آیا وقت آن نرسیده است که مسئله آب و تشنگى در کربلا حل شود!!!؟؟؟مناسبتها اربعین 1401. وضعیت در کربلا و نجف هم چندان مساعد نیست و این شهرها آماده پذیرایی از این همه زائر نیستند

پردازش اربعین  شش.. تبلیغ ما این گونه بود لطفا نظر دهید سال شمسی 1401  

بسم الله الرحمن الرحیم

0. اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

آیا وقت آن نرسیده است که مسئله آب و تشنگى در کربلا حل شود!!!؟؟؟  

0. 1- به دلیل نبود امکانات و ضعف در تامین آب آشامیدنی زائران، در 25 کیلومتری مرز مهران، زائران اربعین از فرط تشنگی مقابل ماشین‌های عبوری را می‌گرفتند و از آنها تقاضای آب می‌کردند. ببینید | سد کردن راه خودروهای عبوری توسط مردم از فرط تشنگی ...https://www.khabaronline.ir › news

Translate this page

3 days ago —مسئله آب و تشنگی در کربلا تا کی ادامه دارد
Search instead for مسئله آب و تشنگى در کربلا تا کی ادامه دارد

2. شرق: مراسم اربعین سال ۱۴۰۱ در ایران با اتفاقات عجیبی همراه بود. در ساعات نوشته‌شدن این گزارش همچنان گزارش‌هایی از ازدحام جمعیت در مرزهای زمینی روی خروجی رسانه‌ها قرار می‌گیرد. مطابق گفته‌های استاندار کردستان همچنان بخشی از مرزهای زمینی بسته است و تنها زائرانی که توانسته‌اند بلیت هواپیما تهیه کنند، به‌راحتی خودشان را به راهپیمایی اربعین رسانده‌اند. این در حالی است که تا چند روز پیش هیچ هشداری درباره پیش‌آمدن شرایط عجیب در راهپیمایی اربعین به زائران داده نشده بود.
3. دولت با درنظرگرفتن یک وام ویژه با شرایط دریافت و پرداخت متفاوت در حال تشویق مردم برای حضور در این راهپیمایی بود و در صداوسیما هم مدام مردم را به حضور در این راهپیمایی تشویق می‌کرد. با این حال از سه روز پیش یکباره اوضاع تغییر کرد. زائران زیادی در مرز منتظر ماندند. رسانه‌ها از ایرانی‌های حاضر در عراق خواستند تا زود زیارت‌شان را به پایان برسانند و به ایران بازگردند
4. و از آنهایی که در ایران حاضر بودند هم خواسته شد که به سمت مرزها حرکت نکنند. شبکه‌های اجتماعی پر از ویدئوهایی است که وضعیت زائران را لب مرز یا در عراق نامناسب نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد عراق امسال چندان آماده میزبانی از ایرانی‌ها نبوده و به اشکال مختلف هم این آماده‌نبودن یا نارضایتی‌اش را هم نشان داده است.
5. مهم‌ترینش این است که بلافاصله بعد از سفر وزیر کشور ایران به عراق و حضور در بغداد وضعیت مرزها متفاوت شد و خبر رسید که مرزها بسته شده‌اند.
6. وزیر کشور ایران، روز جمعه گذشته در توضیح وضعیت پیش‌آمده گفت: «به دلیل اینکه عراق ظرفیت تخلیه زائران از پایانه‌های مرزی خود را با همان سرعت که از مرزهای ما خارج می‌شود، ندارد، دیروز و شب گذشته حجم بسیار زیادی از زائران در مرزها باقی مانده و قادر به ورود به عراق نشده‌اند».
7. وزیر کشور همچنین گفت که: «وضعیت ما الان به این ترتیب است که با توجه به اینکه دیروز و دیشب حجم بسیار زیادی از مردم آمده بودند و دوستان عراقی ما هم ظرفیت ندارند که با سرعتی که ما زائران را تخلیه می‌کنیم، آنها بتوانند تخلیه کنند و از مرز عبور دهند، زائران پشت مرزها و گیت‌های ورودی عراقی می‌مانند، اذیت می‌شوند و هوا هم بسیار گرم است و صلاح نیست چنین تجمعات گسترده‌ای داشته باشیم».
8. برخی گزارش‌های مردمی می‌گوید که در خاک عراق امکانات لازم و متناسب با حمل‌ونقل ایرانی‌ها وجود ندارد. همچنین طرف عراقی اجازه فعالیت اتوبوس‌های ایرانی را هم در این کشور نمی‌دهد. وزیر کشور روز جمعه همچنین وعده داد طرف عراقی با تردد اتوبوس‌های ایرانی موافقت کرده.
9. با این حال و تا زمان نگارش این گزارش وضعیت مرز مانند چند روز گذشته است. 1- ازدحام جمعیت، 2- کمبود آب و 3- مواد غذایی در کنار و4- ضعیت بد بهداشتی و نبود 5- امکانات اسکان جمعیت زیاد زائران پشت مرز موجب شده مسئولان محلی همچنان از مردم بخواهند که به سمت مرز حرکت نکنند.
10. با بسته‌شدن مرز از سوی ستاد اربعین، تعداد زیادی از زائران حسینی که موفق به خروج از مرز نشده بودند،
11. ازدحام جمعیت و مشکلات در خدمات‌رسانی به زائران هستیم. مطابق گفته مسئولان ستاد اربعین وضعیت در کربلا و نجف هم چندان مساعد نیست و این شهرها آماده پذیرایی از این همه زائر نیستند  آیا وقت آن نرسیده است که مسئله آب و تشنگى در کربلا حل شود!!!؟؟؟  
12. مسئله آب در کربلا (مقاله پژوهشی حوزه)
13. در واقعه کربلا، آب و تشنگى از برجستگى ویژه اى برخوردار است، چنان که تا حدّى دیگر وقایع، تحت تأثیر آن قرار گرفته اند و بخش قابل توجهى از گفتوگوى بین دو سپاه بر سر آب بوده; به طورى که مظلومیت امام حسین(علیه السلام) و سنگدلى دشمن از همین امر معلوم مى گردد. اهمیت آب در کربلا چنان بود که حتى نزاع بر سر آن، چند روزى قبل از عاشورا آغاز شد و تا پایان جنگ در روز عاشورا ادامه داشت
14. و حتى اگر صحیح تر بگوییم مسئله آب و تشنگى با مأموریت مسلم آغاز شد. چنان که بنابر روایتى، او در مسیر خود از مدینه به کوفه به رغم اینکه دو راهنما داشت; ولى راه خود را گم کرد و دو راهنماى او نیز از شدّت تشنگى جان دادند
15.  شهداى کربلا هم به ویژه آنهایى که متأخرترشهید شدند با لب تشنه به جوار حق آرمیدند. از این رو است که این بخش واقعه کربلا دل هر خواننده و شنونده را مى سوزاند.
16. با یک نگاه اجمالى به نوحه ها و مرثیه هایى که پیرامون واقعه کربلا سروده شده، مى توان دریافت که بخش قابل توجهى از آنها درباره آب و تشنگى است.
17. بنابر این ما در این مقاله مختصر مى کوشیم ـ با استفاده از منابع ـ مسئله آب و تشنگى حسین(علیه السلام) و یارانش را مورد بررسى قرار دهیم. قبل از ورود به متنِ مقاله، توجه به این نکته ضرورى است که ما با استناد به منابع، مى توانیم ممانعت از رسیدن آب به خیمه هاى امام حسین(علیه السلام) را و نه تشنگى مفرط ایشان و یارانش را نفى کنیم
18. و این حکایت از هنر نظامى امام حسین(علیه السلام) در جهت آرامشِ خاطر یاران و خانواده اش و نیز ارتقا روحیه آنها در برابر دشمن دارد.
19. آب به عنوان حربه نظامى آن چه موجب شگفتى است، این است که بشر در طى قرن ها، آب را که گوهر گرانبهاى الهى، مایه حیات و پیام آور شادى، نشاط و صلح و صفاست همواره در جهت نابودى انسان ها و ویرانى بلاد به کار گرفته است و بدین وسیله هزاران جنبنده را از فرط قحطِ آب به دیار نیستى فرستاده و هزاران شهر و روستا را به ویرانى مهلِک مبدل نموده است.
20. بنابراین شکى نیست که دشمنان اسلام و مسلمین نیز هم چون دیگر دشمنان بشریت از آن به عنوان حربه نظامى استفاده کرده اند.
21. انقلابیونى که در سال 35 هجرى عثمان را در خانه اش محاصره کردند، مانع از رسیدن آب به وى شدند تا اینکه على(علیه السلام)با تلاش فراوانى آب مورد نیاز وى را به وسیله حسنین(علیهما السلام)براى او فرستاد.
22. 3 معاویه که احیا کننده خوى و خصلت و کینه هاى دوران جاهلیت بود، کوشید که در جنگ صفین از آب به عنوان حربه جنگى استفاده کند، از این رو نخست بین سپاهیان امیرالمؤمنان(علیه السلام) و منابع آب مانع ایجاد کرد، ولى على(علیه السلام) که سمبل اسلام بود به محض اینکه بر منابع آب دست یافت، سپاهیان معاویه را از آب منع نکرد.4
23. امام حسین(علیه السلام) نیز همانند جدّ و پدرش نه تنها از آب به عنوان حربه نظامى استفاده نکرد; بلکه از آن در جهت ارائه چهره واقعى اسلام و پیوند بین مسلمین بهره گرفت. او هنگامى که در منزل شراف با سپاهیان کوفه به فرماندهى حُر بن یزید ریاحى رو به رو شد; در حالى که آنها از فرط تشنگى به ستوه آمده بودند، امام(علیه السلام) به یارانش دستور داد از آبى که همراه داشتند به آنها بدهند، تا آنجا که سپاهیان و چهار پایان آنان سیراب شدند. و
24. بنابر روایتى، امام حسین(علیه السلام) خود در نوشاندن آب به آنها کمک مى کرد;5 ولى دشمنان آن حضرت که اهداف جاهلیت را تعقیب مى کردند در بَدوِ اَمر براى اعلان جنگ از حربه آب استفاده نمودند. چنان که عبیدالله بن زیاد طى نامه اى از حُر مى خواهد که امام حسین(علیه السلام)را در سرزمینى بدون پناهگاه و آب و آبادى فرود آورد.
25. 6 و همین که امام حسین(علیه السلام) در سرزمین کربلا فرود آمد و مستقر گردید; عمر بن سعد از سوى عبیدالله بن زیاد مأموریت یافت که بین امام حسین(علیه السلام)و آب حایل گردد. ابو حنیفه دینورى در این باره مى نویسد: «ابن زیاد به عمر بن سعد نوشت که از حسین(علیه السلام) و یاران او آب را باز گیرد و نباید یک جرعه آب بنوشد، هم چنان که این کار را نسبت به عثمان بن عفان پرهیزکار انجام دادند».
26. 7 عمر بن سعد مأموریت حفاظت از آب را به عمرو بن حجاج زبیدى به همراه پانصد سوار واگذار کرد. آنان از روز هفتم تا دهم محرّم یعنى پایان جنگ با جدّیت تمام از شریعه فرات حفاظت مى نمودند که مبادا امام حسین(علیه السلام)و یارانش از آن، آب بَردارند.
27. 8 آنها نه تنها بین امام حسین(علیه السلام) و آب حایل شدند; بلکه با به راه انداختن جنگ روانى بر آثار ناشى از تشنگى و فقدان آب افزودند، به طور مثال: عبدالله بن حصین ازدى که از قبیله بجیله بود ندا داد: «اى حسین آیا این آب را مى بینى که مانند قلب آسمان صاف است تو یک قطره از آن را نخواهى چشید تا آنکه از تشنگى بمیرى».9 شمر نیز از جمله کسانى بود که در رابطه با آب به امام حسین(علیه السلام) زخم زبان مى زد.
28. 10عمر بن سعد هم افزون بر آن که عمرو بن حجاج زبیدى را نگهبان آب کرد، شخصى را نیز مأمور نمود که ندا دهد: «اى پسر فاطمه(علیها السلام) و رسول خدا(صلى الله علیه وآله) تو از این آب یک قطره نچشى تا آن وقت که طعم مرگ را بچشى یا به حکم عبیدالله گردن نهى».
29. 11از جمع بندى مطالب بالا مى توان اهداف دشمن را از بستن آب به روى امام حسین(علیه السلام) در موارد زیر بیان نمود:
30. نخست اینکه: آنها از آب به عنوان حربه مؤثرِ نظامى استفاده مى کردند، بدان معنا که با
    شدّت تشنگى که بر امام حسین(علیه السلام)و یارانش تحمیل کردند، مى خواستند توان نظامى آنها را پایین آورده ودر جبهه نظامى به شکست بکشانند.
31. دوم آنکه: با توجه به حضور زنان و فرزندان در اردوى امام حسین(علیه السلام) که در برابر سختى و کمبودها زودتر تحت تأثیر قرار مى گرفتند، دشمن مى خواست از این طریق با بر پا کردن جنگِ روانى امام(علیه السلام) و یارانش را به تسلیم وادار نماید.
32. سوم اینکه: بنى امیه که به عنوان خون خواهان عثمان به پیروزى غیر قابل تصورى دست یافته بودند به لطایف الحیل کوشیدند آن واقعه فتنه انگیز را دوباره احیا کنند و از طریق برانگیختن احساس ها بار دیگر از آن استفاده لازم را ببرند. از این رو دوباره از محاصره خانه عثمان و نرسیدن آب به آن سخن به میان آوردند، گویا امام حسین(علیه السلام) و یارانش مسبّب آن بوده اند! بنابراین تشنگى عثمان را بهانه اى براى جلوگیرى از استفاده امام حسین(علیه السلام) و یارانش از آب کردند.
    تلاش هاى امام حسین(علیه السلام) براى تأمین آب
    منعِ آب از امام حسین(علیه السلام) حقیقتى است که نه تنها مورخان از آن یاد کرده اند; بلکه امام زمان(عج) نیز در زیارت ناحیه مقدسه به آن اشاره نموده، مى فرماید: «فمنعوک الماء ووُرودَهُ» «پس آب و ورود بر آن را از تو منع کردند» آن چه مسلّم است سپاهیان کوفه از روز هفتم محرم به طور جدّى مانع از دستیابى امام حسین(علیه السلام) به آب شدند. بنابراین، آن چه مربوط به تشنگى امام(علیه السلام) و یارانش به ویژه فرزندان و زنان مى شود مربوط به سه روزِ پایانى، یعنى از هفتم تا دهم محرم است و در این فاصله امام حسین(علیه السلام)به طرق گوناگون آب مورد نیاز اردوى خویش را تأمین مى کرده است. بنابر روایت ابن اعثم کوفى و ابن شهرآشوب، امام حسین(علیه السلام) در جلوىِ خیمه چاهى حفر کرد که آب گوارایى داشت.
33. 12 ابن اعثم کوفى در این باره اظهار مى دارد که: «چون عطش بر ایشان غالب گشت امیر المؤمنین حسین(علیه السلام) تَبرى برگرفت و از آن جانب
    که خیمه زنان بود از سوى قبله نوزده گام برفت، پس زمین را بکَند. چشمه آب ظاهر شد، آبى به غایت گوارا و شیرین، اصحاب را فرمود تا آب بخورند و مشک ها پر آب کردند و بازگشتند. بعد از آن آب فرو خورد و غایب شد و دیگر آن چشمه را ندیدند».
34. 13حفر چاه با آبى گوارا به دست مبارک امام حسین(علیه السلام) ـ با توجه به مقام امامت آن حضرت ـ امرى طبیعى بود; زیرا بنابر روایتى، مردم آن عصر بین آن حضرت و گوارایى و برکت آب، ارتباطى معنادار قایل بودند. بنابر روایت ابن عساکر، امام حسین(علیه السلام) هنگامى که از مدینه به مکه مى رفتند با عبدالله بن مطیع برخورد کردند که در حال حفر چاهى بود. ابن مطیع به امام حسین(علیه السلام) عرض کرد: «این چآه را من به آب رساندم و امروز ابتداى آب است که با دَلو براى ما خارج مى شود، پس اى کاش براى ما در آن از خدا برکت مى خواستى». امام حسین(علیه السلام)فرمودند: از آب آن بیاور; وى نیز چنین کرد و آن حضرت آشامید و مضمضه نمود. سپس آب را به چاه برگرداند. پس آن چاه گوارا و زیاد شد.
35. 14این امر درباره سایر ائمه(علیهم السلام) نیز صادق است; چنان که شیخ صدوق و ابن شهرآشوب از
    ابوالصلت روایت کرده اند که «وقتى امام رضا(علیه السلام) به نزد مأمون مى رفت چون به ده سرخ رسید، گفتند: یابن رسول الله ظهر شده است، نماز نمى گزارید؟ پس فرود آمد و آب طلبید; گفتند که آب همراه نداریم. پس به دست مبارک خود زمین را کاوید آن قدر آب جوشید که آن حضرت و هر که با آن حضرت بود وضو ساختند و اثرش تا امروز باقى است.»
36. 15نتیجه، اینکه امام حسین(علیه السلام)وقتى که مشاهده کردند که دشمن بین او و آب حایل شده، آب مورد نیاز اردوى خود را از طریق حفر چاه تأمین نمودند و این از گزارشى که براى عبیدالله بن زیاد فرستاده اند به خوبى معلوم مى شود. او طى نامه اى به عمر سعد مى نویسد: «اما بعد به من چنان رسانیده اند که حسین(علیه السلام) و یاران او چاه ها فرو برده اند و آب برمى دارند، لهذا ایشان را هیچ فرو ماندگى نیست. چون بر مضمون نامه وقوف یابى باید که حسین بن على(علیه السلام) و یاران او را از کندن چاه منع کنى و نگذارى که پیرامون آب گردند».
37. 16ما مدرکى دال بر اِقدام عمر بن سعد مبنى بر پُر کردن چاهِ حفر شده از جانب امام حسین(علیه السلام)نداریم; اما از طرفى شاهد آن هستیم که امام حسین(علیه السلام) 30 تن از سواران و 20 تن از پیادگان سپاه خود را به فرماندهى برادرش حضرت عباس(علیه السلام)جهت آوردن آب به سوى فرات فرستاده و آنها با درگیرى مختصر با محافظان آب موفق شدند 20 مَشک آب براى امام حسین(علیه السلام)و یارانش بیاورند.
38. 17 بنابراین براى ما به درستى معلوم نیست که سرنوشت چاه، چه شده است و به روایت ابن اعثم کوفى هم که مى گوید آن چشمه ناپدید شد نمى توان چندان اعتماد کرد; زیرا که کَندن چاه براى امام حسین(علیه السلام) و یارانش چندان کار مشکلى نبود; چون
    آنها در مدت کوتاهى خندق بزرگ و عمیقى را در اطراف خیمه ها حفر کردند.
39. 18 و از طرفى هم بنابر روایتى، امام حسین(علیه السلام) و برخى از یارانش صبح روز عاشورا به نظافت و زایل کردن موهاى بدن خویش پرداختند.
40. 19 پس معلوم مى شود که تا صبح عاشورا امام حسین(علیه السلام) و یارانش داراى آب کافى بوده اند; چرا که اگر آب کافى نمى داشتند از آن براى نظافت استفاده نمى کردند تا خود، فرزندان و زنان را در تنگنا قرار دهند. ولى تأثیرهاى ناشى از بستن آب، رفته رفته بر اردوى امام حسین(علیه السلام) به ویژه زنان و کودکان سایه افکنده بود. از این رو برخى از یاران امام حسین(علیه السلام)، زبان به اعتراض و سرزنش مردم کوفه گشودند که ذکر نمونه اى از آنها مى تواند بیانگر شرایط سختى باشد که امام(علیه السلام)و یارانش در آن بسر مى بردند. حُرّ و بریر بن حضیر همدانى در این باره خطاب به سپاهیان کوفه مى گویند: «وى را با زنان و کودکان خُردسال و یارانش از آب روان فرات که یهودى و مجوسى و نصرانى مى نوشند و خوک ها و سگان روستا در آن مى غلطند، ممنوع داشته اید که هم اکنون از تشنگى از پا درآمده اند.»
41. 20همان گونه که گفتیم از سرنوشت چاهِ آبِ حفر شده جلوى خیمه ها اطلاعى نداریم; ولى از یک سو تلاش امام حسین(علیه السلام)و یارانش به ویژه حضرت عباس(علیه السلام) براى کسب آب و از سوى دیگر تشنگى یاران و خانواده آن حضرت براى ما روشن مى سازد که گرچه اندک ذخیره آبى در خیمه ها بوده، امّا از چاه آب، دیگر خبرى نبوده است و ناچاریم که نظر ابن اعثم کوفى را بپذیریم و چون دلیلى براى آن نداریم مجبوریم که بگوییم شاید این یک معجزه و یا امتحانى براى یاران و خاندان حسین(علیه السلام)بوده است.
    آن چه مسلّم است، امام حسین(علیه السلام) و یارانش به سبب اشتغال به جنگ و فعالیت بسیار در روز عاشورا از یک سو، به آب زیادى نیاز داشتند و از سوى دیگر نمى توانستند آب مورد نیاز را تأمین کنند; از این رو بود که از نظر آب در تنگناى شدیدى قرار گرفتند و به احتمال زیاد ذخیره
    آب خود را براى فرزندان و زنان حفظ مى کردند. از این رو بود که اکثر یاران امام حسین(علیه السلام) به سبب رعایتِ حال زنان و کودکان تشنگى را تحمل کرده و سرانجام با تشنگى به شهادت رسیدند. بنابر نقلِ ابن شهرآشوب، على اکبر که از شدّت مبارزه با دشمنان، تشنگى بر او عارض شده بود به سوى پدر آمد و طلب آب کرد; او گفت که به دست جدّت آب مى نوشى.

آیا وقت آن نرسیده است که مسئله آب و تشنگى در کربلا حل شود!!!؟؟؟

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم