جلسه چهل وششم تفسیرسوره یس:حضرت استاد:معلوم است شعردو قسم است، یک قسمش شعرهای بی محتوی شعرهائی که فساد اخلاقی دارد، می ریزند توی شعربه خورد مردم می دهند ،
جمعه, ۳۱ تیر ۱۴۰۱، ۰۸:۱۶ ب.ظ
- بسم الله الرحمن الرحیم
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- جلسه چهل وششم تفسیرسوره یس:حضرت استاد آیت الله مظاهری21/11/1389پنجشنبه6ربیع الاول.
- وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَ فَلا یَعْقِلُونَ (68)
- وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما یَنْبَغی لَهُ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ وَ قُرْآنٌ مُبینٌ (69)
- لِیُنْذِرَ مَنْ کانَ حَیًّا وَ یَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکافِرینَ (70)
- بحث در این آیه 68 و69 و70 آیا شعرگفتن خوب است یانه، معلوم است شعردو قسم است، یک قسمش شعرهای بی محتوی شعرهائی که فساد اخلاقی دارد، می ریزند توی شعربه خورد مردم می دهند ،
- این همیشه بوده است، درزمان پیامبراکرم درحبشه بوده است درحجازاشعا رشان، خیلی خوب بود داشت یعنی هم فصاحت داشت هم بلا غت، معنای فساحت یعنی خیلی خوب می گفت ازنظرقیافه شعری خیلی عالی یود، ارنظر بلاغت خیلی به جا می گفت وما منبری ها هم باید خوب حرف بزنیم وهم حرف خوب بزنیم،
- واینها این جور بودند اما این اشعارشان محتوی نداشت، که دیروز می گفتم اشعارشان یا تشیع بود درآدم کشی درغارت گری ویا تشیع بود درشهوت رانی، درهوی وهوس وتحریک کردن،
- خوب معلوم است خیلی بد است، ازنظرمحتوی پوچ بود مثل یک گردوبه حسب ظاهرخیلی علی باشد اما پوک باشد،
- لذا شعریک وقت این طوری است خوب معلوم است گفتنش خیلی گناه دارد،اینکه در اسلام زیاد روی آن پافشاری شده که نکنید بد است، گاهی عقل وتن وفطرت راتحریک می کند گاهی هوی وهوس را وقوه غضبه واینها را تحریک می کند،
- لذا اگر بی محتوی باشد خوب معلوم است خیلی بد است درباره اش هم مذمت شده است خیلی ، درحالی که یک آیه درمذمتش نداریم اما اسمش شده سوره شعراء
- وآنجا قرآن می فرماید که این شعراء سرگردان درقوه شهویه وسرگردان درقوه غضبیه وتوهمات وتخیلات،
- اما یک قسمت شعراست به قول پیامبر اکرم ان من الشعر الحکمه محتوی داراست ، این شعرمحتوی دارخیلی خوب است، بعضی وقت ها آدم یک ساعت حرف می زند، اما یک شاعر یک مصرع می گوید جای یک ساعت حرف را می گیرد، خوب معلوم است این شعر خیلی خوب است،
- اگرانسان نیفتد درشعروشاعری خوب معلوم است خیلی خوبه، حالا علی ای حال ما یک افتخاربزرگی داریم به مثل سعدی، حافظ وامثال اینهاکه این ها اشعارشان پرازحکمت است،
- البیه استاد می خواهد، البیه گفتنشان برحسب ظاهر جورنمی آید اما روی اصطلاحات شعری که دارند خیلی خوبه ،
- گفتم یعضی اوقات یک ساعت صحبت کند ،به اندازه یک بیت ویک مصرع جای یک صفحه حکمت را می گیرد، درمسجد باشد خوبه ، شب جمعه باشد خوبه، اگرراستی تبلیغ این یاشد،
- دیگه که مرحوم محدث قمی درمفاتیح می گویند شب جمعه درمسجد شعرنباید گفت، دیگه باید همین رقم معنی کنیم ، که درشب جمعه به این معنی که شعربی معنا باشد، ا
- ما باید گفت بامعنی واگرمعنوی باشد، تحریک عقل و وجدان اخلاقی باشد واین راجع به شعر وشاعری،
- اماچیزی که باید توجه به او داشته باشیم این جمله وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما یَنْبَغی لَهُ که قرآن شعرنیست به قول این آیه سزاوارهم نیست که خدا به پیغمبرا کرمش شعر نازل بکند،آنچه قرآن است این است که عقل را بیدارمی کند، وجدان اخلاقی را بیدارمی کند،
- وبلاخره آمده آدم بسازد، لِیُنْذِرَ مَنْ کانَ حَیًّا وَ یَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکافِرینَ (70) آمده به ترساند انسان را ، اما کی را کسی را که زنده است، یعنی می شود او را ترساند، اما اگر عقلش را ، فطرتش را ووجدان اخلاقیش را پامال کرده باشد، دیگه این به واسطه قرآن نمی ترسد، به وسطه قرآن آدم نمی شود،
- قرآن یک جاذبه عجیبی دار البته بیش ازبیست معجزه این قرآن دارد، یکی ازمعجزه های قرآن اینکه جاذبه دارد هرکس که راستی گوش بدهد، راستی جذب قرآن می شود،
- امااگرچشم وگوش ومخصوصا دل اوکور شده باشد دیگرقرآن نمی تواند آن را زنده کند ، قرآن می فرماید : یا رسول الله فَإِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى 108 تونمی توانی به مُرده چیز بفهمانی
- کی مرده است آنکسی که به دست خودش عقل خود ش را مرنده باشد، وجدان اخلاقی خودش راشهید کرده باشد،
- وبلاخره هوی وهوس مسلط به او شده باشد اورا کورکرده باشد، وجدان اخلاقی نمی تواند کاربکند، آنی که کار می کند هوی وهوس است وجدان اخلاقی بقول قرآن آن مُرده است، یَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکافِرینَ (70)، این هم درقرآن زیاد تکرار شده،
- یعنی محکوم به جهنم است، قول براین حق است یعنی برکافر،کافر دراین جا یعنی آنی که مُرده است، لِیُنْذِرَ مَنْ کانَ حَیًّا اگرحی دل زنده نباشد یعنی مُرده ، به اش می گویند کافر، معنی کفرهم همینه که سرپوش روی عقل وجدان اخلاقی وفطرتش ، زیاد بوده اند،وزیاد هستند،وزیاد خواهند بود،
- کسانی که گوش حق شنوائی ندارند، چشم حق بینی ندارند، وعقل ندارند وبلاخره دل ندارند دل را به دست خودشان کشته اند ،سیاه باشد خود به خود خود کشته شده است، دیگه وقتی دل نباشد خواه ناخواه این انسان ازهردرنده ای درنده ترمی شود ،وازهرحیوانی پست ترمی شود،
- درجای دیگرمی فرماید، أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ 109این ها درنده ازدرنده هم پستر،درندگی یک گرگ یک گوسفند می برد، اما درندگی یک انسان یک قتل عام یک انسان یک قتل عام می کند هزاران انسان را از بین می برد،
- حالا، نتیجه این دوتا آیه این شد، یک شعری که حکمت آموز باشد خوبه ، شعری بد است که شهوت آمیز باشد، یکی ازارزل را گل بدهد،
- اماشعری که عقل وجدان اخلاقی وفطرت بپسندد معلوم است خوبه،اما درحالی که خوبه باید توجه داشته باشیم قرآن شعر نیست ، قرآن یک خصوصیت خاصی دارد ، واززمان حضرت آدم این خصوصیت نیامده، وتا روز قیامت هم نخواهد آمد،
- واین خصوصیت فصاحت بلاغت مخصوص قرآن است ،که همه همه درمقابلش مجابند،آن کسانی که دل دارند برایش گریه شوق می کنند، وآن کسانی که دل ندارند می خواهند قرآن را نابود کنند
- ولی قرآن درجای دیگر می فرماید خودشان نا بود می شوند، قرآن نابود شدنی نیست،
- حالا یک تقاضادارم ازهمه تان انس با قرآن را مخصوصا وقتی که فتنه ها آمده ما را ببرد، مخصوصا نسل جوان ما را ببرد
- به قول پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله: علیکم بالقرآن 110 اززمانی که قرآن آمده این انس با قرآن به هراندازه که بشه ،
- تفسیر قرآن ومطالعه باقرآن، واُنس با قرآن، وکم کم برداشت ازقرآن، هراندازه که بشود،
- این قرآن نور است، وانسان با قرآن دل نورانی پیدا می کند که هم سعادت دنیا وهم سعادت آخرت دارد،
- خدایا به حق این قرآن وعظمتش توفیق اُنس با قرآن به ما ومخصوصا به جوانان ما عنایت بفرما ، دشمنان اسلام همه نابود بفرما، والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاتة ، وعجل فی فرجه مولی ناصاحب الزمان.
- 108- یا رسول الله فَإِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرین النمل80 الروم52
- 109-وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لا یُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یَسْمَعُونَ بِها أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ الأعراف179
- 110- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله: علیکم بالقرآن فإنه الشفاء النافع، و الدواء المبارک [و] عصمة لمن تمسک به، و نجاة لمن [ا] تبعه، لا یعوج فیقوم، و لا یزیغ فیشعب و لا تنقضی عجائبه، و لا یخلق على کثرة الرد. [و] اتلوه فإن الله یأجرکم على تلاوته بکل حرف عشر حسنات، أما إنی لا أقول «الم» عشر، و لکن أقول «الألف» عشر، و «اللام» عشر، و «المیم» عشر. ثم قال رسول الله ص أ تدرون من المتمسک الذی (بتمسکه ینال) هذا الشرف العظیم هو الذی أخذ القرآن و تأویله عنا أهل البیت، أو عن وسائطنا السفراء عنا إلى شیعتنا، لا عن آراء المجادلین و قیاس القائسین. فأما من قال فی القرآن برأیه، فإن اتفق له مصادفة صواب، فقد جهل فی أخذه عن غیر أهله، و کان کمن سلک طریقا مسبعا من غیر حفاظ یحفظونه فإن اتفقت له السلامة، فهو لا یعدم من العقلاء و الفضلاء الذم [و العذل] و التوبیخ و إن اتفق له افتراس السبع [له] فقد جمع إلى هلاکه سقوطه عند الخیرین الفاضلین و عند العوام الجاهلین. و إن أخطأ القائل فی القرآن برأیه فقد تبوأ مقعده من النار، و کان مثله کمثل من رکب بحرا هائجا بلا ملاح، و لا سفینة صحیحة، لا یسمع بهلاکه أحد إلا قال هو أهل لما لحقه، و مستحق لما أصابه. و قال ص ما أنعم الله عز و جل على عبد بعد الإیمان بالله أفضل من العلم بکتاب الله و المعرفة بتأویله. و من جعل الله له فی ذلک حظا، ثم ظن أن أحدا لم یفعل به ما فعل به قد فضل علیه فقد حقر (نعم الله) علیه تفسیرالإمامالعسکری ص13
