سورةُ النَّاس ‏1- 1.قرائت: (خواندن ( وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلاً»[مزمل/4]؛ ای پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ قرآن را با ترتیل و شمرده بخوان.

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

              اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم  

0. سورةُ النَّاس ‏1-
1. بسم الله الرحمن الرحیم
2. 1.قرائت: (خواندن ( وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلاً»[مزمل/4]؛ ای پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ قرآن را با ترتیل و شمرده بخوان.
3. 2.صرف: (تجزیه( درکلمه (اسم) إبدال شده ، أصل آن سمو ، باحذف حرف علة  همزه وصل آورده اند.  
4. 3.نحو: (ترکیب(بسم) جار و مجرور متعلق بمحذوف خبر. مبتدأ ی محذوف تقد یرآن ،ابتداءکنم (اللّه) لفظ الجلالة مضاف إلیه مجرور و علامة الجر الکسرة. (الرحمن) صفت برای لفظ الجلالة (الرحیم) صفت دوم لفظ الجلالة.
5. 4.نکته: (مساله دقیق)«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم‏» پرچم کشوراسلام است، برروى میز برفراز ادارات و مدارس و پادگان‏ها و برفراز کشتى‏ها دردریاها بربلندیها و بلا ترین قله ها برسراسر جهان بر احتزاز و برفراشته است. 
6. 5.پیام: از امیرالمؤمنین: هرگاه بشما حزنى و یا کارى پیش آمد نماید ازخلوص دل گوئید بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ و با دل پاک توجه تام بخدا نمائید تا خداوند حاجات شما را دردنیا برآورد و یا آنکه نزد خود ذخیره کند بهتراست.

 

7. قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1)
8. 1.قرائت: (خواندن (ع ازمیان حلق به صورت نرم تلفّظ می‌شود، قُلْ 280، ْ أَعُوذُ 7، بِرَب 8 ،النَّاس 48، باردرقرآن خوانده می شود.
9. 2.صرف: (تجزیه( قول معتل العین (اجوف) قال ، یقول ،«قُلْ» فعل أمر، «أَعُوذُ» متکلم وحده ، اسْتَعَاذَ-  پناه می برم ازمصدر(عوذ ) باء حرف جاره (رب ) اسم الجلالة، الناس ازحروف شمسی ، الأصل عند سیبویه أناس و الألف و اللام بدل من الهمزة. با گفتن «برب الناس» اعتراف به ربوبیت پروردگار مى‏کند، و خود را تحت تربیت او قرار مى‏دهد،
10. 3.نحو: (ترکیب): جمله أعوذ مقول القول وأعوذ فعل مضارع مرفوع و فاعل آن ضمیر مستتر تقدیرش أنا و برب الناس متعلقان بأعوذ و ملک الناس و إله الناس بدلان أو صفتان أو عطفا بیان، «قُلْ» أمر فاعله مستتر و جملة ابتدائیة لا محل لها «أَعُوذُ» مضارع فاعله مستتر «بِرَبِّ» متعلقان بالفعل «النَّاسِ» مضاف إلیه و جملة مقول قول.. « قل ...» جملة ابتدائیّة محل اعراب ندارد. و جملة: «أعوذ ...» در محلّ نصب مقول قول. (بربّ) متعلّق (أعوذ)،الناس مضاف الیه برب،
11. 4.نکته: (مساله دقیق) در قرآن، بیش از 280 مرتبه کلمه‏ «قُلْ» آمده که بسیارى ازآنها فرمان خداوند به پیامبر است و در پاسخ مخالفان یا موافقان مى‏باشد.
12. 5.پیام: (قرآن) از پروردگار عالم است که به وسیله حضرت جبرائیل نازل شده ، و پیامبرامین وحى است و چیزى از خود نمى‏گوید. «قُلْ»

 

13. . مَلِکِ النَّاسِ(2)
14. 1.قرائت: (خواندن ( مخرج ک را بعضی ها درلحن فصیح  از مخرج زبان فارسی جدا دانسته که آخرزبان به سقف دهان پهن باشد، «ا ل» برسر حروف شمسی نوشته شود ولی خوانده نشود.وحرف بعد آن مشدد خوانده ‌شود. ملک  بافتحه میم وکسره لام است 1؛ مصدرآن 206 ؛ النَّاس 48 باردرقرآن خوانده می شود.
15. 2.صرف: (تجزیه(«مَلِکِ» اسم فاعل معرفه ازاسماء جلالة «النَّاسِ» معرفه به الف والام، معنای مستقلی دارد بدون آنکه بر زمان دلالت کند
16. 3.نحو: (ترکیب(.«مَلِکِ» بدل من رب أو نعت، أو عطف بیان علیه  اومجرور برب ومضاف «النَّاسِ» مضاف إلیه ملک.
17. 4.نکته: (مساله دقیق). مَلِک‏ کسى که امر و نهى مردم در تصرف اوست، و این امر ویژه سیاست انسانهاست از این روى- مَلِکِ النَّاسِ‏- گفته میشود ؛ نه ملک الاشیاء-
18. 5.پیام: (قرآن)  بشر از خود چیزى ندارد، و مطلقا فقیر و محتاج است،  در مقابل، هر چیز از پروردگارعالم و ملک خدا است وخدا غنىّ‏ مطلق‏ است‏، پس تمام مردم اعمّ از خدا شناس و غیره که براى رفع حاجت خود بوسائل مادّى متوسّل میشوند، بوسائل خدا متوسّل می شوند.

 

19. . إِلَهِ النَّاسِ(3)
20. 1.قرائت: (خواندن ( إِلَهِ 3مرتبه ومصدرآن 2963بار، والنَّاس 48، انس338 باردرقرآن پروردگارخوانده می شود..
21. 2.صرف: (تجزیه( حقیقت واژه (إِلَه‏) در معنى اللّه- اینست که جمع بسته نمى‏شود، زیرا معبودى سواى او نیست، الناس جمع انس یعنی بشر.  
22. 3.نحو: (ترکیب(«إِلهِ» بدل ملک مجرور اونعت من رب  «النَّاسِ» مضاف إلیه یاعطفان بیان.
23. 4.نکته: (مساله دقیق) (اللّه) از (أله) یعنى متحیّر و سرگردان شد، گرفته شده و این وجه تسمیه بمعنى تحیّر، از اشاره‏اى که امیر المؤمنین (علیه السلام ) در صفات خداوند بیان کرده اخذ شده که گفته است‏.«کلّ دون صفاته تحبیر الصّفات و ضلّ هناک تصاریف اللّغات».
24. 5.پیام: (إِلهِ النَّاس) یعنی آنکه بر آدمیان واجب است که فقط او را عبادت کنند براى اینکه اوست که برایش عبادت شایسته است نه غیر او،

 

25. . مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الخْنَّاسِ(4)
26. 1.قرائت: (خواندن ( حرف الف ولام برسراسم شمسی می آید وفقط حرف لام خوانده می شود؛ وسواس5؛ خنس2باردرقرآن آمده
27. 2.صرف: (تجزیه( (الوسواس) اسم لمن یوسوس، وزنه فعلال بفتح الفاء.(الخنّاس)، مبالغة اسم الفاعل من الثلاثیّ خنس.  
28. 3.نحو: (ترکیب(.(من شرّ) متعلّق ب (أعوذ)، «الْوَسْواسِ» مضاف إلیه «الْخَنَّاسِ» بدل من الوسواس.
29. 4.نکته: (مساله دقیق). بالاترین خطرها پنهان‏ترین آن‏هاست که وسوسه درونى باشد. «مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ» در برابر یک خطر درونى‏، به سه صفت الهى «بِرَبِّ النَّاسِ» «مَلِکِ النَّاسِ»«إِلهِ‏ النَّاسِ‏»  پناهنده مى‏شویم. توحید الربوبیة ؛ توحید المالکیة ؛ توحید الطاعة .
30. 5.پیام: (قرآن) حالا که او «بِرَبِّ النَّاسِ» است، پس شیوه‏هاى تربیتى دیگران را نپذیریم. حالا که او «مَلِکِ النَّاسِ» است، پس خود را برده دیگران قرار ندهیم و حالا که او «إِلهِ‏ النَّاسِ‏» است، پس به غیر او دل نبندیم و این تفکر واعتقاد بهترین وسیله پناهندگى از وسوسه‏هاست.

 

31. . الَّذِى یُوَسْوِسُ فىِ صُدُورِ النَّاسِ(5)
32. 1.قرائت: (خواندن (.(الَّذی) 277(یوسوس) ازوسوس 5(فی)617(صدور)3 سینه ها (الناس)48 مردم. درقرائت (ص) س پرحجم است.
33. 2.صرف: (تجزیه((الذی) اسم موصول خاص (یوسوس)فعل مضارع(فی)حرف جاره (صدور) جمع صدر (الناس)جمع انس ای خلاف جن.
34. 3.نحو: (ترکیب(.(الذی) موصول فی محلّ جرّ نعت للوسواس (فی صدور) متعلّق ب (یوسوس)، (من الجنّة) متعلّق بحال من فاعل یوسوس . «الْوَسْواسِ» مضاف إلیه «الْخَنَّاسِ» بدل من الوسواس، وسواس صفت مشبهه نام شیطان است.
35. 4.نکته: (مساله دقیق) وسوسه اسم مصدر بمعناى پنهانى و القاء نیرنگهاى شیطانى است که پیوسته بقلب و روان بشر القاء مینماید.
36. 5.پیام: (قرآن) شیاطین هم خودشان مخفى هستند، و هم برنامه‏هایشان پنهان است، واین هشدارى است به همه رهروان راه حق که منتظر نباشند که اورا در چهره و قیافه اصلى ببینند. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم