فضایل انسانی:پیامبران ومدفونین درنجف درجوارامیرالمومنین 2- ان شا الله خضرات را زیارت کنیم واز آنها بهره گیریم التماس دعا

             بسم الله الرحمن الرحیم

             اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

0. پیامبران ومدفونین درنجف درجوارامیرالمومنین 2- ان شا الله خضرات را زیارت کنیم واز آنها بهره گیریم  التماس دعا
1. حضرت آدم ( ع ) لقب : خلیفه الله ..معنای اسم : آفریده شده از سطح زمین..پدرومادر : خداوندمتعال آدم راازخاک آفریدوجان دراودمید.. تاریخ ولادت : قبل از هبوط آدم ..مدت عمر : ۹۳۰ سال ..محل هبوط : آن حضرت درکوه صفا وبنابه قول مشهور درکوه سراندیب فرود آمد. ..محل ذفن : نجف اشرف درکشورعراق..تعداد فرزندان : آن حضرت فرزندان زیادی داشت ..مختصری اززندگی نامه : خداوند متعال بعد از اینکه آدم وحوا راآفرید به آنها اجازه داد دربهشت زندگی وازتمامی نعمت های آن استفاده کنند به جزمیوه خاصی که آدم وحوا رااز خوردن آن نهی کرد وفرمود اگربه آن درخت نزدیک شوید واز میوه آن بخورید ازبهشت رانده خواهید شد ولی باوسوسه های شیطان از میوه آن خوردند وخداوند آنها را از بهشت بیرون راند و به زمین فرستاد. آدم و حوا ازعمل خود سخت پشیمان شدند وسال ها به درگاه خداوند متعال گریه و زاری و طلب آمرزش کردند خدای مهربان توبه آنها را پذیرفت واز خطایشان در گذشت.

 

2. ۳- حضرت نوح (لقب : شیخ الانبیاء..معنای اسم : نوحه . این حضرت اسامی دیگری نیز دارد ازجمله عبدالغفار  عبدالملک  عبد السلام..پدر : لمک..مادر : قینوش..تاریخ ولادت : ۱۶۴۲ سال بعد از هبوط آدم..مدت عمر : مدت عمر ایشان را بیش از هزار سال نوشته اند..بعثت : پیامبری ایشان در بابل عراق و شام بود..محل دفن : نجف اشرف در کشور عراق..تعداد فرزندان : آن حضرت چهار پسر داشت. مختصری از زندگی نامه : حضرت نوح علیه السلام نخستین پیامبر اولوالعزم است که خداوند او را با کتاب وشریعت جدا گانه ای به سوی مردم آن روزگار مبعوث کرد هر چند آن حضرت سالیان دراز قوم خود را به یکتا پرستی دعوت کرد ولی نتیجه ای نبخشید تا اینکه به امر خداوند کشتی بزرگی ساخت و از هر نوع حیوان یک جفت درآن قرار داد وسپس خود و عده کمی از همراهان به علاوه سه فرزندش( سام.یافث.حام )درکشتی نشستند. پس از آن چهل شبانه روز باران سیل آسایی بارید وبعد از اینکه آب فرو نشست کشتی بر فله کوه جودی و به روایت تورات بر کوه آرارات یا آغاری به خشکی نشست.

 

 

3. ۴- حضرت هود ( ع) معنای اسم : هدایت شده ( درزبان عبری نام آن حضرت عابر است )پدر : شالخ..مادر : بکیه..تاریخ ولادت : ۲۶۴۸ سال بعد از هبوط آدم..مدت عمر : ۴۶۰ سال..بعثت : برای هدایت قوم عاد مبعوث شد..محل دفن : نجف اشرف در کشور عراق..تعداد فرزندان : آن حضرت ۳ پسر داشت..مختصری از زندگی نامه : خداوند حضرت هوذ را برای هدایت قوم عاد مبعوث کرد.آن حضرت قوم خود را موعظه می کرد و می فرمود : <<ای قوم! اکنون من پیغمبر خدا هستم وبه راستی آمده ام تا شما را به پرستش خدای یگانه دعوت کنم.ای مردم ! بت پرستی را رها کنید تا سعادتمند شوید . >>آن قوم چون این سخنان را شنیدند بر سر وی ریختند و او را سخت زدند به طوری که بیهوش شد بعد از این واقعه باز هم از سوی خدا ندا رسید که قوم خود را موعظه کن به درستی که ما تو را فراموش نخواهیم کرد. حضرت هود دوباره مردم را به خداپرستی دعوت کرد ولی آنها ایمان نیاوردند و سرانجام بخاطر بی ایمانی مورد خشم خداوند قرار گرفتند و در اثر وزش بادهای مسموم همه بجز گروه مومنین هلاک شدند.

 

4. ۵- حضرت صالح ( ع ) معنای اسم : نیک نیکوکار .پدر : جابر.تاریخ ولادت : ۲۹۷۳سال بعد از هبوط آدم.مدت عمر :  ۲۸۰ سال ..بعثت : برای هدایت قوم ثمود به پیامبری رسید. محل دفن : نجف اشرف واقع درکشور عراق.به روایتی نسب آن حضرت : صالح بن جابر بن ثمود بن عابر بن ارم بن سام بن نوح.مختصری اززندگی نامه : حضرت پیغمبر قوم ثمود بود وقوم خویش را از بت پرستی منع کرده وبه پرستش خدای یگانه دعوت می کرد ولی آنان او را تکذیب می کردند. عاقبت از آن حضرت معجزه ای خواستند وگفتند :<باید ازدل کوه شتری همراه با بچه بیرون بیاوری در آن صورت به تو ایمان می آوریم >. پس آن حضرت دعا کرد و خداوندنیز اجابت فرمود ولی قوم ثمود گفتند:<صالح سحر و جادو کرده سپس ناقه را کشتند>.حضرت صالح آنها را نفرین کرده وخداوند آن قوم را مورد خشم خود قرار داد و صدای وحشتناکی از آسمان به گوش آنها رساند که در نتیجه به جز گروه مومنین همه از ترس جان دادند.

 

5. محمد بن حسن طوسی، در ماه مبارک رمضان 385 در طوس زاده شد. پس از گذراندن مراحل مقدماتی در طوس، در سن بیست و سه سالگی به حوزه علمیه بغداد که در آن زمان یکی از بهترین حوزه های شیعی بود، رهسپار گردید. در بغداد نزد شیخ مفید، زعیم حوزه، زانوی شاگردی زد و پس از مدتی به درجه اجتهاد رسید و کتاب وزین «تهذیب الاحکام» را به رشته تحریر درآورد.
   شیخ طوسی در سال 436هـ . ق. پس از فوت سید مرتضی، به مقام زعامت مردم و ریاست حوزه علمیه بغداد رسید و به راهنمایی مردم، تربیت شاگردان و اداره حوزه علیمه مشغول گردید. از محضر او عالمان زیادی کسب فیض کرده اند. در تاریخ آمده است که سیصد مجتهد در درس او حاضر می شدند؛ از جمله شاگردان مبرّز او: اسحاق بن بابویه قمی، ابن شهر آشوب، ابو الفتح کراجکی و دیگران را می توان نام برد.
   در سال 447هـ. ق. طغرل بیگ سلجوقی به بغداد حمله کرد و محله شیعه نشین این شهر را به خاک و خون کشید و اموال شیعیان را به غارت برد. او به کتابخانه ها هم رحم نکرد و آنها را به آتش کشید; از جمله کتابخانه بزرگ «ابونصر شاپوری» در سال 449هـ.ق. در آتش سوخت. مأموران حکومتی به منزل شیخ حمله کردند و کتابهای او را به آتش کشیدند. شیخ طوسی برای حفظ میراث شیعه و حوزه علمیه شیعه، از بغداد به نجف اشرف هجرت کرد و سنگ بنای حوزه ای را بنیان نهاد که هزار سال است نورافشانی می کند . وی بیش از 51 اثر گرانسنگ نوشت که از آن جمله می توان به: «التبیان فی تفسیر القرآن» در 10 جلد، تهذیب، استبصار و... اشاره نمود.
   شیخ طوسی پس از 76 سال عمر پربرکت، در 22 محرم 460 به دیار باقی شتافت. پیکر پاکش را در منزل مسکونی وی دفن کردند و بنابر وصیت او، منزلش تبدیل به مسجد گردید. هم اکنون در سمت شمال بقعه علوی مسجد طوسی معروف و مرقدِ بدنِ مطهّر اوست.
6.  علامه حلّی در شب 29 رمضان 648 هـ . ق. در شهر عالم پرور حلّه دیده به جهان گشود. در سنین کودکی به دانش اندوزی مشغول شد و به قدری پیش رفت که ملقّب به «جمال الدین» گردید. وی در زادگاهش که در آن روزگار از مراکز علمی ـ فرهنگی شیعی به شمار می رفت، از محضر بزرگانی چون: پدرش شیخ یوسف سدیدالدین، محقق حلّی، خواجه نصیرالدین طوسی و ابن میثم بحرانی استفاده کرد. علامه حلی پس از فوت محقق حلی در حالی که هنوز 28 سال از زندگیش گذشته بود، مرجعیت تقلید مردم را به عهده گرفت.
   همزمان با این اوضاع، در ایران سلطان محمد اولجایتو در نزدیکی شهر ابهر، شهری به نام «سلطانیه» بنا کرد و در آنجا به سراسر کشور پهناور ایران حکمرانی می کرد. سلطان روزی عصبانی شد و در حال عصبانیت زن خود را سه طلاقه کرد، ولی بعد پشیمان شد؛ لذا علمای اهل سنت را جمع کرد تا چاره ای بیندیشند. تمام علمای اهل سنت حکم به عدم زوجیت داده، گفتند: باید از همدیگر جدا شوید.* یکی از علما که ناراحتی سلطان را مشاهده کرد، به او گفت: عالمی در حلّه زندگی می کند که این نوع طلاق را قبول ندارد. سلطان محمد پیکی را به حلّه فرستاد تا علامه را به ایران بیاورند. پس از مدتی علامه حلّی به دربار سلطان محمد رفت و در جلسه ای با حضور علمای اهل سنت، با دلایل متقن ثابت کرد به این دلیل که دو شاهد هنگام اجرای طلاق حضور نداشته اند، طلاق باطل و زوجیت ثابت است. پس از این جلسه، شاه که به قدرت علمی علاّمه حلّی پی برده بود، جلسه مناظره میان علمای اهل سنت و علاّمه حلّی برگزار کرد که در نتیجه، علامه با دلایل متقن ولایت امام علی(علیه السلام) را به اثبات رساند.
   پس از این جلسه، سلطان محمد شیعه شد و به سلطان محمد خدابنده مشهور گردید. شاه دستور داد تشیع مذهب رسمی ایران باشد و نیز به نام دوازده امام خطبه خواند و دستور داد در تمام شهرهای ایران، به نام ائمه سکه بزنند و سر در مساجد و اماکن متبرکه را به نام ائمه مزیّن کنند. علاّمه حلّی 10 سال ملازم سلطان بود تا اینکه پس از ده سال در 716 سلطان فوت کرد و علامه به وطنش بازگشت.
   از عادات نیکوی او این بود که هر هفته روزهای پنج شنبه، از حلّه به زیارت امام حسین(علیه السلام) می رفت و این عادت تا پایان عمرش دوام داشت.
   علاّمه حلّی پس از عمری تلاش و گسترش فرهنگ تشیع در سن 78 سالگی و در 21 محرم 726 دار فانی را وداع گفت. مردم علاقمند به او، پیکر پاکش را از حلّه تا نجف اشرف تشییع کرده و در حرم مطهر امام علی(علیه السلام) به خاک سپردند. از شمال ایوان طلا دری به رواق علوی گشوده شده است. پس از ورود به سمت راست، حجره ای کوچک دارای پنجره فولادی، مقبره شریف علاّمه حلّی است.

 

7. علامه بحرالعلوم  : محمدمهدی فرزند سید مرتضی طباطبایی، در شوال 1155 در شهر مقدس کربلا متولد شد. شبی که سید دیده به جهان گشود، پدرش در خواب دید که امام رضا(علیه السلام) به محمدبن اسماعیل بن ربیع از اصحاب امام کاظم و امام رضا و امام جواد(علیهم السلام) دستور داد شمعی بر فراز بام خانه سید مرتضی برافروزد. وقتی آن را روشن ساخت نوری از آن شمع به آسمان بالا رفت که نهایت نداشت.
   محمدمهدی، علوم مقدماتی حوزه را نزد پدرش فراگرفت و پس از تکمیل دروس مقدماتی و سطح، از محضر بزرگانی چون: وحید بهبهانی، شیخ یوسف بحرانی و... استفاده کرد و موفق به کسب اجتهاد در سنین جوانی گردید. وی در سال 1186 به مشهد مقدس هجرت و هفت سال از عمرش را در کنار بارگاه منوّر امام رضا(علیه السلام) سپری کرد و در این مدت در درس میرزا مهدی اصفهانی خراسانی شرکت جست. همچنین در سال 1193 به حجاز سفر کرد و دو سال در مکه به درس و بحث اشتغال داشت. از آثار حضور علامه بحرالعلوم، شرکت طلاب اهل سنت در درس او بود که بر اثر همین روشنگریها، امام جمعه شهر مکه در سن هشتاد سالگی شیعه شد.
   علاّمه در طول حیات علمی خود، شاگردان زیادی را تربیت کرد؛ از جمله: شیخ جعفر کاشف الغطا، ملاّ احمد نراقی، حجة الاسلام سید محمد باقر شفتی و...
   علامه بحرالعلوم خدمات اجتماعی ارزنده ای نیز انجام داد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
   1. تعیین جایگاه مرقد هود و صالح در قبرستان وادی السلام.
   2. بنای مقام حضرت مهدی در صحن مسجد سهله.
   3. تعمیر مسجد شیخ طوسی.
   4. تأسیس کتابخانه خطی بحرالعلوم.
   5. اضافه کردن اراضی به حرم مطهر امام علی(علیه السلام) و... سرانجام علامه بحرالعلوم در 24 ذی حجه 1212 به دیار باقی شتافت. پیکر پاکش را پس از تشییع در کنار قبر شیخ طوسی به خاک سپردند. سید محمدمهدی بحرالعلوم(۱۱۵۵ ق ـ ۱۲۱۲ ق) آرامگاه سید محمدمهدی طباطبایی، معروف به بحرالعلوم، و فرزندان او کنار آستان شیخ طوسی قرار دارد. در حال حاضر این آستان دارای گنبد و عمارت بسیار زیبا و کاشی کاری شده است که در اواخر قرن چهاردهم ساخته شده است. 
8. 
   ابن طاووس(589 ـ 664ق)
   رضی الدین علی بن موسی مشهور به ابن طاووس، از عالمان و محدثان شیعی بود و تألیف مشهور اللهوف علی قتلی الطفوف از اوست. جنازه او را پس از فوت به نجف آوردند و در جوار امام علی(علیه السلام) به خاک سپردند.⁴
9. شیخ محمّد جعفر کاشف الغطاء(ف1227ق)
   در محله عِماره، قبر یکی از فقیهان و بزرگان عرصه علم و سیاست، شیخ جعفر مشهور به کاشف الغطاء، قرار دارد که یکی از شاگردان و مریدان او به نام شیخ اکبر این مقبره را بنا کرد و خود نیز بعدها در همان جا دفن شد. مدرسة المعتمد مشهور به مدرسه کاشف الغطاء از بناهای باقی مانده اوست.
    
10. از دیگر عالمان دفن شده در نجف اشرف:
    فخر الدین طریحی، صاحب کتاب مجمع البحرین، لغت شناس و ادیب معاصر که در 1075 ق فوت کرد و در محله براق دفن شد.
    محمد مهدی قزوینی عالم معاصر(1300 ق). قبر وی روبه روی مقبره شیخ محمد حسن صاحب جواهر است.
    مقداد بن عبدالله حلی، صاحب العرفان فی فقه القرآن،(741 ق).
    عبدالعال کرکی، معروف به محقق ثانی و شهید ثالث در عهد سلطان طهماسب اول صفوی. سید اسماعیل بهبهانی تهرانی.
11. سید محمد باقر صدر که در وادی السلام دفن است.
12. میرزا احمد مجتهد تبریزی، مقابل مقبره شیخ طوسی با گنبدی سبزرنگ.
13. علامه محمد بن هلال صابی ملقب به غرس النعمه(664 هـ ق).
14. جمال الدین محمد بن طاووس، برادر ابن طاووس مشهور(63 ق).
15. عبدالکریم بن طاووس، برادر ابن طاووس(693 ق). او تألیفی در باب نجف با عنوان فرحة الغری دارد.
16. میر محمد حسین، امام جمعه اصفهان در عصر قاجار.
17. حاجی محمد مهدی، امام جمعه اصفهان در دوره قاجار.
18. حاجی محمد ابراهیم قزوینی.
19. شیخ احمد جزایری، صاحب آیات الاحکام(1251 ق).
20. آقا محمد باقر بن محمد باقر هزار جریبی(1205 ق).
21. میرزا فتح الله حسینی ابوالمظفر(1206 ق).
22. علی نقی کمره ای فراهانی(1060 ق).
23. عبدالرزاق کاشانی(1246 ق).
24. سید رضا خان الهی کرمانی(1100 ق).
25. ملا محمد مهدی نراقی.شرابیانی.
26. سید محمد سعید حبوبی، از شاعران معاصر.
27. ۲) مهدی رفیع شریعتمدار
28. ۳) محمدعلی نجفی اصفهانی
29. ۶) محمدجواد طباطبایی تبریزی
30. ۷) محمدجواد بلاغی
31. ۱۷) شیخ مشکور حولاوی
32. ۱۷) محمدجواد مغنیه
33. ۲۳) محمدعلی اردوبادی
34. ۴۶) سید محمد فیروزآبادی
35. ۴۶) میرزا ابوالحسن مشکینی
36. ۴۷ ) سید محمدکاظم یزدی
37. ۴۸) سید عبدالحسین شرف‌الدین عاملی
38. ۴۸) سید اسماعیل صدر
39. ۵۳) عبدالکریم زنجانی
40. به گزارش سرویس دین و اندیشه «شیعه نیوز»، علمای بسیاری از بلاد اسلامی برای فراگیری علوم اهل بیت از مناطق مختلف به شهر مقدس نجف اشرف هجرت نمودند و تعدادی تا اخر عمر نجف را منزلگاه خویش قرار دادند

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم