با صدق بر جان ها زند..تا که چرخ و عرش را گریان کند
- گریة بی صدق بی رونق بود...دیو زان بر گریه اش خندان بود
- گریة با صداقت، ..گریة شوینده است.
- گریه بر مظلوم : خداوند در قرآن کریم می فرماید: «لا یُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَولِ إلّا مَنْ ظُلِمَ».[15] خدا دوست ندارد داد و فریاد بزنیم اما می گوید مردم، در یک جا فریاد زدن اشکالی ندارد و آن جایی است که به کسی ظلم شده است. خداوند در قرآن به صراحت فریاد مظلوم را ذکر کرده است.
- چگونه می شود انسان مظلومی را ببیند ساکت بنشیند، گاهی باید مظلوم را با اشک یاری کرد. حضرت زهرا مظلوم را با چه یاری کرد؟ 75 روز یا 95 روز بعد از رحلت رسول الله صل الله علیه و اله آمد بقیع گریه کرد، اُحد رفت گریه کرد. این گریه صرفا بر فقدان پیغمبر نبود؛ بلکه به خاطر فقدان پیامبر و ظلم هایی که به امیرمؤمنان علیه السلام شده بود.
- بنابراین ما پنج قسم گریه داریم: عقیدتی، عاطفی، فضیلت طلبی، گناه زدا و گریه بر مظلوم. که چهار قسم آن در واقعة کربلا؛ هست.
- دلیل گریه بر امام حسین علیه السلام
- چرا ما بر اباعبدالله اشک می ریزیم؟ 1- چون اباعبدالله مظهر اعتقادات ماست، امامت جزء لاینفک دین ماست. 2- اباعبدالله مظهر فضیلت است بر فقدان فضایل اشک می ریزیم. 3- گریه می کنیم به خاطر این که دلمان برای اباعبدالله می سوزد که حتی شیرخواره اش را با تیر سه شعبه سیراب کردند. 4- مظلوم واقع شدند. شما هر کدام از آنها را در نظر بگیرید عزاداری دارد.
- سید بن طاوس می فرماید: اگر به ما فرمان عزاداری نمی دادند عاشورا جشن داشت. بعد حفظ عاشورا جشن دارد اما بعد مصیبتی آن چنین نیست. اگر تیر به دست کسی بخورد شما متأثر می شوید.
- چگونه ممکن است جلوی چشم انسان بچه ای قطعه قطعه شود آدم ساکت بنشیند و به حال آن اشک نریزد. این گریه ها، گریة ضعف نیست، گریة بیچارگی نیست، این است که گریة بر امام حسین این قدر ثواب وارد شده است.
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
