دوم از حضرت صادق علیه السلام منقول است که چون به زیارت امام حسین علیه السلام بِرَوى زیارت کن آن حضرت را محزون و غمناک و ژولیده مو و غبار آلوده و گرسنه و تشنه که آن حضرت با این احوال شهید شده
چهارشنبه, ۸ تیر ۱۴۰۱، ۰۴:۱۴ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- 0-فضیلت زیارت حضرت حسین علیه السلام..-2 ..
- دوم از حضرت صادق علیه السلام منقول است که چون به زیارت امام حسین علیه السلام بِرَوى زیارت کن آن حضرت را محزون و غمناک و ژولیده مو و غبار آلوده و گرسنه و تشنه که آن حضرت با این احوال شهید شده است و حاجات خود را طلب نما و برگرد و آن را وطن خود قرار مده .
- سیّم آنکه در سفر زیارت آن حضرت توشه را از چیزهاى لذیذ مانند بریانى و حلواها قرار ندهد و خوراک خود را نان با لبن یعنى شیر یا ماست قرار دهد از حضرت صادق علیه السلام روایت است که فرمود شنیده ام که جماعتى به زیارت امام حسین علیه السلام مى روند و با خود سُفره ها برمى دارند که در آنها بزغاله هاى بریان و حلواها هست و اگر به زیارت قبر پدران یا دوستان خود بروند اینها را با خود برنمى دارند و در حدیث معتبر دیگر منقول است که آن حضرت به مفضلّ بن عمر فرمود که زیارت کنید امام حسین علیه السلام را بهتر از آن است که زیارت نکنید و زیارت نکنید بهتر ازآن است که زیارت کنید مفضّل گفت پُشت مرا شکستى فرمود که واللّه اگر به زیارت قبر پدران خود بروید اندوهگین و غمناک مى روید و به زیارت آن حضرت که مى روید سفره ها با خود برمى دارید بلکه مى باید ژولیده مو و گردآلود بروید.
- مؤلف گوید پس چقدر شایسته است براى اغنیا و تجّار که ملاحظه این مطلب را در این سفر بنمایند و هرگاه در بلادى که در بین راه ایشان است تا کربلا بعض دوستانشان که ایشان را دعوت و میهمانى مى کنند و در زمان حرکت از منزلشان سفره و ناهارخوریهاى آنها را از مطبوخات لذیذه و مرغ بریان و سایر بریانیها مملوّ مى کنند قبول نکنند و بگویند که ما مسافر کربلا هستیم و شایسته نیست براى ما تغذّى به این نحو غذاها شیخ کلینى ره روایت کرده که بعد از شهادت امام حسین علیه السلام زوجه کلبیّه آن حضرت اقامه ماتم نمود براى آن حضرت و گریست و گریستند سایر زنها وخدمتکاران تا حدّى که اشکهاى آنها خشک شد و دیگر اشکشان نیامد پس از یک جائى براى آن مخدّره هدیّه فرستادند جونى که معنى آن را مرغ قَطا گفته اند براى آنکه از خوردن آن قوّتى بگیرند در گریستن بر امام حسین علیه السلام چون آن محترمه آن را دید پرسید این چیست گفتند هدیّه اى است که فلانى فرستاده براى شما که استعانت بجوئید به آن درماتم حسین علیه السلام فرمود ((لَسْنا فى عُرْسٍ فَما نَصْنَعُ بِها)) ما که در عروسى نیستیم ما را چه به این خوراک پس امر فرمود آن را از خانه بیرون بردند
- چهارم از چیزهایى که در سفر زیارت امام حسین علیه السلام مندوب است 1- تواضع و 2- فروتنى و 3- خشوع و 4- راه رفتن مانند بنده ذلیل پس کسانى که در طریق زیارت آن حضرت سوار مى شوند بر این مراکب جدیده که به قوّه بخار به سرعت حرکت مى نماید و امثال آن باید خیلى ملتفت خود باشند که تَجَبُّر و تَکَبُّر نکنند و بر سایر زائرین و بندگان خدا که بسختى و مشقّت به کربلا مى روند بزرگى ننمایند و آنها را به چشم حقارت نظر نکنند علماء در احوال اصحاب کهف نقل کرده اند که آنها از مخصوصین دقیانوس و به منزله وزراى او بودند وقتى که حق تعالى رحمت خود را شامل حال آنها فرمود و به فکر خداپرستى و اصلاح کار خود برآمدند صلاح خود را در این دیدند که از مردم کناره گیرند و در غارى ماوى گرفته به عبادت خدا مشغول شوند پس سوار بر اسبها شده و از شهر بیرون آمدند همینکه سه میل راه رفتند تملیخا که یکى از آنها بود گفت:
- ((یا اِخْوَتاهُ جاءَتْ مَسْکَنَةُ الاْخِرَةِ وَذَهَبَ مُلْکُ الدُّنْیا اِنْزِلُوا عَنْ خُیُولِکُمْ وَامْشُوا عَلى اَرْجُلِکُمْ))
اى برادران این راه ، راه آخرت است و باید به نحو فقیرى و مسکنت رفت و ملک و ریاست دنیا را باید کنار گذاشت اکنون از اسبها باید پیاده شوید و با پاى پیاده به درگاه حق تعالى بروید - تا شاید پروردگار شما بر شما رحم نماید و گشایشى در امر شما نصیب شما فرماید پس همگى از اسبهاى خویش پیاده شدند و در آن روز آن محترمین معظّمین با پاى پیاده هفت فرسخ راه رفتند تا آنکه پاهاى ایشان مجروح شد و خون از آنها متقاطر گردید پس زائرین این قبر مطهّر این مطلب را در نظر داشته باشند و هم بدانند که هر چه در این راه شخص براى خدا تواضع کند باعث رفعت مقام او خواهد شد ولهذا در آداب زیارت آن جناب از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام منقول است که هر که به زیارت قبر امام حسین علیه السلام برود پیاده حق تعالى بنویسد از براى او به عدد هر گامى هزار حسنه و محو مى کند از او هزار گناه و بلند کند از براى او در بهشت هزار درجه پس چون به شطّ فرات برسى غسل کن و پاهاى خود را برهنه کن و نعلهاى خود را در دست خود بگیر و راه رو مانند راه رفتن بنده ذلیل
- پنجم آنکه اگر در بین راه زوّار پیاده دید که وامانده و خسته شده و از او استعانتى خواست تا ممکن شود در کار او اهتمام نموده و او را به منزل برساند و مبادا به او استخفاف و بى اعتنائى نماید شیخ کلینى به سند معتبر از ابوهارون روایت کرده که من حاضر بودم در خدمت حضرت صادق علیه السلام که فرمود به مردمى که در نزد او بودند چه شده از براى شما که استخفاف مى نمائید به ما پس برخاست از بین آنها مردى از اهل خراسان و گفت پناه مى برم به خدا از آنکه ما استخفاف کنیم به شما یا به چیزى از امر شما فرمود آرى تو خودت یکى از آن اشخاص هستى که سبک شمردى و خوار نمودى مرا آن مرد گفت پناه مى برم به خدا که من خوار نموده باشم شما را فرمود واى بر تو آیا نشنیدى فلان کس را در وقتى که نزدیک به جحفه بودیم با تو گفت مرا بقدر یک میل سوار کن که به خدا سوگند من خسته شدم به خدا سوگند که تو سر بسوى او بلند نکردى و استخفاف به او نمودى و هر کسى که مؤ منى را خوار نماید ما را خوار نموده و حرمت خدا را ضایع کرده .
- مؤ لّف گوید که ما در آداب زیارت در ادب نهم کلامى با روایتى از علىّ بن یقطین که مناسب است با این مقام ذکر کردیم به آنجا رجوع کن که در آن موعظه نیکوئى است و این ادب که در اینجا ذکر شد اختصاص به زوّار امام حسین علیه السلام ندارد لکن چون این مطلب در راه زیارت آن حضرت خیلى اتفاق مى افتد لهذا ما در اینجا ذکر نمودیم
- ششمّ از ثقه جلیل القدر محمّد بن مسلم مروى است که به حضرت امام محمّد باقر علیه السلام عرض کرد که چون ما به زیارت پدرت حسین بن على علیه السلام مى رویم آیا چنانست که در حجّیم فرمود بلى گفت پس بر ما لازم است آنچه بر حاجیان لازمست فرمود که بر تو لازم است که نیکو مصاحبت بنمائى با هر که رفیق تو است و بر تو لازم است که کم سخن بگوئى مگر سخن خیر و لازمست بر تو که یاد خدا بسیار بکنى و لازمست که جامه هایت پاکیزه باشد و لازمست که غسل کنى پیش از آنکه داخل حایر شوى و لازمست که با خشوع و رقّت باشى و نماز بسیار بکنى و صلوات بر محمد و آل محمد بسیار بفرستى و باید که خود را نگاه دارى از چیزهائى که سزاوار نیست تو را و باید که دیده خود را از حرام و شبهه بپوشانى و احسان به برادران مؤ من پریشان خود بکنى و اگر کسى را به بینى که خرجیش تمام شده او را دستگیرى کنى و خرجى خود را میان خود و ایشان برابر قسمت کنى و لازم است بر تو تقیّه که قوام دین تو به آن است و پرهیزکارى از چیزهائى که خدا از آنها نهى کرده است و ترک کنى خصومت و بسیار قسم خوردن و مجادله و منازعه که در آن قسم باشد پس چون چنین کنى تمام مى شود ثواب حجّ و عمره از براى تو و مستوجب مى شوى از جانب آن کسى که طلب ثواب او کرده اى به مال خرج کردن و از اهل خود دور افتادن اینکه برگردى به آمرزش گناهان و رحمت و خوشنودى خدا
- هفتم در روایت ابوحمزه ثمالى از حضرت صادق علیه السلام در باب زیارت امام حسین علیه السلام منقول است که چون به نینوا رسیدى بارهاى خود را در آنجا بگذار و روغن بر خود ممال و سرمه مکش و گوشت مخور مادامى که در آنجا مقیم مى باشى
- هشتم غسل به آب فرات است که روایات در فضیلت آن بسیار است در حدیثى از حضرت صادق علیه السلام منقولست که هر که غسل کند به آب فرات و زیارت کند قبر امام حسین علیه السلام را از گناهان خالى شود مانند روزى که از مادر متولّد شده باشد و اگرچه گناهان کبیره بوده باشد و روایت شده که خدمت آن حضرت عرض شد که بسا شود که ما به زیارت قبر امام حسین علیه السلام برویم و دشوار باشد بر ما غسل زیارت به سبب سرما یا غیر آن فرمود که هر که غسل کند در فرات و زیارت کند حسین علیه السلام را نوشته شود براى او از فضیلت آنقدر که بشماره درنیاید و از بشیر دهّان روایتست که حضرت صادق علیه السلام فرمود که هر که به زیارت قبر حسین بن علىّ علیه السلام برود پس وضو بگیرد و غسل کند در فرات ، برندارد قدمى و نگذارد قدمى مگر آنکه بنویسد حق تعالى براى او حجّه و عمره و در بعضى روایاتست که غسل کن از فرات از موضعى که برابر قبر آن حضرت واقع شود و خوبست چنانکه از بعضى روایات استفاده مى شود چون به فرات برسد صد مرتبه اَللّه اَکْبَرُ و صَد مرتبه لااِلهَ اِلا اللّهُ و صد مرتبه صلوات بر پیغمبر و آل آن حضرت بفرستد
- نهمّ چون خواستى داخل حایر مقدس شوى از درى که در جانب مشرق واقع است داخل شو چنانکه حضرت صادق علیه السلام به یوسف کناسّى فرمودند
- دهمّ در روایت ابن قولویه است که حضرت صادق علیه السلام به مفضّل بن عمر فرمود که اى مفضّل چون برسى به قبر امام حسین علیه السلام بر در روضه بایست و این کلمات را بخوان که تورا به هر کلمه نصیبى از رحمت الهى خواهد بود:
- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ
- پس مى روى و متوجه نماز مى شوى و به هر رکعت که مى کنى نزد آن حضرت مثل ثواب کسى دارى که حج و عمره هزار مرتبه کرده باشد و هزار بنده آزاد کرده باشد و هزار مرتبه از براى خدا به جهاد ایستاده باشد با پیغمبر مرسل الخبر
- یازدهم از ابوسعید مدائنى منقولست که گفت رفتم به خدمت حضرت صادق علیه السلام و پرسیدم که بروم به زیارت قبر حسین علیه السلام فرمود بلى برو به زیارت قبر حسین علیه السلام فرزند رسول خدا صلى الله علیه و آله نیکترین نیکان و پاکیزه ترین پاکیزگان و نیکوکارترین نیکوکاران و چون آن حضرت را زیارت کنى نزد سر آن حضرت هزار مرتبه تسبیح حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام را بخوان و نزد پاهاى آن حضرت هزار مرتبه تسبیح حضرت فاطمه سلام الله علیها را بخوان پس نزد آن حضرت دو رکعت نماز بکن و در آن دو رکعت سوره یسَّ والرّحمن بخوان پس چون چنین کنى ثواب عظیم از براى توخواهدبود گفتم فداى تو شوم تسبیح على و فاطمه علیهماالسلام را به من بیاموز فرمود بلى اى ابوسعید تسبیح على علیه السلام این است :
- سُبْحانَ الَّذى لا تَنْفَدُ خَزآئِنُهُ سُبْحانَ
- منزه است آنکه تمام نشود خزینه هایش منزه است
- الَّذى لا تَبیدُ مَعالِمُهُ سُبْحانَ الَّذى لا یَفْنى ما عِنْدَهُ سُبْحانَ الَّذى لا
- آنکه پایان نپذیرد نشانه هایش منزه است آنکه فانى نشود آنچه نزد او است منزه است آنکه
- یُشْرِکُ اَحَداً فى حُکْمِهِ سُبْحانَ الَّذى لاَ اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ سُبْحانَ
- شریک نگیرد هیچکس را در حُکمش منزه است آنکه از میان نرود فخر و عزتش منزه است
- الَّذى لاَ انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحانَ الَّذى لا اِلهَ غَیْرُهُ
- آنکه دورانش پایان ندارد منزه است آنکه معبودى جز او نیست
- و تسبیح حضرت فاطمه سلام الله علیها این است :
- سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ سُبْحانَ ذِى الْعِزِّ
- منزه است صاحب جلالت والاى بزرگ منزه است صاحب عزت
- الشّامِخِ الْمُنیفِ سُبْحانَ ذِى الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدیمِ سُبْحانَ
- بلند و فراز منزه است صاحب فرمانروائى گرانمایه دیرینه منزه است
- ذِى الْبَهْجَةِ وَالْجَمالِ سُبْحانَ مَنْ تَرَدّى بِالنُّورِ وَالْوَقارِ سُبْحانَ مَنْ
- صاحب شادمانى و زیبائى منزه است آنکه جامه نور و وقار دربردارد منزه است آنکه
- یَرى اَثَرَ النَّمْلِ فِى الصَّفا وَوَقْعَ الطَّیْرِ فِى الْهَوآءِ
- بیند جاى پاى مُور را در سنگ خارا و ردّ عبور پرنده را در هوا
- دوازدهم آنکه نماز فریضه و نافله را نزد قبر امام حسین علیه السلام بجا آورد زیرا که نماز نزدآن حضرت مقبولست سیّد بن طاوس گفته که جدّ و جهد کن که از تو فوت نشود فریضه و نافله در حایر شریف همانا روایت شده که نماز واجبى نزد آن حضرت برابر است با حجّ و نماز نافله با عمره .
- مؤ لّف گوید که در روایت مفضّل گذشت ثواب بسیارى براى نماز در حایر شریف و در روایت معتبرى از حضرت صادق علیه السلام منقولست که هر که زیارت کند آن حضرت را و دو رکعت نماز یا چهار رکعت نزد آنحضرت بکند ثواب حجّ و عمره براى او نوشته شود و آنچه از اخبار ظاهر مى شود آن است که نماز زیارت و غیر آن را در عقب قبر آن حضرت و در بالا سر کردن هر دو خوبست و اگر در بالا سر کند عقبتر بایستد که محاذى اصل قبر مقدّس نباشد و در روایت ابوحمزه ثمالى است از حضرت صادق علیه السلام که در نزد سرآن حضرت دو رکعت نماز بگذارد در رکعت اوّل سوره حمد و سوره یسَّ بخوان و در رکعت دوّم سوره حمد و سوره الرّحمن بخوان و اگر خواهى در پشت قبر نماز را بکن و در بالاى سر بهتر است و چون فارغ شوى نماز کن آنچه خواهى و امّا این دو رکعت نماز زیارت ناچار است نزد هر قبرى که زیارت کنند و ابن قولویه از حضرت باقر علیه السلام روایت کرده که به شخصى فرمود اى فلان چه مانعست تو را که هرگاه حاجتى براى تو رُو دهد بروى نزد قبر حسین صلوات اللّه علیه و چهار رکعت نماز گذارى نزد او پس حاجت خود را بطلبى بدرستى که نماز فریضه نزد آن حضرت معادلست با حجّ و نماز نافله معادلست با عمره
- سیزدهم بدانکه عمده اعمال در روضه مطهّره امام حسین علیه السلام دعاء است زیرا که اجابت دعا در تحت آن قبّه سامیه یکى از چیزهائى است که در عوض شهادت ، حقّ تعالى به آن حضرت لطف فرموده و زائر باید آن را غنیمت دانسته در تضرّع و انابه و توبه و عرض حاجات کوتاهى نکند و در طىّ زیارات آن حضرت ادعیه بسیارى با مضامین عالیه وارد شده و اگر بناى اختصار نبود من چند دعائى در اینجا ذکر مى کردم و بهتر آن است که از دعاهاى صحیفه کامله آنچه تواند بخواند که بهترین دعاها است و ما در اواخر این باب بعد از زیارات جامعه دعائى نقل کنیم که در همه حرمهاى شریفه خوانده شود [ و بدانکه در ملحقات این کتاب دعائى ذکر مى شود که جامع ترین دعاها است که در روضات ائمه علیهم السلام خوانده مى شود، از آن غفلت نکنى . ((منه )) ] و بجهت آنکه این محلّ را خالى نگذاریم این دعاى مختصر را که در ضمن یکى از زیارات نقل شده ذکر مى کنیم و آن دعا این است که مى گوئى در آن حرم شریف در حالى که دستها را بسوى آسمان بلند کرده باشى :
- هفدهم از جمله اعمال دو رکعت نماز است در آن حرم مطهّر نزد سر مقدّس با سوره الرّحمن و سوره تبارک سیّد بن طاوس روایت کرده که هر که این نماز را بخواند خداوند منان مى نویسد براى او بیست و پنج حجّه مقبوله مبروره که با رسول خدا صلى الله علیه و آله به عمل آورده باشد
- هجدهم از جمله اعمال در آن قبّه سامیه استخاره است و کیفیّت آن چنانست که علامه مجلسى ره نقل نموده و اصل روایت ازکتاب قرب الا سناد حمیرى است فرموده به سند صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر بنده اى که در امرى از امور صد مرتبه طلب خیر از خداوند عالمیان بکند که بایستد نزد سَر حضرت امام حسین علیه السلام ((وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلااِلهَ اِلا اللّهُ وَسُبْحانَ اللّهِ)) بگوید وخدا را به بزرگوارى یاد کند و حمد و ثناى خدا بگوید چنانچه سزاوار او است و صد مرتبه طلب خیر از خدا بکند البته حق تعالى آنچه خیر او است در آن امر به او مى نماید و پیش او مى آورد و موافق روایات دیگر طلب خیر به این نحو مى کند که صد مرتبه مى گوید اَسْتَخیرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِیَرَةً فى عافِیَةٍ
- نوزدهم شیخ اجل کامل ابوالقاسم جعفربن قولویه قمى ره روایت کرده از حضرت صادق علیه السلام که فرمود هرگاه زیارت کردید حضرت ابوعبداللّه علیه السلام را ملازمت کنید سکوت را مگر از خیر و بدرستى که ملائکه شب و روز از حفظه حاضر مى شوند نزد ملائکه که در حائرند و مصافحه مى کنند با ایشان ملائکه که در حائرند جواب نمى دهند ایشان را از شدّت گریستن و پیوسته مشغول گریه و زارى هستند مگر در وقت زوال شمس و وقت طلوع فجر که در این دو وقت ساکت مى شوند پس ملائکه حفظه منتظر مى شوند تا ظهر شود وتا فجر ظاهر شود که در این دو وقت با ایشان تکلّم مى نمایند و ایشان سؤ ال مى نمایند ازچیزهائى از امر آسمان و امّا مابین این دو وقت ملائکه حائر نطق نمى کنند و از دعا و گریستن آرام نمى گیرند و نیز از آن حضرت روایت کرده که حق تعالى چهار هزار ملک را موکل کرده است به قبر امام حسین علیه السلام ژولیده مو و گردآلود به هیاءت اصحاب مصیبت مى گریند بر آن حضرت از طلوع صبح تا ظهر و چون ظهر مى شود چهار هزار ملک فرود مى آیند و آن چهار هزار ملک بالا مى روند پس پیوسته گریه مى کنند تا طلوع صبح و احادیث به این مضمون بسیار است و از این روایات ظاهر مى شود که گریستن بر آن حضرت در آن حرم مطهّر محبوب بلکه شایسته است که شمرده شود از اعمال آن بقعه مبارکه که بیت الاحزان شیعیان است گریستن و مرثیه خواندن براى آن حضرت
- و از حدیثى که مروى از صفوان از حضرت صادق علیه السلام است مستفاد مى شود که تضرّع ملائکه در درگاه خدا در لعنت کردن بر قاتلان امیرالمؤ منین و بر قاتلان امام حسین علیهماالسلام و نوحه کردن جِنیّان بر ایشان و گریه کردن ملائکه که در دور ضریح امام حسین علیه السلام اند و بسیارى اندوه ایشان به نحوى است که اگر کسى آنها را بشنود خوردن و آشامیدن و خواب کردن بر او گوارا نخواهد بود و در حدیث عبداللّه بن حمّاد بصرى است که حضرت صادق علیه السلام به او فرمود به من خبر رسیده که گروهى مى آیند نزد قبر حسین علیه السلام از اطراف کوفه و مردمانى از غیر ایشان و زنانى که براى آن حضرت نوحه گرى مى کنند و این درنیمه ماه شعبان است پس بعضى قرائت مى کنند و بعضى قصّه مى خوانند یعنى کیفیّت شهادت و سائر مصائب را ذکر مى نمایند و پاره اى نوحه گرى مى کنند و برخى مرثیه مى خوانند پس گفتم آرى فدایت شوم من مشاهده کرده ام پاره اى از آنچه بیان فرمودى پس فرمود حَمد خداوندى را که قرارداد در میان مردم کسانى را که به نزد ما مى آیند و ما را مدح مى کنند و مرثیه مى خوانند براى ما و قرارداد دشمن ما را کسانى که طعنه مى زنند بر ایشان از خویشان ما یا از غیر ایشان و تهدید مى نمایند ایشان را و زشت مى شمارند کارهاى ایشان را و در صدر همین حدیث است که هر که به زیارت او مى رود بر او مى گرید و هر که به زیارت او نمى رود بر مصیبت او اندوهناک مى باشد و دلش مى سوزد هر که او را به یاد مى آورد و ترحّم مى کند هر که نظر مى کند بسوى قبر پسرش در پایین پاى او افتاده در بیابانى که خویشى و دوستى نزد او نیست و حقّ او را غصب کردند و جمع شدند جمعى از کافران و مرتدّان از دین و یاورى یکدیگر کردند تا او را کشتند و در بیابان دفن نکرده انداختند و منع کردند از او آب فراتى را که سگان مى خوردند و ضایع کردند حقّ رسول خدا صلى الله علیه و آله را و وصیّتى را که در حقّ او و اهلبیتش کرده بود
- و نیز ابن قولویه روایت کرده از حارث اَعْوَر که امیرالمؤ منین علیه السلام فرمود پدر و مادرم فداى حسین شهید در پشت کوفه به خدا قسم گویا مى بینم جانوران دشتى را از هرنوعى که گردنها را کشیده اند بر قبراو و بر او گریه مى کنند شب را تا صباح ((فَاِذا کانَ کَذلِکَ فَاِیّاکُمْ وَالْجَفاءَ)) واخبار دراین باب بسیار است
- بدون نشانه و راهنما و پیشواى هدایت کننده و نجات نمى یابد در آن شبهه مگر کسى که بخواند دعاى غریق را گفتم چگونه است دعاى غریق فرمود مى گوئى ((یا اللَّهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دینِکَ)) پس گفتم ((یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالاْبْصارِ ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دىنِکَ)) حضرت فرمود بدرستى که خداوند عَزَّ وجلَّ مُقَلِّب است قلوب و ابصار را لکن بگو چنانکه من مى گویم ((یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دینِکَ))
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
