کتاب سبع 1 الف : خداوند اسلام را هفت بخش کرد -7- خداوند اسلام را هفت بخش کرد: وضع الله تعالى الإسلام على سبعة أسهم
سه شنبه, ۳۰ آذر ۱۴۰۰، ۰۷:۳۸ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- کتاب سبع 1
الف : خداوند اسلام را هفت بخش کرد
- -7- خداوند اسلام را هفت بخش کرد: وضع الله تعالى الإسلام على سبعة أسهم
- قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ عِنْدَنَا أَقْوَاماً یَقُولُونَ بِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ )علیه السلام ) وَ یفَضِّلُونَهُ عَلَى النَّاسِ کُلِّهِمْ مىگوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: در میان ما گروههایى هستند که قائل به امیر المؤمنین (علیه السلام) هستند و او را به همه مردم مقدم مىدارند وَ لَیْسَ یَصِفُونَ مَا نَصِفُ مِنْ فَضْلِکُمْ أَنَتَوَلَّاهُمْ : ولى آنچنان که ما فضیلت شما را توصیف مىکنیم آنها نمىکنند، آیا آنها را دوست بداریم؟
- فقَالَ لِی نعَمْ فِی الْجُمْلَةِ أَ لَیْسَ عِنْدَ اللَّهِ مَا لَمْ یَکُنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ وَ لِرَسُولِ اللَّهُ عِنْدَ اللَّهِ مَا لَیْسَ لَنَا فرمود: اجمالا آرى. آیا چنان نیست که نزد خداوند چیزى هست که نزد پیامبر خدا (صل الله علیه وآله وسلم ) نبود و نزد خدا پیامبر خدا (صل الله علیه وآله وسلم ) چیزى داشت که ما نداریم
- وَ عِنْدَنَا مَا لَیْسَ عِنْدَکُمْ وَ عِنْدَکُمْ مَا لَیْسَ عِنْدَ غَیْرِکُمْ : و نزد ما چیزى هست که نزد شما نیست و نزد شما چیزى هست که نزد غیر شما نیست؟
- إِنَّ اللَّهَ تبَارَکَ وَ تعَالَى وَضَعَ الْإِسْلَامَ عَلَى سبعة أَسْهُمٍ عَلَى : همانا خداوند، اسلام را بر هفت بخش قرار داده:
- الصَّبْرِ وَ الصِّدْقِ وَ الْیَقِینِ وَ الرِّضَا وَ الْوَفَاءِ وَ الْعِلْمِ وَ الْحِلْمِ : صبر و راستگویى و یقین و راضى بودن و وفا و علم و حلم،
- ثُمَّ قَسَمَ ذَلِکَ بیْنَ النَّاسِ فَمَنْ جَعَلَ فِیهِ هَذِهِ السبعة الْأَسْهُمِ فهُوَ کَامِلُ الْإِیمَانِ مُحْتَمِلٌ سپس آنها را میان مردم تقسیم کرده، کسى که همه این هفت بخش را دارد او داراى ایمان کامل است و تحمل دارد،
- ثُمَّ قَسَمَ لِبعْضِ النَّاسِ السَّهْمَ : 1-و سپس خداوند تقسیم کرد و به برخى از مردم یک سهم
- وَ لِبعْضٍ السَّهْمَیْنِ وَ لِبعْضٍ الثَّلَاثَةَ الْأَسْهُمِ : 2-و به برخى دو سهم 3-و به برخى سه سهم
- وَ لِبعْضٍ الْأَرْبَعَةَ الْأَسْهُمِ وَ لِبعْضٍ الْخَمْسَةَ الْأَسْهُمِ : 4-و به برخى چهار سهم 5-و به برخى پنج سهم
- وَ لِبعْضٍ السِّتَّةَ الْأَسْهُمِ وَ لِبعْضٍ السبعة الْأَسْهُمِ : 6-و به برخى شش سهم 7-و به برخى همه هفت سهم را داده .
- فَلَا تَحْمِلُوا عَلَى صَاحِبِ السَّهْمِ سَهْمَیْنِ وَ لَا عَلَى صَاحِبِ السَّهْمَیْنِ ثَلَاثَةَ أَسْهُمٍ : پس شما به کسى که یک سهم دارد، دو سهم را تحمیل نکنید و به کسى که دو سهم دارد، سه سهم را تحمیل نکنید .
- وَ لَا عَلَى صَاحِبِ الثَّلَاثَةِ أَرْبَعَةَ أَسْهُمٍ : و به کسى که سه سهم دارد چهار سهم را تحمیل نکنید.
- وَ لَا عَلَى صَاحِبِ الْأَرْبَعَةِ خَمْسَةَ أَسْهُمٍ : و به کسى که چهار سهم را دارد پنج سهم را تحمیل نکنید.
- وَ لَا عَلَى صَاحِبِ الْخَمْسَةِ سِتَّةَ أَسْهُمٍ : و به کسى که پنج سهم دارد شش سهم را تحمیل نکنید.
- وَ لَا عَلَى صَاحِبِ السِّتَّةِ سبعة أَسْهُمٍ : و به کسى که شش سهم را دارد هفت سهم را تحمیل نکنید.
- فَتُثقِّلُوهُمْ وَ تُنفِّرُوهُمْ وَ لَکِنْ ترَفقُوا بِهِمْ : که در این صورت بار آنان را سنگین مىکنید و آنها را دچار نفرت مىسازید،
- وَ سَهِّلُوا لَهُمُ الْمَدْخَلَ : ولى با آنان با مهربانى رفتار کنید و بر آنان کار را آسان بگیرید.
- وَ سَأَضْرِبُ لَکَ مَثَلًا تعْتَبِرُ بِهِ : به زودى براى تو مثلى مىزنم تا با آن پند گیرى
- إِنَّهُ کَانَ رَجُلٌ مُسْلِمٌ وَ کَانَ لَهُ جَارٌ کَافِرٌ : مرد مسلمانى همسایه کافرى داشت،
- وَ کَانَ الْکَافِرُ یُرَافِقُ الْمُؤْمِنَ فَأَحَبَّ الْمُؤْمِنُ: کافر با آن مؤمن مهربانى مىکرد، مؤمن دوست مىداشت.
- لِلْکَافِرِ الْإِسْلَامَ وَ لَمْ یزَلْ یزَیِّنُ الْإِسْلَامَ که کافر مسلمان شود و همواره اسلام را نزد وى جلوه مىداد
- وَ یُحَبِّبُهُ إِلَى الْکَافِرِ حَتَّى أَسْلَمَ : و محبت آن را به کافر القا مىکرد، تا اینکه کافر مسلمان شد
- فَغَدَا عَلَیْهِ الْمُؤْمِنُ فَاسْتَخْرَجَهُ مِنْ مَنْزِلِهِ : و صبحدم مؤمن به سراغ او رفت و او را از منزل بیرون برد.
- فَذَهَبَ بِهِ إِلَى الْمَسْجِدِ لِیُصَلِّیَ مَعَهُ : و با او به مسجد رفت تا نماز صبح را به جماعت بخوانند،
- الْفَجْرَ فِی جَمَاعَةٍ فَلَمَّا صَلَّى قَالَ لَهُ لَوْ قعَدْنَا : چون نماز خوانده شد به او گفت: بهتر است که بنشینیم
- نَذْکُرُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ . و تا طلوع آفتاب خدا را یاد کنیم،
- الْقُرْآنَ إِلَى أَنْ تَزُولَ الشَّمْسُ وَ صُمْتَ الْیَوْمَ کَانَ أَفْضَلَ : قرآن یاد بگیرى تا ظهر شود و امروز را روزه بگیرى
- فَقَعَدَ مَعَهُ وَ صَامَ حَتَّى صَلَّى الظُّهْرَ وَ الْعَصْرَ: او نشست و روزه گرفت، تا اینکه نماز ظهر و عصر را خواندند،
- فقَالَ لَوْ صَبرْتَ حَتَّى تُصَلِّیَ: مؤمن گفت: بهتر است که صبر کنى
- الْمَغْرِبَ وَ الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ کَانَ أَفْضَلَ فَقَعَدَ مَعَهُ : تا نماز مغرب و عشا را هم بخوانیم،
- حَتَّى صَلَّى الْمَغْرِبَ وَ الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ : پس نشست و نماز مغرب و عشاء را هم خواند،
- ثُمَّ نَهَضَا وَ قَدْ بَلَغَ مَجْهُودَهُ : سپس برخاستند در حالى که به پایان طاقت خود رسیده بود
- وَ حَمَلَ عَلَیْهِ مَا لَا یُطِیقُ : و مرد مؤمن چیزى را که از توانایى او بیرون بود به او تحمیل کرده بود،
- فَلَمَّا کَانَ مِنَ الْغَدِ غَدَا عَلَیْهِ : چون صبح دیگر فرا رسید باز در خانهاش آمد
- وَ هُوَ یُرِیدُ بِهِ مِثْلَ مَا صَنَعَ بِالْأَمْسِ فَدَقَّ عَلَیْهِ بَابَهُ : و مىخواست همان کار دیروز را انجام دهد. در زد
- ثُمَّ قَالَ لَهُ اخْرُجْ حَتَّى نَذْهَبَ إِلَى الْمَسْجِدِ فَأَجَابَهُ : و گفت: بیرون شو که به مسجد برویم، او پاسخ داد
- أَنِ انْصَرِفْ عَنِّی فَإِنَّ هَذَا دِینٌ شَدِیدٌ لَا أُطِیقُهُ : که از من درگذر این دین سخت است و من طاقت آن را ندارم.
- فَلَا تَخْرَقُوا بِهِمْ (امام پس از ذکر این داستان ادامه داد:) پس شما با آنان سخت نگیرید.
- أَمَا عَلِمْتَ: أَنَّ إِمَارَةَ بَنِی أُمَیَّةَ کَانَتْ بالسَّیْفِ وَ الْعَسْفِ وَ الْجَوْرِ: آیا نمىدانى که حکومت بنى امیه با شمشیر و خشونت و جور بود
- وَ أَنَّ إِمَارَتنَا بِالرِّفْقِ وَ التَّأَلُّفِ وَ الْوَقَارِ وَ التَّقِیَّةِ : ولى حکومت ما با مهربانى و دلجویى و وقار و تقیّه
- وَ حُسْنِ الْخُلْطَةِ وَ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ : و خوش برخوردى و پرهیزگارى و کوشش بود،
- فَرَغِّبُوا النَّاسَ فِی دِینِکُمْ وَ فِیمَا أَنْتُمْ فِیه : پس شما مردم را به دین خود و راهى که در آن هستید، راغب سازید. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
